Έκθετοι οι αλχημιστές του Μνημονίου

Η νέα αποκάλυψη βόμβα, η οποία αφορά την τεχνική διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος με λογιστικό "μαγείρεμα" των χρεών των νοσοκομείων, επιβεβαιώνει με τον πλέον επίσημο τρόπο τις εγκληματικές μεθοδεύσεις που ακολούθησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να συρθεί η χώρα στις "δαγκάνες" του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και στην υπογραφή ενός Μνημονίου που οδήγησε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.

Παράλληλα αφήνει έκθετους τον Γιώργο Παπανδρέου και το οικονομικό επιτελείο απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά και στους ίδιους τους δανειστές.

Όπως αποκαλύπτεται λοιπόν, με την ανάληψη των καθηκόντων της η κυβέρνηση Παπανδρέου έσπευσε να "φουσκώσει" τεχνητά το έλλειμα φορτώνοντας λογιστικά τους προυπολογισμούς των ετών 2008 και 2009 με ποσά συνολικού ύψους 5,2 δισ. ευρω τα οποία αφορούσαν σε ανεξόφλητα χρέη νοσηλευτικών ιδρυμάτων παρελθόντων ετών.

Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα ότι η ίδια η Eurostat όχι μόνο δεν είχε ζητήσει κάτι τέτοιο, αλλά είχε διαφωνήσει για το γεγονός ότι το σύνολο των παλαιών οφειλών των δημοσίων νοσοκομείων είχε επιβαρυνθεί μόνο 2 έτη.

Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα ακόμα μεγάλο κόλπο που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση του Πασοκ, στην προσπάθειά της να εμφανίσει στα ύψη το έλλειμμα του 2009, το οποίο, τελικά, ύστερα από ποικίλες μεθοδεύσεις και τρεις ακόμα αναθεωρήσεις, έφτασε στο επίπεδο του 15,8 του ΑΕΠ.

Με τα γνωστά τραγικά επακόλουθα για την οικονομία, που υποχρεώθηκε να υποδουλωθεί μόνιμα στην Τροικα, και την κοινωνία, που καταδικάστηκε στην φτώχεια και την εξαθλίωση.

Είναι σαφές ότι οι λογιστικές αλχημείες της κυβέρνησης του Πασοκ για το τεχνητό "φούσκωμα" του ελλείμματος έχουν υπεύθυνους με ονοματεπώνυμο.

Και είναι βέβαιο ότι οι ευθύνες αυτές θα πρέπει να διερευνηθούν.
ET

Ανεπανάληπτο «αλαλούμ» με την εφεδρεία

Η χθεσινή πρώτη μέρα εφαρμογής του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας στο Δημόσιο συνοδεύτηκε από ένα ανεπανάληπτο αλαλούμ. Υπηρεσίες που αναγκαστικά βάζουν λουκέτο επειδή αποχωρούν οι μοναδικοί υπάλληλοι που απασχολούνταν σ’ αυτές, φορείς που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, αφού δεν υπάρχει πλέον το κατάλληλο προσωπικό και οργανισμοί στους οποίους δεν εκδόθηκε καμία διαπιστωτική πράξη επειδή οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε καταλήψεις, συνθέτουν ένα πρωτοφανές σκηνικό χάους.

Όλα αυτά αποδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι η εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας έγινε με τρόπο πρόχειρο, χωρίς κανένα σχεδιασμό για την ικανοποίηση του στόχου που θα έπρεπε να είχε τεθεί.

Δηλαδή, τη μείωση των δημοσίων δαπανών, αλλά χωρίς να προκληθούν προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία της κρατικής μηχανής.

Αντ’ αυτού διαπιστώνουμε ότι τα κενά, που αφήνουν πίσω τους οι υπάλληλοι που ωθούνται προς την έξοδο έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη λειτουργία των υπηρεσιών, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί βέβαιο ότι θα σημειωθούν αστοχίες στην εκτέλεση του κρατικού Προϋπολογισμού και εξ’ αυτού του λόγου.

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι τα τελωνεία θα υπολειτουργούν και θα οργιάσει το λαθρεμπόριο, οι εφορίες με μειωμένο προσωπικό θα αδυνατούν να εισπράξουν τα κρατικά έσοδα, ενώ θα επιδεινωθεί τραγικά η εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού από τις συγκοινωνίες.

Η κυβέρνηση του Πασοκ προχώρησε εσπευσμένα στην ψήφιση του νόμου της εργασιακής εφεδρείας, σε μια προσπάθεια να εμφανίσει στην τρόικα μια αβέβαιη μείωση δαπανών, αγνοώντας τις δραματικές συνέπειες που θα έχει η εφαρμογή του μέτρου στην εύρυθμη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών.

Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι καταφέρνουν να διώξουν από το Δημόσιο έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό δύο χρόνια νωρίτερα από τη σύνταξη, όταν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνονται.

Η προχειρότητα και οι αντιφάσεις στον -ανύπαρκο- σχεδιασμό σε όλο τους το μεγαλείο.
ΕΤ

«Παιχνίδια» με τη θητεία Παπαδήμου

Η προσπάθεια μονιμοποίησης της μεταβατικής κυβέρνησης Παπαδήμου, που καταβάλλεται από εγχώριους και ξένους κύκλους, είναι εμφανής, αλλά δεν βασίζεται στις πραγματικές ανάγκες της χώρας.

Όσοι πιστεύουν στη «μονιμοποίηση» μιας έκτακτης κατάστασης δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την αντιμετώπιση των οξύτατων προβλημάτων που επισώρευσε στον ελληνικό λαό η αντιαναπτυξιακή μνημονιακή πολιτική του Πασοκ, αλλά επιδιώκουν τη διατήρησή της, διότι διαπιστώνουν ότι μέσω αυτής μπορούν να αποκομίσουν τεράστια υπερκέρδη!

Γνωρίζουν ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει πολιτική που να επικεντρώνεται στην επίλυση των προβλημάτων του ελληνικού λαού, αλλά μόνο στη διευθέτηση συμφωνιών και συμβάσεων.

Δεν είναι καθόλου τυχαία η προσπάθεια να επιβληθεί στην κοινή γνώμη η άποψη πως είναι αναγκαία για τη … σωτηρία της χώρας η παράταση της παραμονής στην εξουσία της κυβέρνησης συνεργασίας ακόμη και περαν του Απριλίου (!), με τη δικαιολογία ότι ο χρόνος που απαιτείται για να φέρει σε πέρας τη δύσκολη αποστολή της είναι πολύ περισσότερος από αυτόν που αρχικά είχε συμφωνηθεί μεταξύ των τριών κομμάτων που τη στηρίξουν!

Στην ουσία, οι έχοντες συμφέρον από τη μεγάλη παράταση του χρόνου θητείας της διορισμένης -μη εκλεγμένης από τον ελληνικό λαό- κυβέρνησης διακατέχονται από έναν φόβο απέναντι στη λειτουργία της δημοκρατίας, που είναι ύποπτος.

Στην ουσία, φοβούνται μήπως αναδειχτεί από τον οργισμένο ελληνικό λαό μια άλλη μη ελεγχόμενη κυβέρνηση που δεν θα είναι πρόθυμη να υποτάσσεται στις επιθυμίες αυτών των μεγάλων εγχώριων και ξένων οικονομικών συμφερόντων και δεν θα εφαρμόζει πολιτικές που καταστρεφουν την ελληνική οικονομία και εξαθλιώνουν τους πολίτες.

Φοβούνται ότι μια νέα εκλεγμένη κυβέρνηση δεν θα είναι σαν την κυβέρνηση Παπαδήμου.
ET

Ολα έχουν ένα όριο …

Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται και με τη νέα κυβέρνηση.

Ίσως είναι τα επίσημα αποκαλυπτήρια τού «κόμματος Παπαδήμου» , που κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα αποτελέσει το … χρυσό μέλλον στα πολιτικά δρώμενα της χώρα μας.

Αιτία της αγανάκτησης μου είναι ένα email αναγνώστη (με τα πλήρη και επιβεβαιωμένα στοιχεία του), όπου με πληροφορεί ότι έχει φθάσει στα όρια της εξαθλίωσης καθότι άνεργος και αυτός και η σύζυγός του.

Ο ίδιος απολύθηκε στο τέλος του 2010 (2/12), μέσα στα πλαίσια γενικότερων περικοπών στην εταιρεία που εργαζόταν. Είχε προηγηθεί 20 ημέρες πριν η απώλεια τής εργασίας τής συζύγου (12/11/10), όταν το κατάστημα που εργαζόταν έβαλε «λουκέτο».
Το ανδρόγυνο κατοικεί σε ενοικιασμένο διαμέρισμα (72 τ.μ) και έχει δύο παιδιά (8 και 12 ετών). Έχει στην κατοχή του ένα πατρικό οίκημα στο χωριό της συζύγου (κατασκευής του 59) το οποίο το ενοικιάζει. ‘Η το σωστότερο το ενοικίαζε έναντι του ποσού των 240 ευρώ μηνιαίως μέχρι το τέλος Φεβρουάριου του τρέχοντος έτους. Από τότε παραμένει ανοίκιαστο …

Το καλοκαίρι υπέβαλαν αίτηση στην εφορία τους για να εξαιρεθούν -ως άνεργοι- από τον κεφαλικό φόρο (έκτακτη εισφορά) που τους επιβλήθηκε στα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το προηγούμενο έτος, δηλ. το 2010.

Όμως πριν λίγες ημέρες τον πληροφόρησαν από την εφορία του ότι το σχετικό αίτημα του θα απορριφθεί και μάλιστα θα κληθεί να καταβάλει τον κεφαλικό φόρο που του είχε επιβληθεί με …προσαύξηση 1% ανά μήνα, από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα!!!

Τι έχει συμβεί; Για να τύχει κάποιος της ευεργετικής διάταξης αποφυγής καταβολής της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης για τα εισοδήματα του 2010 ,πρέπει να είναι εγγεγραμμένος στο μητρώο των μακροχρόνια ανέργων του ΟΑΕΔ . Είναι θα μου πείτε. Ένα χρόνο στην ανεργία και οι δύο!

Έλα όμως που με μια ερμηνευτική εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών, που εκδόθηκε τον περασμένο μήνα,για να εξαιρεθούν από την έκτακτη εισφορά πρέπει μέσα στο 2011 να μην είχαν πραγματικά εισοδήματα από άλλη πηγή έστω και μικρού ποσού.

Και αυτοί οι συνάνθρωποι μας είχαν το τεράστιο εισόδημα των ….. 480 ευρώ από τα ενοίκια των δύο μηνών του πατρικού σπιτιού της συζύγου….

Το γεγονός ότι αυτοί οι συνάνθρωποι μας δεν έχουν σήμερα κανένα εισόδημα λόγω της μακροχρόνιας ανεργίας για να πληρώσουν την εισφορά αυτή , όχι επειδή αρνούνται ή θέλουν να ξεφύγουν, αλλά λόγω πραγματικής αδυναμίας και λόγω της εξαθλίωσης στην έχουν περιέλθει, ουδόλως φαίνεται να ενδιαφέρει τον υπουργό οικονομικών κ. Βενιζέλο και τον πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο.

Όλα έχουν ένα όριο …. !

