Για το βιβλίο Γκίνες !

Ως γνωστόν το ΙΣΤΑΜΕ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ πραγματοποίησε εχθές ημερίδα με θέμα: "Τα Καρτέλ στην Ελλάδα και τρόποι αντιμετώπισής τους" στο Ξενοδοχείο "TITANIA" στην Αθήνα..

Στην ημερίδα παραβρέθηκε και μίλησε ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ κ. Γ.Παπανδρέου.

Στόχος της εκδήλωσης ήταν η ανάδειξη των αθέμιτων εμπορικών πρακτικών , οι οποίες υπονομεύουν την υγιή ανάπτυξη και οδηγούν στη δραστική συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών.

Μεταξύ των ομιλητών εκπρόσωποι του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου, καθώς και θεσμικοί παράγοντες, οι οποίοι καταθέσαν τις προτάσεις τους για την προστασία των καταναλωτών και τη θεσμική θωράκιση της χώρας από τη δράση των εγχώριων και αλλοδαπών καρτέλ.

Μέχρι εδώ τίποτα το αξιοπερίεργο. Όμως στο σημερινό της φύλλο η εφημερίδα «Απογευματινή» αναφέρει ότι στην ημερίδα παραβρέθηκε και ο γνωστός κ. Παναγιώτης Αδαμόπουλος που υπήρξε γενικός διευθυντής της Επιτροπής Ανταγωνισμού, πριν από περίπου 2 χρόνια, και πρωταγωνίστησε στην καταγγελία της ΜΕΒΓΑΛ για εκβιασμό.

Εάν θυμάστε ήταν η περίφημη υπόθεση των κουμπάρων. Μάλιστα ο κ. Αδαμόπουλος πέρασε την πύλη του Κορυδαλλού για πέντε μήνες και σήμερα περιμένει την εκδίκαση της υπόθεσης.

Ο εν λόγω υπόδικος κύριος ευρισκόμενος δίπλα στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ κ. Παπουτσή, υπέβαλε ερωτήματα στον αρμόδιο για θέματα Ανάπτυξης του ΠαΣοΚ, κ. Χρυσοχοΐδη.

Εύλογη λοιπόν είναι η απορία των πολιτών πως είναι δυνατόν ένας υπόδικος για υπόθεση εκβιασμού και απόπειρα δωροδοκίας , σχετιζόμενος ευθέως ( σύμφωνα με το κατηγορητήριο) με τα καρτέλ γάλακτος στην Ελλάδα ,να πρωταγωνιστεί σε μια εκδήλωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ;

Πως είναι δυνατόν να καλεί εκ μέρους του ΙΣΤΑΜΕ στελέχη της ΕΕ για να είναι παρόντα στην εκδήλωση του ΠαΣοΚ ;

Με δελτίο τύπου, μετά το δημοσίευμα της εφημερίδας , το ίδρυμα απαντά ότι ο κ. Αδαμόπουλος δεν ανήκει στα πρόσωπα που συνεργάζονται εθελοντικά με το ΙΣΤΑΜΕ,(εάν ανήκε θα μας το έλεγαν ; Και πως μπορεί να εξακριβωθεί αξιόπιστα το επιχείρημα τους ;) και πως απλώς υπέβαλε ερωτήσεις ως …..μέρος του κοινού...(?)

Δηλαδή από ότι καταλαβαίνω όποιος θέλει , υπόδικος ή κατάδικος βρίσκει ανοιχτή την πόρτα της ημερίδας και μπαίνοντας στρογγυλοκάθεται δίπλα στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ κ. Παπουτσή.

Και αφού κανείς δεν έχει την ευθιξία να αντιδράσει , συμμετέχει και αυτός στον διάλογο .

Αυτό το παραμύθι, συγνώμη ,……ούτε για τα μικρά παιδιά !

Κάποιος χιουμορίστας (?) της παρέας βλέποντας τον κ. Αδαμόπουλο να «συναγελάζεται» με τα στελέχη του ΠαΣοΚ , αναφέρθηκε χαμογελώντας σε κάτι ….περί φροντιστηρίων. Τι να εννοούσε ο χιουμορίστας (?) ποιητής ;

Αυτές είναι οι καινοτόμες και …. «καθαρές λύσεις» που ευαγγελιζόταν ο κ. Παπανδρέου ;

Το ίδρυμα του ΙΣΤΑΜΕ (που ξέρουμε από τα δημοσιευθέντα email της κυρίας Μαργαρίτας Παπανδρέου ) τον ρόλο που επιλέχτηκε να διαδραματίσει στην χώρα μας και τις ….πηγές χρηματοδότησης του, ….νοσεί βαρύτατα .

Αποτελεί μια ανοιχτή πληγή στα «πλευρά» του κ. Παπανδρέου. Όσο δεν αποφασίζει την κάθαρση του, τόσο ποιο πολύ θα μεγαλώνει η πληγή του..

Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό που συνέβη εχθές στην ημερίδα, θα πρέπει να……. γραφτεί στο βιβλίο Γκίνες.

Για γέλια και για κλάματα !

Η Δίκη του Κράτους – Ερήμην

Θέλω σήμερα να σας περιγράψω μια φανταστική δίκη. Τη Δίκη του Κράτους. Και μάλιστα: Ερήμην. Γιατί ερήμην; Απλούστατα, γιατί η ανίκανη Αστυνομία δεν μπόρεσε να συλλάβει το Κράτος και να το οδηγήσει στη ...Δικαιοσύνη!

Η Δίκη διεξάγεται σε έναν τεράστιο χώρο. Το κοινό έχει καταλάβει όλες τις θέσεις. Στην Έδρα δεν υπάρχουν σταθεροί δικαστές ή εισαγγελείς αλλά εναλλάσσονται με τηλεοπτική ταχύτητα δημοσιογράφοι, πολιτικοί (κατά πλειοψηφία πρώην υπουργοί), συνδικαλιστές και το ευρύ κοινό.

