Συμμαχία ΠΑΣΟΚ – Ελσας – ΜΑΤ

Κοινοβούλιο και κοινωνία, σε απόλυτη αντίθεση: Μέσα, 155 βουλευτές είπαν «ναι» στο Μεσοπρόθεσμο, ορισμένοι εξ’ αυτών πιεζόμενοι, εκβιαζόμενοι και -εν τέλει- αυτογελοιοποιούμενοι.

Έξω, πολλές χιλιάδες διαδηλωτών βροντοφώναξαν «όχι» και η φωνή τους ακούστηκε πιο δυνατά από τον θόρυβο των δυνάμεων καταστολής που είχαν διαταχθεί να επιβάλλουν συνθήκες απροκάλυπτης κρατικής τρομοκρατίας.

(Αλήθεια, πόσο επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός από το ξόδεμα αμέτρητων δακρυγόνων και χειροβομβίδων «κρότου – λάμψης»; Πόσο κοστίζει στο ήδη λεηλατημένο πορτοφόλι κάθε φορολογούμενου η ακόρεστη χρήση τους από τα ΜΑΤ;)

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κατορθώσει, σε διάστημα μικρότερο των δυο χρόνων, να πετύχει τα χαμηλότερα ποσοστά κυβερνητικής δημοφιλίας στην χώρα μας, από τότε που …ανακαλύφθηκαν οι δημοσκοπήσεις.

Η δυσαρμονία της κυβερνητικής πλειοψηφίας (άρα και της σύνθεσης της Βουλής) με το λαϊκό αίσθημα (δηλαδή, το εκλογικό σώμα) είναι προφανέστατη παρά ποτέ. Το πολιτικό θέμα που εγείρεται είναι μείζον.

Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση συνεχίζει απτόητη. Χθες πέρασε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, σήμερα περνάει και τον Εφαρμοστικό (του Μεσοπρόθεσμου) Νόμο. Με τραύματα έστω. Που δεν αφορούν αποκλειστικά και μόνο στην καταψήφιση από τον κ. Κουρουμπλή (ο μόνος «αντάρτης» που δεν αξίζει το συνοδευτικό «του γλυκού νερού»). Αλλά και στα όσα κωμικοτραγικά διημήφθησαν τις προηγούμενες μέρες.

Με τις απανωτές επιχειρήσεις «πειθούς», από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη προς …υποψήφιους απείθαρχους.

Με τις ασκήσεις νομοθετικής ακροβασίας από τον μετρ του είδους κ. Βενιζέλο, για τις αποδείξεις και το τέλος επιτηδεύματος.

Και με την ωμή παράβίαση του Κανονισμού της Βουλής από τον υποτιθέμενο θεματοφύλακά του, Πρόεδρο του Κοινοβουλίου κ. Πετσάλνικο (υπόλογο για τις -τύπου Μαγγίνα- πολεοδομικές παραβάσεις στο εξοχικό του) ο οποίος επέτρεψε στον κ. Αθανασιάδη να εξηγήσει πώς το περιφερόμενο ανά τα ΜΜΕ «όχι» του, μετατράπηκε σε «ναι». Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας!

Τραυματισμένη λοιπόν στο εσωτερικό της και πλήρως απονομιμοποιημένη στην κοινωνία (έκφραση που χρησιμοποίησε προσφάτως ακόμη και η κ. Αντωνίου, η οποία -παρά τις αντιρρήσεις της- ψηφίζει πάντα «ο,τι πεί το κόμμα» ), η κυβέρνηση πορεύεται με παρηγοριά την ενθουσιώδη υποδοχή των πεπραγμένων της από τους (ανακουφισμένους, λόγω της υπερψήφισης του Μεσοπρόθεσμου) κ.κ. Μπαρόζο, Μέρκελ, Φαν Ρομπάϊ, Ρεν, Σόιμπλε, Τρισέ, Λαγκάρντ και λοιπούς εταίρους και εταίρες.

Από χθες, έχει και έναν νέο σύμμαχο: την κ. Ελσα Παπαδημητρίου, μέχρι πρότινος βουλευτή της ΝΔ, αν και -χρόνια τώρα- στενή πολιτική φίλη της κ. Ντόρας Μπακογιάννη. Η πρόεδρος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» δήλωσε …. παρούσα. Η κ.Παπαδημητρίου πήγε ένα βήμα πιο πέρα: Ψήφισε «ναι». Ισως για να εξασφαλίσει 100% τη διαγραφή της. Και για να δώσει ένα απολύτως ξεκάθαρο μήνυμα συμπόρευσής της με την κυβερνητική πολιτική και τις έξωθεν επιταγές.

