Ο διάβολος πάντα κρύβεται στις λεπτομέρειες.
Υπάρχει μια ξεκάρφωτη και περίεργη πρόταση μέσα στις χιλιάδες του πολυνομοσχεδίου. «Κυρώνεται νομοθετικά η υπ’ αριθμόν 198/23.12.2011 απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων» . Έτσι απλά χωρίς οτιδήποτε άλλο.
Προκειμένου μάλιστα να μην πολυ-καταλάβουν οι βουλευτές που θα κληθούν να ψηφίσουν, η διάταξη της μιας πρότασης δεν δίνει περαιτέρω εξηγήσεις , όπως κανονικά θα έπρεπε, ούτε στην αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχεδίου.
Η υπ’ αριθμόν 198/23.12.2011 απόφαση που αναφέρει η διάταξη της μιας πρότασης, αφορά την πώληση των τεσσάρων airbus , που ενώ αγοράστηκαν 472 εκατ.ευρώ, πωλήθηκαν μόλις …. 31 εκατ. ευρώ! Δηλαδή στο 5,5% της τιμής αγοράς τους!
Μάλιστα τα συγκεκριμένα αεροσκάφη εξοφλήθησαν μόλις πριν 3 μήνες. Οι τελευταίες δόσεις στην Bank of Scotland και σε άλλες τράπεζες κατεβλήθησαν τον περασμένο Οκτώβριο.
Τα τέσσερα αεροσκάφη πωλήθηκαν απευθείας από την Διυπουργική Επιτροπή χωρίς να ακολουθηθεί η προβλεπόμενη από τον νόμο διαδικασία . Δηλαδή χωρίς τη μεταβίβασή τους στο Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας.
Την απόφαση είχαν υπογράψει ο Ε. Βενιζέλος, καθώς και οι υπουργοί Μ. Χρυσοχοΐδης, Γ. Παπακωνσταντίνου, Μ. Βορίδης και Γ. Κουτρουμάνης.
Τα όσα συνέβησαν με την συγκεκριμένη πώληση των αεροσκαφών έναντι πινακίου φακής, ο ρόλος της Lazard που είχε αναλάβει την πώληση ως σύμβουλος και τα … παιδαριώδη λάθη (για το μέγεθος και την πείρα της συγκεκριμένης εταιρείας),καθώς και οι διάφορες πολυπλόκαμες διασυνδέσεις που αφορούν το συγκεκριμένο θέμα , είναι δεδομένο ότι θα οδηγούσαν σε Ειδικό Δικαστήριο.
Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε ότι σύμφωνα με στοιχεία μεσιτών που βρίσκονται αναρτημένα στο διαδίκτυο, τα Airbus A340-300 κατασκευής μεταξύ 1993 -1998, όπως τα συγκεκριμένα, πωλούνται ως μεταχειρισμένα σε τιμή μεταξύ 25 εκατ. ευρώ και 35 εκατ. ευρώ .
Μάλιστα το πλεονέκτημα των τεσσάρων δικών μας αεροσκαφών είναι ότι έχουν πολύ λιγότερες ώρες πτήσεις από τα συνηθισμένα που πωλούνται. Δηλαδή η Διυπουργική Επιτροπή δεν πούλησε και τα τέσσερα αεροσκάφη ούτε στην τιμή …. του ενός! Η ζημιά του Δημοσίου ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ!
Με την διάταξη της μιας πρότασης είναι φανερό ότι κάποιος «τρέμει» τις εξελίξεις και προσπαθεί την απόφασή του να την κάνει …νόμο του κράτους και να μοιραστεί – μεταβιβάσει την ευθύνη σε ολόκληρη την Βουλή.
Αυτό το «τέχνασμα» περί κυρώσεων των αποφάσεων τους ( υπογείως ,είτε σε άσχετα νομοσχέδια , είτε σε πολυνομοσχέδια), που ξεκίνησε ο κ. Παπακωνσταντίνου και συνεχίζει ο κ. Βενιζέλος , πρέπει κάποια στιγμή να λάβει τέλος.