Αυτή η πρωτοτυπία (της εναλλαγής των ρόλων) αποφασίστηκε με απόλυτα ......δημοκρατικές διαδικασίες (δηλαδή από μια δυναμική μειοψηφία) λόγω της ιδιομορφίας της Δίκης.

Το πλέον, όμως, αξιοπερίεργο της Δίκης είναι ότι ενώ υπάρχουν εκατομμύρια μάρτυρες κατηγορίας, εντούτοις δεν υπάρχουν μάρτυρες υπερασπίσεως.

Μάλιστα, δεν παρουσιάστηκε ούτε ο συνήγορος υπεράσπισης, φοβούμενος, ίσως, την οργή του Λαού!

Το κατηγορητήριο ήταν εξαιρετικά απλό. Το Κράτος κατηγορείται ότι «δεν υπάρχει» και στις ελάχιστες περιπτώσεις όπου συμπτωματικά διαπιστώθηκε η ύπαρξή του ότι «δεν λειτουργεί».

Οι μαρτυρίες είναι ατελείωτες. Σταχυολογώ μόνο λίγες για να αποτυπώσω το κλίμα: Ένας πολίτης παραπονιέται για την έλλειψη της αστυνόμευσης.
Ένας αστυνομικός ότι δεν πληρώνεται καλά και αναγκάζεται να δουλεύει σεκιουριτάς για συμπλήρωμα.

Ένας άλλος γιατί το ΕΚΑΒ άργησε να έλθει και του ζήτησε και 300 ευρώ για τη μεταφορά.
Ενας εργαζόμενος στο ΕΚΑΒ γιατί δουλεύει ...εξαντλητικά αλλά παίρνει μισθό πείνας και αναγκάζεται να μεταφέρει ....σανό με το ασθενοφόρο για συμπλήρωμα.

Κάποια στοργική μητέρα παραπονέθηκε γιατί απέβαλαν το παιδί της από το σχολείο για ....απρεπή ενδυμασία, ενώ μια άλλη γιατί τα παιδιά ....κατέλαβαν το σχολείο και τα έκαναν γυαλιά καρφιά.

Κάποιος άλλος παραπονείται γιατί δεν γκρεμίζουν το αυθαίρετο που ξεπετάχτηκε σε μια νύχτα, ακριβώς δίπλα από το δικό του...... αυθαίρετο!

Πολλοί μιλούν για τα «φακελάκια» στους γιατρούς, το «λάδωμα» των εφοριακών και το «γρηγορόσημο» των υπηρεσιών. Για όλα φταίει το Κράτος!

Οι τέως υπουργοί αναφέρονται σε μεγάλα προβλήματα. Για παράδειγμα, την ανυπαρξία του κράτους στις πυρκαγιές, την χρηματοπιστωτική βόμβα και στις εν γένει κρίσεις.

Την αφερεγγυότητά του στις συναλλαγές. Την αναλγησία του για τις ευαίσθητες κοινωνικές τάξεις. Την έλλειψη προστασίας από την αισχροκέρδεια κ.ο.κ.

Η έκβαση της Δίκης είναι .....δεδομένη. Όλοι αναμένουν την καταδίκη και την παραδειγματική τιμωρία του Κράτους.

Ξαφνικά μια κυρία μεγάλης ηλικίας και με σοβαρό παρουσιαστικό ζητά να καταθέσει.

Λέει λοιπόν η κυρία: Λέγομαι Margaret Thatcher και θέλω να σας μεταφέρω αυτά που είπα σε κάποια συνέντευξή μου στις 23 Σεπτεμβρίου 1987, γιατί νομίζω ότι αντιμετωπίζετε τα ίδια προβλήματα που είχαμε εμείς τότε.

«Νομίζω ότι περνάμε μια περίοδο όπου πάρα πολλοί άνθρωποι αφέθηκαν να πιστέψουν ότι αν έχουν κάποιο πρόβλημα είναι υποχρέωση της κυβέρνησης να το αντιμετωπίσει...

Εναποθέτουν τα προβλήματά τους στην κοινωνία. Και ξέρετε, αυτό το πράγμα (δηλαδή η κοινωνία) .....δεν υπάρχει.

Υπάρχουν άτομα, άνδρες και γυναίκες και οικογένειες. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα παρά μόνο μέσω ανθρώπων και οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να φροντίσουν τους εαυτούς τους».

Μετά την παρέμβαση αυτή κάποιος αναθάρρησε και ανέβηκε στο βήμα λέγοντας: «Μήπως το Κράτος είμαστε εμείς και ουσιαστικά το έχουμε δημιουργήσει κατ’ εικόνα και ομοίωσή μας;

Μήπως ο καθένας από μας έχει συνεισφέρει με το δικό του τρόπο στην κατάρρευση του Κράτους;

Μήπως ο καθένας από μας, για τους δικούς του λόγους, δεν θέλει να υπάρχει ευνομούμενο και αυστηρό κράτος;»

Πριν κατέβει από το βήμα ο ομιλητής, η αίθουσα είχε αδειάσει.

Πηγή: «e-tipos»

Η κρίση και η νέα γεωπολιτική τάξη.

Κατηγορείστε αν θέλετε τους άπληστους τραπεζίτες. Κατηγορήστε την επιπόλαια διοίκηση της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας.

Κατηγορήστε τους ανεύθυνους σπιτονοικοκύρηδες που πήραν στεγαστικά δάνεια που δεν ήταν εις θέση να αποπληρώσουν.

Κατηγορήστε τους πολιτικούς και τις ελεγκτικές αρχές, που έκλειναν πεισματικά τα μάτια, ενώ η καταιγίδα πλησίαζε.

Είναι πράγματι όλοι τους ένοχοι. Κι είμαι σίγουρος πως εκεί έξω υπάρχουν πολλοί ακόμα που τους αξίζει να κατηγορηθούν.

