Στα νύχια των πλουσίων τα φιλέτα των φτωχών.

Οι αποικιοκράτες του 21ου αιώνα έγραφε τις προάλλες η Ν. Παυλοπούλου στον ΕΤ δεν καταφεύγουν στη βία, δεν εκβιάζουν και δεν λερώνουν τα χέρια τους με αίμα!

Οι σύγχρονοι «κονκισταδόρες» διαθέτουν επιχειρηματικό πνεύμα και κεφάλαιο και επενδύουν μαζικά σε… αγροτεμάχια του αναπτυσσόμενου κόσμου.

Το καμπανάκι του συναγερμού έκρουσε πρόσφατα ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO): η επισιτιστική κρίση, η δημογραφική έκρηξη και η λειψυδρία, σε συνδυασμό με την έλλειψη καλλιεργήσιμων εκτάσεων, αλλάζουν τον παγκόσμιο χάρτη και τις γεωστρατηγικές ισορροπίες.

Οι πλουσιότερες χώρες του πλανήτη αγοράζουν τεράστιες εκτάσεις γης στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική και την Ασία, με σκοπό τη σίτιση ή την παραγωγή βιοκαυσίμων.

Τους τελευταίους μήνες κράτη όπως η Κίνα, η Νότια Κορέα και η Σαουδική Αραβία, επιδίδονται σ’ έναν πραγματικό αγώνα δρόμου για την αγορά ή την ενοικίαση γης.

Όλες τους εισάγουν τρόφιμα. Και όλες επηρεάστηκαν βαθιά από τη διατροφική κρίση. Αναζητούν λοιπόν εναγωνίως καλλιεργήσιμες εκτάσεις για να θρέψουν τους κατοίκους τους.

Από κοντά και χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί και εταιρίες ιδιωτικών επενδύσεων, που όπως πάντα βλέπουν ….πιο μακριά από τους κοινούς θνητούς και τοποθετούνται έγκαιρα.

O ασκός του Αιόλου άνοιξε ένα νέο δρόμο, κυρίως προς τη «μαύρη ήπειρο», έγραφε πρόσφατα η «Guardian».

O αριθμός των υποσιτιζόμενων στον κόσμο άγγιξε στο τέλος του 2007 τα 963 εκατομμύρια. Οι ειδικοί εκτιμούν μάλιστα ότι μέχρι το 2050 η παραγωγή τροφίμων θα πρέπει να διπλασιαστεί για να ικανοποιήσει τις επισιτιστικές ανάγκες του παγκόσμιου πληθυσμού.

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη «δίψα» των αναπτυσσόμενων χωρών για χρήματα, επενδυτές και πρόσβαση στην τεχνολογία, οδήγησαν σε ένα ριψοκίνδυνο, σύμφωνα με πολλούς, εμπόριο γης.

Προς το παρόν οι «μπίζνες» αυτές χαροποιούν τις κυβερνήσεις των αναπτυσσόμενων χωρών και γίνονται δεκτές χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις από τον τοπικό πληθυσμό. Δημιουργούν θέσεις εργασίας και «ανακουφίζουν» τις τοπικές οικονομίες σε μια περίοδο κρίσης.

Ο αντίλογος όμως είναι σοβαρός. Πίσω από τα βραχυπρόθεσμα οφέλη ελλοχεύουν κίνδυνοι. Η «εκχώρηση γης σε οποιονδήποτε πληρώνει» είναι πιθανόν να δημιουργήσει σχέσεις εξάρτησης μεταξύ κρατών ή ακόμη και εστίες έντασης, εξαιτίας του ελέγχου φυσικών πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Πληθυσμοί αυτοχθόνων εκδιώκονται από τις εστίες τους. Τεράστιες εκτάσεις γης αφαιρούνται από τους μικροκαλλιεργητές και μετατρέπονται σε «βιομηχανίες παραγωγής».

Το Σουδάν αναζητά αγοραστή για εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων. Ο πρωθυπουργός της Αιθιοπίας, Μέλες Ζενάουι, φλερτάρει με Σαουδάραβες επίδοξους κτηματίες. Η Κίνα έχει ήδη συνάψει 30 συμφωνίες «συνεργασίας» με κυβερνήσεις της Ασίας και της Αφρικής. Και ο όμιλος Μπιν Λάντεν αγοράζει γη στην Ινδονησία για να καλλιεργήσει… ρύζι μπασμάτι!

Τα μεγέθη, πάντως, είναι τεράστια. Η περίπτωση της Daewoo Logistics είναι ενδεικτική. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σχέδιο εκμετάλλευσης καλλιεργειών από μια χώρα στο έδαφος άλλης. Στα μέσα Νοεμβρίου ο νοτιοκορεατικός κολοσσός ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να νοικιάσει για… 100 χρόνια (!) ένα εκατομμύριο εκτάρια γης στη Μαδαγασκάρη, δηλαδή τις ....μισές σχεδόν καλλιεργήσιμες εκτάσεις της χώρας, για την παραγωγή καλαμποκιού και φοινικέλαιου.

Στη Μαδαγασκάρη, σημειωτέον, το 70% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και τουλάχιστον μισό εκατομμύριο άνθρωποι λαμβάνουν βοήθεια από το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ.
Οι ακριβείς όροι της δεν δημοσιοποιήθηκαν, ωστόσο οι οργισμένες αντιδράσεις που προκάλεσε δημιουργούν αμφιβολίες για την τελική υλοποίησή της.

Αυτό που σίγουρα διαφαίνεται είναι ότι προχωρούμε ολοταχώς για μια προβληματική και πρωτόγνωρη επόμενη 10ετία.

Η αποικιοκρατία που σταδιακά περιορίστηκε (αν όχι καταργήθηκε) τον προηγούμενο αιώνα θα αναβιώσει στην μεταμοντέρνα της μορφή.

Τα προβλήματα που θα βιώσει η ανθρωπότητα θα κάνουν τα σημερινά να φαντάζουν φτηνές καρικατούρες.

Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Πλάτωνα : «Δούλοι γάρ καί δεσπότης ούκ άν ποτε γένοιντο φίλοι».

Η Τουρκία, ο Ομπάμα και ο Ποντέστα.

«Η στρατηγική σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας-με.. δεκαετίες εταιρικές σχέσεις «κοινών συμφερόντων»-εξακολουθεί να αποτελεί βασικό πυλώνα της συνολικής πολιτικής για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ.»

Ποιος τα αναφέρει αυτά ; Το Center for Αmerican Ρrogress, πρόεδρος του οποίου είναι ο Τζον Ποντέστα (David John Podesta).

Το Αμερικάνικο Ινστιτούτο που παράγει …προτάσεις πολιτικής για τον Μπαράκ Ομπάμα , συνιστά στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να «παίξει το τουρκικό χαρτί» και να αξιοποιήσει την Άγκυρα για την υλοποίηση των στόχων της Ουάσιγκτον σε τρεις περιοχές κρίσιμης σημασίας: στη Μέση Ανατολή, στην Κεντρική Ασία και στην Ευρώπη.

