Η χαμένη αξιοπιστία μιας ιστορικής εφημερίδας.

Είναι θλιβερό να παρακολουθείς με την πάροδο των χρόνων ένα- ένα τα οχυρά της Δημοκρατίας να κατεδαφίζονται και να αποτελούν πλέον αρχαία ερείπια μιας άλλης αγνής,αντικειμενικής και βαθιά δημοκρατικής δημοσιογραφίας.

Για δεκαετίες ολόκληρες η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ ήταν συνώνυμο της αξιοπιστίας και του δημοσιογραφικού πλουραλισμού.
Σήμερα βαίνει διαρκώς με επιταχυνόμενη πορεία στην ατελεύτητη αναξιοπιστία και στον δημοσιογραφικό αυτισμό. Είναι τραγικό να βλέπεις μια ιστορική εφημερίδα να μετατρέπεται σε ...φυλλάδα.

Δεν είναι μόνο το δημοσιογραφικό κάζο με το άρθρο της για την επίσκεψη Ερντογάν( που ως γνωστό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ) στην Αθήνα και τα βαθυστόχαστα ...συμπεράσματά της από την ( κατά φαντασία) συνάντηση του με τον Πρωθυπουργό της χώρας μας.
Είναι και μια προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης και του πολιτικού κόσμου, με μεθόδους και μέσα που κάθε άλλο τιμούν την ιδιοκτησία της εφημερίδας , την πνευματικότητα της και την ιστορική διαδρομή της.

Προσέξτε το πρόσφατο παράδειγμα. Την Τρίτη 7/7/2009 δημοσιεύει ανταπόκριση (Γ.Γαλιανός) από την Γερμανία σχετικά με την εξελισσόμενη υπόθεση του κ. Χριστοφοράκου . Σύμφωνα λοιπόν με το δημοσίευμα « Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος , που εκλήθη και έδινε εξηγήσεις για τρίτη φορά χθες, συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους γερμανούς εισαγγελείς. Υποσχόμενος από τη μία ότι θα «τα πει όλα» και ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΣ, από την άλλη, ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ τα ονόματα ελλήνων δωροληπτών».

Αυτό όμως καθώς φαίνεται ήταν μια εξέλιξη που δεν διευκόλυνε τις επιδιώξεις της ιδιοκτησίας της εφημερίδας και ...κακώς δημοσιεύτηκε. Έτσι λοιπόν την επόμενη ακριβώς ημέρα 8/7/2009 έρχεται η ...τροποποίηση.

Δημοσιεύει το ΙΔΙΟ σχεδόν ρεπορτάζ , του ΙΔΙΟΥ δημοσιογράφου αλλά με μία σημαντική διαφορά. Στο νεότερο (ΙΔΙΟ) δημοσίευμα o Μιχάλης Χριστοφοράκος φέρεται πλέον (σύμφωνα με τον φερετζέ της σημερινής δημοσιογραφίας που ακούει στο όνομα ..."γνώστης της υπόθεσης, ο οποίος όμως θέλει να ....κρατήσει την ανωνυμία του") ότι αποκάλυψε ήδη με «το νυ και με το σίγμα» στην εισαγγελέα του Μονάχου κυρία Χίλντεγκαρντ Μπόιμλερ-Χεσλ τους αποδέκτες του «μαύρου χρήματος» της Siemens.
« Ήδη κατά την πρώτη του κατάθεση,την ...περασμένη Πέμπτη, ονομάτισε το ΠαΣοΚ,τη ΝΔ και δεκάδες πολιτικούς » βεβαιώνει ο υποτιθέμενος γνώστης της υπόθεσης, ο οποίος όμως θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του.« Στις επόμενες δύο καταθέσεις του αναφέρθηκε σε ποσά και στα συγκεκριμένα περιστατικά της παράδοσης στους δωρολήπτες».

Η χαμένη αξιοπιστία της ιστορικής εφημερίδας αναζητείται πλέον μέσω του ...Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
Όμως η πορεία στην κατηφόρα συνεχίζεται. Την επομένη ημέρα δημοσιεύει ότι ο κ. Χριστοφοράκος έχει ...«δώσει» δύο ονόματα ( πάντα σύμφωνα με τον γνώστη που θέλει όμως να ...κρατήσει την ανωνυμία του). Του Θεόδωρου Τσουκάτου και του Γιάννη Βαρθολομαίου, που υπήρξε γενικός διευθυντής της ΝΔ τη δεκαετία 1994-2004 και δεν είναι πλέον στη ζωή.

Είναι ντροπή και ηθικός ΞΕΠΕΣΜΟΣ όταν μέσα στα πλαίσια των οποιονδήποτε σχεδίων της ιδιοκτησίας της πάλαι ποτέ ναυαρχίδας της δημοσιογραφίας, να χρησιμοποιείται και να κηλιδώνεται το όνομα ενός νεκρού.

Μπορεί ο εκλιπών Γιάννης Βαρθολομαίος να μην δύναται να υπερασπιστεί τον εαυτό του ( γι` αυτό άλλωστε και το αναφέρουν), όμως σε μια ευνομούμενη κοινωνία υπάρχει και η συστηματικά κωδικοποιημένη νομοθεσία .

Υπάρχει π.χ το άρθρο 365 του Ποινικού κώδικά όπου τιμωρείται όποιος προσβάλλει τη μνήμη νεκρού με βάναυση ή κακόβουλη εξύβριση ή με συκοφαντική δυσφήμιση.
Υπάρχουν και μια σειρά άρθρων του Αστικού Κώδικα όπου εάν η οικογένεια του εκλιπόντος θελήσει να τα επικαλεστεί , φοβάμαι ότι η ιδιοκτησία της εφημερίδας θα καταντήσει ...μειοψηφία.

Μα πάνω απ` όλα υπάρχουν οι κανόνες της Δημοκρατίας και οι ηθικές αρχές της κοινωνίας, όπου τα τελευταία χρόνια «βιάζονται» βάναυσα από διαπλεκόμενους μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοδημοσιογράφους.


ΥΓ.Στο αυριανό μου άρθρο θα δώσω εξηγήσεις για το τι ακριβώς επιδιώκει τεχνηέντως η ιδιοκτησία της εφημερίδας.