Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Στην ουσία σώζει ή θάβει το ευρώ η ΕΚΤ;


Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποφάσισε να αυξήσει τα επιτόκια του ευρώ κατά 25 μονάδες βάσης, στο 1,25%.

Είναι η πρώτη αύξηση των επιτοκίων εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, αλλά όπως προβλέπουν αναλυτές τα επιτόκια του ευρώ θα αυξηθούν συνολικά κατά 75 μονάδες βάσης, στο 1,75% έως τα τέλη του 2011.

Πρόκειται για μία κίνηση τουλάχιστον αμφιλεγόμενη, αφού αρκεί να λάβει κανείς υπόψη του ότι στο ίδιο διάστημα, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Federal Reserve) αναμένεται να διατηρήσει τα επιτόκια του δολαρίου αμετάβλητα, στο ιστορικό χαμηλό του 0%-0,25%.

Είναι η πρώτη φορά που οι δύο μεγάλες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη ακολουθούν μία εκ διαμέτρου αντίθετη στάση απέναντι στην οικονομία.

Η ΕΚΤ βλέποντας τον πληθωρισμό της Ευρωζώνης να αγγίζει το 2,6% (ξεπερνώντας δηλαδή κατά πολύ το επιθυμητό, για αυτήν, όριο για 2%), αποφάσισε να τηρήσει τον πρωταρχικό στόχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που είναι η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών, και να θέσει σε δεύτερη μοίρα τις όποιες προσπάθειες για τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης.

Ασφαλώς γνωρίζει καλύτερα από όλους ότι η οικονομική κατάσταση των χωρών της περιφέρειας είναι εύθραυστη. Σίγουρα γνωρίζει ότι αναστρέφει το όφελος από την (σε εξέλιξη) διαπραγμάτευση άτυπης «επιμήκυνσης» μέρους του δανείου των χωρών που υποστηρίζονται από τον μηχανισμό διάσωσης. Δεν είναι δυνατόν να μη γνωρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο οδηγεί αυτές τις χώρες στο σκαλοπάτι της χρεοκοπίας!

Προσπαθεί να χτίσει την αξιοπιστία και το κύρος του κοινού νομίσματος δείχνοντας ότι η ΕΚΤ αποτελεί ένα ανεξάρτητο όργανο, που δεν επηρεάζεται από πολιτικές πιέσεις ή εθνικά συμφέροντα.

Δεν είναι όμως δυνατόν να μη γνωρίζει ότι αυτή η κίνηση της θα φέρει την Ευρωζώνη αντιμέτωπη και με μία νέα τραπεζική κρίση, αφού για τις τράπεζες της περιφέρειας που πασχίζουν να καλύψουν τις χρηματοδοτικές τους ανάγκες μέσω των αγορών, μία περαιτέρω επιβάρυνση έστω και 25 μονάδων βάσης (πόσο μάλιστα 75 μονάδες που υπολογίζει μέχρι το τέλος του χρόνο) μπορεί να είναι σημαντική , ακόμα και ως προς την επιβίωσή τους μέσα στον πρωτόγνωρο κυκεώνα της οικονομικής κρίσης.

Σίγουρα γνωρίζει ότι υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης με την ανεργία (τουλάχιστον στις χώρες του Νότου) να χτυπά ιστορικά ρεκόρ, καθιστά ακόμη δυσκολότερη την αποπληρωμή των δανείων προς τις τράπεζες.

Ασφαλώς γνωρίζει ότι κάνοντας ακριβότερο το χρήμα στην Ευρωζώνη υπονομεύει τις όποιες προσπάθειες των χωρών της περιφέρειας να ανακτήσουν τη χαμένη τους ανταγωνιστικότητα.

Αυτό που φαίνεται να μη γνωρίζει η ΕΚΤ είναι ότι στην πυρκαγιά πρώτα κοιτάς να την σβήσεις με συντονισμένες κινήσεις και περιορίζοντας όσο το δυνατόν τις καταστροφικές συνέπειες της και κατόπιν αναζητείς την αιτία που την προκάλεσε.

Η ΕΚΤ τηρεί απαρέγκλιτα μια πολιτική ισχυρού νομίσματος και κλείνει πεισματικά τα αυτιά της στις εκκλήσεις τόσο των πολιτικών όσο και των επιχειρηματιών για μειώσεις των επιτοκίων. Αγνοεί ότι αυτή τη στιγμή οι περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης χρειάζονται επειγόντως την ανάπτυξη.

Στην ουσία η ΕΚΤ σώζει ή θάβει το ευρώ;