2011 λόγοι μελαγχολίας, 2012 λόγοι ελπίδας

Στο θέατρο του παραλόγου που βιώνουμε, οι «θεατρίνοι» κάνουν αυτό που γνωρίζουν πολύ καλά. Αυτό για το οποίο έχουν εκπαιδευτεί. Παρουσιάζουν την αλήθεια ως ψέμα και το ψέμα ως αλήθεια.

Μα το μέλλον δεν μπορεί να κτισθεί σε ψευδεπίγραφες θεατρικές παραστάσεις. Αυτή που βιώνουμε σήμερα θα καταρρεύσει με πάταγο συμπαρασύροντας μαζί εμπνευστές και θεατρίνους.

Εάν δεν θέλουμε σ’ αυτή τη δίνη να συμπαρασυρθούμε και εμείς -κομπάρσοι ή θεατές- θα πρέπει να ειπωθούν αλήθειες. Πάνω στο ψέμα τίποτα και ποτέ δεν θεμελιώθηκε με επιτυχία. Διαχρονικά όσοι το επιχείρησαν όχι μόνο διαψεύστηκαν από τις εξελίξεις, αλλά το πλήρωσαν ακριβά.

Αλήθειες λοιπόν! Ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα των όσων διαδραματίζονται σήμερα στην Ευρώπη, κομμάτι αναπόσπαστο της οποίας είμαστε και εμείς;

Δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο οικονομικό πρόβλημα τεχνοκρατικού χαρακτήρα. Είναι εντελώς εσφαλμένη η θεώρηση του ζητήματος πάνω σε αυτή τη βάση. Χρησιμοποιούμε ένα μέρος της αλήθειας για να κατασκευάσουμε το ψέμα.

Οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος αναλυτής ΔΕΝ δύναται να αποδώσει την κρίση στις μακροοικονομικές συνθήκες της Ευρωζώνης. Γιατί το εκτιμώμενο δημοσιονομικό έλλειμμα της Ευρωζώνης προσεγγίζει το 4,7% το 2011, έναντι 9,5% στο Ηνωμένο Βασίλειο, 10% στις Ηνωμένες Πολιτείες και 9,6% στην Ιαπωνία.

Γιατί ο λόγος δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ προσεγγίζει το 87% στην Ευρωζώνη το 2011, έναντι 84% στο Ηνωμένο Βασίλειο, 98,3% στις Ηνωμένες Πολιτείες και 236% στην Ιαπωνία,την αντίστοιχη περίοδο.

Γιατί η Ευρωζώνη διατηρεί πλεονασματικό εξωτερικό εμπορικό ισοζύγιο, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία, που το αντίστοιχο ισοζύγιό τους είναι ελλειμματικό.

Γιατί το εξωτερικό χρέος της Ευρωζώνης το πρώτο τρίμηνο του 2011 ήταν 1,6 φορές του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, έναντι 1,4 φορές των Ηνωμένων Πολιτειών και έναντι …5,75 φορές της Μεγάλης Βρετανίας.

Με απλά λόγια η δημοσιονομική κατάσταση της Ευρωζώνης εμφανίζεται σήμερα στο σύνολό της καλύτερη των άλλων μεγάλων χωρών και παρά ταύτα είναι…. η μόνη που αντιμετωπίζει ταυτόχρονη δημοσιονομική, οικονομική και χρηματοοικονομική κρίση.

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι σήμερα αυτό που βιώνουμε είναι ένα βαθύτατα πολιτικό πρόβλημα , το οποίο φυσικά έχει σοβαρότατες οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους.

Πολιτικό πρόβλημα συνοχής της Ευρώπης. Στο όνομα του -υπαρκτού- προβλήματος ανταγωνισμού με τις αναπτυσσόμενες χώρες και ειδικά με την Κίνα,προωθούνται λύσεις που συντρίβουν το μεταπολεμικό οικοδόμημα της Ευρώπης. Κοινωνικό κράτος και εργασιακές σχέσεις ανατινάζονται, με οδηγούς κυβερνήσεις εργαστηρίων οι οποίες φυσικά δεν διαθέτουν οποιοδήποτε ψήγμα νομιμότητας σε ότι αφορά την λαϊκή βούληση.

Ξεκινάμε λοιπόν από την ψευδεπίγραφη-στις διαστάσεις που παρουσιάζεται- οικονομική κρίση της Ευρωζώνης, ξεπερνώντας και αποκρύπτοντας το πολιτικό πρόβλημα και καταλήγουμε στην σταδιακή και συνεχώς επιταχυνόμενη κατάργηση της Δημοκρατίας.

Όχι μόνο σε ότι αφορά την λαϊκή βούληση και την νομιμότητα προσφάτων αποφάσεων μέσα στο 2011, αλλά και θέματα που αφορούν και αυτά ακόμη τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Παραδείγματος χάριν το θέμα των ΑμεΑ . Υπάρχει οργανωμένο -σε πειραματική φάση-σχέδιο σε ευρωπαϊκό επίπεδο (θα μου δοθεί η ευκαιρία να το αναπτύξω σε κάποιο μεθεπόμενο άρθρο μου,παραθέτοντας πλήρη στοιχεία, αποφάσεις και αριθμούς) που στην ουσία οδηγεί στον βιολογικό θάνατο κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας.

Στην χώρα μας έλαβε την ονομασία ΚΕΒΑ (Κανονισμός Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας). Σε άλλες χώρες κάποια άλλη ονομασία. Δεν έχει άλλωστε καμία σημασία η ονομασία τους. Σημασία έχει ότι λειτουργούν, στην πράξη, ως … θάλαμος αερίων με το δολοφονικό αέριο Κυκλώνας Β που χρησιμοποιούσαν οι Ναζιστές. Σήμερα αυτό το δολοφονικό αέριο απλά το ονομάζουν ΚΕΒΑ ή κάπως αλλιώς. Το αποτέλεσμα όμως και των δύο είναι ο θάνατος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, τους οποίους κάποιοι ,τότε, θεωρούσαν ως μιάσματα και σήμερα τους θεωρούν ως…. δημοσιονομικά βαρίδια.

Στα κρεματόρια του Άουσβιτς οδηγούντο τότε (μεταξύ άλλων) οι ανίκανοι για εργασία. Σήμερα στα ίδια κρεματόρια (με διαφορετική ονομασία) οδηγούνται οι ίδιοι άνθρωποι, που λόγω της αναπηρίας τους δεν μπορούν να εργασθούν όπως οι υπόλοιποι συνάνθρωποι τους..Για άλλη μια φορά ….η Ιστορία κύκλους κάνει!

Όποιος λοιπόν δεν αντιλαμβάνεται ότι η οικονομική κρίση της Ευρωζώνης (στα μεγέθη που αυτή αποδίδεται καθιστώντας την ψευδεπίγραφη) υποκρύπτει πολιτικό πρόβλημα και ζήτημα Δημοκρατίας στην Ευρώπη , πολύ φοβούμαι ότι θα συμπαρασυρθεί στην καταστροφική της δίνη.

Το έτος 2012, που ξεπροβάλει σε λίγες ώρες, μπορεί -και πρέπει- να μεταφέρει … 2012 λόγους αναθεώρησης αυτών των λανθασμένων πολιτικών, που οδηγούν στον όλεθρο τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και στην καταστροφή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Οι πολιτικοί και οι πολιτικές δυνάμεις που έδρασαν την διετία 2010-11 στο ευρωπαϊκό έδαφος είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ στην εξαφάνισή τους. Οι ευρωπαϊκοί λαοί -άλλοι λίγο και άλλοι πολύ- βρίσκονται υπό συνθήκες απασφάλισης της κοινωνικής περόνης.

Οι νέοι πολιτικοί και οι πολιτικές δυνάμεις που θα κληθούν να αναλάβουν το τιμόνι των ευρωπαϊκών χωρών ,θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν ώς κοινό μέσο πλοήγησης και επιβίωσης, προστατεύοντας όχι μόνο τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αλλά την ίδια την Δημοκρατία.

Το ζητούμενο αυτή την δεδομένη χρονική στιγμή ΔΕΝ είναι η πριμοδότηση εκφυλιστικών «πράξεων οργής», αλλά η μετατροπή της «οργής του κόσμου» σε διαχειρίσιμο πολιτικό λόγο με συγκεκριμένα ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑΤΑ!

Θα πρέπει να δώσουν στους λαούς, όχι ένα αλλά … 2012 λόγους Ελπίδας!

Παρέδώσαν τα κλειδιά της Ευρώπης στο ΔΝΤ

Τέλη Δεκεμβρίου 2011. Έχουν περάσει έτσι δύο χρόνια από τότε που η κρίση έλαβε τον χαρακτήρα μιας βαθειάς κρίσης της ευρωζώνης.

Παρά τη συμφωνία της 9ης Δεκεμβρίου, τίποτα δεν δείχνει ότι η ευρωζώνη θα τα καταφέρει να βγει από την κρίση το 2012.

Αντίθετα, η εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μπορεί να συνοδευτεί από μια απώλεια κυριαρχίας που θα απειλήσει ακόμη περισσότερο το μέλλον της Ευρώπης από μια καταστροφική έκρηξη της ευρωζώνης.

Η εμμονή του ζεύγους «Μερκοζί» στη δημοσιονομική πειθαρχία στηρίζεται σε μια λανθασμένη διάγνωση, γράφει στο σημερινό φύλλο της Liberation ο Γκιγιόμ Ντιβάλ, αρχισυντάκτης της επιθεώρησης «Alternatives conomiques».

Η κρίση της ευρωζώνης δεν οφείλεται πρωτίστως στη δημόσια, αλλά στην ιδιωτική χρέωση. Οι «χρυσοί κανόνες» θα ενίσχυαν τον περιοριστικό χαρακτήρα των πολιτικών που οδηγούν την ευρωζώνη στην ύφεση. Θα την εμπόδιζαν στην πραγματικότητα να μειώσει τη χρέωσή της, όπως δείχνει η περίπτωση της Ελλάδας: ύστερα από τέσσερα χρόνια ύφεσης, το ελληνικό χρέος σχεδόν διπλασιάστηκε. Μακροπρόθεσμα, η πολιτική αυτή θα αποδεικνυόταν ανεφάρμοστη.

Στις 9 Δεκεμβρίου, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ δεν έλαβαν κανένα μέτρο για να αντιμετωπίσουν τους κερδοσκόπους. Αρνήθηκαν να αυξήσουν τους πόρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και του μελλοντικού Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.

Κι αυτό, παρά την αποτυχία των «λύσεων» που αποφασίστηκαν στην προηγούμενη σύνοδο για την ενίσχυση του EFSF με τη βοήθεια του ιδιωτικού τομέα ή αναδυόμενων οικονομιών.

Οι ηγέτες αρνήθηκαν επίσης να επιτρέψουν στον Μηχανισμό να χρηματοδοτείται από την ΕΚΤ, όπως το κάνουν σήμερα οι ευρωπαϊκές τράπεζες.

Και φυσικά δεν υπήρξε καμιά πρόοδος στο θέμα των ευρωομολόγων.

Οσο για την ίδια την ΕΚΤ, δεν τόλμησε να δεσμευτεί ότι θα παρέμβει δραστικά αν τα επιτόκια της Ιταλίας ή της Ισπανίας παραμείνουν στα εξωφρενικά επίπεδα των τελευταίων εβδομάδων.

Με λίγα λόγια, δεν αποφασίστηκε τίποτα.

Εκτός από μια σουρεαλιστική πρόταση: τα κράτη, ανίκανα να συνεννοηθούν για να αυξήσουν τα μέσα των ευρωπαϊκών εργαλείων κατά της κερδοσκοπίας, αποφάσισαν να δανείσουν 200 δισεκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ, δηλαδή το 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης.