«Φοροδιαφεύγουν» και με το νόμο

Είναι γεγονός ότι η οικονομική πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση του Πασοκ την τελευταία διετία, πέτυχε -γιατί περί επιτεύγματος πρόκειται- να εμπεδώσει το πιο άδικο και κοινωνικά ανάλγητο καθεστώς που έχει εφαρμοστεί ποτέ στον τόπο.

Αντί να πατάξει την φοροδιαφυγή, εξασφαλίζοντας έσοδα αρκετών δισεκατομμυρίων ευρω που σήμερα χάνονται για τα κρατικά ταμεία, το οικονομικό επιτελείο επέλεξε να δώσει άφεση αμαρτιών σε χιλιάδες έχοντες και κατέχοντες. Και αντι να μεριμνήσει για την ανακούφιση των χαμηλών και μεσαίων εισοδηματικών στρωμάτων που έχουν πληγεί περισσότερο από τα σκληρά, ακραία μέτρα λιτότητας της μνημονιακής πολιτικής, επιδόθηκε σε έναν άνευ προηγουμένου φορο-υστερία κατά των μισθωτών και των συνταξιούχων χωρίς τέλος και χωρίς κανένα έλεος ακόμα και για τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Το πλέον προκλητικό για την κοινωνία, όπως αποκαλύπτουν τα επίσημα στοιχεία είναι ότι δόθηκε νομίμως η δυνατότητα να αποκρύψουν εισοδήματα σε 362.000 περίπου νοικοκυριά με πολυτελείς κατοικίες, πισίνες, πανάκριβα αυτοκίνητα και σκάφη αναψυχής.

Στην ουσία, η κυβέρνηση του Πασοκ με το νέο σύστημα τεκμαρτού προσδιορισμού του εισοδήματος μείωσε φέτος έως και 86% τα ποσά των τεκμηρίων διαβίωσης στους πλούσιους , επιτρέποντας τους να φοροδιαφεύγουν και με το νόμο.

Και αυτό την ώρα που η ίδια η κυβέρνηση έκοβε το ΕΚΑΣ από χιλιάδες συνταξιούχους λόγω …. τεκμηρίων διαβίωσης, μείωνε τους μισθούς των εργαζομένων, αύξανε τους φόρους σε όσους δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα και απειλούσε να κόψει το ρεύμα σε όσους δεν έχουν να πληρώσουν το χαράτσι της ΔΕΗ.

Είναι φανερό ότι συνεχίζεται η ίδια, κοινωνικά άδικη πολιτική, που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους.
ΕΤ

Η «διαστρέβλωση» της Ιστορίας μέσα από την αρθρογραφία

Όσο ο «δημοσιογραφικός λόγος» εκφραζόταν από αξιόπιστα ΜΜΕ και καταγραφόταν από ανεξάρτητους και ικανούς δημοσιογράφους με αρχές και γνώσεις, εκφραστές του συμφέροντος των απλών πολιτών, τόσο η αξία του αναγνωριζόταν και ο κοινωνικοποιητικός ρόλος του ήταν καταλυτικός.

Στην πορεία πολλά από τα χαρακτηριστικά και τις βασικές αρχές του «δημοσιογραφικού λόγου» αλλοιώθηκαν.

Σύμφωνα με την εισήγηση στην εκδήλωση «Η γλώσσα(;) της δημοσιογραφίας σήμερα» που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι στην Λευκωσία, οι εκδοτικές επιχειρήσεις, με την οριζόντια ανάπτυξη και την απορύθμιση έπαψαν να αποτελούν «ειδικές επιχειρήσεις», οι οποίες, ενώ ανήκαν σε ιδιώτες, εξυπηρετούσαν παράλληλα και το συμφέρον των πολιτών (δημόσιο συμφέρον).

Τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη τέθηκαν πολλές φορές πάνω από τα συμφέροντα του πολίτη .

Σ’ αυτήν τη «μετα-συνεταιριστική» (post-corporate) φάση της ιδιοκτησίας (…) έχουμε δει ένα σημαντικό περιορισμό του σκοπού για τον οποίον κάποιος εκδίδει μια εφημερίδα.
Παραδοσιακά ο ιδιοκτήτης επεδίωκε η εφημερίδα του να φέρει κέρδος, αλλά αυτό ήταν μέρος της αξίας της εφημερίδας. Σήμερα το κέρδος είναι τα πάντα…» Τι θέλουν οι σημερινοί ιδιοκτήτες των εφημερίδων, διερωτάται ο John Carroll, πρώην διευθυντής της εφημερίδας Los Angeles Times», ( 2007): « Η απάντηση δεν μπορεί να είναι απλούστερη: Χρήμα! Αυτό είναι όλο».

Μέσα λοιπόν από αυτό το πλαίσιο που επικρατεί σήμερα στον Τύπο , χρησιμοποιείται και η διαστρέβλωση των γεγονότων και σε ποιο βαθμό;
Την απάντηση την δίνει ξεκάθαρα ο Άγγλος δημοσιογράφος Μάλκολμ Ντιν, μέσα από το βιβλίο του «Η Δημοκρατία στο στόχαστρο» (σε ελεύθερη μετάφραση), όπου καταγράφει τις επτά θανάσιμες αμαρτίες του Τύπου που υπονομεύουν τον δημόσιο διάλογο και διαφθείρουν την Δημοκρατία.

Ως Πρώτη θανάσιμη αμαρτία αναφέρεται η διαστρέβλωση των γεγονότων!

Και εάν η διαστρέβλωση των γεγονότων είναι η θανάσιμη αμαρτία του Τύπου, η διαστρέβλωση της Ιστορίας πως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί;

Διαβάζω π.χ δύο άρθρα στην ηλεκτρονική έκδοση της «Καθημερινής» . Το ένα του κ. Πάσχου Μανδραβέλη στις 16/11 με τίτλο «Οι μάχες των συμβολισμών» και το άλλο λίγες μέρες αργότερα (23/11) του κ. Αλέξη Παπαχελά με τίτλο «Λάθη και διλήμματα».

Τυχαία (;) και τα δύο άρθρα βαδίζουν πάνω στην ίδια ακριβώς συνταγή. Ξεκινούν με το να κατηγορούν τον κ. Σαμαρά για την υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων, για να καταλήξουν στο τέλος στο ζουμί… Την προτροπή προς τον κ. Σαμαρα να «εναρμονιστεί» …«προς τας υποδείξεις» !

Αυτή η (τυχαία;) ταύτιση και των δύο άρθρων ως προς την ονομασία των Σκοπίων, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του κ. Παπανδρέου στην Βουλή, κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Παπαδήμου και την προσπάθεια του να θέσει στην ατζέντα αυτής της κυβέρνησης την υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων, μου γεννά πολλά και εύλογα ερωτηματικά.

Τα αντιπαρέρχομαι όμως και θα σταθώ μόνο στα Ιστορικά γεγονότα τα οποία και τα δύο άρθρα θεωρώ ότι διαστρεβλώνουν (και εάν κάνω λάθος ας με διορθώσουν). Ακουσίως ή εκουσίως; Δεν θα το κρίνω εγώ αυτό ! Απλά θα παραθέσω την Ιστορική Αλήθεια και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Γράφει ο κ. Παπαχελάς: «Ο κ. Σαμαράς υιοθέτησε μια εξαιρετικά σκληρή στάση, απαιτώντας να μην υπάρχει καθόλου ο όρος «Μακεδονία» στην ονομασία των Σκοπίων. Πολλοί οπαδοί του πίστεψαν ότι επιχειρούσε μια «ανδρεϊκή» κίνηση, ότι, δηλαδή, πήγαινε το πράγμα στα άκρα και για διαπραγματευτικούς λόγους και για επικοινωνιακούς. Οτι, με άλλα λόγια, ήθελε να εκμηδενίσει κάθε πιθανότητα να κατηγορηθεί για «προδοσία» εφ’ όσον υπέγραφε μια ενδιάμεση, έντιμη, ρεαλιστική λύση όπως αυτή του πακέτου Πινέιρο. Τα πράγματα ακολούθησαν, όμως, μια παράδοξη πορεία, καθώς ο κ. Σαμαράς έμεινε «πάνω στο δέντρο» στο οποίο ο ίδιος ανέβηκε...).

Ο έτερος αρθρογράφος κ. Πάσχος Μανδραβέλης γράφει: «Το πακέτο Πινέιρο, για σύνθετη ονομασία, που πέτυχε σε μια Σύνοδο Κορυφής ο κ. Μητσοτάκης τορπιλίστηκε και από τον τότε υπουργό των Εξωτερικών κ. Σαμαρά..."

Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και επειδή η Ιστορία δεν μπορεί να παραποιείται (ακουσίως ή εκουσίως) θα πρέπει να αναφέρω κατ’ αρχάς ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναφέρει ρητά τότε: «Σε ότι αφορά την ονομασία … για μένα δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να δεχθώ τον όρο «Μακεδονία», υπό οιανδήποτε μορφή αυτός περιέχεται στην ονομασία των Σκοπίων» . Κι αυτό διότι, όπως εξηγούσε, το θεωρούσε «όχημα αλυτρωτισμού» .

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όχι μόνο συμφωνούσε με αυτή την άποψη, αλλά την πήγαινε κι ένα βήμα παραπέρα: «Το επιχείρημα ότι η Ελλάδα υπερβάλλει, διότι τα μικρά Σκόπια δεν αποτελούν απειλή για την Ελλάδα… είναι αντιφατικό και επικίνδυνο, για να μη πούμε παράλογο… Αν τα Σκόπια δεν αποτελούν απειλή, αυτή τη στιγμή, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και να εγγυηθεί … ποιοι συνδυασμοί δυνάμεων θα προκύψουν , στο εγγύς ή απώτερο μέλλον, στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή… Τα κράτη δεν ζουν μόνο με το σήμερα. Πρέπει να θυμούνται και το χθες για να μη το ξαναζήσουν αύριο» .

Αυτές τις απόψεις υιοθέτησε ομόφωνα η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ ,που τότε βρισκόταν στην κυβέρνηση.
Αυτές τις απόψεις υιοθέτησε με συντριπτική πλειοψηφία η τότε Ελληνική Βουλή.
Αυτές τις απόψεις είχε υιοθετήσει ομόφωνα το τότε υπουργικό συμβούλιο.

Κι αυτές τις απόψεις υπερασπίστηκε ο Αντώνης Σαμαράς, τότε ως υπουργός Εξωτερικών.

Ασφαλώς συμφωνούσε και ο ίδιος με αυτές τις απόψεις. Ακόμη συμφωνεί! Αλλά δεν τις «επέβαλε» ο Αντώνης Σαμαράς, όπως «αναφέρει» ο κ. Παπαχελάς , ούτε τις τορπίλισε όπως αναφέρει ο κ. Μανδραβέλης. Απλά εξέφρασε και υλοποίησε την Εθνική γραμμή, όπως είχε καθήκον να κάνει ως υπουργός Εξωτερικών. Αυτό ,όπως έχει φανεί μέσα στην ιστορική διαδρομή ,κάποιοι δεν του το «συγχώρεσαν» ποτέ…!

Τις μείζονες αποφάσεις εκείνης της εποχής τις περιέβαλε με το κύρος του το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Την απόφασή να απορρίψει το λεγόμενο «Πακέτο Πινέιρο» την έλαβε το δεύτερο Συμβούλιο Αρχηγών, στις 13 Απριλίου του 1992, αφού είχε πρώτα απομακρύνει τον Αντώνη Σαμαρά.