Όπως καταλαβαίνετε , η αναβάθμιση του τουρκικού ρόλου θα μπορούσε να αποβεί εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά, όπου οι ΗΠΑ ίσως θελήσουν να προσφέρουν …. ανταλλάγματα για την εξασφάλιση της τουρκικής συνεργασίας.

Σύμφωνα με την έκθεση ( τίτλος : «Η παραμελημένη συμμαχία») που παραδόθηκε ήδη στο νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ, η Τουρκία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως στρατηγικός εταίρος, όχι απλώς ως «υπεργολάβος» των αμερικανικών συμφερόντων. Συμβουλεύει δε να «αναγνωριστεί» στην Άγκυρα ….αυτονομία κινήσεων.

Ο έλεγχος των ενεργειακών οδών από την Κεντρική Ασία και τον Καύκασο προς την ευρωπαϊκή αγορά αποτελεί μείζονα στόχο της Ουάσιγκτον, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο του περασμένου Αυγούστου στη Γεωργία.

Η κεντρική επιθυμία της είναι να περιοριστεί ο ρόλος της Ρωσίας, αλλά και του Ιράν στον τομέα αυτό. Η Άγκυρα, η οποία αυτοπροβάλλεται ως αξιόπιστος διαμετακομιστικός κόμβος για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο των περιοχών αυτών, μελλοντικώς όμως και του Ιράκ, μπορεί να συνδράμει στους αμερικανικούς σκοπούς.

Κατά τους συντάκτες της έκθεσης, οι ΗΠΑ πρέπει να πιέσουν προς την κατεύθυνση της κατασκευής του αγωγού Νabucco (εξ ου και η πρόσφατη επιστολή Μπους στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο για την οποία είχα γράψει πριν λίγες ημέρες , εδώ) για μεταφορά φυσικού αερίου από την Κεντρική Ασία στην Ευρώπη και την επαναλειτουργία του αγωγού που συνδέει το Κιρκούκ στο Βόρειο Ιράκ με το τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν για την εξαγωγή ιρακινού πετρελαίου.

ΣΥΜΦΩΝΑ με την έκθεση, είναι προς όφελος των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων των ΗΠΑ να υποστηρίξουν την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προς την ΕΕ, τόσο δημοσίως όσο και ….παρασκηνιακώς.

Μία από τις βασικές προτεραιότητες της Ουάσιγκτον ώστε να ανοίξει ο ευρωπαϊκός δρόμος της Τουρκίας πρέπει να είναι η επίλυση του Κυπριακού.

Απαραίτητη θεωρείται(πάντα σύμφωνα με την έκθεση) η άρση του εμπορικού αποκλεισμού των Τουρκοκυπρίων, ώστε να πιεστεί η ελληνοκυπριακή πλευρά να …επιδείξει εποικοδομητική διάθεση.

Η επίλυση του προβλήματος θα βοηθούσε και στην αμυντική συνεργασία ΕΕ- ΝΑΤΟ, στην οποία θέτει βέτο η Τουρκία, απελευθερώνοντας και μελλοντικές ευρωπαϊκές αποστολές σε «εύφλεκτες» περιοχές.

Μη νομίζετε ότι το Center for Αmerican Ρrogress και ο Τζον Ποντέστα είναι …αμελητέες περιπτώσεις.

Το Ινστιτούτο σε μόλις πέντε χρόνια, έχει εξελιχθεί σε πρωτεύων Think-tank, με 180-υπαλλήλους και ετήσιο προϋπολογισμό 25 εκατομμύρια δολάρια. Μεταξύ των χρηματοδοτών , ποιος άλλος ….. ο George Soros.

Όσο για τον Τζον Ποντέστα εκτός από επικεφαλής της ομάδας που προετοίμασε ( και συνεχίζει) τη μετάβαση του Νέου Προέδρου των ΗΠΑ, πολύ θα τον θυμούνται και από την εποχή προεδρίας του Κλίντον.

Υπηρέτησε επί χρόνια ως προσωπάρχης του Λ. Οίκου. Μάλιστα λέγανε ότι ο λεπτοκαμωμένος μελαχρινός άντρας με τα χοντρά γυαλιά ήταν ο δεύτερος άνθρωπος που «κυβερνούσε» τις HΠA.

Η μητέρα του ήταν από το Λεωνίδιο Αρκαδίας και ο πατέρας του Ιταλός. Ο παππούς του ήταν ο πρώτος Έλληνας μετανάστης στη Φλώριδα και συγκεκριμένα στο Τάρπονς Σπρινγκς, όπου υπάρχει και το άγαλμα του.

Έχει συχνή επαφή και με τον υπουργό του ΠαΣοΚ, κ.Δημήτρη Ρέππα, εξαιτίας της κοινής καταγωγής, αλλά και εξαιτίας της αδελφοποίησης της πόλης Τάρπονς Σπριγνκ με το Λεωνίδιο Αρκαδίας.

Μάλιστα σε μια από τις επιστολές που είχαν ανταλλάξει ,ο κ. Ποντέστα είχε γράψει στον κ. Ρέππα ότι…. «πρέπει να είναι μακρινά ξαδέλφια».

Τέτοια …. Ξαδέλφια να έχουμε και τα ….πιάσαμε τα λεφτά μας !

ΥΓ. Οι αναλυτές του Center for Αmerican Ρrogress , αν και ορισμένοι έχουν στενούς δεσμούς αίματος με την «περιοχή μας», αγνοούν παντελώς την τούρκικη νοοτροπία και την «ιδιαιτερότητα» του DNA αυτού του λαού.
Μπορεί να συμβουλεύουν την …αυτονομία της Τουρκίας, αλλά στην περίπτωση αυτή θα προκύψει «αντίθεση» με το Ισραήλ, που παραδοσιακά κρατά τον ρόλο του βασικού «εταίρου» στην περιοχή. Ήδη έχουν φανεί τα πρώτα σημάδια .

Πηγές«vima»«american progress.org»

Οι …Θεωρίες !

Πολλές από τις θεωρίες των επιστημών, έγραφε χθες ο Γ. Λακόπουλος στον ΕΤ , χρησιμοποιούνται ενίοτε και στην πολιτική. Π.χ. η θεωρία των παιγνίων για τη λήψη αποφάσεων, που γνώριζε άριστα από την ακαδημαϊκή προϋπηρεσία του ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Υπάρχει όμως και η θεωρία της κίνησης του εκκρεμούς, που ταιριάζει περισσότερο στον κ. Γιώργο Παπανδρέου, εάν τη μεταφέρουμε στο θαυμαστό κόσμο των δημοσκοπήσεων.
Για πολλά χρόνια το σφαιρίδιο του δημοσκοπικού εκκρεμούς είχε παγώσει στη μία περιοχή του πολιτικού φάσματος.
Από το 2004 και για τέσσερις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις -για τη Βουλή, το Ευρωκοινοβούλιο και τους ΟΤΑ- επαληθεύτηκε υπέρ της Ν.Δ.

Αλλά στο δεύτερο εξάμηνο του περασμένου έτους το εκκρεμές μετακινήθηκε ...απότομα. Και το Δεκέμβριο του 2008, το σφαιρίδιο πέρασε θεαματικά στην πράσινη περιοχή. Το ΠΑΣΟΚ απέκτησε στις δημοσκοπήσεις προβάδισμα 5-6 μονάδων.

