Αμελλητί και …αμελέτητα !

Όταν το Σύνταγμα γίνεται μαχαίρι στον πολιτικό φόνο βουλευτών και υπουργών , τότε όπως στον φόνο δεν δαιμονοποιούμε το μαχαίρι αλλά τον χρήστη, έτσι και εδώ δεν μπορούμε να επικαλούμαστε το Σύνταγμα αλλά αυτόν που το…. «χρησιμοποιεί».

Η τελευταία λέξη σε εισαγωγικά γιατί όταν επικαλούμαστε το γράμμα του Συντάγματος αμελέτητα, όπως οι δύο ….. «παραιτηθέντες» εισαγγελείς και πάρα πολλοί πολιτικοί , και δεν ερμηνεύουμε το πνεύμα του Νομοθέτη, τότε συγνώμη αλλά πρόκειται περί … χρησιμοποίησης του Συντάγματος δολίως και κατά το δοκούν, ή ...αμελέτητα !

Πόσο μάλιστα όταν δολίως ερμηνεύουμε (εδώ) την λέξη .. “αμελλητί” (και όχι ..αμελητί κ.Ραγκούση) ως .. «χωρίς μελέτη, χωρίς αξιολόγηση» , αντί του σωστού «χωρίς αργοπορία» (ετυμ. μτγν. αμέλλητος < α –στερητ.+ μέλλω «προτίθεμαι, καθυστερώ, αναβάλλω. Λεξικό του καθ. Μπαμπινιώτη)

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία και μέσα στα πλαίσια της διδασκαλίας του Συντάγματος υπάρχουν και οι αντίστοιχοι καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου , κατά το κοινώς λεγόμενο οι …Συνταγματολόγοι.

Αυτούς επικαλούμαστε και αυτών τα φώτα ζητάμε όταν θέλουμε να …ερμηνεύσουμε το Σύνταγμα. Πολλοί – άλλοι δολίως και άλλοι από άγνοια- νομίζουν ότι το Σύνταγμα είναι κάτι απλοϊκό και το παρομοιάζουν με τις δέκα εντολές του Μωυσή, εννοώντας ότι πρέπει να τηρείται επ` ακριβώς το γράμμα των εντολών και όχι το πνεύμα αυτών.

Μια στιγμή, για να καταλάβω και εγώ , όταν στην τέταρτη εντολή αναφέρει : «Μνήσθητι την ημέραν του Σαββάτου αγιάζειν αυτήν, εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου (Eξ. κ' 8-10).., εννοεί την συγκεκριμένη ημέρα , ή το πνεύμα της εντολής είναι να αφιερώνουμε μια ημέρα (ώρα, λεπτό κ.λ.π) για την επικοινωνία με τον Θεό μας και εξετάζοντας τον εαυτό μας να εξακριβώσουμε μήπως κάτι τι παραλείψαμε , κάτι τι δεν τηρήσαμε και γενικά όλα τα λάθη μας ώστε αποδεχόμενοι αυτά να μπορέσουμε να διορθώσουμε τον εαυτό μας από τις ανθρώπινες αδυναμίες ;

Έτσι ακριβώς είναι και η λέξη … «αμελλητί» που τόσο πολύ «φορέθηκε» από τους σύγχρονους….. «Γραμματείς και Φαρισαίους», τους ….Υποκριτές που λαμβάνουν το γράμμα της και όχι το πνεύμα της !

Μέσα σε αυτούς τους «Γραμματείς και Φαρισαίους» Υποκριτές , συμμετείχε και ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου βο(υ)λευτής του ΠαΣοκ κ. Λοβέρδος ο οποίος τόσο στο βιβλίο του για το Σύνταγμα – αλλά και σ` αυτά που διδάσκει ως Πανεπιστημιακός- όσο και σε ομιλία του (σε εκδήλωση παρουσίασης ενός βιβλίου),μια μόλις ημέρα πριν από την υποβολή του αιτήματος από το ΠαΣοΚ αναφέρει:

«Η ενεργοποίηση των ποινικών διαδικασιών για την κυβέρνηση και τους υφυπουργούς, απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, δηλαδή ασφαλή αποδεικτική βάση και συνείδηση ότι πρέπει να επιχειρείται στα όρια του αναγκαίου. Ο οριακός αυτός Συνταγματικός θεσμός, πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι αποκτά εκρηκτική δυναμική αν επιχειρηθεί η ταύτιση των επιμέρους μορφών ευθύνης. Αν, δηλαδή, επιζητηθεί η επιβολή ποινικών κυρώσεων για πολιτικά εσφαλμένες επιλογές, πράξεις ή παραλείψεις. Κι αν η πλειοψηφία της Βουλής που την ενεργοποιεί παγιδευτεί από το ότι μοναδικό τυπικό προαπαιτούμενο από το Σύνταγμα, είναι η ύπαρξή της».

Ο κ. Λοβέρδος μιλάει ξεκάθαρα για «ασφαλή αποδεικτική βάση» που δεν υπήρξε στην περίπτωση της δικογραφίας για το Βατοπαίδι, αφού αυτή εστάλη στη Βουλή ….μετά το αίτημα του ΠαΣοΚ για προανακριτική επιτροπή. Πως λοιπόν ζητάς την σύσταση της για συγκεκριμένους πολιτικούς αφού …..δεν την έχεις διαβάσει ;

Και όταν εστάλη ο φάκελος και μελετήθηκε από τους πολλούς νομικούς βουλευτές του ΠαΣοΚ , μεταξύ των οποίων και καθηγητές και …Συνταγματολόγοι , ΔΕΝ προέκυψε κάποια ουσιαστική ποινική βάση κατά των ανθρώπων των οποίων έστρεψαν τα πυρά .

Αυτό λοιπόν που θα ήθελα προσωπικά να ρωτήσω τον κ. Λοβέρδο (και θα μου δοθεί η ευκαιρία, καθώς εγώ δεν ….ξεχνώ εύκολα), είναι τι από τα δύο να κάνω: Να τον χαρακτηρίσω δημοσίως Υποκριτή (εφόσον όλο αυτό το διάστημα δεν υπερασπίστηκε ΔΗΜΟΣΙΩΣ αυτά που γράφει στο βιβλίο του για το Σύνταγμα ή αυτά που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο), ή να κάψω το βιβλίο του και να θεωρήσω ότι με εξαπάτησαν , «κλαίγοντας» τόσο τα χρήματα που διέθεσα όσο και τον πολύτιμό χρόνο μου ;

Στην πυρά ή στο… «φτύσιμο» αγαπητέ καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου;

Εάν μου απαντήσεις ότι συνειδητά από διαιτητής της πολιτικής (ως καθ. Συνταγματικού Δικαίου), έγινες …… παίκτης, τότε στην ….πυρά το βιβλίο σου !

Στην αντίθετη περίπτωση που συνειδητά χρησιμοποιείς τον τίτλο σου ως καθηγητής και αναφέρεσαι σε αυτόν , τότε … στο «φτύσιμο»!

Όσο για το πολιτικό θέμα της υπόθεσης απλά να θυμίσω στον κ. Γ.Παπανδρέου και σε αυτούς που τον παρέσυραν στο πολιτικό ολίσθημα , μια δήλωση του τεθνεώτος πρωθυπουργού και πατέρα του Αντρέα Παπανδρέου, που είναι ευθέως αντίθετη με την πρόταση του σημερινού προέδρου του ΠαΣοΚ και η οποία έχει ως εξής :

«Τις ημέρες αυτές δοκιμάζεται και πάλι η ίδια η πολιτική. Δοκιμάζεται η αντοχή της απέναντι σε χιλιοπαιγμένα σενάρια και τη μικροπολιτική. Αυτό δεν αφορά κάποιο πρόσωπο ή κάποιο κόμμα. Αφορά όλα τα κόμματα, όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς, όλο το Κοινοβούλιο, τον ελληνικό λαό. Όσοι παρασύρονται από επιπολαιότητες ή μικροκομματικό υπολογισμό, δεν έχουν πλήρη συνείδηση του ρόλου που προσφέρονται να παίξουν».

Άκουσες τα νέα Αντρέα ;