Όποιος γνωρίζει τι ακριβώς διαδραματίζεται σήμερα μέσα στην ΕΕ, ποιοι είναι οι συσχετισμοί και που αποβλέπουν, θα πρέπει να ανησυχεί σφόδρα, τόσο για το μέλλον της ΕΕ σε συνάρτηση με το αρχικό όραμά της, όσο και για το μέλλον της Πατρίδας μας.
Θυμάμαι ένα άρθρο μου πριν τρία χρόνια με τίτλο «Εκπολιτίστε τον καπιταλισμό!» όπου είχα επισημάνει το χρηματοπιστωτικό τσουνάμι που ερχόταν και τόνιζα ότι «η λύση είναι να επιστρέψει στο προσκήνιο το εργαλείο που η παγκοσμιοποίηση ισχυριζόταν ότι δεν χρειάζεται. Με άλλα λόγια, να επιστρέψει …η πολιτική« .
Αφορμή εκείνου του άρθρου στις 8 Οκτωβρίου 2008 ήταν τα λόγια ενός πολιτικού που ακόμα τα φώτα του προσκηνίου δεν είχαν πέσει επάνω του. Του Αντώνη Σαμαρά!
Απλός βουλευτής Μεσσηνίας της ΝΔ τότε, ( υπουργοποιήθηκε μετά τρεις μήνες για όσους δεν θυμούνται), αλλά με γνώσεις και πολιτική εμπειρία που ελάχιστοι διαθέτουν στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα έγραφα , τότε, ότι : «Πριν λίγους μήνες ο κ. Αντώνης Σαμαράς , ένας πολιτικός που κατέχει όσο λίγοι στη χώρα μας την επιστήμη της οικονομίας, ωσάν σύγχρονος «πολιτικός Νοστράδαμος» είχε προφητεύσει γι` αυτό το «τσουνάμι» που ερχόταν στους χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς και στη διεθνή οικονομία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχε ζητήσει την εγρήγορση των πολιτικών κέντρων αποφάσεων της Ευρώπης , τους οποίους χαρακτήριζε ως λογιστές και όχι Ηγέτες. Και σ` αυτό το σημείο εστίαζε τον προβληματισμό του» .
Υπενθυμίζω προς όλες τις κατευθύνσεις ότι αυτά γράφονταν στις 8 Οκτωβρίου 2008 ! Τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου , ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης,ισχυριζόταν ότι η οικονομική κρίση είναι …ένα εφεύρημα της ΝΔ για να μπορεί να πάρει αντιλαϊκά μέτρα (τότε τις ήπιες μεταρρυθμίσεις τις ονόμαζε …αντιλαϊκά μέτρα ,σε αντίθεση με σήμερα που τα ακραία αντιλαϊκά μέτρα τα …βαπτίζει μεταρρυθμίσεις) , και ο Αντώνης Σαμαράς, ένας απλός βουλευτής της ΝΔ τότε, όχι μόνο διαπίστωνε την κρίση, αλλά έβλεπε ακόμη πιο μακρυά .
Έβλεπε το 2012, εστιάζοντας τους προβληματισμούς του για την μετάλλαξη των πολιτικών κέντρων αποφάσεων της Ευρώπης.
Είναι γεγονός ότι η σημερινή ΕΕ έχει λοξοδρομήσει από το αρχικό της όραμα. Από μια Ευρώπη των λαών που συναποφασίζουν (δεν είναι τυχαίος ο ορισμός του βέτο στις κυρίαρχες αρχές της), έχει μεταλλαχθεί σε κέντρο αποφάσεων των δύο, …του εξής ένα. Της Γερμανίας!
Κυρίαρχα όργανα της Ένωσης υποβαθμίστηκαν. Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης(Council of the European Union) , που μαζί με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποτελούν τα κύρια όργανα λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σταδιακά «απεμπόλησαν» το κυρίαρχο έργο τους.
Οι συνθήκες της ΕΕ ορίζουν ρητά ότι το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ασκεί νομοθετική και δημοσιονομική εξουσία (σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) και συντονίζει ή χαράζει τις γενικές πολιτικές των κρατών μελών.
Ισχύει σήμερα αυτό; Μια διερευνητική ματιά στον Τύπο θα αποκαλύψει ότι σχεδόν απουσιάζει εντελώς ακόμα και το ποιο κράτος ασκεί σήμερα την προεδρία του , που κάποτε έπαιζε κυρίαρχο ρόλο ως προς τα θέματα που έθετε στην ατζέντα και τον χειρισμό τους.
Σταδιακά τα κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης περιήλθαν στα χέρια ενός συνονθυλεύματος λογιστών και (δήθεν) τεχνοκρατών. Αυτοί που αδυνατούν(;) να διαπιστώσουν ότι η λύση στη σημερινή οικονομική (και όχι μόνο) κρίση, είχε και έχει διεξόδους, στις οποίες για διαφόρους λόγους αντιτίθεται μονίμως η Γερμανία.
Μια Γερμανία όπου απουσιάζει παντελώς σήμερα η πολιτική σκέψη και όλα αποφασίζονται από την οικονομική της ελίτ. Λύσεις όπως το ευρωομόλογο, που θα έδιναν «βάθος» στην ευρωπαϊκή αγορά χρήματος, προσκρούουν στην αντίθεση της οικονομικής γερμανικής ελίτ.
Ακόμα και η κατ΄άλλους έσχατη λύση , αυτή της κοπής χρήματος από την ΕΚΤ και η λειτουργία της στα πρότυπα της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας, προσκρούει στην ψύχωση των Γερμανών με τον πληθωρισμό (που προέρχεται από το τραύμα που δημιούργησαν η κατάρρευση της δημοκρατίας της Βαϊμάρης και η άνοδος του ναζισμού).
Αντίθετα με αυτές τις λύσεις η Γερμανία σήμερα υιοθετεί τον σχεδιασμό μιας μικρότερης ευρωζώνης, την αποβολή μελών από αυτή και τον διαχωρισμό της ΕΕ σε πατρικίους και πληβείους.
Μια Ευρωπαϊκή Ένωση κυρίαρχη των λογιστών και των ανισοτήτων.
Αυτός ο σχεδιασμός της οικονομικής γερμανικής ελίτ μπορεί να αποτραπεί ΜΟΝΟ από την πολιτική έκφραση των μελών της ΕΕ. Πρέπει να επιστρέψει τάχιστα η πολιτική στην ΕΕ και να τεθεί η λογιστική στην θέση που της αρμόζει. Δηλαδή ως μια εκ των παραμέτρων που εξετάζονται στην λήψη αποφάσεων και ουχί η μοναδική.
Οι περιπέτειες της Eυρωζώνης και κατ’ επέκταση της ΕΕ (αφού στο όνομα του ευρώ παίρνονται αποφάσεις που επηρεάζουν και τα μέλη εκτός ευρώ), αποδίδονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στη χαμηλού επιπέδου πολιτικής ηγεσίας.
Μία από τις μεγάλες αρετές ενός Ηγέτη είναι να υπηρετεί τον Λαό, καθώς κυρίαρχο συναίσθημά του δεν είναι η αυτή καθ’ αυτή η «ηγεσία» ως ευκαιρία για προνόμια ή εξυπηρέτηση των «χορηγών του», αλλά η ευθύνη.
Ο Ηγέτης πονά τον Λαό . Οι σημερινοί κυβερνήτες στην ΕΕ φοβούνται μήπως πονέσουν ….από τον Λαό.
Η Ευρώπη πρέπει να αναζητήσει τάχιστα το ραντεβού της με τους πολιτικούς Ηγέτες!