Στη Χαρ. Τρικούπη άλλαξαν ψυχολογία, αλλάζουν κεντρικά γραφεία και ετοιμάζονται να αλλάξουν έδρανα και ρόλους. Όχι όλοι. Οι πιο έμπειροι παρατηρούν ότι τις τελευταίες μέρες το εκκρεμές ξεκόλλησε και άρχισε να κινείται προς ...την αντίθετη κατεύθυνση.
Αργά και αδύναμα, αλλά κινείται. Κανείς δεν ξέρει ως πού μπορεί να φτάσει η παλινδρόμηση. Πολλοί όμως προσπαθούν να την ερμηνεύσουν.

Οι μισοί ανακαλύπτουν ότι υπάρχει και ένα δεύτερο εκκρεμές ,ανάμεσα στους αρχηγούς των δύο κομμάτων . Αυτό παραμένει συνεχώς και …πεισματικά κολλημένο προς την πλευρά του κ. Καραμανλή.
Αυτό σε μια χώρα που ανέκαθεν το πολιτικό της σύστημα αλλά και η νοοτροπία των ψηφοφόρων είναι καθαρά πρωθυπουργοκεντρική, τους κάνει να αποδίδουν τον ορισμό του … «αδύναμου κρίκου» στο πρόσωπο του κ. Παπανδρέου.

Οι υπόλοιποι καταφεύγουν στη θεωρία της φέτας με το βούτυρο... Δηλαδή; Σύμφωνα με το νόμο του Μέρφι: «Mένεις νηστικός, αν δεν μπορείς να αποφασίσεις από ποια πλευρά της φέτας πρέπει να αλείψεις το βούτυρο».

Και οι δύο παραπάνω ερμηνείες είναι σωστές. Πράγματι ο κ. Παπανδρέου αποτελεί τον αδύναμο κρίκο του ΠαΣοΚ, γι` αυτό και τον έχουν …..απομακρύνει τους τελευταίους μήνες από τον Ελλαδικό χώρο.

Με διάφορες «προσχηματικές υποχρεώσεις» στο εξωτερικό ή … «υποτιθέμενες ασθένειες» ο κ. Παπανδρέου τους τελευταίους τρεισήμισι μήνες έχει … παραστεί στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας μόνο (και αυτές μετά βίας ), ….38 ημέρες.

Όλα αυτά εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης του πλανήτη μας, εν μέσω σχεδίου αποσταθεροποίησης του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος και εν μέσω των μεγαλύτερων …. εξωτερικών πιέσεων που έχει δεχθεί η χώρα μας στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Δίκιο όμως έχουν και αυτοί που επικαλούνται την θεωρία της φέτας με το βούτυρο. Μετά τα διάφορα πολιτικά και ιδεολογικά «ακροβατικά» και την έλλειψη σταθερής άποψης σε ….ποιά ιδεολογική «βάρκα» θα πατήσουν , μετά τα διάφορα … «ήξεις αφίξεις» (άρθρο 16, προσλήψεις στα νοσοκομεία, θέμα Προέδρου της Δημοκρατίας, απόψεις για την δικαιοσύνη, απόψεις για τα ..γκάλοπ κλπ), έρχεται εχθές ο κ. Γ.Παπανδρέου από το …εξωτερικό(όπως πάντα!....είπαμε τους τελευταίους τρεισήμισι μήνες , ΜΟΝΟ 38 ημέρες μετέχει στα πολιτικά δρώμενα …στο εσωτερικό της χώρας μας ) να δώσει το τελειωτικό και μοιραίο (γι` αυτόν) κτύπημα.

Κατά την διάρκεια που το ΠαΣοΚ ήταν πίσω στις δημοσκοπήσεις, επέμενε με διάφορες συνεντεύξεις του ,ότι οι Ευρωεκλογές ΔΕΝ αποτελούν σταθερό … δείγμα των προθέσεων του λαού και ισχυριζόταν ότι αποτελούν ….μια ιδιότυπη μορφή χαλαρής ψήφου (και όπως αποδεικνύεται ιστορικά, πράγματι αυτό συμβαίνει).

Εχθές όμως από το …Βερολίνο επιβεβαίωσε το «κυκλοθυμικό» πολιτικό σκεπτικό της Χαρ.Τρικούπη και είπε ότι : «Οι ευρωεκλογές για την Ελλάδα έχουν χαρακτήρα … δημοψηφίσματος».

Είδε το τυρί των δημοσκοπήσεων , αλλά δεν είδε τη … φάκα που τον περιμένει στην γωνία. Από την στιγμή που οι Ευρωεκλογές αποτελούν …. «δημοψήφισμα» , ως προς την θέληση του λαού, τότε αυτομάτως αποτελούν και εσωτερικό δημοψήφισμα της θέλησης των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ.

Η φάκα που λέγαμε ! …. Και είναι... ΚΑΙ συγχυσμένη-oς (από τα συνεχή κτυπήματα κάτω από την ζώνη) ΚΑΙ ….πληθωρική-ος μεταξύ άλλων !

Ότι λάμπει δεν είναι απαραίτητα και ..χρυσός.

Πίσω από την «ομολογία» του Τούρκου ηθοποιού Αττίλα Ολγκάτς ότι σκότωσε 10 Ελληνοκύπριους κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής το 1974 , βρίσκεται ένα σκοτεινό παρασκήνιο.

Όποιος γνωρίζει από κοντά την λειτουργία του «βαθύτερου» κράτους στην Τουρκία καταλαβαίνει πολύ καλά τι εννοώ.

Το «τυρί» στην υπόθεση παραείναι «φανερό» με σκοπό να μη δούμε τη… φάκα. Η ιδιαίτερη αυτή τακτική που χρησιμοποιούν, στο παρελθόν έχει αποδώσει τα επιθυμητά γι` αυτούς αποτελέσματα.

Τα πάντα στο «βαθύτερο» κράτος της Τουρκίας κινούνται από … «αόρατα» νήματα με απόλυτο στόχο και συντονισμό.

Θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε το μοναδικό μειονέκτημα του …γειτονικού «τέρατος» , που εναπόκειται στο γεγονός ότι διαχρονικά έχει την τάση να … επαναλαμβάνεται.

Για τον λόγο αυτό οι κινήσεις από κοινού Αθήνας και Λευκωσίας θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτικές .

Ότι λάμπει δεν είναι απαραίτητα και ..χρυσός. Αυτή η θεμελιώδης αρχή στην διπλωματία και στην πολιτική θα πρέπει να γίνει ο … «μπούσουλας» στις επόμενες κινήσεις μας.

Και το λέω αυτό γιατί με προβληματίζει έντονα η βιαστική κίνηση της Λευκωσίας να καταθέσει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) . Πιθανώς δεν αξιολόγησε όλες τις …διαστάσεις της φάκας, που πιθανώς έχει τις ίδιες με αυτές του … «πλυντηρίου».

Θα μπορούσε να περιμένει λίγες ημέρες την (αναμενόμενη) επόμενη κίνηση από την πλευρά τους , προκειμένου να έχει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα των επιδιώξεων τους.