Επιπλέον, η κυβέρνηση από χθες έχει και έναν νέο εταίρο: Τα ΜΑΤ! [.....]

Η ΕΛ.ΑΣ πλέον ασκεί πολιτική. Σχεδιάζει, εφαρμόζει και εκτελεί το …καθήκον της αντιπαράθεσης με όσους αντιτίθενται στο Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και την κυβερνητική πολιτική. Με τον τρόπο που εκείνη ξέρει: Συνεχείς και εκτεταμένες επιθέσεις σε διαδηλωτές, άπειρα δακρυγόνα, περισσότερες από ποτέ χειροβομβίδες «κρότου – λάμψης», ξυλοδαρμούς πολιτών, επίδειξη -εν τέλει- κρατικής βίας.

Η ιδιότυπη αυτή κυβερνητική συμμαχία είναι σαφές ότι δεν έχει καμία σχέση με τη λαϊκή εντολή της 4ης Οκτωβρίου 2009.

Η αδυναμία κυβερνητικών στελεχών, βουλευτών και άλλων επωνύμων πολιτικών παραγόντων να κάνουν ακόμη και απλές δημόσιες εμφανίσεις, το επιβεβαιώνει εμφατικά[.....]

Ε

Πολιτικό στριπτίζ με κυνικές ομολογίες

Απο τις χθεσινές τοποθετήσεις των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και των υπουργών της κυβέρνησης Παπανδρέου κατέστη σαφές ότι η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή δίνει θετική ψήφο στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015 και στον εφαρμοστικό νόμο.

Για μια ακόμα φορά, οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, με μια εντυπωσιακή αλλαγή στάσης, πέρασαν από την αυστηρή κριτική στο Μνημόνιο ΙΙ και στα νέα, σκληρά και αναποτελεσματικά μέτρα που περιέχει, στην έμπρακτη στήριξη της αδιέξοδης κυβερνητικής πολιτικής.

Οι λεονταρισμοί των προηγούμενων ημερών και η αποδόμηση του Μεσοπρόθεσμου ως κοινωνικά άδικου και καταστροφικού από σημαντικό αριθμό βουλευτών μετατρέπονται με χαρακτηριστική ευκολία από τα ίδια στελέχη σε παροχή θετικής ψήφου κατά τη σημερινή, κρίσιμη για τη χώρα ψηφοφορία που θα οδηγήσει στην επιβολή ενός προγράμματος μέτρων τα οποία καταδικάζουν την κοινωνία στη φτώχεια και την οικονομία στην ύφεση.

Είναι βέβαιο ότι η εφαρμογή του νέου προγράμματος ακραίας λιτότητας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την ελληνική οικονομία στην ολοκληρωτική καταστροφή.

Και είναι σίγουρο ότι, αργά ή γρήγορα, θα υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση, είτε από αυτή είτε από την επόμενη κυβέρνηση.

Το ερώτημα είναι: Εάν η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών προτίθεται, όπως προανήγγειλε, να προχωρήσει σε εκλογικεύσεις ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι, γιατί το Μεσοπρόθεσμο προωθήθηκε προς ψήφιση με ακόμα σκληρότερα μέτρα από τα αρχικά προβλεπόμενα;

Η κυνική ομολογία του υπουργού Οικονομικών Ε. Βενιζέλου ότι η Ελλάδα δεν είναι δημοσιονομικά αυτεξούσια και κύρια του Προϋπολογισμού της δίνει την απάντηση, καθώς η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει φροντίσει να παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους ξένους.
ET

Ο ένας αποκαλεί τον άλλο ψεύτη και αποτυχημένο!

Βαθαίνει το ρήγμα μεταξύ του τέως και του νυν «τσάρου» της οικονομίας, καθώς ο ένας προσπαθεί να φορτώσει στον άλλο τις ευθύνες για την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής και το αδιέξοδο που μεγαλώνει διαρκώς.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος αντάλλαξαν και τα πρώτα δημόσια πυρά αλλά, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της «δημοκρατίας» και του Φοίβου Κλαυδιανού, στο παρασκήνιο έχει ξεσπάσει ανηλεής πόλεμος.

Η πλευρά Βενιζέλου, προκειμένου να δικαιολογήσει την ψυχρολουσία που υπέστη τις τελευταίες ημέρες, δεν διστάζει να κατηγορήσει ακόμη και ως «ψεύτη» τον κ. Παπακωνσταντίνου.