Καμιά φορά όμως, αξίζει να κρατάς ανάποδα τα κιάλια σου. H αλήθεια είναι πως η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος αντανακλά στη βάση της αλλαγές στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς δύναμης.

Μέχρι πρόσφατα, η συζήτηση αφορούσε την ταπείνωση του ελευθεριάζοντος αμερικανικού καπιταλισμού. Όμως με το που έσκασε η φούσκα το «μπουμ» ακούστηκε σε όλη τη δύση.

Λόγω της εντυπωσιακής της σφοδρότητας οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν ιδέα πώς να αντιμετωπίσουν μία κρίση με τη σφοδρότητα και την οικουμενικότητα αυτής που αντιμετωπίζουμε τον τελευταίο μήνα..

Για πρώτη φορά, το επίκεντρο της κρίσης είναι στη δύση. Μέχρι σήμερα οι χρηματοοικονομικές κρίσεις φαίνονταν από την Ουάσινγκτον, το Λονδίνο ή το Παρίσι σαν πράγματα που γίνονταν κάπου αλλού: τη λατινική Αμερική, την Ασία, τη Ρωσία.

Κάποιες φορές τα απόνερα αυτών των κρίσεων ίσως να έγλυφαν τις ακτές της δύσης, συχνά με τη μορφή εκκλήσεων προς τις πλούσιες χώρες να σώσουν τις απρόσεκτες τράπεζες του τρίτου κόσμου.

Εδώ και μια δεκαετία, το 1997-98, μετά την κατεδάφιση μερικών από τις πιο ζωτικές της οικονομίες, η Ασία αποφάσισε: «ποτέ ξανά !».

Δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναβρεθεί στα γόνατα να παρακαλεί τη δύση να έρθει να τη σώσει.

Αν ήθελαν να αποφύγουν την καταστροφική «θεραπευτική αγωγή» του ΔΝΤ, οι ασιατικές κυβερνήσεις όφειλαν να οικοδομήσουν μόνες τους τα προστατευτικά τους τείχη, με τη μορφή των συναλλαγματικών αποθεμάτων.

Αυτά τα αποθεματικά -που σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις ανέρχονται στα 4 τρις δολάρια (3 τρις ευρώ)- άρχισαν να χρηματοδοτούν τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

Το συμπέρασμα είναι πως οι γεωπολιτικές επιπλοκές της κρίσης θα είναι εξίσου επώδυνες με την προσπάθεια να ξεπληρωθούν τα χρέη που άφησαν οι ασωτίες των τελευταίων δεκαετιών, στο εσωτερικό των δυτικών κρατών.

Οι πλούσιες χώρες δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει εις βάθος ποιες θα είναι οι πραγματικές συνέπειες αυτών των εξελίξεων.

Η «μετακίνηση της οικονομικής ισχύος προς την ανατολή» είναι πια γεγονός.

Οι πάντες στη δύση αναφέρονται με δέος στους ρυθμούς της κινέζικης ανάπτυξης, στην εμφάνιση της Ινδίας στο ρόλο γεωπολιτικού παίκτη πρώτης γραμμής, στην αύξηση του ειδικού βάρους της Βραζιλίας ή της Νοτίου Αμερικής στις διεθνείς υποθέσεις.

Τα αμέσως επόμενα χρόνια θα τεθεί εν αμφιβόλω η νοοτροπία που θεωρεί, πως το Μπενελούξ δικαίως διαθέτει περισσότερες ψήφους από την Κίνα στο ΔΝΤ ή πως οι G7 δικαιούται να συνεδριάζει, υποτίθεται για να σχεδιάζει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Η δύση θα πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα πως ίσως και να μην έχει πια τα μέσα να συνεχίζει να καθορίζει τις μελλοντικές εξελίξεις.

Εδώ και διακόσια χρόνια, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη ασκούν αυτονόητα οικονομική, πολιτιστική και πολιτική ηγεμονία σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αυτή η εποχή βαδίζει προς το τέλος της.

Πηγή: «Philip Stephens»

Η ιδέα της Δικαιοσύνης .

Για τους απλούς ανθρώπους Δίκαιο είναι πριν και πάνω απ΄όλα το …Ποινικό Δίκαιο. Δικαστήριο …το ποινικό δικαστήριο. Δίκη η …ποινική δίκη.

Πραγματικά το Ποινικό Δίκαιο είναι ίσως η πιο αρχέγονη μορφή του Δικαίου. Οι απαρχές του χάνονται στο βάθος της Προϊστορίας.

Κι αυτό γιατί η ύπαρξή του ανταποκρίνεται στις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του ανθρώπου ως κοινωνικού όντος και συγχρόνως αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της οργανωμένης κοινωνίας.

Γι` αυτόν άλλωστε τον λόγο το Ποινικό Δίκαιο αποτελεί για τη λαϊκή συνείδηση και το πιο εκφραστικό και αντιπροσωπευτικό της έννομης τάξης.

Είναι ένα από τα θεμελιακά στοιχεία που εξασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή.

Πριν λίγες ημέρες έλαβε χώρα ένα παράδοξο -για την Ελλάδα- φαινόμενο δικαστικής απόφασης , που πολύ φοβάμαι ότι θα γίνει η απαρχή πολλών δυνών στην απονομή της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου.

Η ιστορία ξεκινά πριν από πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα το 1996 όταν ο σύζυγος πέταξε την γυναίκα του στο φρεάτιο του ασανσέρ της νεοανεγειρόμενης τότε οικοδομής, ιδιοκτησίας τους στη Ν. Σμύρνη .

Προκειμένου να εξαφανίσει τα ίχνη, την τεμάχισε με μπαλτά και μαχαίρι, έβαλε τα κομμένα μέλη σε σακούλες και τα πέταξε στους κάδους απορριμμάτων.

