Το νέο κρούσμα λιποθυμίας μαθητή μέσα στη σχολική αίθουσα λόγω ασιτίας αποτελεί ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα της πείνας από την φτώχεια και την εξαθλίωση στην οποία έχει καταδικάσει την ελληνική κοινωνία η οικονομική πολιτική του Μνημονίου.
Τα θλιβερά περιστατικά που σοκάρουν την κοινή γνώμη αποδεικνύουν με τον πλέον δραματικό τρόπο την ανυπαρξία κοινωνικής προστασίας από πλευράς κράτους στις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες που έχουν ανάγκη.
Είναι ανεπίτρεπτο στη σημερινή Ελλάδα μικρά παιδιά να γίνονται βορά στη βάναυση κυβερνητική πολιτική ακραίας λιτότητας των Μνημονίων του ΔΝΤ και της τρόικας. Οικογένειες ανέργων να υποσιτίζονται επειδή η οικονομική ανέχεια δεν τους επιτρέπει να «στρώσουν τραπέζι». Ηλικιωμένοι χαμηλοσυνταξιούχοι να κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ρεύμα επειδή αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό της ΔΕΗ με το χαράτσι στα ακίνητα.
Την ώρα που η κυβέρνηση αναζητά στήριξη από τους ξένους δανειστές για να βελτιώσει τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας, η ίδια κυβέρνηση, αντί να μεριμνά για την προστασία των ευπαθών μελών της κοινωνίας, με το σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπο της όχι μόνο αδιαφορεί για όσους αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα, αλλά τους αποστερεί και κάθε δυνατότητα επιβίωσης.
Είναι φανερό ότι, πίσω από το PSI, το πρόγραμμα εθελοντικής συμμετοχής ιδιωτών για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας μέσω του περιώνυμου «κουρέματος», κρύβονται η φτώχεια και η δυστυχία των πολιτών, για τους οποίους δεν λαμβάνεται μέριμνα που θα τους εξασφάλιζε ένα δίχτυ προστασίας για τη στοιχειώδη καθημερινή διαβίωση.
Τα μόνα που περισσεύουν είναι η κοινωνική αναλγησία αλλά και η υποκρισία που συνοψίζεται σε όλο της το μεγαλείο στην απόφαση του δημάρχου Αθηναίων να απομακρυνθεί από την πλατεία Κλαυθμώνος τα παγκάκια στα οποία έβρισκαν κατάλυμα οι άστεγοι.
ΕΤ
