Η πρώτη αντίδραση του κόσμου από το νέο πακέτο σκληρής λιτότητας, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μέσω του λεγόμενου μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής στρατηγικής, ήταν, ασφαλώς, ένα ισχυρό σοκ.
Μια πιο προσεκτική ανάγνωση των επιμέρους μέτρων που έχουν αποφασιστεί, προκαλεί απελπισία. Όχι τόσο από την πρωτοφανή ωμότητα των ρυθμίσεων που υιοθετήθηκαν από την κυβέρνηση, αφού, άλλωστε, οι Ελληνες είναι πλέον αρκετά …εξοικειωμένοι στην οικονομική αφαίμαξη που υφίστανται εδώ και ενάμιση χρόνο. Αλλά επειδή τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας.
Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι η χώρα θα παραμείνει στη μέγγενη του νέου Μνημονίου τουλάχιστον για 4,5 χρόνια ακόμα. Και το κυριότερο ότι, δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία θα κατεβαίνει ένα – ένα τα σκαλιά της φτώχειας και της οικονομικής εξαθλίωσης, αφού είναι φανερό ότι κυβέρνηση και τρόϊκα ακολουθούν με αξιοσημείωτη συνέπεια το δρόμο της καθημερινής ολίσθησης σε όλο και πιο επώδυνες, ακραίες επιλογές.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση πια ότι ο λογαριασμός του Γ. Παπανδρέου δεν βγαίνει και ότι οι θυσίες των πολιτών πηγαίνουν χαμένες.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει ότι και τα νέα μέτρα θα αποτύχουν. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα φαύλο – κύκλο μιας αδιέξοδης πολιτικής, που παγιώνεται και διευρύνεται συστηματικά, αφού τα μέτρα που λαμβάνονται προκειμένου να διορθώσουν τα λάθη και τις αστοχίες του πρώτου πακέτου, απλώς επιδεινώνουν την κατάσταση της οικονομίας, βαθαίνουν την ύφεση στην αγορά και καταδικάζουν οριστικά την κοινωνία στη φτώχεια.
Η αποτυχημένη συνταγή σκληρής λιτότητας του αρχικού Μνημονίου συνεχίζεται τώρα με ένα νέο λογαριασμό, που, μέχρι στιγμής, υπερβαίνει τα 28 δις. ευρώ για την περίοδο 2011 – 2015 και τον οποίο, φυσικά, καλείται να πληρώσει οι Ελληνες φορολογούμενοι.
Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, ακόμα και οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και οι άνεργοι.
Μπορεί να αμφισβητούνταν στην αρχή όσοι έλεγαν ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει και ότι η πολιτική του Μνημονίου είναι αδιέξοδη. Τώρα, όμως, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η μόνη λύση για την έξοδο από την κρίση είναι η επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου και η εφαρμογή μιάς άλλης, ρεαλιστικής πολιτικής που προτείνει ο Α. Σαμαράς.
ΕΤ
Μια πιο προσεκτική ανάγνωση των επιμέρους μέτρων που έχουν αποφασιστεί, προκαλεί απελπισία. Όχι τόσο από την πρωτοφανή ωμότητα των ρυθμίσεων που υιοθετήθηκαν από την κυβέρνηση, αφού, άλλωστε, οι Ελληνες είναι πλέον αρκετά …εξοικειωμένοι στην οικονομική αφαίμαξη που υφίστανται εδώ και ενάμιση χρόνο. Αλλά επειδή τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας.
Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι η χώρα θα παραμείνει στη μέγγενη του νέου Μνημονίου τουλάχιστον για 4,5 χρόνια ακόμα. Και το κυριότερο ότι, δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία θα κατεβαίνει ένα – ένα τα σκαλιά της φτώχειας και της οικονομικής εξαθλίωσης, αφού είναι φανερό ότι κυβέρνηση και τρόϊκα ακολουθούν με αξιοσημείωτη συνέπεια το δρόμο της καθημερινής ολίσθησης σε όλο και πιο επώδυνες, ακραίες επιλογές.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση πια ότι ο λογαριασμός του Γ. Παπανδρέου δεν βγαίνει και ότι οι θυσίες των πολιτών πηγαίνουν χαμένες.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει ότι και τα νέα μέτρα θα αποτύχουν. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα φαύλο – κύκλο μιας αδιέξοδης πολιτικής, που παγιώνεται και διευρύνεται συστηματικά, αφού τα μέτρα που λαμβάνονται προκειμένου να διορθώσουν τα λάθη και τις αστοχίες του πρώτου πακέτου, απλώς επιδεινώνουν την κατάσταση της οικονομίας, βαθαίνουν την ύφεση στην αγορά και καταδικάζουν οριστικά την κοινωνία στη φτώχεια.
Η αποτυχημένη συνταγή σκληρής λιτότητας του αρχικού Μνημονίου συνεχίζεται τώρα με ένα νέο λογαριασμό, που, μέχρι στιγμής, υπερβαίνει τα 28 δις. ευρώ για την περίοδο 2011 – 2015 και τον οποίο, φυσικά, καλείται να πληρώσει οι Ελληνες φορολογούμενοι.
Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, ακόμα και οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και οι άνεργοι.
Μπορεί να αμφισβητούνταν στην αρχή όσοι έλεγαν ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει και ότι η πολιτική του Μνημονίου είναι αδιέξοδη. Τώρα, όμως, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η μόνη λύση για την έξοδο από την κρίση είναι η επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου και η εφαρμογή μιάς άλλης, ρεαλιστικής πολιτικής που προτείνει ο Α. Σαμαράς.
ΕΤ