Το Δικαστήριο θα κληθεί να αξιολογήσει την προσφυγή, από δύο πλευρές. Πρώτον ως προς τη θανάτωση (Αν υπάρχει θανάτωση, αυτό θα εξεταστεί από πλευράς χρόνου) και δεύτερον ως προς την έρευνα.

Ως προς το πρώτο , δηλαδή τον «ισχυρισμό» για την θανάτωση, επειδή το γεγονός αφορά το έτος 1974 το Δικαστήριο θα απορρίψει την προσφυγή . Όμως, αν διαπιστώσει ότι υπάρχει συνεχής αμέλεια ως προς τη σχετική έρευνα από την πλευρά της Τουρκίας, το Δικαστήριο θα κάνει δεκτή την προσφυγή, ακόμη κι αν το γεγονός έχει συμβεί το 1974.

Δηλαδή αυτό που θα έπρεπε να πράξει η Λευκωσία, ήταν να περιμένει κάποιο διάστημα ακόμη πριν προσφύγει στο ΕΔΑΔ, με σκοπό να θεμελιώσει πλήρως(από πλευράς χρόνου) το δεύτερο σκέλος της προσφυγής.

Δεν θα έπρεπε να δώσει (τόσο νωρίς) το έρεισμα στην πλευρά της Τουρκίας να ξεκινήσει έρευνα (γιατί αυτό θα κάνουν άμεσα), για να «διαπιστωθεί» αν ο ηθοποιός πήρε ή όχι μέρος στον πόλεμο και εάν το «γεγονός» συνέβη πραγματικά.

Με αυτό τον τρόπο θα εγκαλούσε την Τουρκία ως κατηγορούμενη , άσχετα με το … «τυρί» που ονομάζεται Αττίλα Ολγκάτς.

Πέραν τούτων η αντιμετώπιση αυτής της φρικτής «ομολογίας» δεν θα έπρεπε να γίνεται ΜΟΝΟ κατά τρόπο νομικίστικο (μέσω του ΕΔΑΔ) ή προς την κατεύθυνση της διερεύνησης της τύχης των θυμάτων αυτής της «δολοφονίας»…

Η σωστή πολιτική αξιοποίηση αυτών των «δηλώσεων» θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη των πολιτικών ευθυνών της Τουρκίας για τη ΜΗ διερεύνηση της τύχης των αγνοουμένων. Πολιτικές ευθύνες, που έχουν ήδη τεκμηριωθεί νομικά από αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Μη ξεχνάμε ότι η έκκληση του κ. Χριστόφια προς τον κ. Ταλάτ να επιτραπεί η διαδικασία των εκταφών και στα στρατόπεδα του Αττίλα….. έπεσε σε κλειστά αφτιά.

Κλείνοντας θα ήθελα να στιγματίσω μετά βδελυγμίας τα διάφορα δημοσιεύματα , σε ….έγκριτες εφημερίδες (εδώ, εκεί και στο ..νησί), που ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ παίζουν τον ρόλο του…. νήματος του παρασκηνίου , δημοσιεύοντας διάφορα ονόματα.

Μέσα από τον σκοτεινό ρόλο τους, λησμονούν ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν οικογένειες, στη Μεγαλόνησο, στην Αθήνα , στην Κρήτη, στην Καρδίτσα που έχουν αναπάντητα ερωτήματα για το τι έγιναν οι δικοί τους άνθρωποι που τους είδαν τελευταία φορά εκείνο το τραγικό καλοκαίρι.

Είναι οι οικογένειες των αγνοουμένων της Κύπρου και κανείς δεν θα πρέπει να παίζει με το πόνο τους.

ΥΓ.1. Ρίξτε μια ματιά εδώ. Είναι η μόνη σοβαρή προσπάθεια που υπάρχει σχετικά με το θέμα των αγνοουμένων.

2. Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.
O λόγος του απηχούσε πλατιές λαϊκές μάζες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων.
Ο Χριστόδουλος λείπει από την Ελλάδα. Και λείπει πολύ.

Πόσα μας δίνετε να ….ανοίξουμε τους δρόμους ;

Παρακολουθώντας αυτές τις ημέρες διάφορες συζητήσεις σχετικά με τις κινητοποιήσεις των αγροτών (όπως κάθε χειμώνα. Γιατί άραγε …ΠΟΤΕ τους καλοκαιρινούς μήνες ..;), εντυπωσιάστηκα από τον «εμπεριστατωμένο» λόγο των διαφόρων κεραμιδόγατων της δημοσιογραφίας.

Ξέρετε τι … προσπάθεια κατέβαλαν για να μας …πείσουν ότι το καλαμπόκι κάνει τόσο, το βαμβάκι εκείνο , το ελαιόλαδο το άλλο;

Ξέρετε τι προσπάθεια απαιτείται για να γίνεις γνώστης τέτοιων εξειδικευμένων θεμάτων, όταν αγνοείς -λόγω κουλτούρας και οικονομικής ευμάρειας- ποσό καίει το Cayenne το χιλιόμετρο;

Ας αφήσουμε λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα των κεραμιδόγατων δημοσιογράφων και ας επανέλθουμε στην πικρή πραγματικότητα.

Εδώ και μια εβδομάδα η Ελλάδα ζει για ακόμα μία φορά, στο θέατρο των τρακτέρ. Στο θέατρο του παραλόγου . «Αγανακτισμένοι» αγρότες στήνουν μπλόκα στις εθνικές οδούς διαμαρτυρόμενοι για τη χαμηλή τιμή των προϊόντων τους και απαιτούν ,στη δίνη της πιο σφοδρής οικονομικής καταιγίδας, να τους πληρώσουμε …ξανά εμείς.

Μια ιδιότυπη επαναλαμβανόμενη «ομηρία» και μια επαίσχυντη αξίωση …λύτρων , που εκ συστήματος συντελείται τις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Κάθε δύο –τρία χρόνια και με διαφορετική «προσχηματική κουκούλα» οι αγρότες έχουν … «δικαίωμα» να κλείνουν με τα τρακτέρ τους δρόμους και να οδηγούν στην απόγνωση χιλιάδες άλλους επαγγελματίες.

Μην αναρωτηθείτε ποιος νόμος, ποια ηθική αρχή τους δίνει αυτό το δικαίωμα ; Μην αναρωτηθείτε γιατί η ατιμωρησία είναι δεδομένη , όταν οι πολιτικοί συνδιαλέγονται με τις συντεχνίες και υποχωρούν στον «τσαμπουκά», αδιαφορώντας για όλους τους υπόλοιπους.

Αυτές οι αγροτοσυντεχνίες που τους έπεισαν , (γιατί πέρσι οι τιμές στο καλαμπόκι ήταν υψηλές), να καλλιεργήσουν καλαμπόκι. Αυτές οι αγροτοσυντεχνίες που επί χρόνια τους «πατρονάρουν» στην καλλιέργεια αγροτικών προϊόντων που από καιρό έχουν πάρει την …κατιούσα, π.χ Βαμβάκι, καπνός.

Η τιμή του καλαμποκιού, όμως, έπεσε. Ποιος θα πληρώσει λοιπόν τα σπασμένα ; Οι Έλληνες φορολογούμενοι. Λες και αν η τιμή του καλαμποκιού έκανε νέο ρεκόρ θα μοιραζόντουσαν τα κέρδη μαζί μας.

