Ότι λάμπει δεν είναι απαραίτητα και ..χρυσός.

Πίσω από την «ομολογία» του Τούρκου ηθοποιού Αττίλα Ολγκάτς ότι σκότωσε 10 Ελληνοκύπριους κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής το 1974 , βρίσκεται ένα σκοτεινό παρασκήνιο.

Όποιος γνωρίζει από κοντά την λειτουργία του «βαθύτερου» κράτους στην Τουρκία καταλαβαίνει πολύ καλά τι εννοώ.

Το «τυρί» στην υπόθεση παραείναι «φανερό» με σκοπό να μη δούμε τη… φάκα. Η ιδιαίτερη αυτή τακτική που χρησιμοποιούν, στο παρελθόν έχει αποδώσει τα επιθυμητά γι` αυτούς αποτελέσματα.

Τα πάντα στο «βαθύτερο» κράτος της Τουρκίας κινούνται από … «αόρατα» νήματα με απόλυτο στόχο και συντονισμό.

Θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε το μοναδικό μειονέκτημα του …γειτονικού «τέρατος» , που εναπόκειται στο γεγονός ότι διαχρονικά έχει την τάση να … επαναλαμβάνεται.

Για τον λόγο αυτό οι κινήσεις από κοινού Αθήνας και Λευκωσίας θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτικές .

Ότι λάμπει δεν είναι απαραίτητα και ..χρυσός. Αυτή η θεμελιώδης αρχή στην διπλωματία και στην πολιτική θα πρέπει να γίνει ο … «μπούσουλας» στις επόμενες κινήσεις μας.

Και το λέω αυτό γιατί με προβληματίζει έντονα η βιαστική κίνηση της Λευκωσίας να καταθέσει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) . Πιθανώς δεν αξιολόγησε όλες τις …διαστάσεις της φάκας, που πιθανώς έχει τις ίδιες με αυτές του … «πλυντηρίου».

Θα μπορούσε να περιμένει λίγες ημέρες την (αναμενόμενη) επόμενη κίνηση από την πλευρά τους , προκειμένου να έχει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα των επιδιώξεων τους.

Το Δικαστήριο θα κληθεί να αξιολογήσει την προσφυγή, από δύο πλευρές. Πρώτον ως προς τη θανάτωση (Αν υπάρχει θανάτωση, αυτό θα εξεταστεί από πλευράς χρόνου) και δεύτερον ως προς την έρευνα.

Ως προς το πρώτο , δηλαδή τον «ισχυρισμό» για την θανάτωση, επειδή το γεγονός αφορά το έτος 1974 το Δικαστήριο θα απορρίψει την προσφυγή . Όμως, αν διαπιστώσει ότι υπάρχει συνεχής αμέλεια ως προς τη σχετική έρευνα από την πλευρά της Τουρκίας, το Δικαστήριο θα κάνει δεκτή την προσφυγή, ακόμη κι αν το γεγονός έχει συμβεί το 1974.

Δηλαδή αυτό που θα έπρεπε να πράξει η Λευκωσία, ήταν να περιμένει κάποιο διάστημα ακόμη πριν προσφύγει στο ΕΔΑΔ, με σκοπό να θεμελιώσει πλήρως(από πλευράς χρόνου) το δεύτερο σκέλος της προσφυγής.

Δεν θα έπρεπε να δώσει (τόσο νωρίς) το έρεισμα στην πλευρά της Τουρκίας να ξεκινήσει έρευνα (γιατί αυτό θα κάνουν άμεσα), για να «διαπιστωθεί» αν ο ηθοποιός πήρε ή όχι μέρος στον πόλεμο και εάν το «γεγονός» συνέβη πραγματικά.

Με αυτό τον τρόπο θα εγκαλούσε την Τουρκία ως κατηγορούμενη , άσχετα με το … «τυρί» που ονομάζεται Αττίλα Ολγκάτς.

Πέραν τούτων η αντιμετώπιση αυτής της φρικτής «ομολογίας» δεν θα έπρεπε να γίνεται ΜΟΝΟ κατά τρόπο νομικίστικο (μέσω του ΕΔΑΔ) ή προς την κατεύθυνση της διερεύνησης της τύχης των θυμάτων αυτής της «δολοφονίας»…

Η σωστή πολιτική αξιοποίηση αυτών των «δηλώσεων» θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη των πολιτικών ευθυνών της Τουρκίας για τη ΜΗ διερεύνηση της τύχης των αγνοουμένων. Πολιτικές ευθύνες, που έχουν ήδη τεκμηριωθεί νομικά από αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Μη ξεχνάμε ότι η έκκληση του κ. Χριστόφια προς τον κ. Ταλάτ να επιτραπεί η διαδικασία των εκταφών και στα στρατόπεδα του Αττίλα….. έπεσε σε κλειστά αφτιά.

Κλείνοντας θα ήθελα να στιγματίσω μετά βδελυγμίας τα διάφορα δημοσιεύματα , σε ….έγκριτες εφημερίδες (εδώ, εκεί και στο ..νησί), που ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ παίζουν τον ρόλο του…. νήματος του παρασκηνίου , δημοσιεύοντας διάφορα ονόματα.

Μέσα από τον σκοτεινό ρόλο τους, λησμονούν ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν οικογένειες, στη Μεγαλόνησο, στην Αθήνα , στην Κρήτη, στην Καρδίτσα που έχουν αναπάντητα ερωτήματα για το τι έγιναν οι δικοί τους άνθρωποι που τους είδαν τελευταία φορά εκείνο το τραγικό καλοκαίρι.

Είναι οι οικογένειες των αγνοουμένων της Κύπρου και κανείς δεν θα πρέπει να παίζει με το πόνο τους.

ΥΓ.1. Ρίξτε μια ματιά εδώ. Είναι η μόνη σοβαρή προσπάθεια που υπάρχει σχετικά με το θέμα των αγνοουμένων.

2. Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.
O λόγος του απηχούσε πλατιές λαϊκές μάζες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων.
Ο Χριστόδουλος λείπει από την Ελλάδα. Και λείπει πολύ.