Για το επόμενο διάστημα διέδιδε στο περιβάλλον του ότι η σύζυγός του είχε εξαφανιστεί. Επισήμως, στις αρχές δήλωσε την εξαφάνισή της τρία χρόνια μετά, το 1999.

Στο μεσοδιάστημα εισέπραττε το επίδομα πρόνοιας της συζύγου, ενώ με τη βοήθεια φίλης, την οποία εμφάνισε ως τη σύζυγό του, υπέγραψε πληρεξούσιο που τον καθιστούσε μοναδικό διαχειριστή της περιουσίας!

Το 2007 οι αστυνομικές αρχές ανασύρουν την υπόθεση από το αρχείο, καθώς υπήρξαν νεότερες πληροφορίες σχετικά με το έγκλημα και την εμπλοκή του συζύγου σε αυτό.

Εξεταζόμενος από τους αστυνομικούς υπέπεσε σε αντιφάσεις και τελικά αναγκάστηκε με καθυστέρηση 11 ετών να ομολογήσει το απεχθές έγκλημα. Το ίδιο ομολόγησε και στην απολογία του στον ανακριτή.

Πειστήρια του εγκλήματος δεν εντοπίστηκαν ποτέ αλλά η ποινική δίωξη εις βάρος του για ανθρωποκτονία από πρόθεση φαινόταν τότε μονόδρομος, όπως και η απόφαση των δικαστικών αρχών για προσωρινό εγκλεισμό του στις φυλακές μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.

Πριν από λίγες ημέρες όμως που διεξήχθη η δίκη ο σύζυγος ……. αθωώθηκε πανηγυρικά .

Τι μέτρησε εν προκειμένω περισσότερο στη ζυγαριά της Δικαιοσύνης για να εκδώσουν οι δικαστές αυτήν την απόφαση ;

Η υπεράσπιση είχε ζητήσει τη διενέργεια ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης. Σύμφωνα με τη γνωμάτευση του ….ψυχιάτρου, η ομολογία ήταν προϊόν …..ψυχικής διαταραχής και δεν μπορούσε να αποτελέσει βάση για την καταδίκη του.

Στη διαμάχη του δικαστικού με τον ψυχιατρικό λόγο, σημειώσατε ..2.

Σίγουρα βασικό χαρακτηριστικό του νομικού μας πολιτισμού συνιστά η αξία του ανθρώπου.

Το περιεχόμενο όμως του νομικού μας πολιτισμού και του σεβασμού προς την αξία του ανθρώπου δεν εξαντλείται μόνο με την πιστή τήρηση των ψυχιατρικών και άλλων ….επιστημονικών γνωματεύσεων.

Έχει και μιαν άλλη πλευρά εξίσου θεμελιακή. Αυτή έγκειται στο πνεύμα της Δικαιοσύνης ως ιδέας.

Γι` αυτό η λειτουργία της Δικαιοσύνης δεν μπορεί να αποβλέπει μονοδιάστατα αποκλειστικά σε …. πρακτικές σκοπιμότητες.

Αυτές μπορεί και πρέπει να τις υπηρετεί, θεμέλιό της όμως, προσδιοριστικό του πνεύματός της, οφείλει να είναι η ……ιδέα της Δικαιοσύνης.

Τι άλλαξε με τα πτυχία.

Άρδην αλλάζει το εκπαιδευτικό τοπίο μετά και την έκδοση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (ΔΕΚ) την Πέμπτη. Η «Κ.Ε.», απαντώντας σε έξι ερωτήσεις, προσπαθεί να διευκρινίσει κάποιες από τις διατάξεις της γνωμοδότησης των ευρωπαίων δικαστών.

1 Ποιους αφορά η συγκεκριμένη απόφαση του ΔΕΚ;

- Όλους τους αποφοίτους των ΚΕΣ που συνεργάζονται, βάσει συμφωνίας δικαιόχρησης, με κάποιο ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό ίδρυμα, όπως και όλους τους πτυχιούχους των ευρωπαϊκών ΑΕΙ που μέχρι σήμερα αντιμετώπιζαν προβλήματα στην αναγνώριση των διπλωμάτων τους (Εκτιμήσεις κάνουν λόγο για πάνω από 50.0000 άτομα).

Συγκεκριμένα, το ΔΕΚ αποφάνθηκε ότι η Ελλάδα οφείλει να αναγνωρίσει τους τίτλους σπουδών που χορηγούν τα κοινοτικά ΑΕΙ, είτε οι σπουδές πραγματοποιήθηκαν εξ ολοκλήρου, είτε εν μέρει στην Ελλάδα. Δεν επιτρέπεται, δηλαδή, στη χώρα μας να ελέγξει τις προϋποθέσεις βάσει των οποίων χορηγήθηκε το δίπλωμα.
Μόνο το κράτος-μέλος στο οποίο εδρεύει το συνεργαζόμενο ΑΕΙ μπορεί να το πράξει.Η απόφαση δεν αφορά τους τίτλους που εκδίδονται από πανεπιστήμια κρατών που δεν είναι μέλη της Ευρ. Ενωσης.

2 Ποια δικαιώματα αποκτώ μετά την έκδοση της απόφασης;

- Όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα που κατοχυρώνει ο κάτοχος του ίδιου διπλώματος στη χώρα που εδρεύει το συνεργαζόμενο ΑΕΙ.
Για παράδειγμα, δεν μπορούν να σας αρνηθούν πλέον την εγγραφή στο σχετικό επαγγελματικό σύλλογο ή την έκδοση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος, εάν είχατε αποκτήσει αυτά τα δικαιώματα στη χώρα-έδρα του ΑΕΙ που εξέδωσε τον τίτλο.

3 Μπορώ να ζητήσω την ιεραρχική ή μισθολογική μου αναβάθμιση και πώς;

- Μόνο εάν εργάζεστε στο Δημόσιο. Οι Ευρωπαίοι δικαστές καταδίκασαν την Ελλάδα επειδή, μέχρι σήμερα, δεν επέτρεπε τη μετάταξη σε ανώτερο ιεραρχικό και/ή μισθολογικό κλιμάκιο όσων κατείχαν παρόμοιους τίτλους σπουδών.