Κι αυτό, για να μπορέσει το ΔΝΤ να παρέμβει στην Ευρώπη στην περίπτωση που χρειαστούν στήριξη η Ισπανία ή η Ιταλία. Αυτό σημαίνει ότι πέντε χώρες της ευρωζώνης θα ετίθεντο για χρόνια υπό την εποπτεία ενός οργανισμού που δεν υπακούει ούτε στο ευρωκοινοβούλιο ούτε στα εθνικά κοινοβούλια, ούτε καν στο ευρωπαϊκό Συμβούλιο των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, αλλά μονάχα στην Ουάσινγκτον.

Η γερμανική κυβέρνηση επέβαλε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το πιο εξοργιστικό σ’αυτή την υπόθεση, είναι ότι η Ευρώπη δεν έχει ανάγκη από εξωτερικούς πόρους για να λύσει την κρίση.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τα κράτη δεν μπορούν να συνεννοηθούν για να κινητοποιήσουν τα δικά τους μέσα. Κι έτσι, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων προτίμησαν στις 9 Δεκεμβρίου να παραδώσουν τα κλειδιά της Ευρώπης στο ΔΝΤ.

Οι επώνυμοι ψάχνουν τους … ανώνυμους

Όταν θα ξεσπάσει η κοινωνική έκρηξη, δεν θα προέρχεται από την οικονομική κρίση αυτή καθ’ αυτή , αλλά από τις παράλογες ενέργειες των κυβερνώντων που έχουν προσβάλει έντονα τη νοημοσύνη των πολιτών.

Πάρτε παράδειγμα τις καταθέσεις στην Ελβετία. Εδώ και πολλούς μήνες το υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται σε …. συνεχείς διαπραγματεύσεις με τις ελβετικές αρχές προκειμένου να καταλήξει σε συμφωνία, ώστε όσοι Ελληνες διατηρούν καταθέσεις στις «ελβετικές Άλπεις» να φορολογηθούν βαριά – έτσι λέει ο κ. Βενιζέλος- αν συνεχίσουν να διατηρούν την ανωνυμία τους.

Ποια είναι η βαριά τιμωρία – φορολογία τους; Όσοι δεχθούν να δηλώσουν ότι πράγματι είναι κάτοχοι ενός ή πολλών τραπεζικών λογαριασμών στην Ελβετία και να σπάσουν την ανωνυμία τους…. ΔΕΝ θα επιβαρυνθούν ούτε με ένα ευρώ επιπλέον φόρο.

Απλώς σε περίπτωση που χρησιμοποιήσουν αυτές τις καταθέσεις και προχωρήσουν σε αγορά κάποιου περιουσιακού στοιχείου στην Ελλάδα θα πρέπει να δικαιολογήσουν το πόθεν έσχες.

Βέβαια την ίδια στιγμή οι διατάξεις του εφαρμοστικού νόμου του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου περιγράφονται σε πρόσφατη εγκύκλιο του γενικού γραμματέα Φορολογικών και Τελωνειακών Θεμάτων Γ. Καπελέρη.
Εκεί διαπιστώνουμε ότι… μέχρι τις 31.12.2013 η αγορά ή η ανέγερση οικοδομών θα είναι …. Χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες»! Το δια νόμου πλυντήριο!

Αυτό το θέατρο του παραλόγου διαδραματίζεται όταν αυτοί που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, ψάχνουν να βρουν …τους άλλους που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό!

Οι επώνυμοι ψάχνουν τους … ανώνυμους στην Ελβετία.

Την ίδια ώρα βέβαια τα πολλά δισεκατομμύρια πρώην εγχώριων καταθέσεων , βρίσκονται … στον Λίβανο!
Γι’ αυτά δεν χρειάζεται καν πλυντήριο. Στο μέλλον μάλιστα θα … επιδοτηθούν προκειμένου να επιστρέψουν στη χώρα μας.

Είναι σίγουρο ότι οι κυβερνώντες αδυνατούν να διαπιστώσουν αυτό που έρχεται, διότι στην πλειοψηφία τους είναι πολιτικά αμόρφωτοι.

Αν δεν ήταν, θα γνώριζαν την κοινή συνισταμένη της πολιτικής επιστήμης, της κοινωνιολογίας και της φιλοσοφίας.
Αυτή που αναφέρει ότι: «Παράφρων δεν είναι αυτός που έχει χάσει τα λογικά του. Παράφρων είναι αυτός που τα έχει χάσει όλα, και διατηρεί τα λογικά του» !

Τους είπε κατάμουτρα ότι είναι κατοχική δύναμη

Μεγάλη αντιπαράθεση ξέσπασε προ ημερών στο Τουρκικό Κοινοβούλιο μεταξύ του Κούρδου βουλευτή του Κουρδικού Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας Έρτουγρουλ Κουρκτσιούκ και του Τούρκου Υπουργού Ευρωπαϊκής εναρμόνισης αρμόδιου για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας Έγκεμεν Μπαγίς.

Ο Κούρδος βουλευτής αποκάλεσε την Τουρκία κατοχική δύναμη στην Κύπρο από το 1974 και πρόσθεσε ότι το ίδιο συμβαίνει και στο τουρκικό Κουρδιστάν.

Μετά απ’ αυτή τη δήλωση του Κούρδου βουλευτή, εξεμάνησαν όλες οι πτέρυγες της τουρκικής Βουλής, με προεξάρχοντα τον Εγκεμέν Μπαγίς, ισχυριζόμενοι ότι στη Κύπρο το 1974 η Τουρκία διεξήγαγε … ειρηνευτική επιχείρηση!

«Ο τουρκικός στρατός διασφαλίζει την ειρήνη και από το 1974 στην Κύπρο δεν έχει ανοίξει μύτη» είπε ο Εγκεμέν Μπαγίς, για να του απαντήσει ο Κούρδος βουλευτής ότι «ο λόγος που δεν έσπασε μύτη στην Κύπρο είναι διότι η κατεχόμενη Κύπρος στρατοκρατείται και για να βγει κάποιος στον δρόμο χρειάζεται διαταγή. Σε ποια δημοκρατική χώρα στους κάθε τρεις που κυκλοφορούν ο ένας είναι στρατιώτης, που ο αριθμός του κατοχικού στρατού είναι 40-45 χιλιάδες. Σε ποια δημοκρατική χώρα ο Πρωθυπουργός προτείνει πρώτος το χέρι του στον Στρατηγό. Αυτά μόνο στην κατεχόμενη Κύπρο γίνονται. Σε ποια Δημοκρατική χώρα έχει τον πρώτο λόγο ο Στρατηγός; Σε ποια χώρα Δημοκρατική ο Στρατός κατέχει εγκαταστάσεις δωρεάν όπως γίνεται στην Κύπρο Ανατολικά και Δυτικά της Κερύνειας;» .

Ο Έρτουγρουλ Κουρκτσιούκ μάλιστα ανέσυρε και επέδειξε στον Εγκεμέν Μπαγίς και στους υπολοίπους βουλευτές που αντέδρασαν στα λεγόμενά του, την απόφαση 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Απόφαση σύμφωνα με την οποία η Τουρκία χαρακτηρίζεται κατοχική δύναμη, αφού κατέχει παράνομα το 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Απόφαση που αρνείται να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος και ζητά από την Τουρκία την άμεση εφαρμογή του προηγούμενου ψηφίσματος του ΟΗΕ το 541.

Συνεχίζοντας, ο Κούρδος βουλευτής στην αγόρευση του ανέφερε ότι η Τουρκία συνεχίζει να ενεργεί μέχρι σήμερα με το σύνθημα «Η Κύπρος είναι τουρκική και θα παραμείνει τουρκική» και η λύση που επιδιώκει είναι λύση συνομοσπονδίας που με αυτήν υλοποιεί τους στόχους της.

«Η Τουρκία έχει βάψει με αίμα τον γεωγραφικό χώρο του Κουρδιστάν και της Κύπρου. Στην Κύπρο συνεχίζεται το Τουρκικό έθιμο της λαφυραγώγησης του κατακτητή και ότι δεν δίνουμε πίσω ό,τι αποκτήσαμε με αίμα. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία δεν επιστρέφει τίποτε στην Κύπρο. Η Τουρκία εφαρμόζει μέχρι σήμερα αυτό που ξέρει, την πολιτική της αρπαγής και του τυχοδιωκτισμού» κατέληξε ο Κούρδος βουλευτής.

Απύθμενο θράσος Γιλμάζ

Να «μαζέψει» τις δηλώσεις περί εμπλοκής των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας σε εμπρησμούς ελληνικών δασών στα μέσα της δεκαετίας του ’90 επιχείρησε σήμερα ο Μεσούτ Γιλμάζ, μετά τον σάλο που προκλήθηκε.

Παίζοντας κυριολεκτικά με τη νοημοσύνη μας, ούτε λίγο ούτε πολύ ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας προσπάθησε να παρουσιάσει το μαύρο – άσπρο, λέγοντας ότι τα όσα αρχικά δήλωσε διαστρεβλώθηκαν από το δημοσιογράφο της εφημερίδας Birgün.

Συγκεκριμένα έκανε λόγο για κάποιου είδους …»παρερμηνεία» και … «παρεξήγηση» των δηλώσεων του.

Προχωρώντας σε μία μεγαλοπρεπή… κυβίστηση, επιδόθηκε σε ένα ανθελληνικό παραλήρημα δηλώνοντας πως όταν αναφερόταν στις μυστικές πληροφορίες του τουρκικού κράτους εννοούσε … » πληροφορίες για πυρκαγιές που είχαν ξεσπάσει σε δάση της χώρας του και είχαν αποδοθεί σε Έλληνες πράκτορες».

Παρακολουθούμε άραγε μια «υπόγεια κόντρα» Γιλμάζ – Τσιλέρ ή μήπως επιχειρείται κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που θέλουν οι γείτονες να πιστέψουμε;

Οι πολιτικές επιλογές που οδηγούν στο hard default

Στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων μεταξύ κυβέρνησης και τραπεζών βρίσκεται το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων, το γνωστό σε όλους μας PSI(+).

Ελληνικό Δημόσιο, ξένες & ελληνικές τράπεζες, ξένα funds και μικροεπενδυτές, φαίνεται πως έχουν διαφορετικά και σε πολλές περιπτώσεις αντικρουόμενα συμφέροντα.

Το ζήτημα του επιτοκίου, της χρονικής διάρκειας των νέων ομολόγων και τα εχέγγυα αυτών, είναι μερικά από τα ζητήματα που τίθονται πάνω στο τραπέζι.

Φυσικά τα CDS παίζουν το δικό τους ρόλο στις διαπραγματεύσεις και καθιστούν το όλο εγχείρημα, παιχνίδι για πολύ δυνατούς παίχτες.

Ποια θα ήταν όμως η επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας, αν οι διαπραγματεύσεις για το PSI+ τελικώς ναυαγούσαν;

Η αποτυχία των διαπραγματεύσεων θα σημάνει την ενεργοποίηση της μοναδικής πλέον δυνατότητος, αυτής του hard default. Δηλαδή της σκληρούς μονομερής κήρυξης χρεωκοπίας, κάτι το οποίο είχε διακηρυχθεί εξαρχής, ότι έπρεπε να αποφευχθεί πάση θυσία.

Αυτό δεν ήταν το βασικό εκβιαστικό επιχείρημα του μνημονίου;

Με απλά λόγια η Ελλάδα θα έχει καταλήξει εκεί που τόσο η κυβέρνηση Παπανδρέου με τα γνωστά εξαπτέρυγα, όσο και η παρούσα κυβέρνηση, υποτίθεται ότι ανέλαβαν να την αποτρέψουν να πάει.

Το σενάριο του hard default ( ή όποιου άλλου επιθετικού πρoσδιορισμού) είναι σαφές ότι δεν μπορεί να παρουσιαστεί ως επιτυχία και οποιαδήποτε προσπάθεια επικοινωνιακής οδού προς αυτό, δε δυναται να γίνει πιστευτή.