Του χρεώνει συγκεκριμένα ότι ανακοίνωσε αλλαγές και «βελτιώσεις» στο Μεσοπρόθεσμο χωρίς συνεννόηση με τους δανειστές, με αποτέλεσμα, όταν ο κ. Βενιζέλος πήγε στο Eurogroup, να βρεθεί ενώπιον δυσάρεστων εκπλήξεων.

Ορισμένοι από την ίδια πλευρά καταλογίζουν μάλιστα και σκοπιμότητα στον κ. Παπακωνσταντίνου ότι εν όψει της αποχώρησής του από το υπουργείο Οικονομικών ήθελε να εκθέσει τον αντικαταστάτη του.

Η αντεπίθεση εκδηλώθηκε από τον κ. Παπακωνσταντίνου μέσω συνέντευξής του σε κυριακάτικη εφημερίδα, στην οποία υποστηρίζει ότι πολλές από τις αλλαγές είχαν συμφωνηθεί με την τρόικα πριν από τον ανασχηματισμό και αφήνει να εννοηθεί ότι η συμφωνία ενδεχομένως «χάλασε» αμέσως μετά, όταν ανέλαβε το υπουργείο ο κ. Βενιζέλος.

Με την ιδιότητα του υπουργού Περιβάλλοντος πλέον, ο κ. Παπακωνσταντίνου ειρωνεύεται τον διάδοχό του, φτάνοντας στο σημείο να δηλώσει ότι ο κ. Βενιζέλος «έχει ήδη αντιληφθεί από πρώτο χέρι τη δυσκολία του εγχειρήματος», προσθέτοντας ότι «πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις πραγματικά».

Στο επιτελείο του κ. Βενιζέλου πνέουν μένεα ύστερα από τις δηλώσεις αυτές και, σύμφωνα με πληροφορίες, στελέχη προσκείμενα στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης ετοιμάζονται να θέσουν γενικότερο θέμα για τον κ. Παπακωνσταντίνου, ακόμη και αποπομπής του από την κυβέρνηση, εφόσον επιβεβαιωθεί επίσημα ότι δεν είχε πει την αλήθεια για τις αλλαγές στα μέτρα.

Ο εμφύλιος αυτός αντανακλά και τη γενικότερη διάλυση της κυβέρνησης παρά τον ανασχηματισμό.

Φαίνεται μάλιστα ότι και ο νέος αντιπρόεδρός της βλέπει να καταρρέουν οι ελπίδες του ότι θα ακολουθούσε μια (ελαφρά έστω) ανάκαμψη, την οποία θα μπορούσε να πιστωθεί ο ίδιος.

Γι’ αυτό και αντιμετωπίζει το δίλημμα αν τον ευνοεί στα σχέδιά του να «μακροημερεύσει» η παρούσα κυβέρνηση, απειλώντας να συμπαρασύρει στην απόλυτη καταστροφή και τον ίδιο, ή είναι προτιμότερο να «πέσει» σύντομα, ώστε να διατηρήσει κάποιες ελπίδες για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ.

Ηδη ο κ. Βενιζέλος τσαλακώνεται συνεχώς. Ακόμη και για το θέμα του μπόνους των αποδείξεων είναι εκτεθειμένος, αφού το απέδωσε σε «παρεξήγηση» και σε λάθος ερμηνεία της «νομοτεχνικής διατύπωσης».

Αποδεικνύεται όμως ότι δεν είναι έτσι, αφού είχαν προϋπολογιστεί περί τα 600.000.000 ευρώ από την αναδρομική κατάργησή του, την οποία μάλιστα είχε εισηγηθεί ο «βενιζελικός» βουλευτής Γ. Αμοιρίδης.

Και τώρα, με την αναδίπλωση του κ. Βενιζέλου -αφού στο μεταξύ δέχθηκε τα δημόσια πυρά του έτερου αντιπροέδρου Θ. Πάγκαλου, ο οποίος δήλωσε υπέρμαχος του κινήματος των αποδείξεων- αναζητούνται άλλοι τρόποι για να καλυφθεί η νέα «τρύπα»!

Ο κ. Βενιζέλος ζορίζεται τέλος και σε πιο… μεσοπρόθεσμη βάση, καθώς βλέπει ότι το χρέος δεν είναι με τίποτα βιώσιμο. Γι’ αυτό και αναγκάστηκε να μιλήσει ήδη για την ανάγκη μιας «διαφορετικής αντίληψης ως προς τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του», κάνοντας το πρώτο βήμα υπέρ της πρότασης του άτυπου συμβούλου του Θ. Πελαγίδη περί «αναδιάρθρωσης κατά 30%».

