Μπορεί η πολιτική ηγεσία στην Τουρκία να έσπευσε να αποδώσει τη πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στο ΡΚΚ, αλλά υπάρχουν επιπρόσθετες ενδείξεις ότι πρόκειται για θεοσκότεινη ιστορία.
Όπως ανέφεραν αστυνομικές πηγές, η εκρηκτική ύλη είναι η γνωστή RDX.
Η ίδια εκρηκτική ύλη όμως, είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν και σε άλλες επιθέσεις, όπως η έκρηξη στο κέντρο της Άγκυρας στις 3 Ιανουαρίου 2008, η δολοφονία του δημοσιογράφου της εφημερίδας «Τζουμχουριέτ», Ουγούρ Μουμτζού, με ανατίναξη του παγιδευμένου με εκρηκτικά αυτοκινήτου του στην Άγκυρα το 1993 και άλλες δολοφονίες.
Όλες αυτές οι ενέργειες έχουν ένα κοινό και πολύ σημαντικό συντελεστή.
Παραμένουν ανεξιχνίαστες.
Το 1993, μάλιστα, ο εισαγγελέας που είχε ασχοληθεί με την υπόθεση Μουμτζού σε σημείωμά του είχε αναφέρει ότι «πρόκειται για υλικό που χρησιμοποιούν υπηρεσίες πληροφοριών».
Εκείνο που περνά σχεδόν απαρατήρητο είναι ότι σε διάστημα λίγων ωρών σημειώθηκε επίθεση αυτοκτονίας και στο Κιρκούκ του Βόρειου Ιράκ, με απολογισμό 22 νεκρούς και 150 τραυματίες.
Μια γυναίκα καμικάζι που φορούσε ζώνη με εκρηκτικά προκάλεσε την έκρηξή τους μέσα σε ένα πλήθος από χιλιάδες Κούρδους του Ιράκ που διαδήλωναν κατά ενός πολυσυζητημένου εκλογικού νόμου που επρόκειτο να επικυρωθεί από το κοινοβούλιο.
Μετά τη βομβιστική επίθεση οι διαδηλωτές επιτέθηκαν στο κτίριο του Μετώπου των Τουρκομάνων του Ιράκ (ITC), που στεγάζει όλες τις τουρκομανικές οργανώσεις, που οργανώθηκαν σε παραστρατιωτική βάση από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στα πρότυπα της ΤΜΤ, που είχε δράσει στην Κύπρο υπό την ηγεσία του Ραούφ Ντενκτάς.
Άποψη των Κούρδων του Νοτίου Κουρδιστάν είναι ότι πίσω από την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση του Κιρκούκ κρύβονται οι υπηρεσίες του τουρκικού κράτους, που έχουν βάλει ως στόχο την αποτροπή της ένταξης του Κιρκούκ στην κουρδική επικράτεια.
Στο νέο ισχύον σύνταγμα του Ιράκ υπήρχε άρθρο(α.140) σύμφωνα με το οποίο μέχρι το τέλος του 2007 θα διεξαγόταν δημοψήφισμα στο νομό του Κιρκούκ για να αποφασίσει ο λαός αν το Κιρκούκ θα ενσωματωθεί στην επικράτεια του Κουρδιστάν, του ομόσπονδου κράτους που λειτουργεί μέσα στα όρια του ιρακινού κράτους, στην περιοχή του Νοτίου Κουρδιστάν.
Υπόψη ότι στο νομό του Κιρκούκ, που υπάρχουν τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου αρίστης ποιότητος (σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς η αξία τους ξεπερνά τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια), οι Κούρδοι έχουν την απόλυτη πλειοψηφία απέναντι στους Άραβες και τους Τουρκομάνους, αφού αποτελούν το 75% του συνόλου του πληθυσμού.
Το δημοψήφισμα τελικά δεν πραγματοποιήθηκε στην ώρα του. Κάποιοι… έπεισαν τους Κούρδους να το αναβάλουν για αργότερα μετά από παρασκηνιακές διαβουλεύσεις μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας .
Τώρα η τουρκική διπλωματία εκφράζει απόψεις, ότι οι Κούρδοι δεν έχουν πλέον το δικαίωμα διενέργειας δημοψηφίσματος, αφού το άρθρο στο σύνταγμα του Ιράκ αφορούσε το ….2007 και μόνον.
Πριν λίγες ημέρες (22 Ιουλίου) το ιρακινό κοινοβούλιο, παρά την αποχή των Κούρδων βουλευτών, ψήφισε νέο εκλογικό νόμο, ο οποίος ρυθμίζει τις εκλογικές διαδικασίες που αφορούν την τοπική αυτοδιοίκηση.
Ο νέος νόμος προκαθορίζει τον αριθμό των νομαρχιακών συμβούλων και τους κατανέμει ισόποσα ανάμεσα σε Κούρδους, Άραβες και Τουρκομάνους (10 σύμβουλοι σε κάθε εθνότητα).
Η κατανομή της εξουσίας στο δήμο και τη νομαρχία του Κιρκούκ θα έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία το 75% του πληθυσμού να έχει …10 συμβούλους και το υπόλοιπο 25% του πληθυσμού …..20 συμβούλους !!!!
Πιθανότατα λοιπόν και οι δύο πολύνεκρες επιθέσεις σε Κωνσταντινούπολη και Κιρκούκ πηγάζουν από το ίδιο «ΜΙΤάτο» και προβοκατόρικα αποσκοπούν στο νούμερο ένα κίνδυνο για τους Τούρκους. Τους Κούρδους !