Ηard default ισοδυναμεί με Εθνική Τραγωδία και βέβαια πολλοί, θα έπρεπε να απολογηθούν γι’ αυτό.

Παραμένει το ερώτημα που βασανίζει την κοινή γνώμη: Γιατί δεν διεκδίκησε η κυβέρνηση Παπανδρέου, ακόμα και την ύστατη ώρα δηλαδή στη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, να λάβει η Χώρα μας το ποσό των 100 δις που συμφωνήθηκε σε άμεσα μετρητά;

Σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να απαιτήσει τη διαγραφή του 50% του χρέους από τους ιδιώτες επενδυτές και να δώσει τα 100 δις μετρητά εξαγοράζοντας και το υπόλοιπο 50% του χρέους.

Μ’ αυτόν τον τρόπο οι οφειλές της Ελλάδος προς τις αγορές θα είχαν μηδενιστεί και δεν θα υπήρχε η δυνατότητα των τελευταίων να πιέζουν ποικιλοτρόπως επιτείνοντας την οικονομική κρίση και σε εθνικό επίπεδο και σε ευρωπαϊκό..

Το χρέος της Ελλάδος και θα είχε μειωθεί δραστικά και θα είχε μετατραπεί σε χρέος μεταξύ κρατών, ΕΚΤ και ΔΝΤ, γεγονός που το καθιστούσε πολύ πιο εύκολα διαχειρίσιμο.

Κάτι τέτοιο δεν θα έβρισκε ισχυρές αντιστάσεις από τους ιδιώτες επενδυτές που κατέχουν ελληνικά ομόλογα, καθώς απ’ ότι έχει διαφανεί στις διαπραγματεύσεις αυτό που τους ενδιαφέρει ειναι να εξασφαλίσουν εχέγγυα για τα υπόλοιπο 50% μετά το «κούρεμα».

Μάλιστα στην περίπτωση που αυτό εξαγοραζόταν από την ελληνική πλευρά θα υπήρχε και περαιτέρω δυνατότητα μεγαλύτερου haircut (πχ. 60-65%), ώστε από τα χρήματα που θα περίσευαν να δωθούν προς ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.Με αυτόν τον τρόπο θα είχε επιτευχθεί και η επανεκκίνηση της οικονομίας.

Γιατί δεν γίνεται;

Γιατί πρόκειται περί πολιτικής απόφασης και το ερώτημα θα πρέπει να απευθυνθεί στους υπογράφοντες την συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, Γιώργο Παπανδρέου και Ευάγγελο Βενιζέλο.

Φορολογική δικαιοσύνη πριν εκραγεί η κοινωνία

Δεν χρειάζεται να είσαι Αϊνστάιν για να αντιληφθείς ότι στην Ελλάδα κάτι σάπιο υπάρχει με το σύστημα επιβολής και είσπραξης φόρων, σημειώνει σε άρθρο του στο «Ελεύθερο Τύπο», ο Γ. Χαρβαλιάς.

Και δεν αναφέρομαι στον απόλυτο παραλογισμό της μνημονιακής φορο-λαίλαπας των τελευταίων δύο ετών ούτε στην πανθομολογούμενη διάβρωση των εισπρακτικών μηχανισμών. Η αφετηρία του προβλήματος έχει να κάνει με αυτή καθαυτή την έννοια της φορολογικής δικαιοσύνης που στη χώρα μας προσβάλλεται βάναυσα, απαξιώνοντας κάθε αρχή ισονομίας.

Το φορολογικό σύστημα της Μεταπολίτευσης, όπως κι αν μπαλώθηκε ή κακοποιήθηκε μέσα από το διαρκές «ράβε-ξήλωνε» των επιμέρους κυβερνήσεων, διαπνέεται από μια νοσηρή αρχή διάκρισης των φορολογούμενων πολιτών σε «έξυπνους» και «κορόιδα». Γιατί στην πράξη ολόκληρη η φιλοσοφία του διευκολύνει με τρόπο σκανδαλώδη τη φορο-αποφυγή από ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού.

Μια απλή ματιά να ρίξει κάποιος στα επίσημα συγκεντρωτικά στοιχεία των φορολογικών δηλώσεων, αντιλαμβάνεται αμέσως τι εννοώ. Γιατί προκύπτει άμεσα ποιοι είναι οι πραγματικοί στυλοβάτες (τα υποζύγια και εν τέλει τα κορόιδα) της φορολογικής αιμοδοσίας που συνεισφέρουν δυσανάλογα στην εθνική προσπάθεια και ποιοι είναι οι λουφαδόροι της υπόθεσης που κρύβουν με την ανοχή του κράτους τα πραγματικά τους εισοδήματα.

Ας δούμε, για παράδειγμα, τα εισοδήματα που δηλώθηκαν σε εθνική κλίμακα για το οικονομικό έτος 2010 (σ.σ.: αποκτήθηκαν το 2009). Ενα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι το 70,18% του συνολικού δηλωθέντος εισοδήματος αντιστοιχεί σε μισθωτούς και συνταξιούχους, οι οποίοι βεβαίως καταβάλλουν σταθερά και διαχρονικά τη μερίδα του λέοντος των φορολογικών βαρών. Ενα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι επτά στους δέκα ελεύθερους επαγγελματίες δήλωσαν εισόδημα χαμηλότερο από το (τότε) αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ, ενώ οι μισοί δηλώνουν εισόδημα κάτω από 5.000 ευρώ!

Ας πάμε τώρα και στη διαστρωμάτωση των εισοδημάτων. Την ώρα που το 70% του συνόλου των φορολογουμένων δηλώνει εισόδημα κάτω από 12.000 ευρώ, μόλις 18.942 πολίτες εμφανίζονται με εισόδημα πάνω από 100.000 ευρώ! (Σ.σ.: μόνο για την πόλη του Λονδίνου ο αντίστοιχος αριθμός φθάνει τους 716 χιλιάδες φορολογούμενους…).

Η αντιστοίχηση στην κορυφή της εισοδηματικής πυραμίδας είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή. Για παράδειγμα, μόνο 443 ελεύθεροι επαγγελματίες δήλωσαν εισόδημα πάνω από 200 χιλιάδες ευρώ και μόνον 6 (έξι) πάνω από 900 χιλιάδες ευρώ. Στο σύνολο των φορολογουμένων μόνο 52 δήλωσαν στην εφορία εισόδημα μεγαλύτερο των 900 χιλιάδων ευρώ και οι 15 από αυτούς είναι μισθωτοί!

Την ίδια ώρα το 40% των φορολογουμένων δηλώνει εισόδημα κάτω των 5.000 ευρώ, αλλά επίσης το 40% δηλώνει ιδιοκτησία πρώτης κατοικίας, ενώ περισσότεροι από 660.000 Ελληνες δηλώνουν και εξοχική κατοικία.

Ασφαλώς τα οξύμωρα είναι πάρα πολλά. Και δεν αναδεικνύονται μόνο από τη μελέτη των δηλώσεων. Μια απλή βόλτα από την Εκάλη ως τη Βάρκιζα πιστοποιεί ότι υπάρχουν Ελληνες πολλών ταχυτήτων. Νεόπτωχοι, θύματα της μνημονιακής αφαίμαξης, αλλά και «έχοντες» που ξέρουν να κρύβουν τα πλούτη τους από την εφορία.

Δεν γνωρίζω αν η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει τρόπο να εξηγήσει αυτά τα αυτονόητα στους τροϊκανούς. Εχει όμως ιστορικό χρέος να επιδιώξει τη σύνθεση και τη διακομματική συμφωνία σε ένα δίκαιο φορολογικό νομοσχέδιο μακράς πνοής που θα τύχει καθολικής στήριξης από τους βουλευτές.

Φυσικά αν το νομοσχέδιο Βενιζέλου δεν κινηθεί στη σωστή κατεύθυνση και υποκύψει στις παρανοϊκές αξιώσεις «της σχολής ΔΝΤ» για… περαιτέρω «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας» μέσω οικονομικής εξόντωσης της τάξης των μισθωτών και των συνταξιούχων, δεν θα περάσει. Και αν περάσει, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε κοινωνική έκρηξη. Μένει να δούμε αν η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι σε θέση να προσφέρει έστω αυτή την ελάχιστη υπηρεσία στην πατρίδα…

Η λιτότητα «χτυπάει» πλέον και τις Βρυξέλλες

Αν η κρίση και η λιτότητα φθάνουν αργά αλλά σταθερά στον πυρήνα της Ευρωζώνης, αναπόφευκτο είναι να μη μένει αλώβητη η ίδια η «καρδιά του ευρωπαϊκού οράματος».

Οι δρόμοι των Βρυξελλών γύρω από το κτίριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής γέμισαν προ ημερών δεκάδες υπαλλήλους, στο πλαίσιο διαμαρτυρίας κατά των επερχόμενων περικοπών προσωπικού.

Εκείνη την ημέρα, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Κ», το σκηνικό θύμισε σε πολλά Αθήνα και Δουβλίνο. Ωστόσο, μέσα στο κτίριο, η απογοήτευση, η μελαγχολία και η αγωνία για το μέλλον μετρούν ήδη δύο χρόνια, με τα μέλη του προσωπικού να συζητούν πλέον ανοιχτά θέματα που άλλοτε ήταν αδιανόητα, όπως η ασφάλεια των θέσεων και των καταθέσεών τους – και μάλλον καταλήγοντας, σε ό,τι αφορά τις δεύτερες, ότι μόνο η ολλανδική Rabobank, η μόνη τράπεζα στον κόσμο με βαθμολογία ΑΑΑ, θα τους προσφέρει το ιδανικό καταφύγιο.

Κακές εποχές υπήρξαν βεβαίως και στο παρελθόν, όπως το 1999, όταν σύσσωμη η ομάδα των επιτρόπων αναγκάστηκε να παραιτηθεί εν μέσω σκανδάλου διαφθοράς. Ομως, η κρίση χρέους μοιάζει να δημιουργεί ένα παράξενο κλίμα αβεβαιότητας.

Οπως γράφουν οι Financial Times, Ευρωπαίος αξιωματούχος χαρακτηρίζει το κλίμα αυτό «έκπληκτης αμηχανίας»: έχοντας την καλύτερη «θέα» στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ευρώπη, οι παροικούντες το κτίριο της Επιτροπής κατανοούν παρ’ όλα αυτά ότι τα αποφασιστικά βήματα που χρειάζονται για την επίλυση της κρίσης είναι αρμοδιότητα άλλων – «μπορεί να πρόκειται για την Επιτροπή, όμως τα πάντα βρίσκονται στα χέρια των Μέρκελ και Σαρκοζί».

Στο κτίριο των Βρυξελλών, η ζωή έχει παρ’ όλα αυτά δύο όψεις: Μια πρώτη ματιά τη δείχνει φυσιολογική. Οσοι βρίσκονται εκτός των πολιτικών και οικονομικών τμημάτων μοιάζουν να μην έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει. Φοβούνται, όμως, ότι η λιτότητα τους αγγίζει μόνο σε ό,τι αφορά τις τιμές του καφέ στο μπαρ. Για τους υπαλλήλους αυτούς, που σημειωτέον αποτελούν την πλειονότητα, «τα πάντα μοιάζουν σαν να έχουν αύριο». Σύμφωνα με αξιωματούχο της Επιτροπής, μόλις «περί τα 10 άτομα στο κτίριο κατανοούν στην πραγματικότητα τι συμβαίνει. Ολοι οι υπόλοιποι εντυπωσιάζονται με τα νούμερα».