Αυτοί που μέχρι και σήμερα εξαπολύουν μύδρους κατά των Τραπεζών , ….. εφαρμόζουν την ίδια τακτική με τους τραπεζίτες. Τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και οι ζημιές ….κρατικοποιούνται!

Ποιες είναι όμως οι πραγματικές αιτίες στο …παράλογο χωράφι των αγροτών. Από την μια είναι οι αγροτοσυνδικαλιστές, που θέλουν τους αγρότες εγκλωβισμένους σε ένα φαύλο κύκλο, που τους καθιστά δημοσίους υπαλλήλους χωρίς κανένα κίνητρο για κάτι διαφορετικό.

Από την άλλη είναι η «έχιδνα» που ακούει στο όνομα …επιδότηση. Το έργο που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Τα τρίπτυχο «μπιρίμπα στο καφενείο – επιδότηση από την Κοινότητα – μεγάλη ζωή».

Ας σταματήσουμε λοιπόν τα παραμύθια. Οι επιδοτήσεις δημιούργησαν μία αγροτική κοινωνία (και δυστυχώς σφιχταγκάλιασε και το καθεστώς των Νέων Αγροτών), που έμαθε ότι οι καινούργιες κατοικίες κτίζονται με τα λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μιας αγροτικής κοινωνίας που αντί την επιδότηση να την επενδύσει στις πραγματικές ανάγκες της εργασίας της , την κατέθετε ανελλιπώς στις διάφορες αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, κυνηγώντας το νέο τερατώδες τετρακίνητο αγροτικό αυτοκίνητο (που παρεμπιπτόντως στοιχίζει όσο ένα Ι.Χ Mercedes ) κυνηγώντας μια ιδιότυπη νεοελληνική επιδειξιομανία.

Μιας αγροτικής κοινωνίας που τις επιδοτήσεις τις κατέθετε τακτικώς στα ….θέλγητρα Μολδαβών καλλονών, στα διάφορα «περίεργα» μπαράκια που ξεπετάγονταν ως μανιτάρια εν μέσω των αγρών.

Θα μπορούσα να γράφω για την ελλειμματική νοοτροπία των αγροτών μας επί ώρες, όπως αντίστοιχα θα μπορούσα να γράφω και για την ελλειμματική συμπεριφορά του κράτους στα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προβλήματα που αφορούν αυτή την κοινωνία ( Ναι… υπάρχουν πολλά , τα οποία όμως ΠΟΤΕ δεν αναφέρονται στις διάφορες …αγροτικές κινητοποιήσεις που επιδιώκουν τα …. εύκολα λύτρα ).

Βλέπετε από αυτή την κοινωνία προέρχομαι και εκεί έχω την τύχη ( σε αντίθεση με τους «αστυφιλικούς» προοδευτικούς ….«Τσε Γκεβάρα» που δεν έχουν νοιώσει ΠΟΤΕ την ιδιαίτερη γεύση και οσμή του χώματος, αλλά έχουν …άποψη επί του θέματος) να ζω και πάλι σήμερα.

ΥΓ. Είναι τουλάχιστον λυπηρό , αλλά και χαρακτηριστικό πολλών πραγμάτων , ο κ. Τζουμάκας πρώην ….υπουργός Γεωργίας επί ΠαΣοΚ , να μη γνωρίζει ποιος αγοράζει το χύμα Ελληνικό ελαιόλαδο και γιατί .
H Ιταλία …υπουργέ μου ! Η Ιταλία ! Άσε την Ισπανία στην άκρη . Αφού δεν το έμαθες τόσα χρόνια το αντικείμενο, γιατί …εκτίθεσαι;
Αναφέρομαι σε χθεσινοβραδινή τηλεοπτική εκπομπή . Οι …. «Τσε Γκεβάρα» που λέγαμε !

Το πρέπον και το αρμόζον

Τις τελευταίες ημέρες στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης εστιάζουν την κριτική τους στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.

Χρησιμοποιούν, μάλιστα, ως επιχείρημα το γεγονός ότι διαψεύσθηκαν οι προβλέψεις του Προϋπολογισμού που ψηφίσθηκε από τη Βουλή στα τέλη του περασμένου έτους.

Ταυτοχρόνως, τα ίδια στελέχη υπόσχονται σχεδόν…. τα πάντα σε κάθε κοινωνική ομάδα που -άλλοτε δικαίως, άλλοτε υπερβολικά- διαμαρτύρεται για τις επιπτώσεις της ύφεσης που βιώνει.

Είναι χαρακτηριστικό πως χθες, κι ενώ η κυβέρνηση ικανοποιούσε σχεδόν το σύνολο των αιτημάτων των αγροτών, κορυφαία στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίστηκαν με αντιφατικές -μεταξύ τους- θέσεις και δηλώσεις.

Εάν η κατάσταση αυτή συνδυαστεί με τη συγκρουσιακή τακτική ορισμένων συνδικάτων -που επιλέγουν ενίοτε ακραίες μορφές διαμαρτυρίας ταλαιπωρώντας το κοινωνικό σύνολο-, δημιουργείται βάσιμα η αντίληψη πως το πολιτικό και συνδικαλιστικό σύστημα της χώρας δεν έχει κατανοήσει επαρκώς την κρισιμότητα της περιόδου που διανύουμε.

Η αξιωματική αντιπολίτευση αποκρύπτει, για παράδειγμα, πως σχεδόν όλες οι οικονομίες της ευρωζώνης βρίσκονται σε χειρότερη ή παρόμοια κατάσταση με την ελληνική.

Αποκρύπτει ότι κραταιές μέχρι πρότινος οικονομίες όπως εκείνες της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας ή της Ιρλανδίας -το «ιρλανδικό θαύμα» αποτέλεσε, για όσους το ξεχνούν, πρότυπο για τις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ μέχρι το 2004 και τώρα έχει ολοκληρωτικά καταρρεύσει- έχουν πλέον αρνητικό πρόσημο, ενώ η ελληνική οικονομία επιδεικνύει αξιοσημείωτες αντοχές παρά τα διαρθρωτικά της προβλήματα.

Όλα τα παραπάνω κατατείνουν σε ένα συμπέρασμα: Η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και η δημιουργία προϋποθέσεων ουσιαστικής εθνικής ανάπτυξης δεν αποτελούν ευθύνη μόνο της (εκάστοτε) κυβέρνησης.

Αποτελούν συνισταμένη των προσπαθειών που πρέπει να καταβάλλουν τα πολιτικά κόμματα (κυρίως η αξιωματική αντιπολίτευση), τα συνδικάτα και η κοινωνία.

Δεν είναι δυνατό να «κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου», να βαυκαλιζόμεθα κρυπτόμενοι από τα προβλήματα, να προβάλλουν κάποιοι υπερβολικά αιτήματα ή κάποιοι άλλοι να παροχολογούν ασυστόλως.