Η Βουλή δεν μπορεί να μετατρέπεται σε «πλυντήριο» . Όλα έχουν ένα όριο…
Δεν πρέπει να διαλανθάνει της προσοχής κανενός εκ των όσων μετέχουν στο πολιτικό μας γίγνεσθαι , ότι η κοινωνία χαρακτηρίζεται μεν από την αναλυτική –αλλά και ταυτόχρονα ουσιαστική- διάκριση μεταξύ του θεσμίζειν και του θεσμισμένου.
Όμως η γραμμικότητα του κοινωνικοπολιτικού χρόνου διαταράσσεται από συμβάντα που δεν αποτελούν απλά παράγωγα προηγούμενων καταστάσεων.
Όσο δε μεγαλύτερη η «ταλάντωση» αυτών των συμβάντων, τόσο μεγαλύτερες και οι επιπτώσεις στην γραμμικότητα.
Είναι πασιφανές ότι η κοινωνία σήμερα θεωρεί ότι το πολιτικό προσωπικό αποτελεί κυρίαρχο μέρος του προβλήματος και ως οργανικά συνδεδεμένο με τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις που μας οδήγησαν στην πρωτοφανή οικονομική κατάρρευση.
Καλλιεργείται λοιπόν και υποστηρίζεται εντέχνως από εξωθεσμικά κέντρα, ότι «όλοι είναι ίδιοι»!
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος υπαρκτός κίνδυνος που απειλεί να προκαλέσει την μετατροπή της σημερινής ταλάντωσης στην γραμμικότητα του κοινωνικοπολιτικού χρόνου , σε συντονισμό ! Ως γνωστόν κατά το συντονισμό το σύστημα έχει το μέγιστο δυνατό πλάτος και τη μέγιστη δυνατή ενέργεια.
Αν δεν υπάρχουν αποσβεστικές δυνάμεις, τότε το πλάτος της ταλάντωσης γίνεται θεωρητικά άπειρο.
Έτσι, η ταλάντωση μπορεί να γίνει τόσο έντονη, ώστε να καταστραφούν τα πάντα.
Υπάρχει μια ξεκάρφωτη και περίεργη πρόταση μέσα στις χιλιάδες του πολυνομοσχεδίου. «Κυρώνεται νομοθετικά η υπ’ αριθμόν 198/23.12.2011 απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων» . Έτσι απλά χωρίς οτιδήποτε άλλο.
Προκειμένου μάλιστα να μην πολυ-καταλάβουν οι βουλευτές που θα κληθούν να ψηφίσουν, η διάταξη της μιας πρότασης δεν δίνει περαιτέρω εξηγήσεις , όπως κανονικά θα έπρεπε, ούτε στην αιτιολογική έκθεση του πολυνομοσχεδίου.
Η υπ’ αριθμόν 198/23.12.2011 απόφαση που αναφέρει η διάταξη της μιας πρότασης, αφορά την πώληση των τεσσάρων airbus , που ενώ αγοράστηκαν 472 εκατ.ευρώ, πωλήθηκαν μόλις …. 31 εκατ. ευρώ! Δηλαδή στο 5,5% της τιμής αγοράς τους!
Μάλιστα τα συγκεκριμένα αεροσκάφη εξοφλήθησαν μόλις πριν 3 μήνες. Οι τελευταίες δόσεις στην Bank of Scotland και σε άλλες τράπεζες κατεβλήθησαν τον περασμένο Οκτώβριο.
Τα τέσσερα αεροσκάφη πωλήθηκαν απευθείας από την Διυπουργική Επιτροπή χωρίς να ακολουθηθεί η προβλεπόμενη από τον νόμο διαδικασία . Δηλαδή χωρίς τη μεταβίβασή τους στο Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας.
Την απόφαση είχαν υπογράψει ο Ε. Βενιζέλος, καθώς και οι υπουργοί Μ. Χρυσοχοΐδης, Γ. Παπακωνσταντίνου, Μ. Βορίδης και Γ. Κουτρουμάνης.
