Μπορεί η πολιτική ηγεσία στην Τουρκία να έσπευσε να αποδώσει τη πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στο ΡΚΚ, αλλά υπάρχουν επιπρόσθετες ενδείξεις ότι πρόκειται για θεοσκότεινη ιστορία.
Όπως ανέφεραν αστυνομικές πηγές, η εκρηκτική ύλη είναι η γνωστή RDX.
Η ίδια εκρηκτική ύλη όμως, είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν και σε άλλες επιθέσεις, όπως η έκρηξη στο κέντρο της Άγκυρας στις 3 Ιανουαρίου 2008, η δολοφονία του δημοσιογράφου της εφημερίδας «Τζουμχουριέτ», Ουγούρ Μουμτζού, με ανατίναξη του παγιδευμένου με εκρηκτικά αυτοκινήτου του στην Άγκυρα το 1993 και άλλες δολοφονίες.
Όλες αυτές οι ενέργειες έχουν ένα κοινό και πολύ σημαντικό συντελεστή.
Το 1993, μάλιστα, ο εισαγγελέας που είχε ασχοληθεί με την υπόθεση Μουμτζού σε σημείωμά του είχε αναφέρει ότι «πρόκειται για υλικό που χρησιμοποιούν υπηρεσίες πληροφοριών».
Εκείνο που περνά σχεδόν απαρατήρητο είναι ότι σε διάστημα λίγων ωρών σημειώθηκε επίθεση αυτοκτονίας και στο Κιρκούκ του Βόρειου Ιράκ, με απολογισμό 22 νεκρούς και 150 τραυματίες.
Μια γυναίκα καμικάζι που φορούσε ζώνη με εκρηκτικά προκάλεσε την έκρηξή τους μέσα σε ένα πλήθος από χιλιάδες Κούρδους του Ιράκ που διαδήλωναν κατά ενός πολυσυζητημένου εκλογικού νόμου που επρόκειτο να επικυρωθεί από το κοινοβούλιο.
Μετά τη βομβιστική επίθεση οι διαδηλωτές επιτέθηκαν στο κτίριο του Μετώπου των Τουρκομάνων του Ιράκ (ITC), που στεγάζει όλες τις τουρκομανικές οργανώσεις, που οργανώθηκαν σε παραστρατιωτική βάση από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στα πρότυπα της ΤΜΤ, που είχε δράσει στην Κύπρο υπό την ηγεσία του Ραούφ Ντενκτάς.
Άποψη των Κούρδων του Νοτίου Κουρδιστάν είναι ότι πίσω από την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση του Κιρκούκ κρύβονται οι υπηρεσίες του τουρκικού κράτους, που έχουν βάλει ως στόχο την αποτροπή της ένταξης του Κιρκούκ στην κουρδική επικράτεια.
Στο νέο ισχύον σύνταγμα του Ιράκ υπήρχε άρθρο(α.140) σύμφωνα με το οποίο μέχρι το τέλος του 2007 θα διεξαγόταν δημοψήφισμα στο νομό του Κιρκούκ για να αποφασίσει ο λαός αν το Κιρκούκ θα ενσωματωθεί στην επικράτεια του Κουρδιστάν, του ομόσπονδου κράτους που λειτουργεί μέσα στα όρια του ιρακινού κράτους, στην περιοχή του Νοτίου Κουρδιστάν.
Υπόψη ότι στο νομό του Κιρκούκ, που υπάρχουν τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου αρίστης ποιότητος (σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς η αξία τους ξεπερνά τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια), οι Κούρδοι έχουν την απόλυτη πλειοψηφία απέναντι στους Άραβες και τους Τουρκομάνους, αφού αποτελούν το 75% του συνόλου του πληθυσμού.
Το δημοψήφισμα τελικά δεν πραγματοποιήθηκε στην ώρα του. Κάποιοι… έπεισαν τους Κούρδους να το αναβάλουν για αργότερα μετά από παρασκηνιακές διαβουλεύσεις μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας .
Τώρα η τουρκική διπλωματία εκφράζει απόψεις, ότι οι Κούρδοι δεν έχουν πλέον το δικαίωμα διενέργειας δημοψηφίσματος, αφού το άρθρο στο σύνταγμα του Ιράκ αφορούσε το ….2007 και μόνον.
Πριν λίγες ημέρες (22 Ιουλίου) το ιρακινό κοινοβούλιο, παρά την αποχή των Κούρδων βουλευτών, ψήφισε νέο εκλογικό νόμο, ο οποίος ρυθμίζει τις εκλογικές διαδικασίες που αφορούν την τοπική αυτοδιοίκηση.
Ο νέος νόμος προκαθορίζει τον αριθμό των νομαρχιακών συμβούλων και τους κατανέμει ισόποσα ανάμεσα σε Κούρδους, Άραβες και Τουρκομάνους (10 σύμβουλοι σε κάθε εθνότητα).
Η κατανομή της εξουσίας στο δήμο και τη νομαρχία του Κιρκούκ θα έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία το 75% του πληθυσμού να έχει …10 συμβούλους και το υπόλοιπο 25% του πληθυσμού …..20 συμβούλους !!!!
Πιθανότατα λοιπόν και οι δύο πολύνεκρες επιθέσεις σε Κωνσταντινούπολη και Κιρκούκ πηγάζουν από το ίδιο «ΜΙΤάτο» και προβοκατόρικα αποσκοπούν στο νούμερο ένα κίνδυνο για τους Τούρκους. Τους Κούρδους !
Το Κουρδικό, δεν αποτελεί πρόβλημα εσωτερικής συνοχής και ασφάλειας της Τουρκίας - όπως ισχυρίζεται - αλλά, βασικό ζήτημα εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής.
Πιθανή ενίσχυση των Κούρδων στην ευρύτερη περιοχή και μάλιστα με δικό τους κράτος, θα έθετε σε κίνδυνο τον ηγεμονικό ρόλο της στην Κεντρική Ασία!
Έτσι λοιπόν ΚΥΡΙΟ μέλημα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, είναι η έμπρακτη αντίσταση στην δημιουργία κουρδικού κράτους
Και όταν λένε….έμπρακτη.. το εννοούν πλήρως!
ΥΓ. Η πρώτη φωτογραφία είναι επεξηγηματική της πληθυσμιακής κατανομής των Κούρδων στην περιοχή και η δεύτερη είναι ο χάρτης του επερχόμενου «Μεγάλου Κουρδιστάν», που αποτελείται από εδάφη της Τουρκίας, του Ιράν και φυσικά του Βορείου Ιράκ, όπως αυτός δημοσιεύτηκε σε σχετικό άρθρο στις αρχές του έτους στους «New York Times».
Πηγές: «enet»«infognomonpolitics»«zaman»«internethaber»«hurriyet»