Κι αν η ιεραρχική αναβάθμιση είναι κάτι που ίσως καθυστερήσει κάπως, λόγω κάλυψης θέσεων στην κάθε υπηρεσία, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία πλέον για τη «μισθολογική διεκδίκηση των μη καταβληθέντων χρημάτων», όπως εξηγούσαν έμπειροι νομικοί στην «Κ.Ε.».

Εάν δεν αποδοθούν άμεσα τα οφειλόμενα (επίδομα πτυχίου κ.λπ.), όλοι οι απόφοιτοι έχουν το δικαίωμα να «προσφύγουν στη Δικαιοσύνη και να τα διεκδικήσουν», πρόσθεταν οι ίδιοι νομικοί!

Εάν εργάζεστε στον ιδιωτικό τομέα μπορείτε να διεκδικήσετε, για παράδειγμα, το επίδομα πτυχίου, μόνο εάν προβλέπεται από τις συλλογικές συμβάσεις.

Για την ιεραρχική αναβάθμιση, ούτε λόγος να γίνεται καθώς εξαρτάται από άλλους παράγοντες!

4 Έχει την ευχέρεια το ΣΑΕΙΤΤΕ να μη μου αναγνωρίσει το δίπλωμα;

- Όχι. Είναι πλέον υποχρεωμένο. Μπορεί, απλώς, να ελέγχει τη γνησιότητα των εγγράφων που θα καταθέσει ο ενδιαφερόμενος, των βεβαιώσεων, δηλαδή, και των συναφών εγγράφων που έχουν εκδώσει οι αρμόδιες αρχές του κράτους-μέλους προέλευσης.

Οι ευρωπαίοι δικαστές έκριναν ότι αντιβαίνει στο κοινοτικό δίκαιο η αρμοδιότητα που έχει το ΣΑΕΙΤΤΕ να ελέγχει «αν το εκπαιδευτικό ίδρυμα στο οποίο πραγματοποιήθηκαν οι σπουδές ανήκει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση».

5 Μπορεί η Ελλάδα να υποβάλει τους αποφοίτους σε εξετάσεις για την αναγνώριση, του διπλώματός τους;

- Η συγκεκριμένη απόφαση, αλλά και η κοινοτική οδηγία, χορηγεί τη δυνατότητα αυτή. «Τα αντισταθμιστικά μέτρα», όπως αποκαλούνται, μπορεί να είναι είτε η «πρακτική άσκηση προσαρμογής», είτε η «δοκιμασία επάρκειας».

Στη διακριτική, όμως, ευχέρεια του ενδιαφερόμενου παραμένει να επιλέξει έναν από τους δύο τρόπους για να αναγνωρίσει το δίπλωμά του. Οι δικαστές, πάντως, έκριναν ότι η Ελλάδα καταργώντας αυτό το δικαίωμα παρέβη το κοινοτικό δίκαιο.

6 Πώς μπορώ να αντιδράσω εάν η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί με την απόφαση;

- Η καταγγελία στα κοινοτικά όργανα για μη εφαρμογή δικαστικής απόφασης είναι μία από τις διεξόδους. Η συγκεκριμένη, άλλωστε, απόφαση του ΔΕΚ εκδόθηκε μετά την προσφυγή 37 πολιτών.
Βεβαίως, πρέπει να περάσουν άλλα δύο χρόνια έως ότου αποφανθούν εκ νέου οι ευρωπαίοι δικαστές.

Τότε, όμως, θα επιβάλουν ημερήσιο πρόστιμο, όπως δηλαδή συνέβη και στην υπόθεση της χωματερής στον Κουρουπητό και της Ολυμπιακής.

Πηγή : «enet»

Ύποπτοι καιροί και … «ύποπτες σκιές».

Εν μέσω χρηματοπιστωτικής κρίσης οι μεγάλοι Έλληνες τραπεζίτες, ζουν στον αστερισμό του... φόβου.
Αίφνης ανακάλυψαν ότι δεν τους κυνηγούν μόνο οι φοβίες με τους δανειολήπτες, αλλά και …..«ύποπτες σκιές»..

Βέβαια δεν έχουν καθόλου άδικο αφού οι καιροί είναι από μόνοι τους …ύποπτοι, και δεν χρειάζονται οι …σκιές για να το επιβεβαιώσουν.

Το τελευταίο δεκαήμερο η αντιτρομοκρατική υπηρεσία έχει δεχτεί περίπου 15 αναφορές από οικονομικούς παράγοντες για περίεργες κινήσεις παρακολούθησης κατά τις διαδρομές των καθημερινών μετακινήσεών τους.

Οι αναφορές αυτές συνοδεύονται και από αιτήματα ενισχυμένης προστασίας των ιδίων, των οικογενειών τους και των χώρων όπου εδρεύουν τα γραφεία τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ ο συνήθης αριθμός αιτημάτων του είδους αυτού ήταν δύο έως τρία την εβδομάδα, τις τελευταίες μέρες έχει φθάσει τα 15 -αποκλειστικά από το χώρο των τραπεζών.

Η εξέλιξη αυτή ανατρέπει τον σχεδιασμό της Αντιτρομοκρατικής, ο οποίος είχε προσανατολιστεί στον «Επαναστατικό Αγώνα», που έχει σιγήσει από τον Ιανουάριο του 2007. .

Η οργάνωση «αντάρτικου πόλης» που έκανε αισθητή την παρουσία της με δύο και τρία χτυπήματα κάθε χρόνο διεκδικώντας ρόλο διαδόχου της «17Ν» το τελευταίο 18μηνο είναι σαν …να έχει εξαφανιστεί.

Το γεγονός πιθανώς οφείλετε σε μια παλιά απόρρητη αναφορά (15ετιας) όπου εντοπίστηκε η άκρη του νήματος για τους δημιουργούς του "Επαναστατικού Αγώνα".