Η λιτότητα εκφράζεται, μεταξύ άλλων, στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό που εγκρίθηκε την 1η Δεκεμβρίου για το 2012, ο οποίος παρότι αφορά περισσότερα κράτη, προβλέπει αύξηση πληρωμών μόλις κατά 1,86% έναντι του 2011, στα 129,1 δισ. ευρώ, το 0,98% του ΑΕΠ. Αυτό, δε, ζητήθηκε από τα ίδια τα κράτη-μέλη.

Γίνεται εμφανές ότι ακόμα υπάρχει πίστη σε ένα όραμα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, έστω και αν αυξάνονται οι αμφιβολίες για την ικανότητα των σημερινών ηγετών να το προωθήσουν. Ισως η στάση αυτή της πλειονότητας των υπαλλήλων στις Βρυξέλλες να είναι ένας τρόπος να «ξορκίσουν το κακό», συνεχίζοντας την καθημερινή ρουτίνα, διατηρώντας τον επαγγελματισμό τους και δείχνοντας έτσι ότι δεν πτοούνται από την κρίση.

Η φοροδοτική μας ικανότητα και οι …στοχοποιήσεις

Βιώνουμε μια οικονομική κρίση που παραπέμπει σε καταθλιπτικό τοπίο. Όλοι πλέον διαπιστώνουν ότι το 2012 θα είναι από τις πλέον δύσκολες χρονιές, με εξελίξεις απρόβλεπτες.

Αυτό που με ανησυχεί ιδιαίτερα είναι ότι οι άνεργοι το 2012 θα ξεπεράσουν τους 1.400.000 !
Μεγέθη πρωτόγνωρα. Μεγέθη εφιαλτικά. Μεγέθη που παραπέμπουν σ’ αυτά του 1961!

Υπ’ αυτές τις συνθήκες τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας για να περάσουν σε θετικό πρόσημο, θα χρειαστεί κάθε Έλληνας να εργάζεται 82 ολόκληρα χρόνια! (προσοχή παρακαλώ στις λέξεις: «να εργάζεται 82 χρόνια» …) Φυσικά ξεφεύγουμε από …τα εγκόσμια!

Σήμερα όλοι ζουν με το εξής ερώτημα: «Πώς θα πληρώσω τόσα ‘χαράτσια’, αφού τα λεφτά μου λιγοστεύουν; Δεν υπάρχουν λεφτά, δεν έχουμε δουλειά, έχουμε, όμως, φόρους και έκτακτες εισφορές»… Η ύφεση θα συνεχίσει να φέρνει νέους άνεργους και νέα οικονομική κρίση. Φαύλος κύκλος.

Η ανάπτυξη η οποία είναι η ΜΟΝΗ λύση εξισορρόπησης και η ΜΟΝΗ που δύναται να προσδώσει μια ελπίδα για έξοδο από την οικονομική κρίση, εξακολουθεί να αποτελεί «απαγορευμένη» -στην πράξη- λέξη για τους κυβερνώντες.

Πόσο θα αντέξει αυτό το πείραμα πριν εκραγεί;

Η κινεζοποίηση που επιχειρείται από κύκλους της Γερμανικής -κυρίως- ελίτ, έχει ασφαλιστικές δικλίδες εκτόνωσης ;

Σίγουρα ασφαλιστικές δικλίδες εκτόνωσης δεν αποτελούν οι «δοτές» κυβερνήσεις που επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν.

Η Ελλάδα , ως πείραμα αλλά και ως «Ιφιγένεια» (έννοια και λέξη που πρώτοι αναφέραμε αμέσως μετά τις εκλογές του 2009, όχι γιατί έχουμε ενορατικές ιδιότητες, αλλά στηριζόμενοι στη γνώση και στη συμπερασματική λογική) έχει συγκεκριμένη φορολογική ταυτότητα. Άρα και συγκεκριμένη φοροδοτική ικανότητα.
Αν αυτή η φορολογική ταυτότητα εξεταστεί προσεκτικά, θέτοντας φραγμούς στα επικοινωνιακά τεχνάσματα ( προπαγάνδα), μπορεί ο καθείς να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα.

Τα 20 βασικά στοιχεία της φορολογικής ταυτότητας της Ελλάδας είναι τα κατωτέρω:

1) 206.233 Έλληνες έχουν εισόδημα από ελεύθερο επάγγελμα.

2) 621.060 Έλληνες είχαν εισόδημα από ατομική επιχείρηση.

3) 3.058.590 Έλληνες φορολογούμενοι δηλώνουν ότι πληρώνονται με μισθό.

4) 2.342.865 Έλληνες δηλώνουν ότι εισπράττουν σύνταξη

5) 332.532 συνταξιούχοι εισπράττουν το ΕΚΑΣ.

6) 920.556 Έλληνες εισπράττουν ενοίκια από την εκμίσθωση κατοικιών.

7) 529.010 Έλληνες εκμισθώνουν γραφεία και καταστήματα.

8 ) 3.000.000 Έλληνες κατοικούν ή μισθώνουν πρώτη κατοικία.

9) 910.470 Έλληνες ζουν στο ενοίκιο.

10) 361.896 Έλληνες ζουν σε σπίτι άνω των 200 τ.μ.

11) 662.403 Έλληνες έχουν εξοχική κατοικία.

12) 133.169 Έλληνες έχουν εξοχικό άνω των 150 τ.μ.

13) 135.758 Έλληνες πληρώνουν ενοίκιο για τα παιδιά τους που σπουδάζουν.

14) 607.185 Έλληνες έχουν στεγαστικό δάνειο πρώτης κατοικίας.

15) 429.325 Έλληνες που έχουν δάνειο πρώτης κατοικίας είναι μισθωτοί ή συνταξιούχοι

16) 300.035 Έλληνες απέκτησαν σπίτι μετά το 2003.

17) 118.699 Έλληνες απέκτησαν σπίτι το 2009.

18) 1.247.211 Έλληνες πληρώνουν δόσεις για καταναλωτικά δάνεια.

19) 1.473.014 Έλληνες δήλωσαν πέρσι έξοδα ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης.

20) 321.832 Έλληνες δήλωσαν ότι πλήρωσαν δίδακτρα σε φροντιστήρια.

Εφιστώ την προσοχή σας στο 14 και 15, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα, αλλά κυρίως με τις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται…..

Παρέμβαση με αποτέλεσμα

Μετά την ισχυρή παρέμβαση της Νέας Δημοκρατίας, ο υπουργός Εργασίας, υποχρεώθηκε χθες να αποσύρει το σχέδιο πράξης νομοθετικού περιεχομένου για μειώσεις – σοκ στις επικουρικές συντάξεις το οποίο ο ίδιος είχε φέρει λίγη ώρα νωρίτερα προς συζήτηση στο υπουργικό συμβούλιο.

Καταρχάς, είναι πολύ σημαντικό για εκατομμύρια συνταξιούχους ότι οι παρεμβάσεις των κκ. Δήμα και Αβραμόπουλου, είχαν σημαντικό αποτέλεσμα αφού πέτυχαν να μπλοκάρουν τις νέες δραματικές περικοπές στις αποδοχές ανθρώπων που έχουν υποβληθεί σε αιματηρές θυσίες από την πολιτική του Μνημονίου.

Είναι απαράδεκτη η πρακτική υπουργών του Πασοκ να επιδεικνύουν ιδιαίτερη σπουδή και συγχρόνως απίστευτη προχειρότητα στην προώθηση επώδυνων ρυθμίσεων, που αποτελούν μέτρα οριζόντιας εφαρμογής, τα οποία πλήττουν τις ασθενείς οικονομικά ομάδες του πληθυσμού.

Όταν μάλιστα τέτοιου είδους μέτρα υιοθετούνταν συνεχώς από την κυβέρνηση του Πασοκ αλλά αποδείχθηκαν ατελέσφορα. Δεν είναι δυνατόν σοβαρά θέματα να φθάνουν προς συζήτηση στο Υπουργικό συμβούλιο χωρίς να έχουν γνωστοποιηθεί αναλογιστικές μελέτες. Και εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί για τέτοια ζητήματα να μην υπάρχει συνεννόηση με τα κόμματα και ειδικά με τη Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει εκφράσει ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα των συντάξεων.

Η πρωτοβουλία του υπ. Εργασίας που εκδηλώθηκε με βεβιασμένο τρόπο αναδεικνύει και τα σοβαρά προβλήματα που παρουσιάζονται στη λειτουργία της κυβέρνησης Παπαδήμου. Μιας μεταβατικής κυβέρνησης, η οποία έχει προσδιορισμένη αποστολή και συγκεκριμένη η ημερομηνία λήξης.

Αυτό πρέπει να το κατανοήσουν και τα συγκεκριμένα συμφέροντα που επεξεργάζονται σενάρια για μακρά παράταση του βίου της.Το ξεκαθάρισε, άλλωστε, και ο ίδιος ο πρωθυπουργός χθες, λέγοντας ότι η κυβέρνησή του δεν είναι αορίστου χρόνου.
ΕΤ

Η μαφία του Real Estate και η εγκληματικότητα

Η Αθήνα από ελκυστικός προορισμός με 8,5 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις την περασμένη δεκαετία είναι πια «απαγορευμένη πόλη».

Μέσα σε λίγα χρόνια η πρωτεύουσα έχασε 5 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις! Αριθμοί που συγκλονίζουν.

Μόνο το τελευταίο 12μηνο 3.000 κρεβάτια «χάθηκαν» από το ξενοδοχειακό δυναμικό της πρωτεύουσας , καθώς 18 ξενοδοχεία στην καρδιά της Αθήνας κατέβασαν ρολά και σύντομα θα προστεθεί άλλο ένα στη λίστα.

«Η πόλη παραδόθηκε άνευ όρων στην εγκληματικότητα και οι τουρίστες φοβισμένοι την εγκαταλείπουν», δήλωσε ο πρόεδρος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου κ. Γιώργος Τσακίρης, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο λόμπι του Jason Prime,ενός 4στερου ξενοδοχείου που κατέβασε ρολά στις 30 Οκτωβρίου.

Tο «λουκέτο» ήταν αναπόφευκτο καθώς βρίσκεται στην καρδιά της Ομόνοιας, ένα δρόμο πίσω από το Εθνικό Θέατρο. Η συγκεκριμένη γειτονιά έχει παραδοθεί στις σπείρες των αλλοδαπών. Απαγορευμένη ζώνη όχι μόνο για Έλληνες επιχειρηματίες, αλλά και για διερχόμενους, πεζούς ή και επιβάτες αυτοκινήτων σε πολλές περιπτώσεις. Φυσικά απαγορευμένη ζώνη και για τους τουρίστες.

Στο Jason Prime, επενδύθηκαν 3 εκατ. ευρώ το 2003, εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων. Απασχολούνταν 25 άτομα.Ο ιδιοκτήτης του βλέποντας τις πληρότητες να υποχωρούν στο 25% (από 72% το 2007), διάλεξε το λουκέτο. Ωραίο ξενοδοχείο σε μια άθλια πόλη. «Δεν άντεξα», λέει ο κ. Άγγελος Δούρος, «Οι σπείρες των Μαροκινών και Νιγηριανών έκαναν επιθέσεις στους πελάτες μας. Κάποιοι βρέθηκαν ακόμα και στο νοσοκομείο, επειδή αντιστάθηκαν για να μην τους κλέψουν τις αποσκευές».

Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων η εγκληματικότητα στην Αθήνα έχει χτυπήσει «κόκκινο» σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα, με μερίδιο 64% στις ανθρωποκτονίες, 75% στις ληστείες, 64% στις κλοπές και 65,5% στο λαθρεμπόριο.

Η αστυνομία είναι απούσα από το κέντρο, το οποίο έχει παραδοθεί άνευ όρων στην εγκληματικότητα, λέει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου.
«Σε όποιον φορέα και αν απευθυνόμαστε ως Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, για τα προβλήματα του κέντρου και τις επιπτώσεις τους στον κλάδο, βρίσκουμε ‘τοίχο’» δηλώνει ο κ. Τσακίρης.

