Τελικά , αυτή η κυβέρνηση, με τις αστείες παλινωδίες της, δείχνει πως κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να υπονομεύσει κάθε αναπτυξιακή προοπτική.
Δεν εξηγείται αλλιώς το νέο μέτωπο που επέλεξε να ανοίξει, αυτή τη φορά, με τους ιδιοκτήτες ταξί και να επιφέρει πλήγμα στον τουρισμό, ο οποίος αποτελεί το μόνο τομέα που μπορεί να λειτουργήσει ως όχημα για την ανάκαμψη στη, βυθισμένη στην ύφεση, Ελλάδα του Μνημονίου.
Είναι απίστευτο, αλλά εκεί που και η ίδια η κυβέρνηση θεωρούσε το θέμα των ταξί λυμένο, καθώς είχε επέλθει συμφωνία και με τους ιδιοκτήτες και με την Τρόικα, ήλθε ο νέος υπουργός Μεταφορών να αναιρέσει, μέσα σε μία νύχτα, εντελώς ανεξήγητα, τις ρυθμίσεις του προκατόχου του.
Η θέση μας είναι υπέρ του ανοίγματος των λεγόμενων «κλειστών» επαγγελμάτων [...] Ομως, ένα κατά παραχώρηση δημόσιο μέσο μεταφοράς, όπως είναι το ταξί, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνο ως «κλειστό» επάγγελμα, χωρίς καν να λαμβάνεται υπόψη το ευρωπαϊκό μοντέλο[.....]
Ένας λοιπόν ακόμα λανθασμένος χειρισμός από πλευράς της κυβέρνησης έρχεται να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι θα έλυνε σε ένα θέμα που συνδέεται άμεσα με την εξυπηρέτηση των πολιτών, ιδιαίτερα στο μέσον της τουριστικής περιόδου.
Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση ότι με την ίδια σκληρότητα που η κυβέρνηση επιβάλλει στην κοινωνία το Μνημόνιο, με τον ίδιο τρόπο διαχειρίζεται και τις επιμέρους κρίσεις που η ίδια δημιουργεί.
Καθιστά, έτσι, σαφές ότι από το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που είχε θέσει ο Γ. Παπανδρέου, εκείνος και η κυβέρνησή του έχουν επιλέξει το δεύτερο.
Δεν εξηγείται αλλιώς το νέο μέτωπο που επέλεξε να ανοίξει, αυτή τη φορά, με τους ιδιοκτήτες ταξί και να επιφέρει πλήγμα στον τουρισμό, ο οποίος αποτελεί το μόνο τομέα που μπορεί να λειτουργήσει ως όχημα για την ανάκαμψη στη, βυθισμένη στην ύφεση, Ελλάδα του Μνημονίου.
Είναι απίστευτο, αλλά εκεί που και η ίδια η κυβέρνηση θεωρούσε το θέμα των ταξί λυμένο, καθώς είχε επέλθει συμφωνία και με τους ιδιοκτήτες και με την Τρόικα, ήλθε ο νέος υπουργός Μεταφορών να αναιρέσει, μέσα σε μία νύχτα, εντελώς ανεξήγητα, τις ρυθμίσεις του προκατόχου του.
Η θέση μας είναι υπέρ του ανοίγματος των λεγόμενων «κλειστών» επαγγελμάτων [...] Ομως, ένα κατά παραχώρηση δημόσιο μέσο μεταφοράς, όπως είναι το ταξί, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνο ως «κλειστό» επάγγελμα, χωρίς καν να λαμβάνεται υπόψη το ευρωπαϊκό μοντέλο[.....]
Ένας λοιπόν ακόμα λανθασμένος χειρισμός από πλευράς της κυβέρνησης έρχεται να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι θα έλυνε σε ένα θέμα που συνδέεται άμεσα με την εξυπηρέτηση των πολιτών, ιδιαίτερα στο μέσον της τουριστικής περιόδου.
Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση ότι με την ίδια σκληρότητα που η κυβέρνηση επιβάλλει στην κοινωνία το Μνημόνιο, με τον ίδιο τρόπο διαχειρίζεται και τις επιμέρους κρίσεις που η ίδια δημιουργεί.
Καθιστά, έτσι, σαφές ότι από το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που είχε θέσει ο Γ. Παπανδρέου, εκείνος και η κυβέρνησή του έχουν επιλέξει το δεύτερο.
ΕΤ