Ανίκανοι να πράξουν το αυτονόητο

Ενώ η Ελληνική πολιτική ζωή και η ελληνική κοινωνία βρίσκονται στο σημείο μηδέν εν όψει της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Σταθερότητας από τη Βουλή, τα νέα από την Ευρώπη δείχνουν ότι υπάρχει αισιοδοξία για μαζική συμμετοχή των ιδιωτών θεσμικών επενδυτών στη νέα στήριξη της Ελλάδας.

Οι εναλλακτικές προτάσεις προβλέπουν είτε επανεπένδυση του 50% του συνολικού ποσού για 30 χρόνια με επιτόκιο κάτω του 4% είτε εθελοντική ανανέωση για διάρκεια 5 ετών όλων των ομολόγων που λήγουν στη διάρκεια των επομένων 3 ετών.

Οι ειδήσεις από Βρυξέλλες, Παρίσι και Βερολίνο δείχνουν ότι οι εταίροι μας ανησυχούν όσο και εμείς για την πιθανότητα ελληνικής χρεοκοπίας.

Αυτό θεωρητικά σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει ακόμη δυνατότητες διαπραγμάτευσης για την εφαρμογή ενός προγράμματος ρεαλιστικού ως προς τους δημοσιονομικούς στόχους αλλά ταυτόχρονα και κοινωνικά αποδεκτού, έτσι ώστε να είναι εφαρμόσιμο στην πράξη.

Δυστυχώς, το φως που διαφαίνεται από την Ευρώπη συνδυάζεται με σκοτάδι στις δυνατότητες που εμφανίζει αυτή τη στιγμή η χώρα για μια αποτελεσματική πολιτική διαχείρισης της κρίσης.

Η κυβέρνηση ούτε μετά τον ανασχηματισμό δείχνει να έχει οποιαδήποτε δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης υπέρ των συμφερόντων της χώρας.

Επιμένει στην προπαγάνδα «Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία», οδηγούμενη με μαθηματική ακρίβεια σε ένα αδιέξοδο που θα το πληρώσει ακριβά η ελληνική κοινωνία.

Είναι φανερό ότι εδώ που φτάσαμε η μόνη λύση είναι η προσφυγή στο λαό. Εκείνος θα δώσει το σύνθημα της επανεκκίνησης και της επαναδιαπραγμάτευσης σε μια βάση που θα δίνει ελπίδα στην Ελλάδα και εγγυήσεις στους εταίρους μας ότι δεν θα χάσουν τα λεφτά τους.

Βασική προϋπόθεση, βέβαια, να σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν δανειολήπτες και να συμπεριφερθούμε σαν χώρα μέλος της Ε.Ε. που απευθύνεται στους εταίρους της.
ET

Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί

Δεν πάει πια μέσα απ’ τις λέξεις η υπόθεση, έλεγε ένας ευκλεής του ποιητικού μας τρόπου, αλλά ο πρωθυπουργός φαίνεται, έγραφε ο Γιάννης Τριάντης στην «Ε», πως έχει διαφορετική άποψη.

Ακατάβλητος χρησιμοποιεί τις ίδιες άσαρκες λέξεις, τις ίδιες παρενδυματικές φράσεις, τα ίδια ασύστολα ψεύδη…

Μίλησε φέρ’ ειπείν για πολύμηνη, σκληρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους για την 5η δόση και το νέο δάνειο. Αν εννοεί ότι κατόρθωσε να πείσει τους Ευρωπαίους να παράσχουν τα χρήματα αυτά, ψεύδεται.

Διότι γνωρίζει όλος ο κόσμος ότι εδώ και μήνες έχει αποφασιστεί να δοθεί το «νέο πακέτο σωτηρίας», για λόγους που υπερβαίνουν την «ελληνική υπόθεση» και αφορούν ευθέως την Ενωση στο σύνολό της.

Με αυστηρούς όρους και άκαμπτη επιμονή στην ίδια ολέθρια συνταγή, δίνεται η νέα -ψευδώνυμη- βοήθεια.