Στελέχη του ξενοδοχειακού κλάδου ανέφεραν πως στο κέντρο είναι καλύτερα να μη λειτουργούν ξενοδοχεία, καθώς λόγω της άθλιας κατάστασης και των σχολίων των τουριστών η δυσφήμιση για τη χώρα και ολόκληρο τον τουριστικό κλάδο της χώρας είναι τεράστια.

Κάποια ταξιδιωτικά πρακτορεία εκδίδουν μάλιστα και οδηγίες στους ξένους που επισκέπτονται το κέντρο της Αθήνας οι οποίες μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν: «Να αποφεύγουν οι επισκέπτες να κυκλοφορούν τη νύχτα στους δρόμους . Χρειάζεται μεγάλη προσοχή με τους κλέφτες στο μετρό αλλά και στα λεωφορεία, ενώ οι κλέφτες δεν διστάζουν να αρπάζουν αποσκευές ή τσάντες». Τέλος ιδιαίτερη αναφορά γίνεται για τα μπαρ της περιοχής του κέντρου στα οποία βρίσκονται εγκληματίες ή κλέφτες.

Στην ίδια συνέντευξη Τύπου ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Γιώργος Καμίνης έκανε λόγο -έτσι απλά- για «γκετοποίηση» του κέντρου. Συγκλονιστικό! Ο πρώτος πολίτης των Αθηνών και ο πλέον αρμόδιος για την ασφαλή λειτουργία της, όχι μόνο σηκώνει τα χέρια, δηλώνοντας ότι δεν έχει τις δυνατότητες να προστατέψει την πόλη του, αλλά δεν αναφέρεται καν στη γενεσιουργό αιτία και στους ενόχους αυτής της κατάστασης, που δεν αφορά μόνο τον τουρισμό , αλλά στοχεύει δεκάδες χιλιάδες κατόχους ακινήτων στην Αθήνα.

Γιατί η σκοτεινή πλευρά της Αθήνας έχει χαρτογραφηθεί από την ΕΛ.ΑΣ.και την ΕΥΠ και τελεί εν γνώσει της κυβέρνησης. Οι απόρρητες εκθέσεις, καταδεικνύουν ότι πίσω από το ζήτημα της γκετοποίησης του κέντρου κρύβεται κυκλώματα απαξίωσης των ακινήτων.

Έλληνες και αλλοδαποί επιχειρηματίες, η λεγόμενη μαφία του Real Estate, μέσω συγκεκριμένων μεσιτικών εταιρειών προχωρούν στη λεγόμενη μεθοδευμένη απαξίωση με την γκετοποίηση ολόκληρων περιοχών και την αυξημένη παραβατικότητα, που προκαλεί φόβο και οδηγεί τους ημεδαπούς κατοίκους και επιχειρηματίες στο να εγκαταλείπουν τα ακίνητα τους.

Η γενεσιουργός αιτία και οι συγκεκριμένοι «επιχειρηματίες» , λοιπόν, που αποτελούν την μαφία του Real Estate δεν είναι κάτι ….άγνωστο! Όπως δεν είναι άγνωστο και πως αντιδρούσε (ή πως ΔΕΝ αντιδρούσε για την ακρίβεια) η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.

Δεν απορροφούσε δεσμευμένα κονδύλια ύψους 320 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Εξωτερικών Συνόρων, που είχαν σκοπό τη δημιουργία ενός δικτύου κέντρων υποδοχής και άλλων παρεμβάσεων που θα οδηγούσαν σε σημαντική εκτόνωση του προβλήματος της μη νόμιμης μετανάστευσης.

Οι ηθελημένες παραλείψεις τους άφησαν ουσιαστικά το κέντρο της Αθήνας έρμαιο στην εγκληματικότητα και στους σχεδιασμούς της μαφίας του Real Estate.

Η κυβέρνηση παγιώνει πλέον το «Δεν πληρώνω»

Μαζικές διαστάσεις παίρνει πλέον η στάση πληρωμών του Δημοσίου.

Η κυβέρνηση, εξαιτίας της κατάρρευσης των εσόδων, έχει γίνει «φανατικός» οπαδός του κινήματος «Δεν πληρώνω», κηρύσσοντας μία άτυπη στάση πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας.

Πέραν από τις οφειλές εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ προς ιδιωτικές επιχειρήσεις και τους προμηθευτές του δημοσίου, η κυβέρνηση παγιώνει πλέον το «Δεν πληρώνω».

Η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών έφτασε, μάλιστα στο σημείο να προχωρά σε συμψηφισμούς, μόνο αν είναι προς όφελος του κράτους!

Θα εφαρμόζεται ουσιαστικά ο νόμος κατά το… δοκούν και μόνο αν, μετά από το συμψηφισμό, το Δημόσιο έχει λαμβάνειν …χρήμα !

Οι εντολές, που έδωσε χθες ο γενικός γραμματέας του υπουργείου οικονομικών προς τους προϊσταμένους 65 εφοριών, ήταν σαφείς: «Καμία επιστροφή φόρου δεν θα καταβληθεί τουλάχιστον μέχρι το τέλος της χρονιάς, ούτε σε φυσικά πρόσωπα, ούτε σε επιχειρήσεις».

Ουσιαστικά, εκτός από το φόρο εισοδήματος, δεν θα επιστρέφεται ούτε και ο ΦΠΑ !

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Αν ένας φορολογούμενος έχει οφειλές προς το Δημόσιο 2.000 ευρώ και περιμένει επιστροφή φόρου 3.000 ευρώ, θα πρέπει να πληρώσει πρώτα τις οφειλές του και μετά να περιμένει πότε θα ξεπαγώσουν οι επιστροφές … Αν εφαρμοζόταν ο νόμος, θα λάμβανε από την εφορία 1.000 ευρώ και η υπόθεση πρακτικά θα έκλεινε.

Με τους χειρισμούς της η κυβέρνηση αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι έχει χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου ενώ παράλληλα έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα τεράστιο εσωτερικό χρέος που επιβαρύνει την, ήδη, συρρικνωμένη ρευστότητα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, «διογκώνει» τα λουκέτα στην αγορά και «τιμωρεί» την επιχειρηματικότητα.

Οι εντολές είναι σαφείς

Την περασμένη Τετάρτη, ο μεταβατικός πρωθυπουργός της χώρας, με μια λιτή ανακοίνωση λίγων γραμμών, που αναρτήθηκε στο προσωπικό του ιστολόγιο, επιχείρησε απολογισμό των 30 πρώτων ημερών της κυβέρνησης του, αναφέρει σε άρθρο του στο «ΕΤ», ο Γιώργος Χαρβαλιάς .

Σε τρείς παραγράφους, εξήγησε ότι επί πρωθυπουργίας του, συνεστήθη κυβέρνηση διακομματικής στήριξης, που εξασφάλισε την 6η δόση δανειοδότησης, οδήγησε στην έγκριση του προυπολογισμού «με μεγάλη πλειοψηφία» και…προχωρά στην εφαρμογή των μέτρων που περιέχονται στο πρόγραμμα της!

Αν αυτά συνιστούν κυβερνητικό έργο, θα μπορούσαμε να φωνάξουμε πίσω τον Γιώργο Παπανδρέου. Αλλά ας αφήσουμε το πικρό χιούμορ. Από την αρχή φάνηκε δυστυχώς, ότι ο κ. Παπαδήμος δεν κατέχει το άθλημα. Με το που πήρε την εντολή θα μπορούσε να έχει κερδίσει τις εντυπώσεις. Απαιτώντας την δημιουργία ενός μικρού και ευέλικτου τεχνοκρατικού σχήματος με συμβολική συμμετοχή, των κομμάτων.

Είναι βέβαιον ότι αν ο κ. Παπαδήμος είχε αποφασίσει την συγκρότηση μίας κυβέρνησης 15 προσωπικοτήτων, ανάλογης με αυτή του Ιταλού ομολόγου του, Μάριο Μόντι, θα είχε βρεί απόλυτα σύμφωνη τη Νέα Δημοκρατία (που άλλωστε πρώτη μίλησε για κυβέρνηση τεχνοκρατών) και θα είχε εγγράψει εχέγγυα σοβαρότητας στην ελληνική κοινή γνώμη.

Αντ αυτού, ο κ. Παπαδήμος επέλεξε, προφανώς κάτω από το βάρος πιέσεων του απερχόμενου πρωθυπουργου, να διατηρήσει στο κυβερνητικό σχήμα ένα λόχο αποτυχημένων υπουργών του ΠΑΣΟΚ, τους περισσότερους μάλιστα, χωρίς να τους μετακινήσει από τα γραφεία τους!

Ανέχτηκε ο κ. Παπαδήμος και κραυγαλέα προκλητικές περιπτώσεις, όπως του Γιώργου Παπακωσταντίνου και του Θεόδωρου Πάγκαλου. Με το «καλημέρα» δηλαδή, ο μεταβατικός πρωθυπουργός, αποδείχτηκε πολιτικά αδύναμος.

Θα μπορούσαμε ίσως, να συγχωρήσουμε την αδυναμία του αυτή, αν ενέπνεε ελπίδες ότι μπορεί να διαχειριστεί με αξιώσεις την τεχνοκρατικής φύσης αποστολή που του έχει ανατεθεί.

Η αλήθεια είναι όμως ότι την 6η δόση την πήρε ο Σαμαράς. Επιδεικνύοντας υπευθυνότητα και αγνοώντας το πολιτικό κόστος. Και μια δεύτερη αλήθεια είναι ότι ο κ. Παπαδήμος, άκουσε αμίλητος τους Γερμανούς να καθορίζουν τους κανόνες της ευρωπαικής…premier league που ονειρεύονται, χωρίς να ορθώσει την παραμικρή ένσταση για λογαριασμό της πατρίδας του που οι ίδιοι άφρονες δανειστές έχουν οδηγήσει στην…τέταρτη ερασιτεχνική.

Σήμερα το μόνο που έχει απομείνει στην κυβέρνηση Παπαδήμου για να ολοκληρώσει το «έργο» της είναι η υλοποίηση της κατ’ αρχήν συμφωνίας για το PSI και η σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης.

Δυστυχώς και πάλι, το μέλλον των δύο αυτών εγχειρημάτων παραμένει σκοτεινό. Το PSI, υπό την πεφωτισμένη καθοδήγηση του Ευάγγελου Βενιζέλου και διαφόρων «πονηρούληδων» στον ΟΔΔΗΧ, που νομίζουν ότι παίζουν πόκερ με τους ξένους γκάγκστερς των αγορών, οδηγείται στα βράχια, φλερτάροντας με την επιβολή τετελεσμένων από μέρους της Αθήνας.

Η νέα δανειακή σύμβαση, με την σειρά της, προσλαμβάνει διαστάσεις επαχθέστατου συμβολαίου δουλείας, ακριβώς γιατί οι αριθμοί έχουν εκτροχιαστεί οι πιστωτές θα ζητήσουν «γή και ουρανό» προκειμένου να…διασώσουν και πάλι την Ελλάδα.

Ο κ. Παπαδήμος είναι διακεκριμένος οικονομολόγος. Αποκλείεται να μην γνωρίζει από τα μέχρι τώρα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού ότι το πείραμα δεν βγαίνει. Και ασφαλώς δεν δικαιούται να κάνει τα στραβά μάτια.

Η εντολή της κυβέρνησης του είναι σαφής. Να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα της 26ης Οκτωβρίου. Αν το PSI χάσει τον εθελοντικό του χαρακτήρα, (κάτι που θα γνωρίζουμε ως το τέλος Ιανουαρίου), ή αν απαιτηθούν μέτρα για το 2012, ανεξαρτήτως, όπως διαφαίνεται, με την νέα δανειακή σύμβαση, η κυβέρνηση έχει νομοτελειακά απωλέσει λόγο ύπαρξης. Καλό θα είναι να πάει σπίτι της και να αφήσει την εξουσία σε ένα σχήμα με ουσιαστική λαϊκή νομιμοποίηση που θα διαχειριστεί τις αποφάσεις για το μέλλον του τόπου.