Την σχεδόν ξεχασμένη τετρασέλιδη αναφορά είχε συντάξει ένας αστυνομικός της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας το 1993.

Ο αστυνομικός, επικαλούμενος έναν πληροφοριοδότη στον οποίο έδινε μάλιστα ένα αραβικό όνομα ως κωδικό, ανέφερε ότι μια ομάδα 25 ατόμων οι οποίοι παλαιότερα ανήκαν στον «Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα» - ΕΛΑ (έδρασε από το 1975 ως το 1995) είχαν στις αρχές του 1993 ανεξαρτητοποιηθεί.

Η «ομάδα των 25» φαίνεται ότι ήθελε να συνεχισθεί η δράση του ΕΛΑ, κυρίως με βομβιστικές επιθέσεις.

Απέρριπταν την πρόταση άλλων μελών της οργάνωσης που ζητούσαν τον τερματισμό της δράσης γιατί τότε τα ονόματά τους είχαν εμφανισθεί στα περιβόητα ....αρχεία της Στάζι.

Οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας άρχισαν να ασχολούνται με αυτή τη σχεδόν «ξεχασμένη» αναφορά και να διερευνούν τι απέγινε η «ομάδα των 25».

Οι περισσότεροι από αυτούς διέμεναν στο κέντρο της Αθήνας (περιοχή Γκύζη, Αμπελοκήπων κ.α.), άλλοι στη Θεσσαλονίκη και άλλοι σε πόλεις της Νότιας Πελοποννήσου.

Μερικοί από αυτούς, ηλικίας πια 40-50 ετών, εμφανιζόταν ότι ασχολούνται με τεχνικές εργασίες, άλλοι δήλωναν επιχειρηματίες και άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες.

Όσο προχωρούσαν οι έρευνες τόσο «κολλούσαν» αναφορές, μαρτυρίες, στοιχεία από αναλύσεις παλαιότερων τηλεφωνικών κλήσεων.

Έτσι οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οκτώ από αυτούς είναι οι δημιουργοί του "Επαναστατικού Αγώνα".

Δεν υπάρχουν όμως στοιχεία πλήρη για να τεκμηριωθεί αίτημα εξέτασης βιολογικού υλικού για σύγκριση DNA ούτε για οποιαδήποτε άλλη σχετική ενέργεια.

Έτσι η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία φαίνεται να ακολουθεί για την ώρα ένα παιχνίδι ....τακτικής.

Ύστερα από την έκδοση σχετικών αποφάσεων της Εισαγγελίας Εφετών τέθηκαν , το φθινόπωρο του 2007, σε παρακολούθηση οι συνομιλίες πολλών από αυτούς τους υπόπτους με τη χρήση κινητής συσκευής.

Σε μερικές συνομιλίες φαινόταν ότι μιλούν κωδικοποιημένα, χρησιμοποιώντας καρτοτηλέφωνα ή άλλους τρόπους επικοινωνίας.

Η Αντιτρομοκρατική προχώρησε τότε στο γνωστό τέχνασμα του …. «καψίματος».

Τους μετέφεραν μέσω τρίτων ατόμων τις όποιες γνώσεις τους για τις τωρινές ή τις προηγούμενες κινήσεις τους.

Αντελήφθησαν τότε ότι σίγουρα βρίσκονται υπό παρακολούθηση.. Έτσι αναγκάστηκαν να αναστείλουν επ' αόριστον τη δράση τους, αφού ….. αισθάνθηκαν ανασφάλεια και προχώρησαν στην …… «αδρανοποίηση τους»..

Πηγή : «enet» «tovima»

Αμελλητί και …αμελέτητα !

Όταν το Σύνταγμα γίνεται μαχαίρι στον πολιτικό φόνο βουλευτών και υπουργών , τότε όπως στον φόνο δεν δαιμονοποιούμε το μαχαίρι αλλά τον χρήστη, έτσι και εδώ δεν μπορούμε να επικαλούμαστε το Σύνταγμα αλλά αυτόν που το…. «χρησιμοποιεί».

Η τελευταία λέξη σε εισαγωγικά γιατί όταν επικαλούμαστε το γράμμα του Συντάγματος αμελέτητα, όπως οι δύο ….. «παραιτηθέντες» εισαγγελείς και πάρα πολλοί πολιτικοί , και δεν ερμηνεύουμε το πνεύμα του Νομοθέτη, τότε συγνώμη αλλά πρόκειται περί … χρησιμοποίησης του Συντάγματος δολίως και κατά το δοκούν, ή ...αμελέτητα !

Πόσο μάλιστα όταν δολίως ερμηνεύουμε (εδώ) την λέξη .. “αμελλητί” (και όχι ..αμελητί κ.Ραγκούση) ως .. «χωρίς μελέτη, χωρίς αξιολόγηση» , αντί του σωστού «χωρίς αργοπορία» (ετυμ. μτγν. αμέλλητος < α –στερητ.+ μέλλω «προτίθεμαι, καθυστερώ, αναβάλλω. Λεξικό του καθ. Μπαμπινιώτη)

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία και μέσα στα πλαίσια της διδασκαλίας του Συντάγματος υπάρχουν και οι αντίστοιχοι καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου , κατά το κοινώς λεγόμενο οι …Συνταγματολόγοι.

Αυτούς επικαλούμαστε και αυτών τα φώτα ζητάμε όταν θέλουμε να …ερμηνεύσουμε το Σύνταγμα. Πολλοί – άλλοι δολίως και άλλοι από άγνοια- νομίζουν ότι το Σύνταγμα είναι κάτι απλοϊκό και το παρομοιάζουν με τις δέκα εντολές του Μωυσή, εννοώντας ότι πρέπει να τηρείται επ` ακριβώς το γράμμα των εντολών και όχι το πνεύμα αυτών.

