Η πρωτοφανής, καθολική επίθεση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ κατά του Γ. Παπακωνσταντίνου, στη χθεσινή συνεδρίαση του διευρυμένου ΚΤΕ οικονομίας, για την ακολουθούμενη αδιέξοδη πολιτική του Μνημονίου, συνιστά, στην ουσία, πρόταση μομφής από κυβερνητικούς βουλευτές κατά της ίδιας της κυβέρνησής τους.
Για πρώτη φορά, αμφισβητούνται από την πλειοψηφία των βουλευτών βασικές επιλογές του πρωθυπουργού και αποδομείται συνολικά το πρόγραμμα κυβέρνησης – Τρόικας, που βυθίζει την οικονομία στην ύφεση, καταδικάζει την κοινωνία στη φτώχεια, ξεπουλά σε τιμή ευκαιρίας τη δημόσια περιουσία και παραδίδει τα κλειδιά της χώρας στους ξένους.
Είναι φανερό, μετά την εξέλιξη αυτή και τη δριμεία κριτική ενός τόσο μεγάλου τμήματος της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, ότι ο Γ. Παπανδρέου έχει απολέσει τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της Βουλής, την οποία οφείλει να διαθέτει ώστε να μπορεί να κυβερνήσει.
Οι βουλευτές σπεύδουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από την αποτυχημένη πολιτική του Μνημονίου, μη διστάζοντας να εγκαταλείψουν την υποστήριξη που παρείχαν προς την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, βλέποντας ότι η συγκεκριμένη πολιτική είναι λανθασμένη, κοινωνικά άδικη, αλλά και αναποτελεσματική.
Είναι, προφανώς, αξιοπερίεργο το γεγονός ότι, παρόλα αυτά, ο πρωθυπουργός, αν και φοβάται –βάσιμα πλέον– ότι το νέο, μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής θα καταψηφιστεί από τη Βουλή, αντί να αλλάξει μίγμα πολιτικής, μήπως και σώσει την «παρτίδα» στο παρά πέντε, εμμένει στην εφαρμογή σκληρών, ακραίων μέτρων λιτότητας, που οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, στην καταστροφή.
Είναι σαφές ότι η εφαρμογή του προγράμματος υπερβαίνει πλέον τα όρια της συνταγματικής νομιμοποίησης που παρέχεται στην κυβέρνηση να προχωρά σε τέτοιου είδους συμφωνίες και ότι ο κ. Παπανδρέου θα υποχρεωθεί, αργά ή γρήγορα, να συρθεί σε εκλογές.
ΕΤ
Για πρώτη φορά, αμφισβητούνται από την πλειοψηφία των βουλευτών βασικές επιλογές του πρωθυπουργού και αποδομείται συνολικά το πρόγραμμα κυβέρνησης – Τρόικας, που βυθίζει την οικονομία στην ύφεση, καταδικάζει την κοινωνία στη φτώχεια, ξεπουλά σε τιμή ευκαιρίας τη δημόσια περιουσία και παραδίδει τα κλειδιά της χώρας στους ξένους.
Είναι φανερό, μετά την εξέλιξη αυτή και τη δριμεία κριτική ενός τόσο μεγάλου τμήματος της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, ότι ο Γ. Παπανδρέου έχει απολέσει τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της Βουλής, την οποία οφείλει να διαθέτει ώστε να μπορεί να κυβερνήσει.
Οι βουλευτές σπεύδουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από την αποτυχημένη πολιτική του Μνημονίου, μη διστάζοντας να εγκαταλείψουν την υποστήριξη που παρείχαν προς την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, βλέποντας ότι η συγκεκριμένη πολιτική είναι λανθασμένη, κοινωνικά άδικη, αλλά και αναποτελεσματική.
Είναι, προφανώς, αξιοπερίεργο το γεγονός ότι, παρόλα αυτά, ο πρωθυπουργός, αν και φοβάται –βάσιμα πλέον– ότι το νέο, μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής θα καταψηφιστεί από τη Βουλή, αντί να αλλάξει μίγμα πολιτικής, μήπως και σώσει την «παρτίδα» στο παρά πέντε, εμμένει στην εφαρμογή σκληρών, ακραίων μέτρων λιτότητας, που οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, στην καταστροφή.
Είναι σαφές ότι η εφαρμογή του προγράμματος υπερβαίνει πλέον τα όρια της συνταγματικής νομιμοποίησης που παρέχεται στην κυβέρνηση να προχωρά σε τέτοιου είδους συμφωνίες και ότι ο κ. Παπανδρέου θα υποχρεωθεί, αργά ή γρήγορα, να συρθεί σε εκλογές.
ΕΤ