Κάποιοι , μεταξύ των οποίων καθώς φαίνεται είναι και οι κύριοι Α.Παπαχελάς και Π. Μανδραβέλης, θεωρούν ότι τότε «χάσαμε την ευκαιρία να κλείσουμε το θέμα». Ότι θα είχαμε τελειώσει από τότε , αποδεχόμενοι το όνομα «Νέα Μακεδονία»(?)

Όμως τέτοια «χαμένη ευκαιρία» (?) δεν υπήρξε ποτέ!

Άλλωστε , τις «ιδέες Πινέιρο» τις απέρριψαν τότε ΚΑΙ τα Σκόπια. Μάλιστα ο τότε πρόεδρος των Σκοπίων Κίρο Γκλιγκόροφ ,στο βιβλίο του υποβαθμίζει τελείως τις «ιδέες Πινέιρο», ενώ ομολογεί ότι η χώρα του δεν μπορούσε να τις δεχθεί διότι προέβλεπαν αλλαγή του Συντάγματος της.

Ο Γκλιγκόροφ έχει λοιπόν προ πολλού ομολογήσει ότι τις απέρριψε. Κι όμως , πολλοί στην Αθήνα θρηνούν ακόμα και σήμερα για τη «χαμένη ευκαιρία»…. (?)

Μιλούν και γράφουν για μια «χαμένη ευκαιρία» που ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ !

Και το χειρότερο ; «Θεωρούν» τον Αντώνη Σαμαρά «υπεύθυνο» για μια απόφαση που …έλαβαν ΑΛΛΟΙ και αφού τον είχαν αποπέμψει !

Αυτή είναι η Ιστορία! Μια και μοναδική, χωρίς …«αιωρούμενα σωματίδια» και «ανταύγειες»!

«Ώρα Μηδέν» για Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή ;

Ένα από τα μεγάλα ελαττώματα των ανθρώπων -συμπεριλαμβανομένων φυσικά των διαφόρων πολιτικών και κυβερνώντων ανά τον πλανήτη- είναι ότι διακατέχονται από μια κοντόφθαλμη θεώρηση και εξέταση των πραγμάτων.

Περιορίζονται στον εκάστοτε μικρόκοσμό τους – ο οποίος έχει από μηδενικά έως πιο διευρυμένα μεγέθη- χωρίς να εξετάζουν ότι αυτός ο μικρόκοσμος τους είναι ένα υποσύνολο του γενικού συνόλου.

Το κυριότερο όμως ελάττωμα των ανθρώπων είναι ότι αγνοούν – ακουσίως ή εγκληματικά εκουσίως- ότι η Ιστορία κάνει κύκλους !

Στην αρχαιότερη θρησκεία του κόσμου, το Βενταϊσμό, βρίσκουμε τη θεωρία των ιστορικών κύκλων. Την συναντάμε και στην διδασκαλία διάφορων Ελλήνων φιλοσόφων και στη συνέχεια βλέπουμε να την υποστηρίζουν και οι Θεοσοφιστές του Μεσαίωνα. Το ίδιο διαπιστώνουμε και με τους διανοούμενους της Αναγέννησης , όπως και με τους φιλοσόφους της Σύγχρονης Εποχής.
Από τον Πλάτωνα μέχρι τον Νίτσε αναφέρονται στην Ιστορική θεωρεία των περιτροπών. Όλα τα πράγματα επιστρέφουν, κυκλικά και περιοδικά, στο σημείο της εκκίνησής τους και αλλάζουν μόνο φαινομενικά. Σαν σκιά….!
Αν εξετάσουμε λοιπόν την Ιστορία , προκειμένου να ανιχνεύσουμε αυτή τη σκιά που αχνά διακρίνουμε σήμερα, θα πρέπει να πάμε περίπου 80 χρόνια πίσω.
Η παγκόσμια οικονομική ύφεση του 1929 ήταν μια κατάσταση διεθνούς οικονομικής ύφεσης που διήρκεσε από ένα μέχρι δέκα χρόνια σε διάφορες χώρες του κόσμου.
Η κρίση είχε καταστροφικές επιπτώσεις τόσο στον ανεπτυγμένο, όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο.Η μεγάλη κρίση τερματίστηκε σε διαφορετικό χρόνο ανά χώρα. Οι περισσότερες χώρες εφήρμοσαν προγράμματα «ανακούφισης» και η πολιτική τους ζωή πέρασε αναταραχές, εξωθώντας την ιδεολογία στα άκρα.

Μεγάλες χώρες στράφηκαν στην πολεμική οικονομία, δηλαδή στην τεράστια ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας, ως …. διέξοδο στην οικονομική κρίση. Συγχρόνως σε ορισμένα κράτη, οι απελπισμένοι πολίτες στράφηκαν προς δημαγωγούς εθνικιστές, όπως τον Αδόλφο Χίτλερ. Αποτέλεσμα; H έναρξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου!
Κάπου θα έπρεπε να καταναλωθούν τα παραγόμενα πολεμικά προϊόντα που ανακούφιζαν τις οικονομίες ορισμένων μεγάλων κρατών και κάπου θα έπρεπε να βρει την «διέξοδο» του και ο δημαγωγικός εκρηκτικός εθνικισμός.

Ο δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος ήταν επομένως συνακόλουθο των δύο προαναφερθέντων παραγόντων.

Σήμερα αυτή η σκιά που απλώνεται ως επακόλουθο της οικονομικής κρίσης θα πρέπει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα και θα πρέπει να μας προβληματίζει.

Πέραν από την ανάπτυξη των δύο γενεσιουργών παραγόντων του 2ου Παγκοσμίου πολέμου (πολεμική οικονομία και ακραία δημαγωγία) που αντικρίζουμε και σήμερα ως συναρτώμενο στην οικονομική κρίση, ας εξετάσουμε – «επιγραμματικά»- ορισμένα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη περιοχή μας και δεν έχουν την απαιτούμενη δημοσιότητα από τα ΜΜΕ , καθώς αυτά έχουν διαγνωσθεί αµετάκλητα ως γενικευµένη και µεταστατική παραγωγή της χειραγώγησης και του κενού.

Στην ευρύτερη περιοχή μας λαμβάνουν χώρα ιστορικής σημασίας εξελίξεις. Η πολιτική γεωγραφία της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής αλλάζει με ρυθμούς «εξωπραγματικούς» . Πολιτικά καθεστώτα καταρρέουν και στον ορίζοντα εμφανίζονται “μαύρα σύννεφα”, τα περίφημα σύννεφα του πολέμου.
Χθες τα αραβικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι το Πολεμικό Ναυτικό της Ρωσίας ανέπτυξε ισχυρές δυνάμεις στα ανοιχτά των παραλίων της Συρίας.
Όπως μετέδωσε και το τουρκικό ειδησεογραφικό δίκτυο “Samanyolu Haber”, στα ρωσικά πλοία έχουν αναπτυχθεί οι ειδικές δυνάμεις του ρωσικού στρατού καθώς και οι μυστικές υπηρεσίες της Ρωσίας.
Υπενθυμίζω ότι η Ρωσία διατηρεί ναυτική βάση στο συριακό λιμάνι της Λατάκιας και μαζί με την Κίνα δεν επιθυμεί την επέμβαση της Δύσης στα εσωτερικά δρώμενα της Συρίας.

Στην Αίγυπτο οι αιματηρές ταραχές λαμβάνουν την μορφή τσουνάμι. Μέχρι χθες ο Μουμπάρακ είχε καταφέρει να διατηρεί την ψυχρή ειρήνη με το Ισραήλ, να ισορροπεί τη σχέση του με τα υπόλοιπα αραβικά κράτη και να παίζει έναν εξισορροπητικό ρόλο ανάμεσα στις ΗΠΑ και τα αραβικά ισλαμικά κράτη μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Σήμερα Μπουμπάρακ δεν υπάρχει. Στην Αίγυπτο επικρατεί το απόλυτο – και αιματηρό- κενό.

Οι ΗΠΑ σηκώνουν τους τόνους ενάντια στη Τεχεράνη. Πριν από περίπου δέκα ημέρες πρωτοφανείς εκρήξεις σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ιράν, δόνησαν σαν σεισμό την ιρανική πρωτεύουσα από άκρη σε άκρη. Καμία επίσημη εξήγηση…..

Στην γειτονική της Σαουδική Αραβία είχαμε αλλαγή φρουράς στη βασιλική οικογένεια. Ο νέος διάδοχος της χώρας, πρώην υπουργός Εσωτερικών, πρίγκιπας Nayef bin Abdulaziz al Saud χαρακτηρίζεται ως «σκληροπυρηνικός» και «εχθρός» της Τεχεράνης, του Κατάρ και του Κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων…
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Nayef bin Abdulaziz al Saud ανέλαβε την εξουσία αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση των αμερικανικών ισχυρισμών περί υποτιθέμενης ιρανικής επίθεσης σε αραβικούς στόχους στο έδαφος των ΗΠΑ.

Την περασμένη εβδομάδα είχαμε την μεγαλύτερη ναυτική άσκηση του αμερικανικού στόλου που έχει γίνει ποτέ στο Μπαχρέιν, λίγα μόλις μίλια από τα παράλια του Ιράν.

Πριν λίγες ημέρες υπήρξε έκτακτη εντολή από το αρχηγείο των δυνάμεων της Χεζμπολάχ σε όλους τους στρατηγούς του κινήματος: Βρείτε καταφύγιο στις κρυψώνες και αναμείνατε διαταγές από το αρχηγείο….

Στο Ισραήλ έχουμε έκτακτες συσκέψεις. «Πόλεμος» μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών κ. Lieberman και της Mossad, για την χάραξη της εξωτερικής πολιτικής γραμμής του Ισραήλ, σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz».
Πιθανή η συμμαχία του υπουργού Άμυνας, Εχούντ Μπαράκ, με τον πρωθυπουργό, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, για μια ισραηλινή αεροπορική επίθεση στο Ιράν τις επόμενες εβδομάδες. Αυτό γράφουν τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ …..

Την ίδια ώρα και με «φαινομενική» αφορμή τις επιθέσεις των Σύριων διαδηλωτών στις αντιπροσωπείες της Τουρκίας, έχει ανοίξει στην γειτονική χώρα μια δημόσια συζήτηση για την αναγκαιότητα της στρατιωτικής επέμβασης της Άγκυρας στη Συρία. «Μια τουρκική ζώνη στη βόρεια Συρία δεν είναι άσχημη ιδέα» , σύμφωνα με την «πολεμοχαρή» μερίδα της τουρκικής κοινής γνώμης….
Θα πρέπει κανείς να το συσχετίσει άμεσα με την έλευση του Πολεμικό Ναυτικό της Ρωσίας και των μεταφερόμενων ειδικών δυνάμεων.

Την ίδια στιγμή το Ιράκ “κλείνει” τα αεροδρόμια και το FIR του στα τουρκικά αεροσκάφη και το αντίθετο από την πλευρά της Τουρκίας, με «δήθεν» αφορμή της οικονομικές τους διαφορές….

Θα μπορούσα να παραθέτω δεκάδες γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη περιοχή μας το τελευταίο διάστημα και τα οποία θα έπρεπε να προβληματίζουν τους νοήμονες πολίτες.

