Το απογοητευτικό μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής για την περίοδο 2012 – 2015 που παρουσίασε ο πρωθυπουργός, επιλέγοντας να συνεδριάσουν το Υπουργικό Συμβούλιο και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ την ημέρα της επετείου της βύθισης του «Τιτανικού», αποτελεί προάγγελο ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων.
Η ουσιαστική ομολογία αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής του Μνημονίου και η λήψη επιπλέον μέτρων, με τα οποία επιχειρείται να καλυφθούν οι αστοχίες του οικονομικού επιτελείου, επιβεβαιώνουν ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει.
Παράλληλα, η αρνητική απήχηση που είχε το νέο πρόγραμμα, τόσο στις αγορές, όσο και στον πολιτικό κόσμο και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο κ. Παπανδρέου είναι πλέον μόνος, με τον υπουργό του των Οικονομικών, την ώρα που όλοι συμφωνούν πως επιβάλλεται να αναζητηθούν άλλες λύσεις για την έξοδο από την κρίση.
Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται απρόθυμος, αλλά και αδύναμος να παρέμβει ουσιαστικά για την αλλαγή του μίγματος της οικονομικής πολιτικής, αλλά, κυρίως, να κυβερνήσει αποτελεσματικά. Οι ίδιοι οι υπουργοί και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αμφισβητούν ευθέως πλέον την κυβερνητική πολιτική που ασκείται στο χώρο της οικονομίας, ενώ το χαρακτηριστικό είναι ότι η κριτική τους δεν περιορίζεται πια μόνο στο πρόσωπο του κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά αρχίζει τώρα να αγγίζει και τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου.
Είναι προφανές ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί για πολύ. Εχοντας απωλέσει τον έλεγχο και την πρωτοβουλία των κινήσεων, ο κ. Παπανδρέου όχι μόνο θα υποχρεωθεί να προχωρήσει σύντομα σε ανασχηματισμό, αλλά και θα αναγκαστεί, αργά ή γρήγορα, να συρθεί σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Η παταγώδης αποτυχία.της οικονομικής πολιτικής επιταχύνει τις εξελίξεις και οδηγεί την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε ναυάγιο.
Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται πως η κυβέρνησή του βυθίζεται, αλλά χρειάζεται να αντιληφθεί πως δεν θα πρέπει να παρασύρει μαζί της και τη χώρα συνολικά. Είναι ανάγκη κάτι να αλλάξει άμεσα και ριζικά.
ΕΤ
Η ουσιαστική ομολογία αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής του Μνημονίου και η λήψη επιπλέον μέτρων, με τα οποία επιχειρείται να καλυφθούν οι αστοχίες του οικονομικού επιτελείου, επιβεβαιώνουν ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει.
Παράλληλα, η αρνητική απήχηση που είχε το νέο πρόγραμμα, τόσο στις αγορές, όσο και στον πολιτικό κόσμο και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο κ. Παπανδρέου είναι πλέον μόνος, με τον υπουργό του των Οικονομικών, την ώρα που όλοι συμφωνούν πως επιβάλλεται να αναζητηθούν άλλες λύσεις για την έξοδο από την κρίση.
Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται απρόθυμος, αλλά και αδύναμος να παρέμβει ουσιαστικά για την αλλαγή του μίγματος της οικονομικής πολιτικής, αλλά, κυρίως, να κυβερνήσει αποτελεσματικά. Οι ίδιοι οι υπουργοί και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αμφισβητούν ευθέως πλέον την κυβερνητική πολιτική που ασκείται στο χώρο της οικονομίας, ενώ το χαρακτηριστικό είναι ότι η κριτική τους δεν περιορίζεται πια μόνο στο πρόσωπο του κ. Παπακωνσταντίνου, αλλά αρχίζει τώρα να αγγίζει και τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου.
Είναι προφανές ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί για πολύ. Εχοντας απωλέσει τον έλεγχο και την πρωτοβουλία των κινήσεων, ο κ. Παπανδρέου όχι μόνο θα υποχρεωθεί να προχωρήσει σύντομα σε ανασχηματισμό, αλλά και θα αναγκαστεί, αργά ή γρήγορα, να συρθεί σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Η παταγώδης αποτυχία.της οικονομικής πολιτικής επιταχύνει τις εξελίξεις και οδηγεί την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε ναυάγιο.
Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται πως η κυβέρνησή του βυθίζεται, αλλά χρειάζεται να αντιληφθεί πως δεν θα πρέπει να παρασύρει μαζί της και τη χώρα συνολικά. Είναι ανάγκη κάτι να αλλάξει άμεσα και ριζικά.
ΕΤ