Μια στιγμή, για να καταλάβω και εγώ , όταν στην τέταρτη εντολή αναφέρει : «Μνήσθητι την ημέραν του Σαββάτου αγιάζειν αυτήν, εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου (Eξ. κ' 8-10).., εννοεί την συγκεκριμένη ημέρα , ή το πνεύμα της εντολής είναι να αφιερώνουμε μια ημέρα (ώρα, λεπτό κ.λ.π) για την επικοινωνία με τον Θεό μας και εξετάζοντας τον εαυτό μας να εξακριβώσουμε μήπως κάτι τι παραλείψαμε , κάτι τι δεν τηρήσαμε και γενικά όλα τα λάθη μας ώστε αποδεχόμενοι αυτά να μπορέσουμε να διορθώσουμε τον εαυτό μας από τις ανθρώπινες αδυναμίες ;

Έτσι ακριβώς είναι και η λέξη … «αμελλητί» που τόσο πολύ «φορέθηκε» από τους σύγχρονους….. «Γραμματείς και Φαρισαίους», τους ….Υποκριτές που λαμβάνουν το γράμμα της και όχι το πνεύμα της !

Μέσα σε αυτούς τους «Γραμματείς και Φαρισαίους» Υποκριτές , συμμετείχε και ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου βο(υ)λευτής του ΠαΣοκ κ. Λοβέρδος ο οποίος τόσο στο βιβλίο του για το Σύνταγμα – αλλά και σ` αυτά που διδάσκει ως Πανεπιστημιακός- όσο και σε ομιλία του (σε εκδήλωση παρουσίασης ενός βιβλίου),μια μόλις ημέρα πριν από την υποβολή του αιτήματος από το ΠαΣοΚ αναφέρει:

«Η ενεργοποίηση των ποινικών διαδικασιών για την κυβέρνηση και τους υφυπουργούς, απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, δηλαδή ασφαλή αποδεικτική βάση και συνείδηση ότι πρέπει να επιχειρείται στα όρια του αναγκαίου. Ο οριακός αυτός Συνταγματικός θεσμός, πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι αποκτά εκρηκτική δυναμική αν επιχειρηθεί η ταύτιση των επιμέρους μορφών ευθύνης. Αν, δηλαδή, επιζητηθεί η επιβολή ποινικών κυρώσεων για πολιτικά εσφαλμένες επιλογές, πράξεις ή παραλείψεις. Κι αν η πλειοψηφία της Βουλής που την ενεργοποιεί παγιδευτεί από το ότι μοναδικό τυπικό προαπαιτούμενο από το Σύνταγμα, είναι η ύπαρξή της».

Ο κ. Λοβέρδος μιλάει ξεκάθαρα για «ασφαλή αποδεικτική βάση» που δεν υπήρξε στην περίπτωση της δικογραφίας για το Βατοπαίδι, αφού αυτή εστάλη στη Βουλή ….μετά το αίτημα του ΠαΣοΚ για προανακριτική επιτροπή. Πως λοιπόν ζητάς την σύσταση της για συγκεκριμένους πολιτικούς αφού …..δεν την έχεις διαβάσει ;

Και όταν εστάλη ο φάκελος και μελετήθηκε από τους πολλούς νομικούς βουλευτές του ΠαΣοΚ , μεταξύ των οποίων και καθηγητές και …Συνταγματολόγοι , ΔΕΝ προέκυψε κάποια ουσιαστική ποινική βάση κατά των ανθρώπων των οποίων έστρεψαν τα πυρά .

Αυτό λοιπόν που θα ήθελα προσωπικά να ρωτήσω τον κ. Λοβέρδο (και θα μου δοθεί η ευκαιρία, καθώς εγώ δεν ….ξεχνώ εύκολα), είναι τι από τα δύο να κάνω: Να τον χαρακτηρίσω δημοσίως Υποκριτή (εφόσον όλο αυτό το διάστημα δεν υπερασπίστηκε ΔΗΜΟΣΙΩΣ αυτά που γράφει στο βιβλίο του για το Σύνταγμα ή αυτά που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο), ή να κάψω το βιβλίο του και να θεωρήσω ότι με εξαπάτησαν , «κλαίγοντας» τόσο τα χρήματα που διέθεσα όσο και τον πολύτιμό χρόνο μου ;

Στην πυρά ή στο… «φτύσιμο» αγαπητέ καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου;

Εάν μου απαντήσεις ότι συνειδητά από διαιτητής της πολιτικής (ως καθ. Συνταγματικού Δικαίου), έγινες …… παίκτης, τότε στην ….πυρά το βιβλίο σου !

Στην αντίθετη περίπτωση που συνειδητά χρησιμοποιείς τον τίτλο σου ως καθηγητής και αναφέρεσαι σε αυτόν , τότε … στο «φτύσιμο»!

Όσο για το πολιτικό θέμα της υπόθεσης απλά να θυμίσω στον κ. Γ.Παπανδρέου και σε αυτούς που τον παρέσυραν στο πολιτικό ολίσθημα , μια δήλωση του τεθνεώτος πρωθυπουργού και πατέρα του Αντρέα Παπανδρέου, που είναι ευθέως αντίθετη με την πρόταση του σημερινού προέδρου του ΠαΣοΚ και η οποία έχει ως εξής :

«Τις ημέρες αυτές δοκιμάζεται και πάλι η ίδια η πολιτική. Δοκιμάζεται η αντοχή της απέναντι σε χιλιοπαιγμένα σενάρια και τη μικροπολιτική. Αυτό δεν αφορά κάποιο πρόσωπο ή κάποιο κόμμα. Αφορά όλα τα κόμματα, όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς, όλο το Κοινοβούλιο, τον ελληνικό λαό. Όσοι παρασύρονται από επιπολαιότητες ή μικροκομματικό υπολογισμό, δεν έχουν πλήρη συνείδηση του ρόλου που προσφέρονται να παίξουν».