Στο ερώτημα «τι μας επιφυλάσσει η επόμενη ημέρα» , αν δηλαδή υπάρχει κίνδυνος να μετατραπεί η Ανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή σε πύρινη ζώνη, μέσω ποιων διεργασιών φθάνουμε σε αυτό το σημείο και ποιους εξυπηρετεί μια τέτοια εξέλιξη, η απάντηση είναι δεδομένη. Η Ιστορία κύκλους κάνει!

Καλλιεργείται η κατάργηση της ομοφωνίας στις αποφάσεις για την ΠΓΔΜ;

Η αναφορά του κ. Παπανδρέου και η προσπάθειά του στη τοποθέτηση της λύσης του ονόματος της ΠΓΔΜ στην ατζέντα αυτής της μεταβατικής κυβέρνησης, αποδεικνύεται – για όσους παρακολουθούν τις διεργασίες που συντελούνται προς αυτή την κατεύθυνση- ότι δεν ήταν καθόλου τυχαία και πολύ περισσότερο καθόλου …αθώα!

Σε συμπόσιο του Ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ στο Βερολίνο ο Ιταλός πολιτικός και μέχρι πρότινος υπΕξ Φράνκο Φρατίνι ζήτησε περισσότερη Ευρώπη(?) και ….στη διένεξη για την ονομασία μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ.

Συγκεκριμένα την προηγούμενη Πέμπτη (17.11.11) στο Ίδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ διοργανώθηκε εκδήλωση με θέμα τις γερμανοϊταλικές σχέσεις και το μέλλον της Ευρώπης. Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle οι καλεσμένοι ήταν δύο Ευρωπαίοι πολιτικοί, ο Γερμανός Χανς – Γκερτ Πέτερινγκ και ο Ιταλός Φράνκο Φρατίνι.

Αμφότεροι εξέφρασαν την πεποίθησή τους ότι για να διασωθεί το ευρώ και το εγχείρημα Ευρώπη απαιτείται περισσότερος διάλογος ανάμεσα στις χώρες-μέλη και περισσότερη Ευρώπη.

Όμως ....., πως ακριβώς εννοούν την …περισσότερη Ευρώπη;
Ο μέχρι πρότινος υπΕξ της Ιταλίας Φράνκο Φρατίνι σε σχετική ερώτηση της Deutsche Welle είπε ότι στην επίλυση της διένεξης για την ονομασία ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ , το βασικό πρόβλημα κωλυσιεργίας είναι πως ….«στην εξωτερική πολιτική εργαζόμαστε (στην ΕΕ) στη βάση της …συναίνεσης»(?)

Ο Ιταλός πολιτικός κάλεσε την Ελλάδα παρά τα σημερινά της προβλήματα, να προσεγγίσει την ΠΓΔΜ και επανέλαβε πως ακριβώς αντιλαμβάνεται τον όρο ….«περισσότερη ΕΕ σε πολιτικό επίπεδο»
«Αν μείνουμε στην αρχή της …ομοφωνίας, τότε δεν θα υπάρξει τέτοια απόφαση» …δήλωσε ο Φράνκο Φρατίνι.

Περισσότερη Ευρώπη σημαίνει κατάργηση της βασικής αρχής της ΕΕ, δηλαδή της ομοφωνίας ;
Οι διεργασίες περί αλλαγής των συνθηκών βαδίζουν προς αυτές τις κατευθύνσεις;

Κρίση ευρωζώνης: Ποιος χρωστάει σε ποιον;

Ποιος χρωστάει σε ποιον στην ευρωζώνη (και όχι μόνο);

Η ιστοσελίδα του BBC σε ειδικό ένθετο προσπαθεί να αποσαφηνίσει κάποια βασικά ζητήματα ώστε να κατανοήσει ο απλός πολίτης, της παγκοσμιοποιημένης οικονομικής πραγματικότητος, τι ακριβώς συμβαίνει σχετικά με την οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη .

Και διαλέγει την οδό των γραφημάτων αντί κάποιας βαρύγδουπης οικονομικής ανάλυσης, που «βραχυκυκλώνει» τον απλό πολίτη και τον απωθεί από την κατανόηση των βασικών παραμέτρων της οικονομικής κρίσης.

Στα γραφήματα που ακολουθούν έχουν τοποθετηθεί οι «βασικοί παίκτες» της Ευρωζώνης, αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας, Η.Π.Α και Ιαπωνία και Ηνωμένο Βασίλειο.

Μέσα από «βέλη» παρατηρούμε σε ποιας χώρας τις τράπεζες οφείλει το κάθε κράτος.

Τα βέλη βάσει πάχους καθορίζουν το μέγεθος της οφειλής και κατευθύνονται από τον οφειλέτη προς τον πιστωτή.

Το χρώμα κάθε χώρας υποδηλώνει το σε πόσο κρίσιμη κατάσταση βρίσκεται η κάθε οικονομία.

Τέλος το γράφημα είναι δομημένο βάσει των στοιχείων μέχρι τον Ιούνιο του 2011 και τα δεδομένα που χρησιμοποιεί το BBC προέρχονται από τις εξής πηγές:Bank for International Settlements, IMF, World Bank, UN Population Division

Ας δούμε λοιπόν «ποιος χρωστάει σε ποιον;»

Ελλάδα

ΑΕΠ: 0,2 τρισ. ευρώ

Χρέος: 0,4 τρις. ευρώ

Χρέος ανά κάτοικο: 38.073 ευρώ

Εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ: 252%

Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ: 166%

Η Ελλάδα είναι βαρέως χρεωμένη στις χώρες της Ευρωζώνης, και είναι μία από τις τρεις χώρες που έλαβαν πακέτα βοήθειας. Αν και η ελληνική οικονομία είναι μικρή και υπάρχει το ενδεχόμενο χρεωκοπίας ίσως να μην δημιουργούσε προβλήματα καθώς θα απορροφάται από την ίδια την Ευρωζώνη, ωστόσο η Ευρώπη φοβάται πιθανή «επιδημία» και οικονομική καταστροφή της ευρωζώνης μέσω της μετάδοσης του προβλήματος σε μεγαλύτερες χώρες, όπως η Ιταλία.

.

Ιρλανδία

ΑΕΠ: 0,7 τρισ.ευρώ

Χρέος: 1,7 τρισ.ευρώ

Χρέος ανά κάτοικο: 391.000 ευρώ

Εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ: 1.093 %

Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ: 109%

Και η Ιρλανδία έχει λάβει πακέτο βοήθειας. Έχει συστήσει μέτρα λιτότητος, και η οικονομία της από πρόσφατα έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια ανάκαμψης. Μετά το 2008 έπεσε σε βαθιά ύφεση ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας πιστωτικής κρίσης. Αν και μικρή χώρα, έχει έναν μεγάλο χρηματοπιστωτικό τομέα, με το Ηνωμένο Βασίλειο να είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής της Ιρλανδίας.

.

Πορτογαλία

ΑΕΠ: 0,2 τρισ.ευρώ

Χρέος: 0,4 τρισ.ευρώ

Χρέος ανά κάτοικο: 38.081 ευρώ

Εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ: 251%

Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ: 106%

Η Πορτογαλία είναι η τρίτη χώρα που έλαβε πακέτα βοήθειας, και βρίσκεται μέχρι αυτήν την στιγμή (Ιούνιος 2011) σε βαθιά ύφεση. Και αυτή έχει αρχίσει να επιβάλλει μέτρα λιτότητας, και έχει δρομολογήσει ιδιωτικοποιήσεις.

.

Ιταλία

ΑΕΠ: 1,2 τρισ.ευρώ

Χρέος: 2 τρισ.ευρώ

Χρέος ανά κάτοικο: 32.875 ευρώ

Εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ: 163%

Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ: 121%

Η Ιταλία έχει συσσωρευμένο χρέος αλλά είναι μία σχετικά πλούσια χώρα συγκρινόμενη με την Ελλάδα και την Πορτογαλία.

Ωστόσο υπάρχουν φοβίες σχετικά με την ηγεσία της Ιταλίας, και φόβοι πως το χρέος της θα μεγαλώσει πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο η οικονομία της μπορεί να αντέξει. Πιο εκτεθειμένη χώρα στο χρέος της Ιταλίας είναι η Γαλλία.

.

Ισπανία

ΑΕΠ: 0,7τρισ.ευρώ

Χρέος: 1,9 τρισ.ευρώ

Χρέος ανά κάτοικο: 47.366 ευρώ

Εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ:284%

Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ:67%

Η Ισπανία ανησυχεί περισσότερο για το ενδεχόμενο πορτογαλικής χρεωκοπίας, καθώς της έχει δανείσει δισεκατομμύρια ευρώ. Η Ισπανία χρωστά μεγάλα ποσά σε Γερμανία και Γαλλία, και προσπαθεί και η ίδια να ελέγξει το χρέος της μόνη της.

.

.

Γαλλία

ΑΕΠ: 1,8 τρισ. ευρώ

Χρέος: 4,2 τρισ.ευρώ

Χρέος ανά κάτοικο: 66.508 ευρώ

Εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ: 235%

Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ: 87%

Η Γαλλία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρωζώνη, και είναι εκτεθειμένη λόγω των προβλημάτων των οφειλετών της. Οι τράπεζές της κατέχουν ομόλογα της Ελλάδας, της Ιταλίας, αλλά και της Ισπανίας.

.

.

ΗΠΑ

ΑΕΠ: 10,8 τρισ.ευρώ

Χρέος: 10,9 τρισ.ευρώ

Χρέος ανά κάτοικο: 35.156 ευρώ

Εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ: 101%

Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ: 100%

Παρόλο που οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, και το χρέος της ισούται σχεδόν με το ΑΕΠ της, θεωρείται ασφαλής οικονομία. Ωστόσο υποβαθμίστηκε η πιστοληπτική της ικανότητα. Κίνα και Ιαπωνία κρατούν σε μεγάλο ποσοστό ομόλογα του χρέους των ΗΠΑ, ύστερα έρχεται η Ευρώπη. Αυτό σημαίνει πως οτιδήποτε συμβεί στην Ευρωζώνη, θα έχει αντίκτυπο και τις ΗΠΑ, και στο τραπεζικό τους σύστημα.

.

Ιαπωνία

ΑΕΠ: 4,1 τρισ.ευρώ

Χρέος:2 τρισ.ευρώ

Χρέος ανά κάτοικο: 15.934 ευρώ

Εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ: 50%

Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ: 233%

Η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο έχει το υψηλότερο δημόσιο χρέος μεταξύ των ανεπτυγμένων οικονομιών. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της, οφείλεται σε εσωτερικό επίπεδο, γι ‘αυτό δεν θεωρείται σε κίνδυνο αθέτησης των υποχρεώσεων της. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, ο σεισμός και το τσουνάμι της φετινής χρονιάς, το ισχυρό γιεν και η κρίση χρέους της Ευρώπης θόλωνουν τις τρέχουσες οικονομικές προοπτικές της. Όμως η ιαπωνική κυβέρνηση έχει υποσχεθεί να μετατρέψει ετήσιο έλλειμμα προϋπολογισμού της χώρας σε πλεόνασμα μέχρι το 2020.

.

