Προκαλώντας την Αρκούδα .

Τα ηνία του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) κρατάει από εχθές , 1η Ιανουαρίου, η Ελλάδα και για ένα χρόνο, σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη ευρωπαϊκή και ευρύτερα διεθνή συγκυρία, υπό το βάρος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά και τον πόλεμο στη Γεωργία.

Η διατήρηση των ισορροπιών όσον αφορά τη θέση της Ρωσίας εντός και έναντι του Οργανισμού, τη στιγμή που παρατηρείται διεύρυνση του χάσματος της Μόσχας με τη Δύση σε θέματα αμυντικών σχεδιασμών στην Ανατολική Ευρώπη (αντιπυραυλική ασπίδα, Ουκρανία), την κατάσταση ασφαλείας στον Καύκασο και την ενεργειακή πολιτική της Ρωσίας.

Για άλλη μία φορά η πολιτική των ΗΠΑ , λέει ο Muammar Εl-Qaddafi («Βήμα» 31/12/08 ), απέναντι στη Ρωσία και ο εθισμός της να αναμειγνύεται στις υποθέσεις των άλλων χωρών έχουν επικίνδυνες επιπτώσεις για τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι σπόροι του κινδύνου φυτεύθηκαν με την επέκταση του ΝΑΤΟ ως τα σύνορα της Ρωσίας μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή η εσκεμμένη, προκλητική και συνεχής διαδικασία αντηχεί στη μακρόχρονη μνήμη της Ρωσίας, θυμίζοντας την επώδυνη εμπειρία των ναπολεόντειων και των γερμανικών στρατιών να προελαύνουν στα ενδότερα της πατρίδα τους.

Η επέκταση του ΝΑΤΟ δεν ήταν απλώς μια προσπάθεια για την εξασφάλιση των πλούσιων φυσικών πόρων της Ρωσίας, κάτι που ήταν ο μοναδικός στόχος εκείνων των προηγούμενων εκστρατειών.

Ο άλλος στόχος ήταν να καλυφθεί το κενό εξουσίας που άφησε πίσω του ο κατακερματισμός της Σοβιετικής Ένωσης. Επρόκειτο για μια «μανία ανεξαρτητοποίησης», με την οποία «τάισαν» με το ζόρι τις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες.

Η Ρωσία εκλαμβάνει την περικύκλωσή της- από την Κεντρική Ασία ως τον Εύξεινο Πόντο και τη Βαλτική- ως απειλή, οι επιπτώσεις της οποίας ξεδιπλώνονται τώρα σε περιφερειακό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων εχθροπραξιών στη Γεωργία.

Ο πραγματικός κίνδυνος έγκειται στο γεγονός ότι η Ρωσία διαθέτει 16.000 πυρηνικά όπλα, ένα από τα μεγαλύτερα οπλοστάσια παγκοσμίως. Ο εκφοβισμός και η προσπάθεια πολιορκίας της Ρωσίας πυροδοτούν εθνικιστικά φαινόμενα και απειλούν τον κόσμο, και πάλι, με πυρηνικό πόλεμο.

Την επαύριον της απόφασης της Δύσης να εγκαταστήσει στην Ανατολική Ευρώπη ένα πυραυλικό σύστημα, μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα ρωσικά σύνορα, έχει ξεκινήσει μια νέα κούρσα εξοπλισμών.

Η παρερμηνεία από τη Δύση της αντίδρασης της Ρωσίας για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ ήταν μια συνέχεια στις πρόσφατες στρατηγικές γκάφες, όπως η εισβολή στο Ιράκ, οι οποία στηρίχτηκαν σε παραπλανητικές πληροφορίες και κοντόφθαλμες και αφελείς αναλύσεις.

Περίμενε πραγματικά η Δύση ότι η «μανία ανεξαρτητοποίησης» θα σταματούσε στο φιλοδυτικό Κοσσυφοπέδιο και δεν θα έφτανε στην Αμπχαζία και στη Νότια Οσετία;
Τώρα, το ΝΑΤΟ εξετάζει την περίπτωση ένταξης της Γεωργίας και της Ουκρανίας στη συμμαχία, τοποθετώντας έτσι περισσότερες γεωπολιτικές βόμβες στα σύνορα της Ρωσίας.

Η ύπαρξη και η διεύρυνση του ΝΑΤΟ δεν έχουν καμία δικαιολογία πλέον, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου.
Και, αντιθέτως με ότι συνέβαινε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Ρωσία δεν υπεραμύνεται μιας πολιτικής, οικονομικής ή φιλοσοφικής ιδεολογίας. Δεν διαθέτει καμία τέτοια ιδεολογία.

Εκείνο του οποίου θα υπεραμυνθεί θα είναι ο ρωσικός εθνισμός και η ακεραιότητα του ίδιου τού ρωσικού έθνους. Στην πραγματικότητα θα υπερασπίζεται την ίδια της την ύπαρξη.

Καθώς η Αμερική επανεξετάζει τον ρόλο της στον κόσμο υπό έναν νέο πρόεδρο θα έπρεπε να σκεφθεί μια επιστροφή στο «δόγμα Μονρόε», το οποίο προέβλεπε τη μη επέμβαση στα προβλήματα ή στις σχέσεις με την Ευρώπη και τη μη επέκταση στην αμερικανική ήπειρο της ευρωπαϊκής αποικιακής ηγεμονίας.

Αυτή η αρχή της μη ανάμειξης θα μπορούσε να επεκταθεί από και προς όλες τις χώρες του κόσμου. Η απληστία, η ηλιθιότητα, η επιπολαιότητα και οι κακοί υπολογισμοί δεν πρέπει να συνεχίσουν να εμπλέκουν την ανθρωπότητα σε πολέμους.

Η Ρωσία δεν είναι η Σοβιετική Ένωση. Ο κόσμος έχει προχωρήσει. Η συνεργασία και όχι ο εκφοβισμός είναι το κλειδί για την ειρήνη και την πρόοδο. Θα το διαπιστώσει εγκαίρως η Δύση;

Πηγή :«tovima»