Φαινόμενα ακυβερνησίας

Είναι γεγονός ότι η νέα μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο, εμφανίζει έντονα εκφυλιστικά φαινόμενα.

Οι συνεχείς κόντρες μεταξύ των υπουργών του Πασοκ, σε συνδυασμό με την ναρκοθέτηση από τους ίδιους σημαντικών παραμέτρων της κυβερνητικής πολιτικής και την εγκατάλειψη του έργου που τους έχει ανατεθεί, στο «βωμό» της κούρσας διαδοχής του Γ.Παπανδρέου διαμορφώνουν ένα σκηνικό ακυβερνησίας, με τον πρωθυπουργό να περιορίζεται σε ρόλο «Ποντίου Πιλάτου».

Παράλληλα, μόλις ένα μήνα από την ανάληψη των καθηκόντων της, η κυβέρνηση Παπαδήμου γνωρίζει πρωτοφανή δημοσκοπική κατάρρευση, έχοντας πολύ γρήγορα απολέσει, και μάλιστα εμφανώς, την ανοχή των πολιτών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι και η δημοτικό του Λ.Παπαδήμου γκρεμίζεται μαζί με τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει στην κοινή γνώμη η παρουσία του και ένα αίσθημα ασφάλειας που είχε δημιουργηθεί πριν καν αναλάβει την πρωθυπουργία. Με λίγα λόγια, πέτυχε, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να μετατραπεί από επίδοξος σωτήρας σε εκφραστή ενός απαξιωμένου πολιτικού συστήματος.

Το περίεργο είναι ότι, την ίδια ώρα, εντείνονται οι πιέσεις για την μακροημέρευση του κυβερνητικού σχήματος με στόχο τη διατήρηση του ελέγχου του πολιτικού παιχνιδιού. Οι πιέσεις αυτές όμως προέρχονται από οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα και εκφράζονται, κυρίως, από συγκεκριμένα μέσα από μια πτέρυγα στελεχών του Πασοκ και από το ΛΑ.ΟΣ, με προφανή σκοπό να υλοποιήσουν τα δικά τους σχέδια για τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Καταρχάς, δεν πιστεύουμε ότι ο κ.Παπαδήμος είναι πρόθυμος να ενδώσει σε τέτοιου είδους πιέσεις, αποδεχόμενος ένα ρόλο που κάποιοι άλλοι επιθυμούν να διαδραματίσει.

Από κει και πέρα θα πρέπει να επισημάνουμε ότι απαιτούνται σοβαρότητα και σύνεση από όλους προκειμένου η κυβέρνηση να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο έργο για το οποίο δημιουργήθηκε και, στη συνέχεια να προχωρήσει στην προκήρυξη εκλογών, όπως έχει συμφωνηθεί από τα κόμματα και όπως είναι αναγκαίο, προκειμένου να υπάρξει νωπή λαϊκή εντολή για την απαιτούμενη αλλαγή πολιτικής.

Οποιαδήποτε σκέψη εκτροπής με παράταση του βίου αυτής της κυβέρνησης, εάν τυχόν υλοποιήτο, αφενός, δεν θα απέφερε τίποτα στα υπόγεια σχέδια τρίτων και αφετέρου, θα έθετε σε σοβαρότατο κίνδυνο την οικονομία και την πορεία της ίδιας της χώρας.
ΕΤ

Ο «εξουθενωμένος» Βενιζέλος και οι ερμηνείες του

Η λέξη «εξουθένωση» έχει δύο μοναχά ερμηνευτικές οδούς.

Η μια αποδίδει την υπερβολική καταπόνηση.

Η άλλη αποδίδει την καταρράκωση του κύρους κάποιου.

Δεν υπάρχει λεξικό της ελληνικής γλώσσας που να αποδίδει διαφορετική ερμηνεία.

Πριν λίγες ημέρες ο υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου δήλωσε : «Είμαι εξουθενωμένος..«!

Ποια από τις δύο ερμηνευτικές οδούς της λέξεως εννοούσε ο κ. Βενιζέλος;

Του υπερβολικά κουρασμένου ή του καταρρακωμένου ως προς το κύρος του;

Το να δηλώνει ο κ. Βενιζέλος «Είμαι εξουθενωμένος» είναι αναμφισβήτητα ένα πολιτικό σφάλμα. Παραπέμπει ευθέως σε αδύναμο πολιτικό άνδρα, που δεν δύναται να διαχειρίζεται τα κοινά.

Το να δηλώνει όμως μετά από ημέρες (χθες) ότι «Δεν εννοούσα ότι είμαι κουρασμένος, όπως ορισμένοι, ευτελίζοντας τα πράγματα (?), επιχείρησαν να πουν. Εννοούσα και εννοώ ότι…. συμπάσχω με τον ελληνικό λαό» , είναι αναμφισβήτητα βιασμός της νοημοσύνης των πολιτών.

Παραπέμπει ευθέως σε πολιτικό παλαιάς κοπής, με νοοτροπία Μαυρογυαλούρου , όπου ως Ιανός διαθέτει δύο όψεις: Από την μια όψη λαμβάνει μέτρα τα οποία εξουθενώνουν – όχι μόνο οικονομικά αλλά και βιολογικά- τον ελληνικό λαό ,ανακοινώνει τα πάντα χωρίς ουδεμία ντροπή, κάθε του απόφαση και ενέργεια αναιρεί κάποια προηγούμενη και επιπλέον βιάζει τη νοημοσύνη των πολιτών, καθιερώνοντας νέου τύπου …. ερμηνείας των ελληνικών λέξεων στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Από την άλλη όψη παρουσιάζεται ως …μελλοντικός σωτήρας του ελληνικού έθνους. Ως καβαλάρης του «πράσινου ήλιου» που με το δόρυ του θα κατατροπώσει το τέρας της κρίσης (που μεταξύ άλλων ΚΑΙ ο ίδιος δημιούργησε). Θα απελευθερώσει τον λαό από τα δεινά (που ΚΑΙ ο ίδιος επέφερε) και θα τον οδηγήσει στην ευδαιμονία.

Ο κ. Βενιζέλος δεν αντελήφθη χθες ότι «Η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης», καθώς ο τρόπος που επέλεξε να διορθώσει το πολιτικό του σφάλμα παραπέμπει σ’΄αυτό που έλεγε πριν 2.500 χρόνια ο Βίας ο Πριηνεύς, ένας από τους επτά Σοφούς της αρχαίας Ελλάδας: «Αρχή άνδρα δείκνυσι».

Τι εννοούσε ο Βίας ο Πριηνεύς; Ότι ποιότητα του ανδρός φαίνεται μόνο όταν αναλάβει αξιώματα και εξουσία;

Μήπως όταν έλεγε «άνδρα» ο Βίας να εννοούσε «άνθρωπο». Δηλαδή η μετάφραση να ‘ναι ότι μόνο όταν αποκτήσει κάποιος εξουσία φαίνεται αν είναι άνθρωπος ή όχι;

Ή μήπως η προσέγγιση του εμβαθυνόταν περισσότερο συνδυάζοντας το αυτονόητο, δηλαδή ότι η εξουσία συνεπάγεται την ποικιλόμορφη ένταση, καθώς άνευ αυτής δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης της εξουσίας.

Δηλαδή μήπως το πολιτικό ήθος του καθενός, φαίνεται όταν αυτός κληθεί να αντιμετωπίσει κατάσταση έντασης;

Άλλωστε στα ήρεμα νερά, όλοι καλοί φαίνονται….

Tι εννοεί ομιλώντας περί αλληλεγγύης η κ. Μέρκελ;

H κ. Μέρκελ, μιλώντας χθες στα μέλη του γερμανικού κοινοβουλίου, υπεραμύνθηκε των πολιτικών επιλογών της.

Η καγκελάριος απευθυνόμενη προφανώς στις υπερχρεωμένες χώρες υπογράμμισε ότι «όποιος αναλαμβάνει ευθύνη και ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του, μπορεί να αναμένει αλληλεγγύη»…

Αλλά τι εννοεί ομιλώντας περί αλληλεγγύης η κ. Μέρκελ;

Γνωρίζουμε ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν είναι κάτι απρόσωπο αλλά μία πολιτική διαδικασία συνύπαρξης και συναπόφασης κρατών και λαών.

Θεμέλιος λίθος αυτού του οικοδομήματος είναι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη , η οποία σαφώς και δεν είναι πράξη φιλανθρωπίας, αλλά πράξη ενότητας μεταξύ κρατών- μελών με διαφορετικές επιφάνειες, διαφορετικές κοινωνίες, διαφορετικές οικονομίες και διαφορετικές γεωστρατηγικές ανάγκες .

Όταν δε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη την τοποθετούμε στο οικονομικό επίπεδο είναι σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να την αλληλοεξαρτούμε με την κερδοσκοπία.

Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει με τα ΔΑΝΕΙΑ (και όχι φυσικά Δωρεές) που χορηγήθηκαν στην Ελλάδα. Με την επιμονή από την πλευρά της Γερμανίας, τα κράτη- μέλη της ευρωζώνης δανείζονταν με 2,5-3% και τα ίδια χρήματα τα χορηγούσαν ως δάνειο στην Ελλάδα με 5-6% !
(Μάλιστα δεν είναι ευρέως γνωστό ότι στη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης, το λεγόμενο Μνημόνιο, δεν υπάρχει καμία υπογραφή επίσημου της Γερμανίας,σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες χώρες, αλλά η υπογραφή μιας …Γερμανικής επενδυτικής τράπεζας. Της KfW. Όπως όλες δε οι τράπεζες , έτσι και η KfW, δανείζεται από την ΕΚΤ με επιτόκιο …1% !)

Αυτό δεν είναι αλληλεγγύη , αλλά κερδοσκοπία! Σ’ αυτή την αλληλεγγύη αναφέρεται άραγε η κ. Μέρκελ; Σίγουρα απέχει πολύ ως πράξη από την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που εμπνεύσθηκαν πεφωτισμένα μυαλά πραγματικών Ηγετών της Ευρώπης.

Κάποιος, επίσης, θα πρέπει να εξηγήσει στην κ. Μέρκελ ότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν οριοθετείται ΜΟΝΟ στο επίπεδο της οικονομίας.

Η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θα έπρεπε π.χ να συναντάται ΚΑΙ στα θέματα της λαθρομετανάστευσης και όχι να μετατρέπονται οι χώρες του Ευρωπαϊκού νότου σε χωματερές ανθρώπινων ψυχών.

Η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θα έπρεπε επίσης να συναντάται και στις γεωστρατηγικές ανάγκες των χωρών, κυρίως αυτών που βρίσκονται στα σύνορα της Ευρώπης, και όχι στο όνομα της άνθησης των πολεμικών βιομηχανιών της …»έσω Ευρώπης», να ακολουθούνται πολιτικές που ναρκοθετούν επικίνδυνα αυτές τις περιοχές.

Την άποψή π.χ ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ακούσαμε το 1996 , επί προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή του Ζακ Σαντέρ. Την ακούμε έκτοτε συνεχώς από διάφορα χείλη , αλλά ….ακόμα δεν την βλέπουμε!

Για ποια λοιπόν αλληλεγγύη ομιλεί η κ. Μέρκελ ;

Κάποιος επίσης θα πρέπει να υπενθυμίσει στην κ. Μέρκελ ότι ο σκοπός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος εμπεριείχε δύο πυλώνες.
Ο πρώτος ήταν να διασφαλιστεί ότι η Ευρώπη δεν θα ξαναπεράσει πολεμικές περιόδους στο εσωτερικό της. Κύριο όπλο αυτού του πυλώνα ήταν η εξάλειψη του εθνικισμού .