Ηνωμένο Βασίλειο

ΑΕΠ: 1,7 τρισ.ευρώ

Χρέος: 7,3 τρισ.ευρώ

Χρέος ανά κάτοικο: 117.580 ευρώ

Εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ: 436%

Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ: 81%

Το μεγαλύτερο χρέος της Βρετανίας προέρχεται από τον τραπεζικό τομέα. Η χώρα είναι ιδιαιτέρως εκτεθειμένη στο ιρλανδικό, το πορτογαλικό, καθώς και το ιταλικό χρέος. Το Ηνωμένο Βασίλειο με τη σειρά του οφείλει εκατοντάδες δισεκατομμύρια στη Γερμανία και την Ισπανία.

.

.

Γερμανία

ΑΕΠ: 2,4 τρισ.ευρώ

Χρέος: 4,2 τρισ.ευρώ

Χρέος ανά κάτοικο: 50.659 ευρώ

Εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ: 176%

Δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ: 83%

Η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρωζώνη, κατέχει ομόλογα, τόσο της Ελλάδος, όσο της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, αλλά περισσότερο της Ισπανίας. Εάν μία από αυτές της χώρες χρεοκοπήσει, η Γερμανία διατρέχει σοβαρό κίνδυνο, ενώ η οικονομία της επιβραδύνεται. Ως η βιομηχανική δύναμη της Ευρώπης, όσο περισσότερα προβλήματα αντιμετωπίζει η Γερμανία, τόσο μεγαλύτερα προβλήματα θα αντιμετωπίσει η Ευρωζώνη η ίδια, αλλά και το παγκόσμιοο οικονομικό σύστημα.

Ελπίζω να αποκομίσατε μια πλήρη εικόνα του βασικού ερωτήματος «ποιος χρωστάει σε ποιον;» , που θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε γενικότερα θέματα της οικονομικής κρίσης στην ευρωζώνη.

Ποιοι θέλουν να μετατρέψουν την «οικονομική πτώχευση» σε «Εθνική πτώχευση»;

Τεράστια ερωτηματικά προκαλεί δημοσίευμα της ηλεκτρονικής Hurriyet Daily News, όπου αναφέρει ότι η Ελλάδα προσανατολίζεται στη λύση της ηλεκτροδότησης των ακριτικών νησιών από το τουρκικό ηλεκτρικό δίκτυο.

Η έγκυρη τουρκική ηλεκτρονική πύλη ειδήσεων αναφέρεται σε δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Παπακωνσταντίνου, που προκαλούν έκπληξη τόσο για το ύφος, όσο και για το χρόνο που ειπώθηκαν.

Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα ο κ. Παπακωνσταντίνου φέρεται να δήλωσε, στο περιθώριο της συνάντησης του Ατλαντικού Συμβουλίου για την ενέργεια στη Μαύρη Θάλασσα, που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ότι «γίνονται συζητήσεις με την τουρκική πλευρά για την σύνδεση των ακριτικών νησιών με το τουρκικό ηλεκτρικό δίκτυο».

«Μιλήσαμε και στο παρελθόν με τις τουρκικές αρχές για διασύνδεση ελληνικών νησιών με την Τουρκία,για ηλεκτρική ενέργεια και ακόμη το εξετάζουμε» φέρεται να δηλώνει ο κ. Παπακωνσταντίνου.

Τα όσα δηλώνει ο κ. Παπακωνσταντίνου έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή με τα όσα επίσημα είχε απαντήσει σε ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ Πάνου Παναγιωτόπουλου,τον Μάρτιο ο τότε υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας.

Ο κ. Παναγιωτόπουλος στην ερώτησή του επικαλείτο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» σύμφωνα με το οποίο η τρόικα «με βάση το νέο αναθεωρημένο Μνημόνιο για την ενέργεια, ζητεί από τη χώρα μας να απελευθερώσει την αγορά ενέργειας και στα μη διασυνδεδεμένα ελληνικά νησιά, όπου το μονοπώλιο έχει η ΔΕΗ», κάτι που σημαίνει ότι «όσοι ιδιώτες επενδυτές επιθυμούν να προμηθεύουν με ηλεκτρική ενέργεια τα νησιά μας θα έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν. Το ίδιο και οι Τούρκοι, οι οποίοι σημειωτέον έχουν εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον».

Επίσης ο βουλευτής της ΝΔ είχε ζητήσει από την κυβέρνηση να ενημερώσει τη Βουλή αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι στις 14 Μαΐου 2010, κατά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, Τούρκοι επιχειρηματίες είχαν θέσει στο υπουργείο Περιβάλλοντος θέμα ηλεκτροδότησης των Ελληνικών Νησιών από τουρκικές εταιρείες.

Η απάντηση του -τότε- υπουργού Εξωτερικών κ. Δρούτσα ήταν κάθετη: «το υπογραφέν στις 14.5.2010 Μνημόνιο Κατανόησης για την Συνεργασία στον τομέα της Ενέργειας, δεν περιλαμβάνει καμία τέτοια πρόβλεψη" .

Από την στιγμή λοιπόν που ορίζεται με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι στο υπογραφέν Μνημόνιο Κατανόησης για την Συνεργασία στον τομέα της Ενέργειας,δεν περιλαμβάνει καμία τέτοια πρόβλεψη, πως είναι δυνατόν να …. "Μιλήσαμε και στο παρελθόν με τις τουρκικές αρχές για διασύνδεση ελληνικών νησιών με την Τουρκία,για ηλεκτρική ενέργεια και ακόμη το εξετάζουμε» που φέρεται να δηλώνει ο κ. Παπακωνσταντίνου;

Ποιος από τους δύο λέει ψέματα; Ο υπουργός Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Παπακωνσταντίνου ή ο -τότε- υπουργός Εξωτερικών κ. Δρούτσας;

Ποιος λειτουργεί υπόγεια και με πλήρη συσκότιση των ενεργειών του από τα βλέμματα του ελληνικού λαού;

Μήπως και οι δύο; Μήπως όλη η «πολιτική» των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ αυτά τα δύο χρόνια , ήταν βασισμένη στην εξαπάτηση του ελληνικού λαού;

Τέλος , ποιος είναι ο λόγος που ο κ. Παπακωνσταντίνου -σύμφωνα με τα όσα φέρεται να δηλώνει στην Hurriyet Daily News- συσχετίζει το ζήτημα με ….τις έρευνες της Κύπρου στην ΑΟΖ για κοιτάσματα υδρογονανθράκων;

Αληθεύει όπως γράφει η Hurriyet Daily News, ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο και για την εξαγορά της ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου) από Τούρκους;

Τέτοιες υπόγειες ενέργειες είναι εθνικά ζημιωγόνες και δεν γίνονται αποδεκτές επ’ ουδενί από τον ελληνικό λαό, σε όποια κατάσταση οικονομικής «πτώχευσης» και εάν προσπαθήσουν να τον φέρουν!

Γιατί άλλο «οικονομική πτώχευση» και άλλο «Εθνική Πτώχευση»! Επειδή εμπεριέχεται η κοινή λέξη «πτώχευση» δεν σηματοδοτείται ότι αυτά τα δύο είναι ταυτόσημα.

Όσοι τολμήσουν στο όνομα της «οικονομικής πτώχευσης» να δρομολογήσουν σχεδιασμούς και καταστάσεις , με απώτερο σκοπό την Εθνική πτώχευση, θα βρουν τον ελληνικό λαό σύσσωμο απέναντί τους!

«Περίεργο» παιχνίδι ξεκινά η Noble Energy

Ένα «περίεργο» παιχνίδι ξεκινά η Noble Energy, η οποία έχει αναλάβει τη γεώτρηση για την εξόρυξη φυσικού αερίου στο θαλάσσιο «Οικόπεδο 12″ της κυπριακής ΑΟΖ.
H εξόρυξη φυσικού αερίου δεν αποτελεί μοναχά οικονομικό σημαντικό παράγοντα για την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά σηματοδοτεί τον στρατηγικό ρόλο που επιθυμεί να παίξει ως ενεργειακός κόμβος.

Μέχρι σήμερα η αμερικανική εταιρεία Noble Energy πρόβαλε ως πάγια θέση και σταθερό σχεδιασμό την κατασκευή τερματικού σταθμού μεταφόρτωσης φυσικού αερίου στην Κύπρο.
Η Ευρώπη δε έβλεπε με πολύ θετικό μάτι την ενέργεια της Κύπρου να προχωρήσει στην εξόρυξη του φυσικού αερίου στην ΑΟΖ της, καθώς τα αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου θα την βοηθούσαν στον σχεδιασμό της για «Μη εξάρτηση» από έναν και μοναδικό παίκτη.

Όμως οι δηλώσεις του προέδρου της Noble Energy ,Τσαρλς Ντέιβιντσον , στο Χιούστον των ΗΠΑ προκαλούν έντονη ανησυχία στην Λευκωσία.
Ο Τσαρλς Ντέιβιντσον ανέφερε ότι η αμερικανική εταιρεία εξετάζει πλέον ….και διαφορετικούς σχεδιασμούς για τη σύνδεση με υφιστάμενα τερματικά υγροποίησης.
Στο Ισραήλ,την Αίγυπτο ή και την κατασκευή πλωτού τερματικού υγροποίησης….

Αλλά έχει και συνέχεια το «παιχνίδι» που ξεκινά η αμερικανική εταιρεία, αφού ο πρόεδρος της σε ερώτηση σχετικά με τον προορισμό του φυσικού αερίου, έθεσε αμφιβολίες σ’ αυτό που μέχρι σήμερα εθεωρείτο δεδομένο. «Ευρώπη ή … Άπω Ανατολή, αυτό είναι νωρίς να το πούμε" απάντησε ο Τσαρλς Ντέιβιντσον.

Είναι φανερό ότι απ’ αυτή την αλλαγή στρατηγικής της αμερικανικής εταιρείας η Κυπριακή Δημοκρατία διατρέχει τον κίνδυνο να απολέσει τον στρατηγικού χαρακτήρα ρόλου του ενεργειακού κόμβου για την Ευρώπη.

Πιθανότατα σε κάποιους κύκλους στις ΗΠΑ να έχουν βρει αντίκρισμα οι πιέσεις που άσκησε η Τουρκία στο παρασκήνιο.
Μπορεί να έχουμε και μια ελαφρά λοξοδρόμηση του Ισραήλ από τον αρχικό σχεδιασμό των γεωπολιτικών του προτεραιοτήτων.

Οι πληροφορίες μου αναφέρουν ότι στην Λευκωσία επικρατεί έντονη ανησυχία και εξετάζονται όλα τα ενδεχόμενα.

Φυσικά μέσα σ’ αυτά υποθέτω ότι θα είναι και το ενδεχόμενο όλα αυτά να εντάσσονται στο πλαίσιο διαπραγματευτικής τεχνικής της Noble Energy, δεδομένου ότι έχει υποβάλει ήδη στην κυπριακή κυβέρνηση από τις 14 Απριλίου πρόταση για την κατασκευή τερματικού σταθμού μεταφόρτωσης φυσικού αερίου, χωρίς (πολύ καλώς) να έχει λάβει απάντηση από την κυπριακή πλευρά.
Πως θα ήταν δυνατόν να υπογραφούν συμφωνίες χωρίς την οριστική ύπαρξη των στοιχείων σχετικά με το είδος και τις ποσότητες των υδρογονανθράκων;

Ίσως οι πρόσφατες εκτιμήσεις των ανωτάτων στελεχών της Noble Energy, σχετικά με τις αναμενόμενες ποσότητες φυσικού αερίου δεν είναι και τόσο ...αθώες!
Υπενθυμίζω ότι οι αρχικές προβλέψεις έκαναν λόγο για 8 – 11 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου και οι πρόσφατες εκτιμήσεις- που σχετικά συμβαδίζουν χρονικά με τις δηλώσεις του Τσαρλς Ντέιβιντσον- το κατέβαζαν στα …. 3-9 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια.