Η υπέρβαση της κρίσης απαιτεί κοινωνική ενότητα. Αυτής, όμως, προηγείται η συνειδητοποίηση ότι το καταναλωτικό μοντέλο στο οποίο στηρίχθηκε η κοινωνία μας τα προηγούμενα χρόνια έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Από την άλλη ,όπως πολύ σωστά επισήμαινε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης σε άρθρο του την προηγούμενη εβδομάδα , αν λειτουργήσει σωστά η εποπτεία του κράτους (που έχει τα μέσα να επιβάλει «συμμόρφωση» στους τραπεζίτες, αφού τους στηρίζει αποφασιστικά), για καθεμία ποσοστιαία μονάδα που μειώνεται το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ, οι δανειακές υποχρεώσεις της μεσαίας τάξης -του μέσου νοικοκυριού, ακριβέστερα- μπορούν να μειωθούν μέχρι και 330 ευρώ, χωρίς να θιγεί το περιθώριο κέρδους των ελληνικών τραπεζών.

Κι όλα αυτά χωρίς να λάβουμε υπ` όψιν τη βελτίωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών από τη μείωση των τιμών καυσίμων, αλλά και τη μείωση των τιμών πολλών προϊόντων λόγω της κρίσης.

Αν δουλέψει η κρατική «επιτήρηση» των τραπεζών, τα νοικοκυριά μπορούν να δουν σημαντική ανακούφιση ως τα μέσα της φετινής χρονιάς.

Όσο χειρότερες ήταν οι αρχικές «προσδοκίες» και οι καταστροφολογίες ,τόσο μεγαλύτερη ανακούφιση θα προκαλέσει η τελική διάψευσή τους (κατά το γνωστό ανέκδοτο του Χότζα).

Πηγή : «etipos»

Του την είχαν «στημένη».

Στα πρόθυρα της αναβίωσης της σύγκρουσης μεταξύ «Βενιζελικών»- «Παπανδρεϊκών» βρίσκεται το ΠαΣοΚ τις τελευταίες ημέρες ,με αφορμή την εμπλοκή του ονόματος του κ. Ε. Βενιζέλου σε υπόθεση ανταλλαγής ακινήτου που είχε κάνει ο πατέρας του, πριν από χρόνια, με την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου .

Η αποκάλυψη του θέματος από την εκπομπή «Κίτρινος Τύπος» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου έφερε σε δύσκολη θέση το βουλευτή Θεσσαλονίκης της αξιωματικής αντιπολίτευσης .

Ωστόσο, πέραν από αυτή καθ’ αυτή την υπόθεση το γεγονός ότι το συγκεκριμένο θέμα ήρθε στο προσκήνιο της επικαιρότητας στην παρούσα φάση ,προκάλεσε υποψίες στο χώρο του «Bενιζελικού» στρατοπέδου για προσπάθεια σπίλωσης της προσωπικότητάς του από εσωκομματικούς του αντιπάλους.

Ο ίδιος ο κ. Ε. Βενιζέλος φέρεται να πιστεύει ότι «κάποιοι του την έστησαν με σκοπό να τον εκθέσουν».

Η «προβοκάτσια» εναντίον του Θεσσαλονικιού πολιτικού, στην οποία ως κεντρικοί ενορχηστρωτές χαρακτηρίζονται στελέχη από το εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης (του στενού κύκλου του κ. Γ. Παπανδρέου), αποκτά ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι συνδέεται με τις εσωτερικές εξελίξεις στο ΠαΣοΚ και στο γεγονός ότι ο ίδιος τον τελευταίο καιρό τηρούσε εύγλωττη σιωπή για τις απώλειες που κατάγραφε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις δημοσκοπήσεις.

Η σιωπηρή αυτή στάση του, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στελέχη που βρίσκονται στο «Βενιζελικό» ρεύμα διέρρεαν ότι εάν ήταν σήμερα αρχηγός του ΠαΣοΚ ο ίδιος και όχι ο κ. Γ. Παπανδρέου τότε η εικόνα για την αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς και τα ποσοστά της, θα ήταν πολύ καλύτερη φαίνεται να ενεργοποίησαν τους μηχανισμούς εκτόξευσης λάσπης εναντίον του.

Μάλιστα, τις προηγούμενες ημέρες από στελέχη του ΠαΣοΚ, που δεν έχουν καλές σχέσεις μαζί του, ακουγόταν ότι απέναντι από το γραφείο του στη Θεσσαλονίκη ,διατηρούσε γραφείο πρόσωπο που έχει εμπλακεί στην υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου.

Επίσης, άλλα στελέχη για να ενισχύσουν την άποψη ότι ακόμη και ο κ. Γ. Παπανδρέου τον άφησε να εκτεθεί επεσήμαναν με νόημα την απουσία, λόγω …..«ασθενείας», του προέδρου του ΠαΣοΚ από τη Βουλή το ίδιο βράδυ που γινόταν η συζήτηση για την πρόταση περί σύστασης προανακριτικής επιτροπής, η οποία συνέπεσε (...) με την αποκάλυψη της εμπλοκής του πατέρα του Ε. Βενιζέλου σε υπόθεση περίεργης ανταλλαγής ακινήτου με την ΚΕΔ.

«Η διαδικασία ανταλλαγής ήταν καθόλα νόμιμη», αναφέρει σε γραπτή του δήλωση σε τοπική εφημερίδα της Ξάνθης, ο δικηγόρος Βασίλης Βενιζέλος, κάνοντας λόγο για απαράδεκτη συμπεριφορά του ελληνικού δημοσίου απέναντί του, για μία υπόθεση που θα έπρεπε να ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια.

Όμως, παρά τα όσα υποστήριξε ο πατέρας του, ο κ. Ε. Βενιζέλος του ζήτησε να επιστρέψει το οικόπεδο με την πολυκατοικία.

Μάλιστα δεν είναι καθόλου τυχαία η συνέντευξή του στην σημερινή «Ε» , όπου περνά αμέσως στην αντεπίθεση φανερώνοντας την έντονη δυσφορία του για τα εσωκομματικά «μαχαιρώματα».

Αφού αποστασιοποιείται και εκφράζει την αντίθεση του σε μια σειρά πολιτικών θέσεων του περιβάλλοντος του κ. Γ. Παπανδρέου ( όπως στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας ) , εξαπολύει τα « βέλη του» κάνοντας λόγο για : « Νέου τύπου ηγεσίες που χρειάζεται ο τόπος αλλά και η Ευρώπη».

Και για όσους δεν το καταλαβαίνουν στη Χαριλάου Τρικούπη ,λόγω πιθανής έλλειψης …ευστροφίας, προχωρά ακόμη πιο επιθετικά κάνοντας ένα βήμα παραπάνω και λέγοντας χαρακτηριστικά ότι : «Για μένα νόημα έχει να διαμορφωθούν νέες συνθήκες ως προς τη ….δημόσια ηθική… Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, δεν έχει κανένα νόημα η συζήτηση για ……προσωπικούς ρόλους. Στην πολιτική δεν είμαστε για τις …..σταδιοδρομίες μας, αλλά για να υπηρετούμε τον τόπο και τις ιδέες μας. Τίποτα δεν είναι πιο ενοχλητικό για τους πολίτες από τα φαινόμενα αλαζονείας και ιδίως τα φαινόμενα ….. πρώιμης αλαζονείας».