Άκουσες τα νέα Αντρέα ;

«Γκρίζες πόλεις» μέσα στην πόλη !

Ας υποθέσουμε ότι η οικογένεια της διπλανής πόρτας, έγραφε χθες ο Τάκης Καμπύλης, αγωνιά τον τελευταίο καιρό επειδή το μεγάλο (ή το μικρό) παιδί μάλλον έχει βρεθεί κοντά ή μέσα στον κόσμο των ναρκωτικών.

Η απάντηση στο ερώτημά τους «τι κάνω; Σε ποιον απευθύνομαι;» θα έπρεπε να είναι απλή. Δεν είναι !

Η απάντηση εξαρτάται από μια σειρά «ασύμμετρων» παραγόντων, οι οποίοι με τη σειρά τους οφείλονται στην πλήρη κατάρρευση του συστήματος πρόληψης και παρακολούθησης.

Ο πατέρας και η μάνα αντιλαμβάνονται με τον χειρότερο τρόπο ότι βρίσκονται εντελώς μόνοι και αβοήθητοι στη δίνη ενός προβλήματος, που μέχρι πρότινος νόμιζαν ότι δεν τους αφορούσε.

Η μοναξιά στον κόσμο των ναρκωτικών δεν είναι απλή υπόθεση, ούτε καν σε μία χώρα όπως η Ελλάδα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «σούπερ μάρκετ» των απόψεων και αντιλήψεων για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών.

Η αποσπασματικότητα (και αναποτελεσματικότητα) καθώς και η δυνητική εμπλοκή σε ένα τέτοιο πρόβλημα εκτρέφουν τον φόβο.

Ο οποίος φόβος φαντάζει όλο και πιο απόλυτος και ισχυρός όσο περισσότερο εδραιώνονται «πόλεις» μέσα στην πόλη, χώροι μέσα στη συνοικία, όπου τα παραβατικά στεγανά χτίζονται όλο και πιο στέρεα.

Νησίδες εμπορίου ναρκωτικών πάντα υπήρχαν. Αλλά με τα χρόνια αυξήθηκαν, επεκτάθηκαν, έγιναν ορατές σε πολύ περισσότερους από εκείνους που βιώνουν το πρόβλημα.

Στα Εξάρχεια το γνωρίζουν καλά αυτό. Όπως και στο Ζεφύρι, στο Μενίδι, στον σταθμό υπεραστικών λεωφορείων (πρώην Πελοποννήσου), στην «Αγία» (Βαρβάρα) αλλά και στην άλλη «Αγία» (Παρασκευή).

Και πάλι: Το πρόβλημα δεν είναι ακριβώς αυτό. Πριν από 21 χρόνια, μια ομάδα κατοίκων της πλατείας Εξαρχείων είχε δώσει μέσω του Τύπου τους αριθμούς αυτοκινήτων εμπόρων ναρκωτικών.

Στην ίδια περιοχή πριν από 21 χρόνια πολλοί -κυρίως από τον αντιεξουσιαστικό «χώρο» - είχαν αυτοδικήσει εναντίον αυτών που πήγαιναν τη «σκόνη» στην πλατεία.

Πριν από λίγες μέρες, στα Εξάρχεια, η δεύτερη γενιά που μεγάλωσε με το πρόβλημα, ξαναβγήκε στον δρόμο. Και βρέθηκε πάλι απέναντι στο ίδιο αδιέξοδο: Η συλλογική τους προσπάθεια δεν εισακούεται πολιτικά, λες και δεν αφορά παρά μόνον τους ίδιους.

Αντίθετα, 21 χρόνια πριν, όλο και κάποιος βουλευτής θα ήταν παρών, και όλα τα κόμματα θα ένιωθαν τουλάχιστον την υποχρέωση μιας ανακοίνωσης και -έστω- κάποιων επερωτήσεων στη Βουλή.

Τουλάχιστον το πρόβλημα είχε τον χώρο του στον δημόσιο διάλογο. Σήμερα ούτε καν αυτό.

Η «ζωνοποίηση» των μεγάλων πόλεων βάζει σύνορα και στον διάλογο. Η πόλη βρίσκει ζωτικό χώρο στα βόρεια και ανατολικά του νομού, ας εγκαταλειφθούν λοιπόν οι περιοχές κάτω από την Ομόνοια, η Στουρνάρη κοντά στο Πολυτεχνείο και οι «λεωφόροι Δημοκρατίας» στα δυτικά ή στα βόρεια της Αθήνας.

Ο μόνος διάλογος που φαίνεται ζωντανός είναι αυτός μεταξύ αστυνομίας και εμπόρων. Η αστυνομία -και μόνο για λόγους στατιστικής- δείχνει να χρειάζεται αυτούς τους χώρους όσο τους χρειάζονται οι έμποροι, τα βαποράκια και οι χρήστες.

Οι ετήσιοι απολογισμοί της ΕΛ. ΑΣ. έχουν βρει το Ελντοράντο τους.

Μερικές επιχειρήσεις «σκούπα» στα στενά της Ομόνοιας όλο και κάτι θα αποφέρουν. Μερικά βαποράκια ή μερικοί χρήστες καταγράφονται στις συνολικές ποσότητες που κατάσχονται ετησίως.

Έτσι, γραμμάριο το γραμμάριο, γεμίζει το σακούλι της στατιστικής αποτελεσματικότητας της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ο φόβος υπάρχει στην πόλη, αλλά πλέον είναι είτε ατομικός, πίσω από κλειστές πόρτες, είτε δεν εκφράζεται πολιτικά ως συλλογικό αίτημα.

Άλλωστε ελάχιστοι δημοσιογράφοι και ουδείς πολιτικός ζουν στις ....γκρίζες ζώνες της Αθήνας.

Κι αν ζούσαν, θα μπορούσαν να επωμισθούν το κόστος μιας ……καλής κλινικής στην Ελβετία…

Πηγή:«kathimerini»