Γωνία Γλάδστωνος και Πατησίων.

Ήρωες, μνήμη και τιμή στο έλεος του capuccino γράφει η «Κ» στο χθεσινό της φύλλο.
Το βλέμμα μου στέκεται με ανατριχίλα στις φωτογραφίες.

Ανάμεσα στα τραπεζάκια και τις καρέκλες, στριμωγμένη και υπό τη σκιά της πάνινης ομπρέλας ή της τέντας με τα διαφημιστικά, στέκει επιβλητική, αγέρωχη η προτομή ενός Έλληνα αξιωματικού, όπως δείχνει η στολή και το πηλήκιο.

«Κώστας Περρίκος, αξιωματικός Πολεμικής Αεροπορίας, αρχηγός της Αντιστασιακής Οργάνωσης ΠΕΑΝ. Τουφεκίστηκε στην Καισαριανή στις 4 Φεβρουαρίου 1943 από τον Γερμανικό Στρατό Κατοχής».

Αυτά λέει η μπρούντζινη επιγραφή, με ένα κλαδί δάφνης να υπογραμμίζει τη συμβολή του στην Εθνική Αντίσταση.

Βλέπει μπροστά και μακριά ο Κώστας Περρίκος που έκανε το καθήκον του. Τίποτε δεν τον αγγίζει, μόνο….. η ομπρέλα των καφενείων ολόγυρά του, στον πεζόδρομο της Γλάδστωνος...

Κοντά στην προτομή του Κώστα Περρίκου υψώνεται η επιτύμβιος μαρμάρινη στήλη με ανάγλυφα τα τέσσερα πορτρέτα των πατριωτών Γιάννη Κατεβάτη, Δημήτρη Λόη, Διονύση Παπαδόπουλου και Θάνου Σκούρα, που τίναξαν στον αέρα, στην κατοχή, το κτίριο της ΕΣΠΟ, της γνωστής φασιστικής και προδοτικής εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης και πλήρωσαν με τη ζωή τους την ηρωική αυτή πράξη τους.

Κοιτάζοντας την φωτογραφία στην εφημερίδα αναρωτιέμαι συγκλονισμένος.

Που είναι ορέ Αθηναίοι η παλικαριά , η ευγνωμοσύνη , ο σεβασμός για εκείνους που αντιστάθηκαν στα μαύρα χρόνια της κατοχής ,για να πίνετε τώρα ελεύθεροι το καπουτσίνο και το φρέντο σας στη σκιά της ομπρέλας, στο κέντρο μιας Αθήνας που δεν σέβεται πλέον τίποτε και κανένα;

Δεν δικαιούνται αυτά τα παλικάρια 5-6 τ.μ ελευθερίας;.Mε αυτό τον τρόπο η Αθήνα τιμά τους αγωνιστές και υπερασπιστές της;

Αυτό που δεν μπόρεσε να τους στερήσει ο φασισμός το 1943 , τους το στερεί ο σύγχρονος κοινωνικός φασισμός το 2008.

Ο ποταπός φασισμός του χρήματος , που για μια ακόμη φορά αποδεικνύει τον αποπροσανατολιστικό και εκφυλιστικό του χαρακτήρα.

Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους, θέτουν το πρόβλημα και ζητούν να σεβαστούμε αυτό που εκπροσωπούν και που είναι η ιστορία και η ελευθερία της Αθήνας, που υπερασπίστηκαν οι γενναίοι αυτοί άνδρες και πλήρωσαν με τη ζωή τους...

Στην Αθήνα όμως του 2008 οι λέξεις «τιμή», «ευγνωμοσύνη», «ηρωισμός» έχασαν την αξία τους.

Η Αθήνα του 2008 βιώνει μια αποδομημένη πραγματικότητα , τελώντας σε κατάσταση μόνιμης πνευματικής «τρικυμίας εν κρανίω»!

Αντιδρά πλέον μόνο αντανακλαστικά , σπασμωδικά, ανερμάτιστα και ενίοτε σχιζοφρενικά.

Φαίνεται ότι στους σύγχρονους κατοίκους της , πέφτει....βαρύς ο ηρωισμός.

Αιδώς Αθηναίοι !