Στο τέλος εξαπολύει και το τελειωτικό του κτύπημα (στη συνέντευξη , …γιατί ο κ. Βενιζέλος έχει πολλά όπλα στη φαρέτρα του που θα χρησιμοποιήσει στο άμεσο μέλλον) λέγοντας -και …. Φωτογραφίζοντας- ότι : «Το ΠαΣοΚ οφείλει να αντιδρά ως μελλοντική κυβέρνηση και όχι ως …..αντιπολίτευση μακράς αναμονής».

Πηγή :« paraskinio» «enet»

Στον αστερισμό της απληστίας.

Έχετε αναρωτηθεί ποια υπήρξε η κινητήρια δύναμη των ανθρώπων στην πορεία τους μέσα στην ιστορία ;
Έχετε αναρωτηθεί επίσης ποια είναι διαχρονικά η μεγαλύτερη αδυναμία που κρύβουν μέσα στο DNA τους ;

Και για τα δύο αυτά αντιφατικά ερωτήματα , η απάντηση είναι η ίδια. H απληστία ! Όσο και εάν αυτό ακούγεται παράλογα αντιφατικό, αυτή είναι η μήτρα και των δύο.

Οι έκπτωτοι απόγονοι της άπληστης Εύας και του επιρρεπούς Αδάμ παραδόθηκαν σ' έναν ανελέητο ανταγωνισμό για να εξασφαλίσουν τη μέγιστη δυνατή πρόσβαση στο φυσικό και τεχνητό πλούτο.

Η απληστία τους έγινε η κινητήρια δύναμη της ανθρωπότητας. Μια ακατάπαυστη δημιουργική καταστροφή.

Δεν τα κατάφεραν κι άσχημα. Αφού επί χιλιετίες λεηλάτησαν τη Φύση παραβιάζοντας ο ένας τα κτητικά όρια του άλλου, έφτασαν με άλματα στην εποχή του ψηφιακού πλούτου.

Η απληστία τους αποτέλεσε κινητήρια δύναμη αυτού που αποκαλούμε πρόοδο. Παίρνοντας βέβαια υπόψη ότι η πρόοδος δεν υπήρξε ποτέ ένα μέγεθος ευθέως ανάλογο με την ανθρώπινη ευτυχία.

Βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα πραγματικό παράδοξο: ο άνθρωπος, ως το πρώτο -και προς το παρόν το μόνο- σκεπτόμενο ον αποδέχθηκε πρόθυμα αυτήν την ηθική του «αναπηρία», εμφυτευμένη κατά τους βιολόγους στο γενετικό υλικό του από τη διαδικασία της φυσικής επιλογής και κατά τους θεοσοφικούς από την πνοή με την οποία ο Θεός έδωσε ζωή στα πήλινα δημιουργήματά του.

Η υπόθεση μυρίζει στημένο παιχνίδι. Και κάτι τέτοιο πρέπει να συμβαίνει, γιατί οι κορυφαίοι μύθοι απληστίας μόνο καταστροφή επιφυλάσσουν στους πρωταγωνιστές τους.

Για τον Αδάμ και την Εύα, την έκπτωση από τον Παράδεισο. Για τον αδελφοκτόνο Κάιν την κόλαση των τύψεων. Για τον Μίδα που πήρε από τον Βάκχο το χάρισμα να μετατρέπει σε χρυσάφι ότι αγγίζει, την απώλεια του μόνου που αγαπούσε περισσότερο από το χρυσάφι, της κόρης του.

Για τον Πάρι, που δεν του έφταναν τα πολυάριθμα γυναικεία χαρέμια της Ανατολής, την καταστροφή του έθνους του, «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη».

Για τον Κροίσο, που αψηφούσε τις συμβουλές του Σόλωνα, ένα φλογερό -στην κυριολεξία- τέλος. Γενικώς, η ιστορία, από τα ομηρικά χρόνια μέχρι τις μέρες μας, είναι γεμάτη βολικούς μύθους που επιφυλάσσουν για τους άπληστους μια διδακτική σκληρή τιμωρία.

Βλέπετε μέσω αυτών προσπάθησαν οι μεγάλοι προφήτες της θρησκείας, της πολιτικής και της οικονομίας να δώσουν λύση στο μέγα πρόβλημα της κοινωνικής συνοχής.

Όταν το ισοζύγιο πλούτου και φτώχειας έφτανε σε επικίνδυνα επίπεδα, φρόντιζαν να βάλουν ένα όριο στην απληστία, έναν κοινωνικό φραγμό σωτήριο για τον κοινωνικό σχηματισμό .

Οι μεγάλοι προφήτες ήταν απ' αυτήν την άποψη ευφυείς μεταρρυθμιστές. Αλλά οι μεταρρυθμιστικές καλές προθέσεις τους προσέκρουαν πάντα σε μιαν αντινομία: κανένας άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει στο ελάχιστο από το ατομικό του δικαίωμα στον πλούτο.

Κάπως έτσι σκεφτόμενοι φθάσαμε στην σημερινή οικονομική κρίση. Ουδείς φυσικά ισχυρίζεται ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που κατέρρευσε ήταν σωστό, ηθικό ούτε καν αποτελεσματικό.

Οι νεαροί γιάπηδες που νόµισαν ότι χρησιμοποιώντας τα μαθηματικά μοντέλα και έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή θα μπορούσαν να γίνουν κυρίαρχοι των αγορών, προκάλεσαν µια ιστορικών διαστάσεων οικονομική καταστροφή.

Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την καταστροφή φέρουν οι κεντρικοί τραπεζίτες που πίστεψαν ότι μπορούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο της οικονομικής ανάπτυξης, να διαιωνίσουν την ανοδική πορεία των οικονομιών παίζοντας µε τα χαμηλά επιτόκια και τις απανταχού «φούσκες».

Η αλαζονεία των τραπεζιτών και η απληστία των διαχειριστών έφερε την καταιγίδα.

Αλλά δεν είναι μόνο οι νεαροί γιάπηδες και οι τραπεζίτες οι άπληστοι φταίχτες. Το αποκρουστικό μωσαϊκό κοινωνικής αδηφαγίας συμπληρώνεται από όλους εμάς τους απλούς πολίτες .

Η απληστία είναι το ελατήριο που αναδημιουργεί τον κόσμο μας, αλλά και τον γκρεμίζει, γιατί δεν έχει όρια.. Ταπεινώνει τις αλήθειες μας, μας ωθεί να αναθεωρήσουμε τις αρνήσεις μας.

Ένας φτωχός Έλληνας χωρίς κινητό τηλέφωνο αντιστοιχεί σε έναν Σομαλό χωρίς παπούτσια ή σε έναν Αμερικανό χωρίς iPod. Αλλά ακόμη και ο Σομαλός θα αισθανθεί μεν κάπως καλύτερα όταν αποκτήσει παπούτσια, θα αισθανθεί ακόμη καλύτερα όταν αποκτήσει κινητό, αλλά το αίσθημα της πλησμονής που νομίζει ότι αισθάνεται ο Μπιλ Γκέιτς θα το νιώσει μόνο αν γίνει σαν αυτόν.

