Το «συμφέρον του τόπου» και το «Do ut des»

Συμπληρώνοντας σήμερα τριανταπέντε χρόνια από την επιστροφή της Δημοκρατίας, στον τόπο που γεννήθηκε , καλό θα ήταν πέραν από την τιμή στους χιλιάδες αγωνιστές που πάλεψαν για την ελευθερία, να την αφιερώναμε και στην αναρρίπιση της μνήμης μας και στην διδαχή που προκύπτει απ` αυτή την διεργασία.

Η 24η Ιουλίου του 1974 δεν ήταν μοναχά η απαρχή της Μεταπολίτευσης και το τέλος της δικτατορίας , αλλά και το τέλος μιας μακράς περιόδου πολιτικής ανευθυνότητας, συνέπεια της οποίας ήταν η χούντα των συνταγματαρχών.

Η κατάλυση της Δημοκρατίας δια των όπλων ήταν η φυσική εξέλιξη της υποταγής του εθνικού και συλλογικού συμφέροντος σε εφήμερες σκοπιμότητες, της μυωπικής πολιτικής της απαξίωσης, των ακροτήτων, του μηδενισμού και του αδυσώπητου αριβισμού.
Αυτό δεν θα πρέπει να διαλανθάνει της μνήμη μας και να την καταστεί κενή και βαρύτατα ασθενή. Γιατί λαός χωρίς μνήμη είναι λαός χωρίς μέλλον.

Βασικό θεμέλιωμα της Μεταπολίτευσης υπήρξε η οριστική λύση στο πολιτειακό ζήτημα και η απόκτηση του πιο δημοκρατικού και προοδευτικού Συντάγματος στην Ιστορία μας.
Αυτοί είναι οι δύο πυλώνες επάνω στους οποίους εδράζεται ολόκληρο το οικοδόμημα της Δημοκρατίας μας.Οποιαδήποτε καταστρατήγησή τους ...επιφυλάσσει σοβαρούς κινδύνους.

Το υπογραμμίζω αυτό γιατί, τις ημέρες αυτές, έχει έρθει στην επιφάνεια ένα κρισιμότατο ζήτημα. Το ΠαΣοΚ, μας λέει ότι «το συμφέρον του τόπου είναι πάνω από κάθε νομικό κείμενο, ακόμη και το Σύνταγμα».
Με αυτή την φασίζουσα ( μη σας τρομάζει η λέξη , θα την εξηγήσω) νοοτροπία , το ΠαΣοΚ δεν μας λέει ποιο είναι το συμφέρον του λαού, με τι κριτήρια χαρακτηρίζεται αυτό και ... από ποιον.

Χαρακτηρίζεται μήπως με μικροπολιτικά μυωπικά γυαλιά; Μα μέσα από αυτά τα γυαλιά όλοι οι δικτάτορες -και πάντα για το ...«συμφέρον του τόπου»-δεν έχουν καταλύσει την Δημοκρατία; Αυτό δεν υπήρξε πάντα το άλλοθι τους;
Για το «συμφέρον του τόπου» δεν κατέλυσαν το Σύνταγμα ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι , ο Νάσερ , ο δικός μας Παπαδόπουλος, εγκαθιδρύοντας στυγνές δικτατορίες;

Για το «συμφέρον του τόπου» ο ανεκδιήγητος Μπους δεν κατέλυσε το Σύνταγμα των ΗΠΑ εγκαθιδρύοντας το κράτος τρομοκράτη της Παγκόσμιας Κοινότητας;
Για το «συμφέρον του τόπου» ο αντιπρόεδρός του Ντίκ Τσένι ( όπως αποκαλύπτεται σήμερα) δεν καταστρατήγησε το Σύνταγμα των ΗΠΑ με τις μυστικές πολιτικές δολοφονίες της CIA ;
Το «συμφέρον του τόπου» δεν επικαλούνταν τα γεράκια του Μπους για τη χρήση σκληρών ανακριτικών μεθόδων τις οποίες απαγόρευε το Σύνταγμα , όπως ο εικονικός πνιγμός;

Βλέπουμε λοιπόν ότι «το συμφέρον του τόπου που είναι πάνω από κάθε νομικό κείμενο, ακόμη και το Σύνταγμα», χρησιμοποιήθηκε ως ...«φερετζές» μοναχά από ανθρώπους που επέφεραν δεινά για τον τόπο τους.
Ας προσέχει λοιπόν το ΠαΣοΚ γιατί η απόπειρα ευτελισμού των θεσμών, αποτελεί ακραία ανευθυνότητα, που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους.

Όσο για τις εκλογές, η Δημοκρατία , το Σύνταγμα και οι Νόμοι προβλέπουν τετραετή θητεία για κάθε κυβέρνηση. Εκτός εάν αυτή χάσει την δεδηλωμένη. Όχι όμως μέσω των ...γκάλοπ , αλλά βάσει των οριζομένων διαδικασιών. Πρόταση δυσπιστίας την ονομάζουν. Κοντά είναι ο χειμώνας.

Άλλωστε το έκανε το 2007 για να αποφύγει το άρθρο 16 και την ψήφιση του από ισχυρή ομάδα βουλευτών του. Το έκανε και το 2008 μόλις έξι μήνες μετά την επανεκλογή της ΝΔ , ως προϊόν ανταγωνισμού με τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί όχι και τώρα; Γιατί θέλει να ευτελίζει το Σύνταγμα; Έχει επίγνωση που οδηγούμαστε με αυτή του την πράξη;

Πρόταση δυσπιστίας λοιπόν εάν θεωρεί ότι η κυβέρνηση έχει απολέσει την δεδηλωμένη.Αυτό ορίζει σαφώς το Σύνταγμα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Η Προεδρευομένη Δημοσκοπική Δημοκρατία όπου βασιλεύει το «Do ut des» δεν υφίσταται παρά μόνο στα δελτία των οκτώ!