Αναπόφευκτο συνεπώς το ερώτημα: Ζήτησε και πέτυχε καλύτερους όρους ο πρωθυπουργός; Ποιοι είναι αυτοί;

Μειώνεται δραστικά το τοκογλυφικό επιτόκιο;

Διαφοροποιείται το ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο;

Μήπως εννοεί ο πρωθυπουργός τη «διαδικασία της Βιέννης» ή την πρόσκαιρη απαλλαγή της Ελλάδος από την υποχρέωσή της να συγχρηματοδοτεί το ΕΣΠΑ; Μα αυτά διατυπώθηκαν ως σκέψεις και προτάσεις των εταίρων εδώ και μήνες (ειδικά το πρώτο) χωρίς να έχει υπάρξει σχετικό ελληνικό αίτημα….

Τελικά το ίδιο έργο το έχουμε ξαναδεί το 2010 με το πρώτο Μνημόνιο .

Έλλειψη φαντασίας; …… ή ακολουθούν την πετυχημένη συνταγή, χωρίς όμως να αντιλαμβάνονται ότι ο λαός ξύπνησε και αποτινάσσει από επάνω του τον καλλιεργημένο φόβο και τα εκβιαστικά (ψευτο) διλήμματα;

Kυβέρνηση του τρόμου

«Η (δεύτερη) μεγάλη σφαγή των εισοδημάτων» θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ο τίτλος των ανακοινώσεων του νέου υπουργού Οικονομικών.

Κι αν πέρσι η σφαγή αυτή περιορίστηκε στο δημόσιο τομέα και τους συνταξιούχους, φέτος επεκτείνεται παντού.

Με τη μέθοδο της «έκτακτης» (τι σόι έκτακτο είναι ένα μέτρο που θα ισχύσει για πέντε χρόνια;) εισφοράς θα φορολογηθούν σχεδόν όλοι οι φορολογούμενοι που ΔΗΛΩΝΟΥΝ εισοδήματα.

Η υπογράμμιση της λέξης («δηλώνουν») έχει διπλή σημασία. Πρώτον, διότι οι φορολογούμενοι που καλούνται σήμερα να (ξανα)πληρώσουν είναι οι συνεπέστεροι. Δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματά τους και, επιπλέον, έχουν ήδη φορολογηθεί στην πηγή. Η εκ νέου φορολόγησή τους είναι διπλά άδικη και η αδικία αυτή συνιστά πολιτική και κοινωνική ανηθικότητα.

Δεύτερον, διότι η ανάγκη να φορολογηθούν ξανά οι ίδιοι άνθρωποι προκύπτει από το γεγονός ότι κάποιοι άλλοι ΔΕΝ πληρώνουν.

Φορολογούμενοι με τα ίδια ή και μεγαλύτερα εισοδήματα με αυτούς που πληρώνουν, έχουν τον τρόπο να μην τα δηλώνουν, αφού οι μηχανισμοί του κράτους αποδεικνύονται ανίκανοι να τους εντοπίσουν και να τους υποχρεώσουν να πληρώσουν.

Το σπόρ της φοροδιαφυγής είναι μεν διαχρονικό, αλλά στις σημερινές συνθήκες τείνει να προσλάβει ακραία εγκληματικά χαρακτηριστικά. Και για όσους το διαπράττουν και, κυρίως, για όσους έχουν την υποχρέωση να το καταπολεμήσουν και δεν θέλουν ή δεν μπορούν.

Πέρσι, όταν ανακοινώθηκε το πρώτο φοροεισπρακτικό πακέτο, η κυβέρνηση είχε το άλλοθι του επείγοντος. Σημάδια ότι θα απαιτηθούν κι άλλα μέτρα υπήρχαν πολλά. Φαίνεται ότι οι μόνοι που δεν τα έβλεπαν ήταν οι του υπουργείου Οικονομικών. Εκτός αν είχαν από τότε κατά νου να κάνουν τα ίδια, δηλαδή αυτά που ανακοινώθηκαν τώρα: φοροεπιδρομή επί των συνεπών φορολογουμένων.

Μιλάμε για υπερφορολόγηση των ίδιων ανθρώπων, για εισοδήματα που έχουν ήδη υποστεί από πέρσι παντός είδους μειώσεις, άμεσες και έμμεσες, οριζόντιες και κάθετες.

Επι ένα χρόνο η κυβέρνηση αδυνατεί να βρει άλλες πηγές εσόδων πέρα από την υπερφορολόγηση των συνήθων υποζυγίων. Βολοδέρνει με τις αποκρατικοποιήσεις (ούτε μία δεν έχει γίνει), καμία αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας δεν έκανε, αδυνατεί να κάνει ουσιαστική περιστολή των κρατικών δαπανών.

