Η διεθνής οικονομική κρίση που έρχεται απλώς να οξύνει τις χρόνιες μεταπολιτευτικές παθογένειες δεν αποτελεί ούτε την αιτία , ούτε το άλλοθι τους.
Οι ρίζες της σημερινής κατάστασης – και οι αιτίες της- πάνε πιο βαθιά.
Κατά συνέπεια, δεν θα έπρεπε να αναμένουμε από κανέναν ξένο οίκο (S&P) να μας επισημάνει τα αυτονόητα και να μας επιστήσει την προσοχή σε προβλήματα που γνωρίζουμε.
Άλλωστε, αρκετοί εξ αυτών των διεθνών οίκων δεν κατέχουν αυτονόητα κανένα τεκμήριο εγκυρότητας των προβλέψεών τους, πολύ περισσότερο η αμερικανική Standard & Poor’s η οποία την περασμένη εβδομάδα υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας (Σε κάτι ανάλογο προβαίνει και για άλλες χώρες του ευρώ υποβαθμίζοντας τη πιστοληπτική τους ικανότητα π.χ Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία).
Η εν λόγω εταιρεία λίγες εβδομάδες πριν από την κατάρρευση της Lehman Brothers που προκάλεσε το «τσουνάμι» της οικονομικής κρίσης ,με έκθεσή της- εκθείαζε τις… προοπτικές της. Αυτή η … «πρόβλεψή της» και μόνο, την καθιστά εντελώς ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΗ.
Αυτό άλλωστε επισήμανε με περισσότερο κομψό τρόπο από εμένα , αλλά ιδιαίτερα επικριτικό και ο αρμόδιος κοινοτικός επίτροπος κ. Τσαρλς ΜακΚρίβι δηλώνοντας ότι :«η κρίση αναδεικνύει τη …φτωχή απόδοση …των Οίκων Πιστοληπτικής Αξιολόγησης».
Κοινή -και διαπιστωμένη πλέον- αποδοχή είναι ότι ο τελικός στόχος είναι το Ευρώ . Αμερικανοβρετανοί αντιδρούν στην διαφαινόμενη ανάδειξη του Ευρώ, ως το απόλυτο νόμισμα διεθνών συναλλαγών σε αντικατάσταση του δολαρίου.
Μέσα σε αυτό τον πόλεμο εντάσσονται τα τελευταία, απροσδόκητα (όχι για όλους), αλλά διόλου τυχαία, δημοσιεύματα ξένης ή… ελληνικής προέλευσης, τα οποία εκτός από ιδιαίτερα επικριτικά για την ελληνική οικονομία είχαν και μια άλλη «πρωτοτυπία» ,υπό την έννοια ότι δεν παρέμειναν στις εγχώριες επιπτώσεις αλλά έδιναν μία ευρωπαϊκή επέκταση.
Την αρχή έκανε η βρετανική «Financial Times» που έθεσε θέμα ....παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, λόγω της επιδείνωσης των ελλειμμάτων της που αναμένεται να υπερβούν εκ νέου το όριο του 3% του ΑΕΠ.
Μιλάμε για έξοδο από την ευρωζώνη και όχι απλώς για έναρξη της διαδικασίας επιτήρησης που προβλέπεται από τις συνθήκες, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες.
Μία εφημερίδα, λοιπόν, χώρας που βρίσκεται με τη θέλησή της εκτός ευρωζώνης και δεν συμμετέχει αυτοβούλως στις αποφάσεις των υπολοίπων εταίρων π.χ. για την κοινωνική Ευρώπη (48ωρο κ.λπ.), αφήνει υπονοούμενα διά μέσου…. «πηγών» και ….διαφόρων αρμοδίων κοινοτικών παραγόντων…. που επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία, (ο γνωστός κίτρινος φερετζές της δημοσιογραφίας) περί ενδεχομένου αποβολής» με κόκκινη κάρτα της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Παραβλέπει ηθελημένα το γεγονός ότι δεν προβλέπουν κάτι τέτοιο οι κοινοτικοί κανόνες . ..Δεν είναι περίεργο; Και όμως, όχι...
Οι διάφορες φήμες που κυκλοφορούν, τις οποίες τροφοδότησαν έντεχνα διάφορα υπονοούμενα του προέδρου της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο περί πιο ελαστικής στάσης της κυβέρνησης Μπράουν για μία μελλοντική ένταξη της Βρετανίας στην ευρωζώνη, έχουν θορυβήσει το βρετανικό κατεστημένο.