Τέλος δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι διάγουμε μια στενή χρονικά εποχή, όπου αναμένουμε τον δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ…..

Η δομή του ευρω ως γενεσιουργός αιτία της κρίσης

Η άνοδος των spreads της Ισπανίας και η έκκληση του Θαπατέρο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παρέμβει στη αγορά ομολόγων, σηματοδοτούν ότι η χώρα μπήκε για καλά στο στόχαστρο των αγορών.

Ως μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, ανέφερε ο Θαπατέρο, η Ισπανία έχει μεταφέρει αρμοδιότητες στα ευρωπαϊκά όργανα, την Κομισιόν και την ΕΚΤ, τονίζοντας πως «τις παραχώρησε ώστε να αντιδρούν σε τέτοιες περιστάσεις», ανοίγοντας σιγά την πόρτα για μια πολύ μεγάλη συζήτηση που θα ακολουθήσει στην Ευρώπη.

Η Ισπανία έχει χρέος μόλις 60% του ΑΕΠ, γεγονός που καταρρίπτει τους ισχυρισμούς -κυρίως των Βορειοευρωπαίων- περί κρίσης χρέους ή πολύ περισσότερο περί «ελληνικής κρίσης». Αν ήταν έτσι γιατί καταρρέει η Ισπανία και κινδυνεύει να έχει την τύχη της Ελλάδας;

Σιγά -σιγά καταρρίπτονται τα αίτια που θέλησε να δώσει ο Γερμανικός -κυρίως- άξονας σ’ αυτή την οικονομική κρίση. Η Ελλάδα λοιδωρήθηκε και συκοφαντήθηκε -με την … "συμπαράσταση» του Γιώργου Παπανδρέου- όσο καμία άλλη χώρα στην μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης.

Η «κατάρρευση» όμως της ισπανικής και κυρίως της ιταλικής οικονομίας καταρρίπτουν τους όποιους ισχυρισμούς και «επιχειρήματα» εκπορεύονταν από το Βόρειο τμήμα της Ευρώπης.

Στην Ελλάδα δεν παράγουμε τίποτα λένε οι πάσης φύσεως οικονομολογούντες. Θα συμφωνήσω μερικώς.

Όμως η Ιταλία παράγει!!! Τεράστια αυτοκινητοβιομηχανία. Από Φερράρι και Λαμποργκίνι μέχρι Φίατ,Λάντσια και Άλφα Ρομέο.

Έχει μια από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές βιομηχανίες στην ένδυση – υπόδηση. Αρμάνι,Μπένετον,Γκούτσι,Ζένια κλπ κυριαρχούν στην παγκόσμια αγορά ποιοτικών προϊόντων.

Στα ράφια των παγκοσμίων Super Market η ιταλική βιομηχανία τροφίμων κατέχει την κυρίαρχη θέση , τροφοδοτώντας τα με ποιοτικά κρασιά, τυριά, ελαιόλαδο κλπ .

Εν πάση περιπτώσει , η Ιταλία είναι μια από τις 10 ισχυρότερες βιομηχανικές χώρες του πλανήτη.
Τι φταίει λοιπόν και η Ιταλία βαδίζει στα χνάρια της υπό πτώχευσης Ελλάδας;

Οι εργασιακές σχέσεις που την εμποδίζουν να είναι ανταγωνιστική; Διαπιστώνουμε το ακριβώς αντίθετο!

Ο μη προσανατολισμός της προς τα ποιοτικά προϊόντα; Και εδώ διαπιστώνουμε το ακριβώς αντίθετο!

Μήπως φταίει και εδώ η διεφθαρμένη και τριτοκοσμική δημόσια διοίκηση; …Το ακριβώς αντίθετο , αφού η ιταλική δημόσια διοίκηση είναι ανεξάρτητη, με σωστές δομές και είναι αυτή που κράτησε την Ιταλία όρθια μέσα σ’ ένα καταιγισμό εκλογικών αναμετρήσεων και διαδοχικών τριμηνιαίων κυβερνήσεων (στην ουσία δηλαδή πλήρης ακυβερνησίας) στην πριν Μπερλουσκόνι εποχή.

Μήπως η αναχρονιστικότητα στην δικαιοσύνη; ….To ακριβώς αντίθετο και εδώ, αφού είναι από τις λίγες χώρες στην Ευρώπη όπου η δικαιοσύνη λειτουργεί υπό καθεστώς πλήρης ανεξαρτησίας , παράγωντας έργο που πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες θα ζήλευαν ( με πρώτους τους Γερμανούς).

Φταίνε οι τεμπέληδες κάτοικοί της , όπως με άκρως επικίνδυνο λαϊκισμό κατηγορεί γενικότερα τον «Νότο» η καγκελάριος Μέρκελ; …Και εδώ έχουμε το ακριβώς αντίθετο! Οι «Νότιοι» εργαζόμενοι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της κοινοτικής στατιστικής υπηρεσίας Eurostat, εργάζονται περισσότερο από τους υπολοίπους Ευρωπαίους. Οι … Γερμανοί είναι αυτοί που εργάζονται λιγότερο χρόνο, λέει η Eurostat!

Τι φταίει λοιπόν;

Μήπως τελικά η κρίση είναι νομισματική και κανείς δε θέλει να το παραδεχτεί, γιατί τότε αποδέχεται την ευθύνη του κεντρικού σχεδιασμού και όχι της επιπολαιότητας της περιφέρειας; (Δεν εξαιρώ ότι πραγματικά υπάρχει ανάγκη μεταρρυθμίσεων σε ορισμένα μέλη της περιφέρειας, όπως π.χ η Ελλάδα, αλλά , προς θεού δεν είναι αυτή η γενεσιουργός αιτία της κρίσης. Το γεγονός ότι η κρίση απλώνεται σαν «χταπόδι» και αγκαλιάζει χώρες όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία αύριο κλπ είναι η αδιάσειστη απόδειξη)
Τελικά μήπως το ευρώ και οι δομές του είναι ο πραγματικός ασθενής; Μήπως ακριβώς αυτές οι δομές του, που το καθιστούν το ΜΟΝΑΔΙΚΟ παγκοσμίως νόμισμα, χωρίς δυνατότητα παρέμβασης και υποστήριξης του από κεντρική τράπεζα, έχουν ανοίξει τις ορέξεις των κερδοσκόπων;

Μήπως η αργεντινοποίηση της οικονομίας του ευρωπαϊκού Νότου (σε πρώτο στάδιο, αφού όλα δείχνουν ότι θα ακολουθήσουν αρκετές χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης) είναι αποτέλεσμα των δομικών ανωμαλιών του ευρώ;

Μήπως η λύση στην κρίση βρίσκεται στα χέρια του προέδρου της ΕΚΤ κ. Ντράγκι και στην χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, ξεπερνώντας τις πληθωριστικές εμμονές των Γερμανών;

Μήπως αν επικρατήσουν οι εμμονές (αλλά και η υστεροβουλία) των Γερμανών οι εξελίξεις θα είναι κατακλυσμιαίες και καταστροφικές για την Ευρώπη;

Τι μέλλει γενέσθαι;
Δεν διεκδικώ το αλάθητο. Εύλογους προβληματισμούς θέτω!

Αντιλαμβάνονται ως φιτίλι την κλωστή από την οποία κρέμεται η Πατρίδα

Παρακολουθώντας με πολύ προσοχή τα όσα λέγονται τις τελευταίες ημέρες από τα διάφορα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και από αυτά των γνωστών προθύμων και αναλύοντας αυτά που κρύβονται πίσω από τις λέξεις, διαπιστώνει κανείς ότι την κυβέρνηση Παπαδήμου την «προορίζουν» σαν μια μεγάλη «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», από την οποία θα βγουν πολιτικά (και ποινικά ευελπιστούν ίσως κάποιοι) «άσπιλοι» και «αμόλυντοι».

Εκείνοι που πλειοδοτούσαν στην μνημονιακή προσήλωση και ήταν απολύτως συνυπεύθυνοι για όλες τις καταστροφικές συνέπειες που επέφερε αυτή η στάση τους στην Πατρίδα μας, τώρα επιδιώκουν την «κάθαρση» τους μέσα από την κυβέρνηση Παπαδήμου.

Επιδιώκουν μάλιστα – με υπόγειο τρόπο προς το παρόν, που θα ενταθεί τον επόμενο καιρό και θα γίνεται όλο και πιο φανερός- αν όχι αυτή η κυβέρνηση να εξαντλήσει την εναπομείνασα διετία, τουλάχιστον να παρατείνει το χρόνο της, πολύ πέραν εκείνου που συνομολογήθηκε στη συμφωνία των τριών αρχηγών ενώπιον του κ. Παπούλια.

Ο χρόνος -υπολογίζουν- ότι θα λειτουργήσει ως κατασταλτικό φάρμακο στη μνήμη των Ελλήνων πολιτών.

Θα εκμεταλλευτούν και το πολιτικό πτώμα του κ. Παπανδρέου και κατόπιν θα είναι σε θέση να διεκδικήσουν εκ νέου τη «σωτηρία», όχι της ψυχής τους, αλλά της…Πατρίδας μας…!

Οι σχεδιασμοί αυτοί που πρωταρχικό σκοπό έχουν «την σωτηρία» των ιδίων και όχι της Πατρίδας μας , αγνοούν ότι κάτι τέτοιο θα εξαντλούσε και τα τελευταία αποθέματα υπομονής των πολιτών, οι οποίοι επιθυμούν διακαώς να καθορίσουν οι ίδιοι το μέλλον της Πατρίδας μας και να δώσουν τη δική τους εντολή μέσα από τις κάλπες.

Κανείς δεν θέλει να βγει η Ελλάδα ηττημένη από την ευρωζώνη και να βρεθεί στη μέση ενός κυκλώνα. Κανείς δεν θέλει την ανωμαλία. Όλοι επιθυμούν την ομαλότητα και γι΄αυτό είδαν την πρωτοβουλία του κ. Αντώνη Σαμαρά με θετικό μάτι.

Η μεταβατική κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» υπό τον κ. Παπαδήμο έχει να επιτελέσει ένα συγκεκριμένο έργο και μέσα σε ένα προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα .

Ευχή όλων θα ήταν να καταφέρει να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της Πατρίδας μας που καταρρακώθηκε από τον κ. Παπανδρέου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Όμως η οποιαδήποτε χρονική παράταση αυτής της μεταβατικής κυβέρνησης θα αποτελέσει εκτροπή από την Δημοκρατία και θα πυροδοτήσει την έκρηξη των πολιτών.

Τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή. Οι πολίτες την βλέπουν ως την τελευταία οδό αποφυγής της ανωμαλίας. Αυτοί όμως που προσπαθούν να επιμηκύνουν τον χρόνο αυτής της μεταβατικής κυβέρνησης προς χάριν της «διάσωσης» των ιδίων , πολύ φοβάμαι ότι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι αυτή τη κλωστή την αντιμετωπίζουν στην ουσία ως … φιτίλι!

