Αμερικανικά αντίποινα με τη βίζα .

Έντονες αντιδράσεις προκάλεσε στην Αθήνα η απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να μην εντάξει τελικά τη χώρα μας στο πρόγραμμα Visa Waiver, με την κατάργηση δηλαδή της θεώρησης για τους Έλληνες πολίτες που ταξιδεύουν στις ΗΠΑ.

Ως επίσημη δικαιολογία για το βέτο που αποφάσισε να θέσει το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου στο πρόγραμμα visa-waiver , προβάλλεται ότι η Ελλάδα δεν πληροί ακόμη τα κριτήρια.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει ! Οι λόγοι είναι πολιτικοί και συνδέονται ευθέως με τους ενεργειακούς αγωγούς , με το βέτο που άσκησε η Ελλάδα στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, καθώς και με το γεγονός ότι δεν έσπευσε να κλείσει άρον άρον το Σκοπιανό παρά τις μεγάλες πιέσεις της Ουάσιγκτον.

Η υπόθεση της κατάργησης της βίζας συζητείται τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία και τους τελευταίους μήνες είχαν ολοκληρωθεί όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προαπαιτούμενα που είχαν θέσει και απαιτήσει οι αμερικανικές αρχές ασφαλείας και το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας.

Μέχρι σήμερα για την έκδοση τουριστικής βίζας εισόδου στις Ηνωμένες Πολιτείες απαιτείται , μεταξύ άλλων, να πείσετε τον εκάστοτε πρόξενο με τον οποίο θα έχετε μια …..φιλική συζήτηση ότι δεν αποτελείτε κίνδυνο για την πατρίδα του, αλλά και να δώσετε τα…. δακτυλικά σας αποτυπώματα.

Τι και εάν έχουμε προχωρήσει στην αλλαγή των διαβατηρίων -μετά από απαίτηση τους- που εκδίδονται με τις υψηλότερες τεχνολογικές προδιαγραφές και διαβάζονται από ανιχνευτικά μηχανήματα ικανοποιώντας έτσι και τις αυστηρότερες απαιτήσεις σε θέματα ασφάλειας.

Τι και εάν χρησιμοποιήθηκε για την αλλαγή αυτή- μετά από απαίτηση τους - εταιρεία που χρησιμοποιεί ……αμερικανική τεχνολογία , η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνεχίζει το συγκεκριμένο θέμα της βίζας να το χρησιμοποιεί ως αντιστάθμισμα και μέσο πίεσης προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.

Με αυτό τον τρόπο όμως παραβιάζει, κατάφωρα, τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου, αλλά και τις θεμελιώδεις αρχές του κοινοτικού δικαίου.

Υπενθυμίζω ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα από τις παλαιές της Ε.Ε που οι κάτοικοι της υφίστανται αυτή την ταλαιπωρία.

Εδώ βέβαια φέρει και τις ευθύνες της η Ε.Ε εφόσον δεν τήρησε ενιαία στάση που θα έκοβε τον βήχα των Αμερικανών , όπως πολύ εύστοχα επισήμαναν πολλοί Ευρωβουλευτές μας.

Με το λεγόμενο «two-track approach» για το «προνόμιο» της απαλλαγής από τη βίζα, το Ευρωκοινοβούλιο απέτυχε να βάλει φραγμούς στην προσφιλή πρακτική των ΗΠΑ να χωρίζει τους Ευρωπαίους σε «καλούς» και «κακούς» και να εφαρμόζει το «διαίρει και βασίλευε».

Συγχρόνως δεν έκοψε «μαχαίρι» τις παρασπονδίες των Τσέχων και των ομοίων τους, οι οποίοι θεωρούν ότι η Ε.Ε. είναι … «a la carte» και μπορούν να παραβιάζουν ευκόλως την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Επέτρεψε ένα διμερές «παζάρι» που μετεξελίχθηκε σε … «Φαρ Ουεστ» πολιτικών πιέσεων και μυστικών διαπραγματεύσεων, που ως αποτέλεσμα είχε την «ενωτική ερημοποίηση» και την πλήρη επαλήθευση της λαϊκής ρήσης … «δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ' ανέβει στο κρεβάτι».

Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του αρμόδιου υφυπουργός των ΗΠΑ κ. Rosenzweig στη Γερουσία τους, στις 28 Φεβρουαρίου: «The eight aspirant countries ... have strong incentives to commit to implementing the full suite of security standards».
Με άλλα λόγια, … «φλέγονται για τη βίζα κι έτσι μπορούμε να τους πιέσουμε να δεχτούν…. τα πάντα».

Η ελληνική διπλωματία είχε την προνοητικότητα να μην δαγκώσει το δόλωμα κατάργησης της βίζας, και να περιμένει μία συνολική ευρωπαϊκή λύση.

Η μόνη λύση για την Ε.Ε θα ήταν να διαχειρίζεται τέτοιου είδους συμφωνίες ως «ολότητα» και να μην επιτρέπει επ` ουδενί χωριστές συμφωνίες , γιατί αφενός μεν οι ΗΠΑ με αυτό τον τρόπο αποκτούν πρόσβαση σε βάση προσωπικών δεδομένων της Ε.Ε, όπως είναι τα προσωπικά δεδομένα των ταξιδιωτών, το ιατρικό ιστορικό ,τα φορολογικά στοιχεία και τα ποινικά μητρώα , αφετέρου δε η χορήγηση βίζας χρησιμοποιείται ως όπλο στην φαρέτρα της Ουάσιγκτον για τις όποιες … «διαιρετικές» ή άλλες επιδιώξεις της.

Θα έπρεπε να επιμείνει ώστε να γίνει σεβαστή η αρχή της ισότιμης μεταχείρισης όλων των κρατών μελών , η αρχή της αμοιβαιότητας και ο σεβασμός στα προσωπικά δεδομένα των επιβατών.

Και εάν οι ΗΠΑ επέμεναν , ….ας προχωρούσαν (κάτι που είχε ακουστεί κάποια στιγμή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ) στο καθεστώς της βίζας ....για τους Αμερικανούς διπλωμάτες.

Ως …..μέτρο αμοιβαιότητας.