Θέτοντας ελληνικό θέμα, η βρετανική εφημερίδα αποσκοπεί στην αμφισβήτηση της ίδιας της λειτουργίας της ευρωζώνης. Η Ελλάδα λόγω κυρίως του δημοσίου χρέους της , αλλά και η Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία , Πορτογαλία και Ιρλανδία είναι οι αδύναμοι κρίκοι .
Τα δημοσιεύματα αλλά και συνεπικουρημένες …υποβαθμίσεις των πιστοληπτικών ικανοτήτων τους αποσκοπούν ευθέως στο Ευρώ.
Στην γενικότερη στοχοποίηση βρίσκουν «πεδίο δόξης λαμπρό» και οι διεθνείς τραπεζικοί κερδοσκόποι που με αγωνία αναζητούν παρόμοιες καταστάσεις.
Όμως κατάπληξη προξενεί το γεγονός ότι η προσπάθεια τους βρίσκει «ευήκοα ώτα» και σύγχρονους Εφιάλτες εντός της χώρας μας.
Η ανεύθυνη καταστροφολογία και ο λαϊκισμός των «εντός των τειχών» συμπράττουν με τους ανωτέρω ΑμερικανοΒρετανικούς παράγοντες , μετέχοντας σ` ένα θέατρο του παραλόγου.
Γιατί μόνο θέατρο του παραλόγου είναι να βοηθάς τους κερδοσκόπους να υφαρπάξουν τις οικονομίες του ελληνικού λαού, εν μέσω της μεγαλύτερης μεταπολεμικής οικονομικής κρίσης.
Γιατί μόνο θέατρο του παραλόγου είναι το να συμμετέχεις εν γνώσει σου (για διαφόρους μικροκομματικούς ή ..άλλους λόγους) στην αποδυνάμωση της ελληνικής οικονομίας.
Γιατί μόνο θέατρο του παραλόγου είναι όχι μόνο να μην υπερασπίζεσαι το σπίτι σου, αλλά να συμπράττεις και με τους …εμπρηστές του.
Πηγή : «e-tipos» «enet» «express»
"Δήλωση του Γεωργίου Παπανδρέου σαν υπουργός εξωτερικών το 1999
ΑπάντησηΔιαγραφή"Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γηs λιγότερα από εκείνα που μαs ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείs, παρά να έχουμε ότι μαs ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιαs ξαφνικήs επίθεσηs κακόβουλων γειτόνων εναντίον μαs."
Έλληνες αυτός θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός μας;
Την δήλωση ο Γιώργος Παπανδρέου την έκανε στον κ. ΘΩΜΑ ΣΑΡΑ, αρχισυντάκτη τηs Βορειο – Αμερικανικήs Επιθεώρησηs « ΠΑΤΡΙΔΕΣ » , Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Συντακτών του Ξενόγλωσσου Τύπου του Καναδά."
http://online-pressblog.blogspot.com/2009/01/blog-post_2743.html
http://www.patrides.com/jun08/free.htm
Αυτά που γράφουν οι αριστερές εφημερίδες για την υποβάθμιση της πιστοληπτικής μας ικανότητας δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένας λογικός άνθρωπος δεν αναμένει από αυτές τις φυλλάδες ισορροπημένη πληροφόρηση τόσο σε ότι αφορά την ίδια την S&P όσο και το ότι στην ίδια οικονομική κατάσταση είναι οι περισσότερες ευρωπαικές οικονομίες;
Και να σου κάνω και μία πρόβλεψη;
Με εξαίρεση την Ισπανία (και τον συντηρητικό τρόπο που λειτουργεί το τραπεζικό της σύστημα) η Ιταλία, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία σύντομα θα υποβαθμιστούν κάτω από το ΑΑ2 που είμαστε σήμερα εμείς.
Επίσης, είναι περιττό να σου πώ τί υποτιμήσεις θα τραβήξουν οι χώρες της Ε.Ε. που είναι εκτός ευρώ.
Αρχίσαμε από την Αγγλία (17% κάτω η στερλίνα σε σχέση με το ευρώ), πάμε αντίστοιχα για τη Σουηδία, ενώ εάν αρχίσουμε να συζητάμε για της χώρες που μπήκαν στην Ε.Ε. την τελευταία τετραετία θα κλάψουν μανούλες τα νομίσματά τους.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.