Δικαίωση της υπεύθυνης στάσης του Αντώνη Σαμαρά

Η ενισχυμένη εντολή που έδωσε χθες το βράδυ στην μεταβατική κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου η Βουλή με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εθνικά υπεύθυνη στάση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.

Είναι σαφές -και αυτό αναγνωρίζεται πλέον απ’ όλες τις πλευρές- ότι αν ο Αντώνης Σαμαράς δεν συμφωνούσε, αναλαμβάνοντας μεγάλο ρίσκο και επιδεικνύοντας υψηλό πατριωτικό αίσθημα, αυτή η κυβέρνηση δεν θα είχε σχηματιστεί και η Ελλάδα θα οδηγείτο με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική καταστροφή. Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνεί με την πολιτική που αναπόφευκτα, εφαρμόζεται.Ότι η στήριξη προς την κυβέρνηση θα είναι άκριτη ή ότι θα γίνει αποδεκτό το σχήμα αυτό να τραβήξει σε μάκρος και να ξεφύγει από τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκε.

Το μήνυμα που έστειλε, και χθες, με την ηγετική παρέμβασή του στη Βουλή, ο Αντώνης Σαμαράς είναι ξεκάθαρο.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου θα στηριχθεί προκειμένου να ξεμπλοκαριστεί η 6η δόση, να επικυρωθεί η νέα δανειακή σύμβαση και να οδηγηθεί η χώρα σε τρεις μήνες σε εκλογές.

Από κει και πέρα, είναι δεδομένο ότι η Νέα Δημοκρατία, δεν πρόκειται να ψηφίσει αυτά με τα οποία διαφωνεί.

Η υπεύθυνη στάση του Αντώνη Σαμαρά να μην αφήσει τη ΄χώρα να κινδυνεύσει άλλο από την πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου και να συναινέσει στη δημιουργία μεταβατικής κυβέρνησης, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, καταγράφει υψηλά ποσοστά αποδοχής των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και γενικότερα της κοινής γνώμης.

Η αναγνώριση από τους πολίτες της έντιμης στάσης Σαμαρά να στηρίξει μια μεταβατική κυβέρνηση, σε συνδυασμό με τη δικαίωση της πολιτικής που ο ίδιος προτείνει εδώ και ενάμισι χρόνο, διευρύνει την ψαλίδα της διαφοράς με το Πασοκ, διαμορφώνοντας δυναμική νίκης για τη Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εκλογές.
ΕΤ

Η Ευρώπη πρέπει να αναζητήσει το ραντεβού της με τους Ηγέτες!

Όποιος γνωρίζει τι ακριβώς διαδραματίζεται σήμερα μέσα στην ΕΕ, ποιοι είναι οι συσχετισμοί και που αποβλέπουν, θα πρέπει να ανησυχεί σφόδρα, τόσο για το μέλλον της ΕΕ σε συνάρτηση με το αρχικό όραμά της, όσο και για το μέλλον της Πατρίδας μας.

Θυμάμαι ένα άρθρο μου πριν τρία χρόνια με τίτλο «Εκπολιτίστε τον καπιταλισμό!» όπου είχα επισημάνει το χρηματοπιστωτικό τσουνάμι που ερχόταν και τόνιζα ότι «η λύση είναι να επιστρέψει στο προσκήνιο το εργαλείο που η παγκοσμιοποίηση ισχυριζόταν ότι δεν χρειάζεται. Με άλλα λόγια, να επιστρέψει …η πολιτική« .

Αφορμή εκείνου του άρθρου στις 8 Οκτωβρίου 2008 ήταν τα λόγια ενός πολιτικού που ακόμα τα φώτα του προσκηνίου δεν είχαν πέσει επάνω του. Του Αντώνη Σαμαρά!

Απλός βουλευτής Μεσσηνίας της ΝΔ τότε, ( υπουργοποιήθηκε μετά τρεις μήνες για όσους δεν θυμούνται), αλλά με γνώσεις και πολιτική εμπειρία που ελάχιστοι διαθέτουν στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα έγραφα , τότε, ότι : «Πριν λίγους μήνες ο κ. Αντώνης Σαμαράς , ένας πολιτικός που κατέχει όσο λίγοι στη χώρα μας την επιστήμη της οικονομίας, ωσάν σύγχρονος «πολιτικός Νοστράδαμος» είχε προφητεύσει γι` αυτό το «τσουνάμι» που ερχόταν στους χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς και στη διεθνή οικονομία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχε ζητήσει την εγρήγορση των πολιτικών κέντρων αποφάσεων της Ευρώπης , τους οποίους χαρακτήριζε ως λογιστές και όχι Ηγέτες. Και σ` αυτό το σημείο εστίαζε τον προβληματισμό του» .

Υπενθυμίζω προς όλες τις κατευθύνσεις ότι αυτά γράφονταν στις 8 Οκτωβρίου 2008 ! Τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου , ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης,ισχυριζόταν ότι η οικονομική κρίση είναι …ένα εφεύρημα της ΝΔ για να μπορεί να πάρει αντιλαϊκά μέτρα (τότε τις ήπιες μεταρρυθμίσεις τις ονόμαζε …αντιλαϊκά μέτρα ,σε αντίθεση με σήμερα που τα ακραία αντιλαϊκά μέτρα τα …βαπτίζει μεταρρυθμίσεις) , και ο Αντώνης Σαμαράς, ένας απλός βουλευτής της ΝΔ τότε, όχι μόνο διαπίστωνε την κρίση, αλλά έβλεπε ακόμη πιο μακρυά .

Έβλεπε το 2012, εστιάζοντας τους προβληματισμούς του για την μετάλλαξη των πολιτικών κέντρων αποφάσεων της Ευρώπης.

Είναι γεγονός ότι η σημερινή ΕΕ έχει λοξοδρομήσει από το αρχικό της όραμα. Από μια Ευρώπη των λαών που συναποφασίζουν (δεν είναι τυχαίος ο ορισμός του βέτο στις κυρίαρχες αρχές της), έχει μεταλλαχθεί σε κέντρο αποφάσεων των δύο, …του εξής ένα. Της Γερμανίας!

Κυρίαρχα όργανα της Ένωσης υποβαθμίστηκαν. Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης(Council of the European Union) , που μαζί με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποτελούν τα κύρια όργανα λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σταδιακά «απεμπόλησαν» το κυρίαρχο έργο τους.

Οι συνθήκες της ΕΕ ορίζουν ρητά ότι το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ασκεί νομοθετική και δημοσιονομική εξουσία (σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) και συντονίζει ή χαράζει τις γενικές πολιτικές των κρατών μελών.

Ισχύει σήμερα αυτό; Μια διερευνητική ματιά στον Τύπο θα αποκαλύψει ότι σχεδόν απουσιάζει εντελώς ακόμα και το ποιο κράτος ασκεί σήμερα την προεδρία του , που κάποτε έπαιζε κυρίαρχο ρόλο ως προς τα θέματα που έθετε στην ατζέντα και τον χειρισμό τους.

Σταδιακά τα κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης περιήλθαν στα χέρια ενός συνονθυλεύματος λογιστών και (δήθεν) τεχνοκρατών. Αυτοί που αδυνατούν(;) να διαπιστώσουν ότι η λύση στη σημερινή οικονομική (και όχι μόνο) κρίση, είχε και έχει διεξόδους, στις οποίες για διαφόρους λόγους αντιτίθεται μονίμως η Γερμανία.

Μια Γερμανία όπου απουσιάζει παντελώς σήμερα η πολιτική σκέψη και όλα αποφασίζονται από την οικονομική της ελίτ. Λύσεις όπως το ευρωομόλογο, που θα έδιναν «βάθος» στην ευρωπαϊκή αγορά χρήματος, προσκρούουν στην αντίθεση της οικονομικής γερμανικής ελίτ.

Ακόμα και η κατ΄άλλους έσχατη λύση , αυτή της κοπής χρήματος από την ΕΚΤ και η λειτουργία της στα πρότυπα της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας, προσκρούει στην ψύχωση των Γερμανών με τον πληθωρισμό (που προέρχεται από το τραύμα που δημιούργησαν η κατάρρευση της δημοκρατίας της Βαϊμάρης και η άνοδος του ναζισμού).

Αντίθετα με αυτές τις λύσεις η Γερμανία σήμερα υιοθετεί τον σχεδιασμό μιας μικρότερης ευρωζώνης, την αποβολή μελών από αυτή και τον διαχωρισμό της ΕΕ σε πατρικίους και πληβείους.

Μια Ευρωπαϊκή Ένωση κυρίαρχη των λογιστών και των ανισοτήτων.

Αυτός ο σχεδιασμός της οικονομικής γερμανικής ελίτ μπορεί να αποτραπεί ΜΟΝΟ από την πολιτική έκφραση των μελών της ΕΕ. Πρέπει να επιστρέψει τάχιστα η πολιτική στην ΕΕ και να τεθεί η λογιστική στην θέση που της αρμόζει. Δηλαδή ως μια εκ των παραμέτρων που εξετάζονται στην λήψη αποφάσεων και ουχί η μοναδική.

Οι περιπέτειες της Eυρωζώνης και κατ’ επέκταση της ΕΕ (αφού στο όνομα του ευρώ παίρνονται αποφάσεις που επηρεάζουν και τα μέλη εκτός ευρώ), αποδίδονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στη χαμηλού επιπέδου πολιτικής ηγεσίας.

Μία από τις μεγάλες αρετές ενός Ηγέτη είναι να υπηρετεί τον Λαό, καθώς κυρίαρχο συναίσθημά του δεν είναι η αυτή καθ’ αυτή η «ηγεσία» ως ευκαιρία για προνόμια ή εξυπηρέτηση των «χορηγών του», αλλά η ευθύνη.

Ο Ηγέτης πονά τον Λαό . Οι σημερινοί κυβερνήτες στην ΕΕ φοβούνται μήπως πονέσουν ….από τον Λαό.

Η Ευρώπη πρέπει να αναζητήσει τάχιστα το ραντεβού της με τους πολιτικούς Ηγέτες!

Ας αφήσουν το θέατρο και ας μείνουν στην ουσία

Προκαλεί πολλές απορίες το γεγονός ότι οι ξένοι εταίροι της ευρωζώνης εμμένουν στην απαίτησή τους για τη σύνταξη επιστολής από την ελληνική κυβέρνηση, που θα συνυπογράφουν οι πρόεδροι των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού με την οποία θα επιβεβαιώνουν την πλήρη υποστήριξή τους στη συμφωνία που επιτεύχθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου για το ευρώ και το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 50%.

Η αξίωση αυτή των Βρυξελλών, η οποία ξεπερνά πλέον το πλαίσιο μια τυπικής κατοχύρωσης της ΕΕ για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, είναι προφανές ότι προσβάλλει την εθνική αξιοπρέπεια και αγγίζει τα όρια της ταπείνωσης της πολιτικής ηγεσίας του τόπου.

Ως ένα βαθμό, η απαίτηση αυτή μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι, την τελευταία 2ετία, επί κυβέρνησης Παπανδρέου, η χώρα είχε απολέσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας, με συνέπεια οι ξένοι να μην έχουν καμία εμπιστοσύνη για την τήρηση των δεσμεύσεων που αναλάμβανε.