Το Κουρδικό, δεν αποτελεί πρόβλημα εσωτερικής συνοχής και ασφάλειας της Τουρκίας - όπως ισχυρίζεται - αλλά, βασικό ζήτημα εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής.
Πιθανή ενίσχυση των Κούρδων στην ευρύτερη περιοχή και μάλιστα με δικό τους κράτος, θα έθετε σε κίνδυνο τον ηγεμονικό ρόλο της στην Κεντρική Ασία!
Έτσι λοιπόν ΚΥΡΙΟ μέλημα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, είναι η έμπρακτη αντίσταση στην δημιουργία κουρδικού κράτους
Και όταν λένε….έμπρακτη.. το εννοούν πλήρως!
ΥΓ. Η πρώτη φωτογραφία είναι επεξηγηματική της πληθυσμιακής κατανομής των Κούρδων στην περιοχή και η δεύτερη είναι ο χάρτης του επερχόμενου «Μεγάλου Κουρδιστάν», που αποτελείται από εδάφη της Τουρκίας, του Ιράν και φυσικά του Βορείου Ιράκ, όπως αυτός δημοσιεύτηκε σε σχετικό άρθρο στις αρχές του έτους στους «New York Times».
Πηγές: «enet»«infognomonpolitics»«zaman»«internethaber»«hurriyet»
Συμφωνώ απόλυτα ότι οι δύο αυτές βομβιστικές ενέργειες συνδέονται με κάποιον ΜΙΤο(όπως πολύ εύστοχα λογοπαίζεις).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο βέβαια που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι εκτός από τα πετρέλαια υπάρχει και άλλος ένας σημαντικός παράγοντας.
Μέσα στο έδαφος του "επερχόμενου" Μεγάλο Κουρδιστάν , υπάρχουν οι πηγές του Τίγρη και του Ευφράτη .
Τα δύο μεγάλα ποτάμια από τα οποία βρίσκεται σε σχέση εξάρτησης η ύπαρξη ζωής σε πολλά κράτη της Ανατολής.
Πετρέλαιο και νερό , ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ μείγμα.
Αρκετά κατατοπιστική η ανάρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ
(Name: JD)
Σίγουρα όπως λες τα γεγονότα είναι σε συνάφεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζήτημα όμως είναι κατά πόσο μας συμφέρει μια τέτοια εξέλιξη.
Υπάρχουν δύο αντικρουόμενα σενάρια.
Το πρώτο αναφέρει ότι θα ήταν θετικό για τα ελληνικά συμφέροντα να δημιουργηθεί, τελικώς, ένα κράτος «αγκάθι» στο μαλακό υπογάστριο της Άγκυρας. Όπως ειδικότερα υποστηρίζεται, θα απασχολεί την τουρκική ηγεσία μονίμως και έτσι θα επέλθει «εξ αντανακλάσεως» ηρεμία στο δικό μας διμερές «μέτωπο».
Στον αντίποδα, μια άλλη άποψη που καταγράφεται στους κόλπους της ελληνικής διπλωματίας είναι ότι η χώρα μας μάλλον θα πρέπει να προβληματίζεται περαιτέρω στην προοπτική της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους από τα σπλάχνα του Iράκ.
Σύμφωνα με την άποψη αυτή, η Tουρκία θα απαιτήσει ανταλλάγματα προκειμένου να αποδεχθεί μια τέτοια εξαιρετικά προβληματική για την ίδια εξέλιξη και τα ανταλλάγματα αυτά θα πρέπει να αφορούν το πακέτο των ελληνοτουρκικών ζητημάτων και το Kυπριακό
Aρα, εκτιμούν αυτοί οι διπλωμάτες μας ,ότι η χώρα μας μεσοπρόθεσμα μάλλον θα έχει έντονα προβλήματα από μια πιθανή δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους ανάμεσα στη Βαγδάτη και την Άγκυρα.
Και τα δύο έχουν την λογική τους.
Δεν πρόκειται να πάρει αντάλλαγμα τη Δυτική Θράκη ή την υπόλοιπη Κύπρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί πολύ απλά θα διαλυθεί και οι εμείς, οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι θα πάρουν πίσω ό,τι έχασαν.
Πλέον η Τουρκία έχει μπεί σε ένα δρόμο δίχως επιστροφή.
Πολύ καλό το άρθρο,αλλά σωστή και η παρατήρηση του nassos,σχετικά με τη διάλυση της Τουρκίας.Αν γίνει τελικά Κουρδικό κράτος,είναι σίγουρο ότι η Αρμενία θα διεκδικήσει οπωσδήποτε τα δικά της χαμένα εδάφη και ειδικά αυτά που περιέχουν το Αραράτ,όρος-σύμβολο των Αρμενίων!Μη ξεχνάμε ότι οι Αρμένιοι δεν τρέφουν καλά αισθήματα για τους Κούρδους οι οποίοι συμμετείχαν στη σφαγή τους στη Γενοκτονία του 1915.Από την άλλη πλευρά η Συρία δε θα μείνει αμμέτοχη διεκδικώντας εδάφη της προς Βορά.Οι Πόντιοι πάλι είναι ενδεχόμενο να ζητήσουν την ανεξαρτησία τους,απαιτώντας την επανενεργοποίηση της συνθήκης των Σεβρών!Η Ελλάδα,είναι ένα ερώτημα τι θα κάνει!!Δηλαδή,είναι τόσο μπερδεμένος ο κόμπος που μόνο ένας μελλοντικός Αλέξανδρος θα μπορούσε να τον λύσει!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή