Προκαλεί πολλές απορίες το γεγονός ότι οι ξένοι εταίροι της ευρωζώνης εμμένουν στην απαίτησή τους για τη σύνταξη επιστολής από την ελληνική κυβέρνηση, που θα συνυπογράφουν οι πρόεδροι των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού με την οποία θα επιβεβαιώνουν την πλήρη υποστήριξή τους στη συμφωνία που επιτεύχθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου για το ευρώ και το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 50%.
Η αξίωση αυτή των Βρυξελλών, η οποία ξεπερνά πλέον το πλαίσιο μια τυπικής κατοχύρωσης της ΕΕ για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, είναι προφανές ότι προσβάλλει την εθνική αξιοπρέπεια και αγγίζει τα όρια της ταπείνωσης της πολιτικής ηγεσίας του τόπου.
Ως ένα βαθμό, η απαίτηση αυτή μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι, την τελευταία 2ετία, επί κυβέρνησης Παπανδρέου, η χώρα είχε απολέσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας, με συνέπεια οι ξένοι να μην έχουν καμία εμπιστοσύνη για την τήρηση των δεσμεύσεων που αναλάμβανε.
Από τη στιγμή, όμως, που σχηματίστηκε μια νέα, μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Λ.Παπαδήμο, με την στήριξη των τριών πολιτικών κομμάτων και της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών της Ελληνικής Βουλής, είναι σαφές ότι η Ελλάδα ανέλαβε εμπράκτως την υλοποίηση της δέσμευσης για τη στήριξη της δανειακής σύμβασης.
Η στήριξη αυτή πρόκειται να εδραιωθεί με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση και, κυρίως, με την ψήφιση της δανειακής σύμβασης.
Αρκεί να σκεφτούν οι εταίροι μας ότι ο Γ.Παπανδρέου και οι υπουργοί που υπέγραψαν το Μνημόνιο ή το Μεσοπρόθεσμο, αλλά είναι ζήτημα αν εφάρμοσαν κάποιο μέτρο πέραν της άγριας φορολόγησης και της μείωσης των μισθών και συντάξεων.
Ας αφήσουν, λοιπόν, το θέατρο και ας μείνουν στην ουσία των δεσμεύσεων.
ET