Πολύ απλά, οι φτωχοί, δεν θέλουν να ανατρέψουν τους πλούσιους. Θέλουν να γίνουν οι ίδιοι πλούσιοι.

Αλλά … είναι αδύνατο να υπάρξει ένας κόσμος με 6,5 δισεκατομμύρια Μπιλ Γκέιτς !

ΥΓ. Ρίξτε μια ματιά στο βίντεο της αριστερής στήλης με τίτλο «Το ακόρεστο του ανθρώπινου ψυχισμού». Προσπάθησα να περιγράψω την απληστία όσο το δυνατόν πιο γλαφυρά.

Πηγές: «kathimerini» «vita» «Guardian»

Μπλόκο σε λογαριασμούς και επικείμενες προφυλακίσεις.

Νέα επεισόδια άρχισαν να παίζονται από εχθές το πρωί στην πολύκροτη υπόθεση της Siemens. Η απόφαση της Δικαιοσύνης για την δέσμευση των λογαριασμών 34 προσώπων που φέρονται να έχουν σχέση με την συγκεκριμένη ιστορία δείχνει ότι σιγά - σιγά αρχίζει να ξετυλίγεται το νήμα ενός περιέργου κουβαριού.

Πρόκειται για 34 διευθυντικά στελέχη της Siemens, του ΟΤΕ, επιχειρηματίες και χρηματιστές . Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι μεταξύ των 34 προσώπων βρίσκεται και ….εκπρόσωπος εργαζομένων της ΠΑΣΚΕ. Οι μίζες καθώς φαίνεται είχαν απλωθεί ως βεντάλια φτάνοντας σε απίθανα πρόσωπα .

Εκτός των ανωτέρω, ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται να μπλοκάρουν οι λογαριασμοί του Θεόδωρου Τσουκάτου, πρώην συμβούλου του Κώστα Σημίτη, του Αριστείδη Μαντά, στενού συνεργάτη του πρώην υπουργού του ΠαΣοΚ Τάσου Μαντέλη και του Χρ. Καραβέλα, πρώην οικονομικού διευθυντή του ΟΤΕ.

Aνησυχία προκαλεί η εξέλιξη των ερευνών στην Χαριλάου Τρικούπη , αφού το τελευταίο διάστημα δέχονται συνεχείς πιέσεις από υπαλλήλους του λογιστηρίου του ΠαΣοΚ( νυν και πρώην) , οι οποίοι χωρίς στην ουσία να φταίνε οι ίδιοι θα βρεθούν μπλεγμένοι στην υπόθεση.

Εν τω μεταξύ στην Ελβετία έχουν ήδη ανοίξει τους λογαριασμούς του «Rocos» και ακόμη τεσσάρων προσώπων. Και για τον λόγο αυτό απέστειλαν σημειώματα προς τους πληρεξούσιους δικηγόρους των πέντε εμπλεκομένων, γνωστοποιώντας τους τη δυνατότητα που έχουν, με βάση την ελβετική νομοθεσία, να «μπλοκάρουν» το άνοιγμα των επίμαχων τραπεζικών λογαριασμών.

Νομικοί κύκλοι αναφέρουν ότι η έκβαση της δικαστικής έρευνας στην Ελλάδα για την υπόθεση της Siemens θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από τις εξελίξεις στην Ελβετία όπου τηρούνται οι ύποπτοι λογαριασμοί.

Με αφορμή την τελευταία εξέλιξη αξίζει να αναφερθεί και το αίτημα του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Δένδια, ο οποίος ανταποκρινόμενος στο αίτημα των ελληνικών δικαστικών αρχών, ζήτησε από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους τον άμεσο ορισμό εκπροσώπου - νομικού παραστάτη του Ελληνικού Δημοσίου ενώπιον των ελβετικών αρχών, προς υποστήριξη των σχετικών αιτημάτων δικαστικής συνδρομής και ανοίγματος τραπεζικών λογαριασμών που αφορούν στην υπόθεση της Siemens.

O νομικός παραστάτης θα παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την υπόθεση αυτή και θα ενημερώνει για τυχόν υπάρχοντα προβλήματα, ώστε να επισπευσθεί η διαλεύκανση της υπόθεσης.

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται και... δεύτερο «χτύπημα» σε βάρος των εμπλεκόμενων προσώπων, καθώς ο ανακριτής έχει ξεκινήσει και άλλη διαδικασία βάσει του νόμου για το ξέπλυμα «βρώμικου» χρήματος, προκειμένου να προχωρήσει επιπλέον στη δέσμευση και απαγόρευση εκποίησης περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, οικοπέδων, επιχειρήσεων, αυτοκινήτων κ.λπ.) για όλους όσους υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι είχαν μυστικά πάρε - δώσε με το ύποπτο χρήμα του γερμανικού κολοσσού.

Για τον σκοπό αυτόν ο κ. Ζαγοριανός έστειλε έγγραφο στην Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων (ΥΠΕΕ), για να του αποστείλει φορολογικά στοιχεία από τα έντυπα Ε9 όλων των εμπλεκομένων προσώπων, προκειμένου να εκδώσει νέα διάταξη.

Δικαστικοί κύκλοι εκτιμούσαν επίσης ότι οι ενέργειες δέσμευσης που κάνει ο ανακριτής δείχνουν ότι δεν είναι μακριά ο χρόνος που θα καταστούν και επίσημα κατηγορούμενοι όσοι έχουν εμπλακεί στο σκάνδαλο της Siemens.

Το ενδεχόμενο αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι στο έγγραφο του ανακριτή που αφορά τη δέσμευση των τραπεζικών τους λογαριασμών οι εμπλεκόμενοι δεν αναφέρονται ως «ύποπτοι» αλλά ως.... «κατηγορούμενοι».

Οι δικαστικές αρχές κατέληξαν, όπως δείχνουν τα πράγματα , στο να προσωποποιηθούν τάχιστα κατηγορίες σε μια πρώτη ομάδα υπόπτων και να διαταχθούν και προφυλακίσεις, ενώ να ακολουθήσει και δεύτερο κύμα, βάσει των στοιχείων που θα αποδεσμευθούν.

Έτσι εκτιμάται ότι θα ανοίξουν στόματα, αλλά και λογαριασμοί και θα διευκολυνθεί η περαίωση της υπόθεσης που κολλάει στο ελβετικό τραπεζικό άβατο και στις εναντιώσεις που εγείρονται.

Αυτή η ενέργεια των δικαστικών αρχών (με τις προφυλακίσεις) , έρχεται λίγο καθυστερημένα , φανερώνοντας την παθογένεια που κρύβεται επί χρόνια κάτω από το χαλάκι, όσο αφορά τους νόμους μας και την αναποτελεσματικότητα τους.

Σχετικό άρθρο είχα γράψει από τον Ιούλιο με τίτλο «Όταν η δημοκρατία ….τρε(πε)κλίζει !» (εδώ).

Εάν είχαμε ακολουθήσει το … γερμανικό μοντέλο , τα στόματα θα είχαν ανοίξει από την αρχή και η υπόθεση θα είχε πλήρως διαλευκανθεί.

Πηγές: « axiaplus» «ethnos» «enet»