Τα όσα συνέβησαν με την συγκεκριμένη πώληση των αεροσκαφών έναντι πινακίου φακής, ο ρόλος της Lazard που είχε αναλάβει την πώληση ως σύμβουλος και τα … παιδαριώδη λάθη (για το μέγεθος και την πείρα της συγκεκριμένης εταιρείας),καθώς και οι διάφορες πολυπλόκαμες διασυνδέσεις που αφορούν το συγκεκριμένο θέμα , είναι δεδομένο ότι θα οδηγούσαν σε Ειδικό Δικαστήριο.
Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε ότι σύμφωνα με στοιχεία μεσιτών που βρίσκονται αναρτημένα στο διαδίκτυο, τα Airbus A340-300 κατασκευής μεταξύ 1993 -1998, όπως τα συγκεκριμένα, πωλούνται ως μεταχειρισμένα σε τιμή μεταξύ 25 εκατ. ευρώ και 35 εκατ. ευρώ .
Μάλιστα το πλεονέκτημα των τεσσάρων δικών μας αεροσκαφών είναι ότι έχουν πολύ λιγότερες ώρες πτήσεις από τα συνηθισμένα που πωλούνται. Δηλαδή η Διυπουργική Επιτροπή δεν πούλησε και τα τέσσερα αεροσκάφη ούτε στην τιμή …. του ενός! Η ζημιά του Δημοσίου ξεπερνά τα 100 εκατ. ευρώ!
Με την διάταξη της μιας πρότασης είναι φανερό ότι κάποιος «τρέμει» τις εξελίξεις και προσπαθεί την απόφασή του να την κάνει …νόμο του κράτους και να μοιραστεί – μεταβιβάσει την ευθύνη σε ολόκληρη την Βουλή.
Αυτό το «τέχνασμα» περί κυρώσεων των αποφάσεων τους ( υπογείως ,είτε σε άσχετα νομοσχέδια , είτε σε πολυνομοσχέδια), που ξεκίνησε ο κ. Παπακωνσταντίνου και συνεχίζει ο κ. Βενιζέλος , πρέπει κάποια στιγμή να λάβει τέλος.
Η Βουλή δεν μπορεί να μετατρέπεται σε «πλυντήριο» . Όλα έχουν ένα όριο…
Δεν πρέπει να διαλανθάνει της προσοχής κανενός εκ των όσων μετέχουν στο πολιτικό μας γίγνεσθαι , ότι η κοινωνία χαρακτηρίζεται μεν από την αναλυτική –αλλά και ταυτόχρονα ουσιαστική- διάκριση μεταξύ του θεσμίζειν και του θεσμισμένου.
Όμως η γραμμικότητα του κοινωνικοπολιτικού χρόνου διαταράσσεται από συμβάντα που δεν αποτελούν απλά παράγωγα προηγούμενων καταστάσεων.
Όσο δε μεγαλύτερη η «ταλάντωση» αυτών των συμβάντων, τόσο μεγαλύτερες και οι επιπτώσεις στην γραμμικότητα.
Είναι πασιφανές ότι η κοινωνία σήμερα θεωρεί ότι το πολιτικό προσωπικό αποτελεί κυρίαρχο μέρος του προβλήματος και ως οργανικά συνδεδεμένο με τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις που μας οδήγησαν στην πρωτοφανή οικονομική κατάρρευση.
Καλλιεργείται λοιπόν και υποστηρίζεται εντέχνως από εξωθεσμικά κέντρα, ότι «όλοι είναι ίδιοι»!
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος υπαρκτός κίνδυνος που απειλεί να προκαλέσει την μετατροπή της σημερινής ταλάντωσης στην γραμμικότητα του κοινωνικοπολιτικού χρόνου , σε συντονισμό ! Ως γνωστόν κατά το συντονισμό το σύστημα έχει το μέγιστο δυνατό πλάτος και τη μέγιστη δυνατή ενέργεια.
Αν δεν υπάρχουν αποσβεστικές δυνάμεις, τότε το πλάτος της ταλάντωσης γίνεται θεωρητικά άπειρο.
Έτσι, η ταλάντωση μπορεί να γίνει τόσο έντονη, ώστε να καταστραφούν τα πάντα.