Το πελατειακό κοινό στο οποίο απευθείνονται έτσι και αλλιώς δεν θέλει ισορροπημένη πληροφόρηση, τί να την κάνει;
Απλά ψυχολογικό πουσάρισμα δίνουν στους αμόρφωτους φανατικούς αναγνώστες τους, όπως οι αθλητικές εφημερίδες του ολυμπιακού και του παναθηναικού.
ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΩΡΑΙΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΓΙΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΒΡΑΚΙΑ. ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@politis-gr
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο
ένα εμπεριστατωμένο άρθρο-στο πλαίσο του δυνατού βεβαίως-το οποίο θα εξηγούσε τι απολαμβάνουν οι πολίτες ενός κράτους του οποίου το νόμισμα είναι το μοναδικό των διεθνών συναλλαγών(δολάριο) και πόσο πιό πολύ θα δουλεύουν αν το νόμισμά τους χάση αυτόν τον χαρακτήρα.
Άλλο ένα διαυγές και καίριο άρθρο, politis, μπράβο...Αναρωτιέμαι γιατί ακόμη και στο χώρο των blogs, ωστόσο, κάποιοι δημοφιλείς blogικοί προορισμοί, π.χ. το τρωκτικό, που καμώνονται τους ανεξάρτητους φορείς ειδήσεων και απόψεων, παίζουν το παιγνίδι συγκεκριμένων εφημερίδων που έχουν αναφερθεί και εδώ... Ευτυχώς, υπάρχουν και τα ουσιαστικά και πραγματικά ανεξάρτητα για να πληροφορούν χωρίς να διαμορφώνουν και να καθοδηγούν γνώμες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολίτη συμφωνώ μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θα προσθέσω στις χώρες που αναφέρεις και το Βέλγιο.
Κανένας από αυτούς δεν αναφέρει το Βέλγιο. Έχει το ίδιο χρέος με μας (άντε κάτι λιγότερο) και για μήνες χωρίς κυβέρνηση. Μάλιστα πριν κανα χρόνο είχε περάσει περίοδος με ένα εξάμηνο χωρίς κυβέρνηση. Μία χώρα που καιρό τώρα συζητούν την διαλυσή της σε δύο.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΚΤΟ ΧΡΕΟΣ.
Στην δικής μας περίπτωση, πιστεύω ότι μαζεύονται πάρα πολλά συμφέροντα, μαζί και αυτά των Τούρκων. Για αυτό υπάρχει όλη αυτή η δραστηριότητα.
...δεν συνεχίζω θα γίνω πολύ κουραστικός.
Καλή υπομονή φίλοι μου, τα δύσκολα έρχονται.
stin agglia eginan ereynes gia to an o laos exei provlima me tin eisagogi tou eyro stin thesi tis agglikis liras..to apotelesma edeixe oti tha to apodexontousan an eixe pano to xartonomisma, eikona tis vasilissas..
ΑπάντησηΔιαγραφήapo tote ginete mia elegxomeni diolisthisi tis liras, gia na ginei sxedon isi me to eyro..
me tin oikonomiki krisi tora, oi polemioi aytou tou sxediou kai tis eyropaikis enosis stin agglia(kai oi filoi tous stin ameriki), vrikan eykairia na xtipisoun..
kai i ellada einai agapimenos stoxos kiklon tis agglias..den mporoun alloste na xonepsoun kai tin apeili ton efopliston, oti an den ginei to nomisma tis agglias eyro, tha metakomisoun ston peiraia..
Η μαγκιά μας θα είναι όταν θε έρθουν τα δύσκολα για τον καθέ έναν από μας, προσωπικά, να μην σκύψουμε το κεφάλι και γίνουμε εμείς οι σύγχρονοι "εφιάλτες" της χώρας μας. (είτε εκούσια είτε ακούσια...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε συ ανωνυμε,πολυ καραγκιοζης εισαι μωρ αδερφακι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι σχεση εχει ο ΓΑΠ,με το κομματι που διαβαζουμε και σχολιαζουμε τωρα;
Γιατι ασχολειστε παρακαλω,με το τι καουν οι ξενοι μαζι μας;Αυτοι,τη δουλεια τους κανουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν οι αθλιες κυβερνησεις μας,υπαοκυοντας και στους διαφορους Αυτιαδες,αλλα και στις υστεριες και ανεθυνοτητες της εκαστοτε αντιπολιτευσης,και μοιραζαν λεφτα που δεν ειχαν,απο δω κι απο κει,(και στον εαυτο τους πρωτα πρωτα βεβαια),και δανειζοντουσαν αβερτα,τι θελατε να γινει;
Μα αυτο,που τελικα εγινε.