Δυστυχώς η κ. Μέρκελ τόσο με τις πολιτικές της όσο και με άστοχες -λίαν επιεικώς- δηλώσεις της ακροβατεί επικίνδυνα πάνω στο σχοινί της αναβίωσης του Εθνικισμού, ο οποίος έδειχνε ότι είχε εξαλειφθεί σταδιακά από το εσωτερικό της Ευρώπης.

(Προσοχή! Άλλο Εθνισμός και άλλο Εθνικισμός. Ο πρώτος δηλώνει τον αγνό πατριωτισμό , την φιλοπατρία και ο δεύτερος την υπερβολική προσήλωση στην ιδέα του Έθνους, με κύρια όμως χαρακτηριστικά τη διάκριση των εθνών σε ανώτερα και κατώτερα, και την διάθεση επιβολής των πρώτων στα δεύτερα)

Ο δεύτερος πυλώνας του σκοπού του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, είχε προσδιορισθεί με σαφήνεια στην διάσκεψη της Μεσσίνας, όπου οι έξι Ευρωπαίοι υπουργοί εξωτερικών της ΕΚΑΧ (που μετεξελίχθηκε στην ΕΟΚ και κατόπιν στην ΕΕ) βρέθηκαν προ του θεμελιώδους διλήμματος ποια από τις δύο δυνητικές κατευθύνσεις θα ακολουθούσαν για την πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση .

Η μια ήταν μια τομεακή προσέγγιση και η άλλη μια διατομεακή προσέγγιση, η οποία συνίστατο στη δημιουργία μιας κοινής αγοράς.

Τάχθηκαν τότε υπέρ της δεύτερης προσέγγισης, όπως εξηγούν στα συμπεράσματά τους, τόσο λόγω της διασύνδεσης των διαφόρων τομέων της σύγχρονης οικονομίας, όσο και για το γεγονός ότι αυτό που επιδίωκαν ήταν μια κοινότητα συμφερόντων όπου όλοι οι πολίτες της Κοινότητας, ανεξαρτήτως της χώρας όπου διαβιούν, θα έχουν το αίσθημα ότι τα μέτρα που λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο τους αφορούν –και τους ωφελούν– άμεσα.

Εάν ενέκριναν τότε -όπως ανέφεραν- μια τομεακή προσέγγιση, ενδεχομένως ορισμένες χώρες θα αντλούσαν τα οφέλη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ενώ κάποιες άλλες θα υφίσταντο τις αρνητικές επιπτώσεις της….

Είναι σίγουρη , λοιπόν, η κ. Μέρκελ ότι ακολουθεί με τις πολιτικές της αυτόν σκοπό του ευρωπαϊκού οικοδομήματος;

Μήπως τελικά αυτές οι πολιτικές της Γερμανικής ελίτ διαστρεβλώνουν την διατομεακή προσέγγιση και αναπηδούν αυθαίρετα στην τομεακή προσέγγιση , στον δρόμο για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση;

Υπάρχουν φωνές -ακόμα και μέσα στη Γερμανία- που κατηγορούν την κ. Μέρκελ ότι οδηγεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα σε διάλυση (με ότι αυτό συνεπάγεται…), παρά στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Σίγουρα η Γερμανίδα καγκελάριος θα πρέπει να εξετάσει και να αναθεωρήσει πολλές από τις απόψεις της , αν θέλει να συμβάλει στον δρόμο προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση…

Δανεικά και …αγύριστα, 1,55 δισ. ευρώ για το ΔΝΤ!

Όταν οι εξαθλιωμένοι Έλληνες πολίτες ζητούν από την πολιτική ηγεσία να τους απαλλάξει από τα δυσβάστακτα χαράτσια για να πάρουν μια ανάσα, αντικρίζουν την άρνησή της κυβέρνησης, συνοδευόμενη από τη μόνιμη δικαιολογία ότι «δεν υπάρχουν χρήματα» κι ότι το Μνημόνιο που υπεγράφη με την Τρόικα πρέπει να τηρηθεί πιστά!

Όταν όμως τους ζητά το ΔΝΤ 1,55 δισ. ευρώ ως «αναγκαία πρόσθετη συνεισφορά της Ελλάδας» σε εκτέλεση μονομερούς απόφασής του για αύξηση της συμμετοχής της χώρας μας σ’ αυτό, ο κ. Βενιζέλος βρίσκει αμέσως τρόπο να εξασφαλίσει τα χρήματα και εκδίδει την προβλεπόμενη απόφαση για την έγκαιρη απόδοσή τους.

Σε μια περίοδο που -όπως επανειλημμένα τονίζουν οι κυβερνώντες- τα δημόσια ταμεία έχουν στεγνώσει από ρευστό, οι ανεξόφλητες ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου στους προμηθευτές του έχουν υπερβεί τα 6,7 δισ. ευρώ, οι εκταμιεύσεις πιστώσεων από τον Κρατικό Προϋπολογισμό γίνονται με το σταγονόμετρο και η 6η δόση των 8 δισ. ευρώ, η οποία εκταμιεύτηκε προχθές – υποτίθεται ότι- φτάνει ίσα ίσα για να εξοφληθούν μισθοί, συντάξεις και ομόλογα λήγοντα εντός του Δεκεμβρίου, ο υπουργός Οικονομικών… κατάφερε και βρήκε, με έναν ασυνήθιστο τρόπο, 1,55 δισ. ευρώ για το ΔΝΤ!

Τα χρήματα αυτά βρέθηκαν στα νομισματικά διαθέσιμα της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία συμφώνησε να χορηγήσει στο Ελληνικό Δημόσιο άτοκα δάνεια σε συνάλλαγμα ή ευρώ, συνολικού ποσού 1,55 δισ. ευρώ!

Το ακόμη πιο απίστευτο όμως είναι ότι τα άτοκα αυτά «δανεικά» που συμφωνήθηκε να λάβει το Ελληνικό Δημόσιο από την κεντρική τράπεζα της χώρας για να τα δώσει στο ΔΝΤ μπορεί να είναι και «αγύριστα»!

Κι αυτό διότι οι δανειακές συμβάσεις μεταξύ Δημοσίου και ΤτΕ προβλέπουν ότι τα ποσά των άτοκων δανείων συνολικού ποσού 1,55 δισ. σε ευρώ θα επιστραφούν από το Δημόσιο «μετά το πέρας της λειτουργίας του ΔΝΤ στο οποίο θα καταβληθούν ή μετά την παύση της συμμετοχής της Ελλάδας στο ΔΝΤ»! «Παύση λειτουργίας του ΔΝΤ» ή «παύση της συμμετοχής της Ελλάδας στο ΔΝΤ» δεν προβλέπεται να γίνει, με βάση τα σημερινά δεδομένα, πριν από το τέλος του 21ου αιώνα!

Όλα αυτά τα απίστευτα κι όμως ελληνικά αποκαλύπτονται από το κείμενο της απόφασης του Ευ. Βενιζέλου με την οποία προβλέπεται η εφαρμογή της απόφασης που έλαβε πριν από ένα έτος το συμβούλιο διοικητών του ΔΝΤ σχετικά με τη Δέκατη Τέταρτη Γενική Αναθεώρηση των Μεριδίων Συμμετοχής των Κρατών-Μελών του.

Η απόφαση μεταξύ άλλων προβλέπει:

1. Την αύξηση του μεριδίου συμμετοχής της Ελλάδας από 1.101,8 δισεκατομμύριο Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα (SDRs), που -με την τρέχουσα ισοτιμία (1 SDR = 1,17 ευρώ)- ισοδυναμούν με 1,289 δισ. ευρώ, σε 2.428,9 δισεκατομμύρια Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα (SDRs), που ισοδυναμούν με 2,84 δισ. ευρώ.

2. Την παροχή στο ΔΝΤ της έγγραφης συναίνεσης της Ελλάδας στην αύξηση του μεριδίου συμμετοχής της μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2011.

3. Την καταβολή του ποσού της αύξησης του μεριδίου συμμετοχής της Ελλάδας στο ΔΝΤ εντός 30 ημερών από τη μεταγενέστερη ημερομηνία μεταξύ: α) της ημερομηνίας παροχής στο Ταμείο της έγγραφης συναίνεσης της Ελλάδας στην αύξηση ή β) της ημερομηνίας πλήρωσης όλων των προϋποθέσεων που ορίζονται στην απόφαση του συμβουλίου διοικητών του ΔΝΤ, με την επιφύλαξη ότι το εκτελεστικό συμβούλιο δύναται να παρατείνει την περίοδο πληρωμής όπως αυτό ορίσει.

4. Τη χορήγηση άτοκων δανείων της Τράπεζας της Ελλάδος στο Ελληνικό Δημόσιο με τα παραπάνω ποσά.

5. Την καταβολή από την Τράπεζα της Ελλάδος για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου στο ΔΝΤ των ποσών που αντιστοιχούν στην αύξηση του μεριδίου της Ελλάδας.

6. Τη σύναψη των παραπάνω άτοκων δανείων με συμβάσεις μεταξύ του υπουργού Οικονομικών και της Τράπεζας της Ελλάδος.
ET

Aπειλές και έωλοι εκβιασμοί, μέσω εγκυκλίου !

Η πρωτοφανής χθεσινή εγκύκλιος του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, με την οποία ασκείται ωμός εκβιασμός για την αναγκαστική ένταξη των δημοσίων υπαλλήλων σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα, αναδεικνύει με τον πλέον εμφατικό τρόπο τα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγήσει η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική.

Τραγικά αδιέξοδα, για τα οποία δεν ευθύνεται μόνο η ίδια η λανθασμένη συνταγή που έχει επιβληθεί εξαρχής, αλλά και η προχειρότητα με την οποία υλοποιούνται τα επιμέρους μέτρα από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.

Η υπόθεση με την εφαρμογή του μέτρου της λεγόμενης εργασιακής εφεδρείας έχει εξελιχθεί σε τραγέλαφο.

Μόνο και μόνο από το γεγονός ότι έφθασαν στο σημείο να απειλούν τους υπαλλήλους πως εάν δεν δεχθούν να μπουν τώρα στον προθάλαμο της συνταξιοδότησης θα υποστούν σημαντικές περικοπές στις συντάξιμες αποδοχές τους όταν στο μέλλον θα βγουν κανονικά στη σύνταξη, είναι φανερό ότι οι συναρμόδιοι υπουργοί έχουν χάσει την μπάλα.

Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας προδιέγραφε από την αρχή και την αποτυχία εφαρμογής του. Όμως, οι νέες κυβερνητικές παρεμβάσεις, που εκδηλώνονται στο πόδι και υπό τις ασφυκτικές πιέσεις της Τρόικας, η οποία ζητεί 30.000 εφέδρους μέχρι το τέλος του χρόνου, αγγίζουν πια τα όρια της αστειότητας, γελοιοποιώντας ένα θεσμό και εμπαίζοντας χιλιάδες εργαζομένους, τους οποίους καλούν να υποστούν από τώρα ένα γενναίο κουτσούρεμα στις απολαβές τους, για να τους μειώσουν τη σύνταξη σε δύο χρόνια.

Όπως προκύπτει από την εγκύκλιο Σαχινίδη, εάν δημόσιος υπάλληλος πληροί τους όρους του νόμου για να τεθεί σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα, αλλά για οποιονδήποτε λόγο δεν υπαχθεί τελικά στο καθεστώς αυτό, τότε, όταν έρθει η ώρα να περάσει στη σύνταξη, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους θα «τσεκουρώσει» από αυτή σταδιακά τα επιπλέον ποσά που εισέπραξε κατά το χρονικό διάστημα στο οποίο θα έπρεπε κανονικά να είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα και στο οποίο θα έπρεπε να λαμβάνει αποκλειστικά το 60% του τελευταίου βασικού μισθού.