Από τη στιγμή, όμως, που σχηματίστηκε μια νέα, μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Λ.Παπαδήμο, με την στήριξη των τριών πολιτικών κομμάτων και της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών της Ελληνικής Βουλής, είναι σαφές ότι η Ελλάδα ανέλαβε εμπράκτως την υλοποίηση της δέσμευσης για τη στήριξη της δανειακής σύμβασης.

Η στήριξη αυτή πρόκειται να εδραιωθεί με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση και, κυρίως, με την ψήφιση της δανειακής σύμβασης.

Αρκεί να σκεφτούν οι εταίροι μας ότι ο Γ.Παπανδρέου και οι υπουργοί που υπέγραψαν το Μνημόνιο ή το Μεσοπρόθεσμο, αλλά είναι ζήτημα αν εφάρμοσαν κάποιο μέτρο πέραν της άγριας φορολόγησης και της μείωσης των μισθών και συντάξεων.

Ας αφήσουν, λοιπόν, το θέατρο και ας μείνουν στην ουσία των δεσμεύσεων.
ET

Ανάλγητες αποφάσεις που οδηγούν στο θάνατο

Aπόφαση του υπουργού Εργασίας κ.Κουτρουμάνη, να μειώσει το ποσοστό αναπηρίας από 67% σε 50%, οδηγεί περίπου 5.000 ασθενείς που πάσχουν από μεσογειακή και δρεπανοκυτταρική αναιμία σε απόγνωση και τους αναγκάζει να μείνουν χωρίς φάρμακα, δωρεάν μεταγγίσεις και σύνταξη.

Πρόκειται για μια ανάλγητη απόφαση που πάρθηκε (άκουσον-άκουσον) για λόγους οικονομίας, χωρίς να ζητηθεί τη γνωμοδότηση της Ειδικής Επιτροπής Μεσογειακής Αναιμίας του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ).

Σημειώνεται πως το «κούρεμα» στον Κανονισμό Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας στα άτομα με τη συγκεκριμένη πάθηση είναι απαγορευτικό και δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, όσοι πολίτες είναι πάνω από 26 ετών και δεν έχουν ποσοστό αναπηρίας 67% δεν λαμβάνουν το ειδικό βιβλιάριο ασθενείας, βάσει του οποίου υπόκεινται σε ευεργετικές νομοθετικές διατάξεις που αφορούν τόσο τη δωρεάν πρόσβαση στην πανάκριβη υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη για να επιβιώσουν όσο και την υπαγωγή τους σε ειδικά μέτρα κοινωνικής πρόνοιας, όπως η συνταξιοδότηση στη 15ετία!

Ετσι, με τη μείωση του ποσοστού αναπηρίας στο 50%, το υπουργείο Εργασίας λέει στους ασθενείς με μεσογειακή αναιμία ότι θα συνταξιοδοτούνται στα 65 έτη, τη στιγμή που, σύμφωνα με όλα τα διεθνή δεδομένα, ο μέσος όρος επιβίωσης των συγκεκριμένων ασθενών προσδιορίζεται στα 50 έτη, και ότι θα πληρώνουν από την τσέπη τους την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, δηλαδή περί τα 3.000 ευρώ τον μήνα!

«Αυτήν την πρόταση την έκανε η γενική γραμματέας Κοινωνικής Ασφάλισης, η οποία είναι οδοντίατρος». «Γιατί όμως δεν υπήρχε αιματολόγος στην επιτροπή που έλαβε αυτή την απόφαση;» αναρωτιέται η πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Πασχόντων με Μεσογειακή Αναιμία, γιατρός Βάνα Μυρίλλα.

Ακόμα πιο εξοργιστική ήταν η απάντηση που πήρε από ανώτερα στελέχη του υπουργείου Εργασίας, όταν η πρόεδρος ρώτησε γιατί δεν ζητήθηκε από το ΚΕΣΥ η γνωμοδότηση των αρμοδίων.
«Διότι έγιναν όλα στο… πόδι. Ο υπουργός Γιώργος Κουτρουμάνης έχει υπογράψει την πρόταση, η οποία είναι ήδη στο Εθνικό Τυπογραφείο. Και τώρα, αφού τους εξηγήσαμε με επιστολές μας τι πρόκειται να μας συμβεί, την έχουν ζητήσει πίσω. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι η βλακεία είναι αήττητη!»

Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί

Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται η απαρχή μιας οργανωμένης προπαγάνδας από τα γνωστά κέντρα κατασκευαστών της χειραγώγησης, ώστε να χωρίσουν κατά το δοκούν τους πολιτικούς σχηματισμούς της χώρας μας σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς.

Δυστυχώς στον οργανωμένο αυτό «μυστικοφανερό δείπνο» μετέχουν και επώνυμοι του προσκηνίου και ανώνυμοι του παρασκηνίου.
Μερικοί εξ ‘ αυτών κινούμενοι από ιδιοτέλεια, άλλοι ως θύματα της ίδιας της παρορμητικής σκέψης τους και άλλοι γιατί στην ουσία υπάρχουν και λειτουργούν ως πολιτικοί γύλοι ( για όσους δεν γνωρίζουν , ο γύλος είναι ένα μικρό ψαράκι ,που παρουσιάζει διμορφισμό και διαδοχικό ερμαφροδισμό)

Είναι πασιφανές ότι στόχος αυτής της προπαγάνδας είναι το κόμμα της ΝΔ και ειδικότερα ο Αντώνης Σαμαράς . Οι κατασκευαστές της χειραγώγησης γνωρίζουν πολύ καλά από τις εσωτερικές δημοσκοπήσεις τους, αυτές δηλαδή που δεν δημοσιεύονται ποτέ στα ΜΜΕ που ελέγχουν, ότι στη περίπτωση εκλογών χθες, ο Αντώνης Σαμαράς θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο σημερινός πρωθυπουργός. Και αυτό είναι, επίσης πασιφανές, ότι δεν το επιθυμούν.

Άρχισαν λοιπόν ένα αγώνα δρόμου (γιατί η χρονική διαδρομή είναι στενά προκαθορισμένη) αποδόμησης του Αντώνη Σαμαρά στα μάτια της κοινής γνώμης.

Ξεκίνησαν μια οργανωμένη προπαγάνδα ισχυριζόμενοι ότι ο Α. Σαμαράς απογοήτευσε μεγάλο τμήμα της κομματικής και εκλογικής βάσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διότι αίφνης μετακινήθηκε στους υποστηρικτές του μνημονίου….(!).

Λες και οι απόψεις – όπως σωστά επεσήμανε ο Αντ. Σαμαράς – είναι πουκάμισα και τις αλλάζει!

Μάλιστα παρατηρείται το φαινόμενο αρκετοί σοβαροφανείς πολιτικοί αναλυτές (που αν κάποιος σηκώσει τη μάσκα της σοβαροφάνειας θα διαπιστώσει έντρομος ότι πρόκειται για δεσμοφύλακες των ελεύθερων και έλλογων σκέψεων και για γρεναδιέρους* που υπηρετούν τους διαπλεκόμενους) να ισχυρίζονται ότι «εκεί που για πρώτη φορά στη ζωή τους οι δεξιοί ψηφοφόροι αισθάνονταν ότι υπερέχουν των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ σε πατριωτισμό, τώρα που η ηγεσία τους προσχώρησε στο μνημονιακό στρατόπεδο, πρέπει να αντιμετωπίσουν τη χλεύη τους για το ότι καθυστερημένα συντάσσονται στη γραμμή Παπανδρέου που μέχρι τώρα λοιδορούσαν» .

Η κωμικοτραγωδία είναι ότι αυτό το γράφουν άνθρωποι που δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ «δεξιοί» , άρα δεν θα μπορούσαν ΠΟΤΕ να γνωρίζουν πως αισθάνονταν/αι αυτοί οι πολίτες. Πολύ περισσότερο να … μετρούν τον πατριωτισμό τους!

Στην καλύτερη των περιπτώσεων υποθέτουν ( με τα τεράστια περιθώρια εσφαλμένου συμπεράσματος που εμπεριέχει η «υπόθεση»). Στην χειρότερη… απλώς κάνουν την δουλειά τους ως ειδικοί «ποντικοί της απαίτησης των πόλεων και αρουραίοι της θέλησης των χωραφιών».

Ξεκάθαρη λοιπόν η προπαγανδιστική τακτική τους. Μπερδεύουν τη δανειακή σύμβαση,που εκ των πραγμάτων είναι αναγκαία (τοις πάσι γνωστόν ΠΟΙΟΙ και ΠΩΣ την κατέστησαν αναγκαία) , με τους όρους του μνημονίου που την συνοδεύουν.

Χωρίζουν δολίως τους πολιτικούς σχηματισμούς και τους ηγέτες τους σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, όχι από την θέλησή τους να φέρουν το ΔΝΤ στη χώρα μας και την αποδοχή και την υπεράσπιση του μνημονίου, αλλά από την αναγκαιότητα να εκταμιευτεί η έκτη δόση, να γίνει η διαπραγμάτευση στους τεχνικούς όρους των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου(ο διάβολος, ως γνωστόν, κρύβεται στις λεπτομέρειες και στα «ψιλά» γράμματα) και να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές, δίνοντας την δυνατότητα στον ελληνικό λαό να εκφραστεί.

Η γελοιότητα της προπαγάνδας των γνωστών κατασκευαστών της χειραγώγησης, είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που δολίως προχωρούν στον ανωτέρω παραπλανητικό διαχωρισμό, συγχρόνως φοβούνται όπως ο «διάβολος το λιβάνι» τις εκλογές και την λαϊκή βούληση και ήδη έχουν αρχίσει να περιφέρουν μέσα από πένες, μικρόφωνα και τηλεοπτικές κάμερες την …. αναγκαιότητα να καθυστερήσουν οι εκλογές για κάποιο διάστημα, προκειμένου να …«μας σώσουν» (!)

Προσπαθούν να περάσουν ως ιδανική γενική εικόνα την παθητική και προβατοειδή εγκαρτέρηση ,υποβαθμίζοντας την αναγκαιότητα της λαϊκής βούλησης.

Αποκρύβουν ότι οι ίδιοι οι προπαγανδιστές ήταν οι μόνιμοι συνομιλητές της τρόικας και αυτοί που τους μετέφεραν την «αναγκαιότητα» λήψης των επαχθών μέτρων ως μοναδική οδό προς την δημοσιονομική εξυγίανση.
Αυτοί λοιπόν οι μνημονιακοί προπαγανδίζουν προσπαθώντας να βάλουν στο μνημονιακό κάδρο και αυτούς που έχουν διαλέξει διαφορετικούς τρόπους επίτευξης των όρων της δανειακής σύμβασης.

Γιατί στην πραγματικότητα «μνημονιακός» δεν είναι κάποιος που δέχεται μεν το στόχο της δημοσιονομικής εξυγίανσης, λειτουργώντας όμως μέσα από μονοπάτια που δεν θα επιφέρουν την καταστροφή της κοινωνίας, αλλά αυτός που μέσω του μνημονίου λειτουργεί προς ίδιον όφελος επιφέροντας τέτοια χτυπήματα στην κοινωνία , που υπό διαφορετικές συνθήκες θα ήταν αδιανόητα.

«Τι έτι λοιπόν χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων;»

*Γρεναδιέρος – (παλαιο. στη Γαλλία) στρατιώτης επίλεκτων σωμάτων του πεζικού, ειδικά εκπαιδευμένος στη ρίψη χειροβομβίδων.