Και εμεις,οταν τα ζηταγαμε,ενω ξεραμε οτι λεφτα απο παραγωγη, δεν υπηρχαν,ειμαστε αξιοι της τυχης μας.
Ας προσεχαμε.
Γιατί θέατρο του παραλόγου είναι να διακηρύσσεις ότι με αυτόν τον τρόπο είσαι ο ..επερχόμενος μεσσίας. Το έντιμο παιδί… Η ανατέλλουσα …(ξανα)αλλαγή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως τα επικοινωνιακά πολιτικά πυροτεχνήματα και τα πρωτοσέλιδα μπορούσαν να χειραγωγούν τον λαό σε παλαιότερες εποχές.
Οι .. Εφιάλτες έχουν ονοματεπώνυμο πλέον στην συνείδηση του ελληνικού λαού.
Παιζονται πολλα παιχνιδια με την στερλινα....παρα πολλα... kai τις ισοτιμιες των νομισματων.Ερωτηση κρισεως,που θα παει το ευρω αν η Αγγλια μπει στην ενωση?G APO CT
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις δεν συνεισφέρουν στην εποικοδομητική σύνθεση, απλά ταμπουρώνουν τους αντιμαχόμενους στις αρχικές τους θέσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά στα οικονομικά, στην Ελλάδα δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τί σημαίνει Παγκόσμια Οικονομική Κρίση. πχ. οι εξαγωγές της Γερμανίας είναι κάτω 35%, στη Γαλλία η ανεργία ήδη κτυπάει κόκκινο, η Βρετανία περνάει τη χειρότερη οικονομική κρίση τα τελευταία 60 χρόνια και η Αμερική είναι κλάφτα χαράλαμπε.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, πρέπει να καταλαβαίνουμε πως λειτουργεί ο κόσμος γύρω μας και γι' αυτό να σταματήσουμε συνεχώς να παραπονιόμαστε, ΣΑΝ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ που δεν τους κάνουν όλα τα χατήρια οι γονείς τους, δείχνει ανωριμότητα.
Ο στασιμοπληθωρισμός είναι ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο φαινόμενο, ειδικά εάν συμβαίνει ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ σε όλο τον κόσμο.
Η έλλειψη ζήτησης προϊόντων και υπηρεσιών καταρρακώνει τις επιχειρήσεις, διότι ρίχνει τα έσοδα και την κερδοφορία. Ακόμη δραματικότερες είναι οι επιπτώσεις στην ανεργία, επειδή οι επιχειρήσεις ξεχνούν τις κερδοφορίες και τα μερίδια αγοράς και προσπαθούν απλά να επιβιώσουν, περικόπτοντας τα κόστη όσο μπορούν.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΚΡΑΤΟΣ είναι να κάνεις ότι κάνει και ένα νοικοκυριό όταν του τύχει μιά οικονομική αναποδιά.
Δηλαδή να μειώσεις τα έξοδά σου (περικοπές λειτουργικών δημοσίων δαπανών), να αυξήσεις έσοδά σου (αύξηση φορολογική βάσης, όσο πιό δίκαια γίνεται) και να περιμένεις να περάσει η μπόρα.
Εφόσον έχεις την οικονομική δυνατότητα, μπορείς επίσης να αυξήσεις το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, στην ουσία επιδοτώντας την απασχόληση για να μειώσεις το κοινωνικό κόστος.
Στην Ελλάδα (όπως πχ. και στην Ιταλία, το Βέλγιο και την Ισπανία) έχουμε το μειονέκτημα των υψηλών τόκων από παλιά χρέη (πάνω από το 20% του προϋπολογισμού), γεγονός που δυσκολεύει την κατάσταση.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΨΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ Η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Τέλος, δεν θέλω να πολιτικοποιήσω τη συζήτηση γιατί νομίζω ότι τα οικονομικά θέματα δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με ελαφρότητα.
Το πασόκ πάντως δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος και την πιθανή χρονική διάρκεια της υπό εξέλιξη κρίσης.
ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΝΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΛΙΓΑΚΙ, πρόκειται για το μέλλον των παιδιών όλων των πολιτικών χρωμάτων.