Δηλαδή, θα αφαιρεθούν από τη σύνταξη, τμηματικά, χρήματα που αντιστοιχούν στο 40% του βασικού μισθού και στα επιδόματα που εισέπραξε ο υπάλληλος στο διάστημα στο οποίο κανονικά θα έπρεπε να είχε τεθεί σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα.

Είναι προφανές ότι η απειλή μέσω εγκυκλίου για μελλοντικές περικοπές στις αποδοχές εργαζομένων όταν θα γίνουν συνταξιούχοι πάσχει νομικά και τυχόν απόπειρα πραγματοποίησής της αναμένεται να καταπέσει στα δικαστήρια. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα είναι ότι οι προχειρότητες και οι έωλοι εκβιασμοί δείχνουν έλλειψη σοβαρότητας και χαρακτηριστική αδυναμία στην υλοποίηση πολιτικών.
ET

Διαλυτικά φαινόμενα

Από τις χθεσινές δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών προκύπτει με σαφήνεια ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος παίζει «κρυφτούλι» με τα νέα μέτρα και τις εκλογές.

Είναι φανερό ότι ο «τσάρος» επιδιώκει να μεταφέρει στην επόμενη κυβέρνηση το βάρος του πακέτου με τα νέα, επαχθή δημοσιονομικά και «διαρθρωτικά» μέτρα που συμφώνησε η κυβέρνηση του Πασοκ με την Τρόικα.

Πρόκειται για περαιτέρω δραματικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές και προνομιακές παροχές σε συνδυασμό με νέα φοροεπιδρομή στα εισοδήματα, την ακίνητη περιουσία και την ιδιωτική κατανάλωση.

Το γεγονός ότι και άλλα στελέχη του Πασοκ αναζητούν τρόπους επηρεασμού της ευθύνης για την επικείμενη λήψη μέτρων, είτε στηρίζοντας την παράταση του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου, όπως, για παράδειγμα, η Α. Διαμαντοπούλου , είτε προετοιμάζοντας το έδαφος για πρόωρες εκλογές, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δημιουργεί εικόνα ακυβερνησίας.

Είναι ανεπίτρεπτο ότι, στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία κατά την οποία κρίνεται, όχι μόνο η επιτυχία της μεταβατικής κυβέρνησης συνεργασίας, αλλά η ίδια η προοπτική της ελληνικής οικονομίας, οι υπουργοί του Πασοκ, αντί να ασχολούνται με την προώθηση του κυβερνητικού έργου το οποίο τους έχει ανατεθεί, αποδίδονται σε προσωπικά πολιτικά παιχνίδια, στην προσπάθειά τους να ενισχύσουν την πολιτική τους θέση στην κούρσα διαδοχής του Γιώργου Παπανδρέου.

Τα διαλυτικά φαινόμενα που παρατηρούνται στο εσωτερικό της κυβέρνησης με ευθύνη κορυφαίων υπουργών του Πασοκ , σε συνάρτηση με τις ραγδαίες εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομίας και τις πιέσεις για την επιβολή και νέων σκληρών μέτρων, επιτείνουν, με την πάροδο του χρόνου το οικονομικό, πολιτικό αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα.

Και παράλληλα καθιστούν αναπόφευκτη την προσφυγή στην κάλπη στο αμέσως προσεχές διάστημα προκειμένου να δοθεί λύση στην προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης.
ΕΤ

Πλεόνασμα ή … πλεονεξία;

Η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών ενώ καθορίζει το μέλλον της χώρας μας για τα επόμενα τουλάχιστον 20 χρόνια, δεν έτυχε της ανάλογης πολιτικής και κοινωνικής ζύμωσης, και φυσικά της ενημέρωσης του ελληνικού λαού.

Δεν εξηγήθηκε από τον πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο και τον υπουργό Οικονομικών κ. Βενιζέλο, τι σημαίνει π.χ «Ο ορισμός του κριτηρίου του χρέους σε όρους αριθμητικής τιμής αναφοράς για τη μείωση του χρέους (κανόνας του 1/20) για τα κράτη μέλη με δημόσιο χρέος άνω του 60% θα πρέπει να κατοχυρωθεί στις νέες διατάξεις«, που εμπεριέχεται στο κείμενο των αποφάσεων της Συνόδου.

Δεν έτυχε της αρμόζουσας επεξήγησης προς τον ελληνικό λαό πως η συμφωνία προβλέπει (όπως είχε συμφωνηθεί στο ecofin του Μαρτίου και υπογράφηκε τότε από τον κ. Παπακωνσταντίνου) ότι οι χώρες με δημόσιο χρέος άνω του 60% του ΑΕΠ θα πρέπει να το μειώνουν κατά 5 εκατοστιαίες μονάδες ετησίως, προκειμένου να υποχωρήσει κάτω από το συγκεκριμένο επίπεδο αναφοράς,και αυτό θα πρέπει να είναι νομοθετικά κατοχυρωμένο.

Δεν πληροφόρησαν τον ελληνικό λαό ότι για τουλάχιστον 17 έτη ο ετήσιος προϋπολογισμός του κράτους θα πρέπει να είναι πλεονασματικός κατά περίπου …11 δισ. ευρώ !

Από αυτό το πλεόνασμα θα προκύπτει η μείωση του χρέους κατά 5% ετησίως, με δεδομένο ότι το ελληνικό χρέος, ακόμη και μετά το «κούρεμα» που προγραμματίζεται να γίνει στις αρχές του 2012, θα διαμορφωθεί στο 145% του ΑΕΠ.

11 δισ. ευρώ λοιπόν ετησίως πλεόνασμα!

Από που θα βρεθεί αυτό το τεράστιο πλεόνασμα;

Για να γίνει κατανοητό τι ακριβώς αντιπροσωπεύει αυτό το νούμερο, αξίζει να αναφέρω ότι με όλα αυτά τα χαράτσια και τα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας που επεβλήθησαν, για το 2012 το πρωτογενές πλεόνασμα έχει προϋπολογιστεί στα… 2,2 δισ. ευρώ! Μάλιστα και αυτό είναι αμφίβολο ότι θα επιτευχθεί χωρίς τη λήψη ΚΑΙ ΝΕΩΝ μέτρων το 2012.

Δεν εξήγησαν, ούτε ο τεχνοκράτης Παπαδήμος, ούτε ο «πολιτικός παλαιάς κοπής» Βενιζέλος (όπως δεν είχαν εξηγήσει και οι έτεροι «Καππαδόκες» Γ. Παπανδρέου – Γ.Παπακωνσταντίνου), τι πραγματικά θα σημάνει για τον ελληνικό λαό η προσπάθεια επίτευξης ενός τόσο μεγάλου πρωτογενούς πλεονάσματος.

Δεν πληροφόρησαν τον ελληνικό λαό αν υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι επίτευξης αυτής της προσπάθειας, πέραν των οποιονδήποτε εκποιήσεως του πλούτου αυτής της χώρας, αλλά και της εξοντωτικής αφαίμαξης των εισοδημάτων του και της λιτότητας σε επίπεδα μεταπολεμικά, αν όχι κατοχικά.

Υπάρχει φυσικά η πρόταση της ΝΔ και του Αντώνη Σαμαρά, που εδώ και δύο χρόνια φωνάζει ότι η ΜΟΝΗ έξοδος από το εφιαλτικό τούνελ είναι η Ανάπτυξη. Δικαιώθηκε πλήρως μεν, αφού αυτό πλέον το δέχονται( από τις δηλώσεις τους μέχρι τα πορίσματά τους), όσοι μέχρι χθες τον αμφισβητούσαν.

Εξακολουθεί όμως να παραμένει η παραδοξότητα των αποφάσεων του Γαλλογερμανικού άξονα, που οδηγούν όλη την Ευρώπη σε μακροχρόνια ύφεση.

Κάτω υπ’ αυτές τις συνθήκες , λοιπόν, διαρκούς και άγριας λιτότητας,ο μεταβατικός πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος και ο υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος, καθώς επίσης και οι κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου οι οποίοι είχαν θέσει «τα θεμέλια» γι’ αυτό το τερατούργημα, θα πρέπει να εξηγήσουν λεπτομερώς (καθώς δεσμεύουν όχι μόνο την επόμενη κυβέρνηση, αλλά μια ολόκληρη γενιά) ΑΠΟ ΠΟΥ θα βρεθούν αυτά τα τεράστια πλεονάσματα στους προϋπολογισμούς της επόμενης εικοσαετίας;

Από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας; Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να καλύψει τέτοια ποσά, ιδιαίτερα υπό συνθήκες «ασφυκτικής υποτίμησης» της αξίας της!

Από την οικονομική ισοπέδωση της ελληνικής κοινωνίας; Άτοπο από ένα σημείο και μετά , αφού… «Ουκ αν λάβεις από του μη έχοντος» !

Ή μήπως, τέλος, από την εκποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας (υφισταμένων και …μελλοντικών!) και θα πούμε και ευχαριστώ;

Η διχαστική πολιτική του Βερολίνου

Το πρώτο συμπέρασμα που συνεπάγεται από την προχθεσινή απόφαση της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών είναι ότι το Βερολίνο υπέβαλε πλήρως τις θέσεις του για αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, επισύροντας μάλιστα αυτόματες κυρώσεις για τα απείθαρχα κράτη που φτάνουν μέχρι και την έξοδο από το ευρώ.

Με εκβιαστικά διλήμματα ή όχι είναι σαφές ότι η κ. Μερκελ πέτυχε να σύρει στο άρμα της εκόντες άκοντες, από τον κ. Σαρκοζί μέχρι τους πιο ανίσχυρους της Ευρώπης.

Μια δεύτερη, πιο προσεκτική προσέγγιση της γερμανικής στρατηγικής αποκαλύπτει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο ότι πίσω από την απόλυτη επικυριαρχία της Γερμανίας σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο κρύβονται στο ψέμα και την υποκρισία.

Είναι πραγματικά εκπληκτικό ότι, την ώρα που για τους άλλους επιβάλλεται αυστηρή διατήρηση του ελλείμματος κάθε κράτους έως και 3% του ΑΕΠ, ο γερμανικός νόμος του 2009 δεν προβλέπει απότομη αλλά σταδιακή μείωση των ελλειμμάτων του ομοσπονδιακού προυπολογισμού με ορίζοντα το 2016, ενώ στα ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας δίνεται, μάλιστα το περιθώριο να προσαρμόσουν τα δημοσιονομικά τους έως το 2020.

Ο περίφημος «χρυσός κανόνας» έχει μετατραπεί από την κ. Μερκελ σε εφαρμογή άλλων μέτρων και άλλων σταθμών μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης. Από τη μία η Γερμανία πνίγει την Ε.Ε την ύφεση και, από την άλλη, ακολουθεί μια άλλη, ευνοικότερη συνταγή για τους δικούς της υπηκόοους.

Το πρόβλημα είναι ότι η κ. Μερκελ προσποιείται πως δεν καταλαβαίνει ότι τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείμματα των άλλων Ευρωπαίων, στους οποίους επιχειρεί να επιβάλει αυτά που η ίδια δεν πιστεύει ότι πρέπει να εφαρμοστούν στη χώρα της.

Είναι φανερό ότι η τακτική αυτή του Βερολίνου είναι καθαρά διχαστική, αφού αντί να επιφέρει την πλήρη δημοσιονομική , οικονομική ενοποίηση των χωρών της ευρωζώνης, κινδυνεύει να οδηγήσει σε διάσπαση , στέλνοντας εκτός ευρώ τις άλλες χώρες που δεν θα καταφέρουν αν επιτύχουν τους δύσκολους στόχους, τους οποίους όμως δεν καλείται να πιάσει η ίδια η Γερμανία.
ΕΤ