Μοιραία καταφεύγει στην ίδια συνταγή, εξαπολύοντας φορολογικές επιδρομές εναντίον όσων έχουν ήδη πληρώσει διπλά και τριπλά. Δυστυχώς και ο νέος υπουργός Οικονομικών κατέφυγε στην πεπατημένη, που αποδεικνύεται λαιμητόμος για τα εισοδήματα της συντριπτικής πλειονότητας των ελληνικών νοικοκυριών.

Υπάρχει και χειρότερο; Με τέτοια μυαλά και τέτοια ανικανότητα, τίποτα δεν εγγυάται ότι δεν θα κληθούμε να πληρώσουμε ….ΚΑΙ ΒΑΡΥΤΕΡΟ τίμημα!

Ε

Η κοινή γνώμη συντάσσεται με το σθεναρό «ΟΧΙ» Σαμαρά

Από τα ευρήματα της εξαμηνιαίας έρευνας της MRB που δημοσιοποιήθηκαν προχθές προκύπτουν καθαρό προβάδισμα της Ν.Δ. στην πρόθεση ψήφου και πλήρης υπεροχή του Αντώνη Σαμαρά σε όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Είναι σαφές ότι η κοινή γνώμη επιβραβεύει τη σθεναρή και υπεύθυνη στάση Σαμαρά που αρνείται να συναινέσει στην αδιέξοδη πολιτική του Μνημονίου, η οποία οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή και καταδικάζει την κοινωνία στη φτώχεια.

Παράλληλα, είναι φανερό ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. αρχίζει να κερδίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών, οι οποίοι διαπιστώνουν ότι η επιμονή Σαμαρά στην επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και η πρόταση για την αλλαγή του μίγματος οικονομικής πολιτικής αποτελούν τη μοναδική ελπίδα της χώρας για την έξοδο από την κρίση.

Ο Αντώνης Σαμαράς καθιστά ξεκάθαρο ότι διαθέτει το ρεαλισμό να προτείνει ανάπτυξη αντί της ύφεσης και την αποφασιστικότητα να διαπραγματευθεί αποτελεσματικά με τους δανειστές της χώρας, την ώρα που ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου εμφανίζεται αδύναμος σκύβοντας το κεφάλι στους ξένους.

Δείχνει ότι έχει το σθένος να αντισταθεί στις πιέσεις των ισχυρών να συναινέσει στο καταστροφικό πρόγραμμα κυβέρνησης – Τρόικας, όπως έκανε και χθες, διατυπώνοντας, με σοβαρά επιχειρήματα, ένα ηχηρό «όχι» στο τελεσίγραφο των κεντροδεξιών ηγετών.

Και αποδεικνύει ότι υπάρχουν περιθώρια αλλαγών, την ώρα που ο νέος «τσάρος» της οικονομίας Ε. Βενιζέλος καλύπτεται πίσω από τις αστοχίες του προκατόχου του για να επιβάλει ακόμα πιο επαχθή μέτρα από αυτά που είχε προωθήσει ο Γ. Παπακωνσταντίνου.

Η δικαίωση του προέδρου της Ν.Δ. έρχεται μέσα από την καταγραφόμενη από τα εξαγόμενα των δημοσκοπήσεων ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, αλλά, κυρίως, με την ολοένα και πιο φανερή, αναγνώριση, ακόμα και από τους Ευρωπαίους, της ανάγκης να αλλάξει επιτέλους αυτό το μίγμα της αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής.

ΕΤ

Πιο σκληρή πολιτική λιτότητας με υπογραφή Βενιζέλου

Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, σε συνδυασμό με την προσπάθεια διαμόρφωσης ενός κλίματος αισιοδοξίας, ότι κάτι πάει να αλλάξει στην οικονομία, δεν κράτησαν περισσότερο από μια μέρα.

Μόλις χθες, η Τρόικα ανακάλυψε ότι δημόσια έσοδα της τάξης των 3,8 δισ. ευρώ από φορολογικά και άλλα μέτρα που έχουν προβλεφθεί στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής δεν μπορούν να εισπραχθούν και θα πρέπει να αναζητηθούν άλλοι τρόποι προκειμένου να καλυφθεί και αυτή η «μαύρη τρύπα» στον Προϋπολογισμό.

Σε απλά ελληνικά, αυτό μεταφράζεται σε νέα σκληρά μέτρα που θα πλήξουν ακόμα περισσότερο τα εισοδήματα των νοικοκυριών, αφού, μεταξύ άλλων, στο τραπέζι τίθενται πλέον ταυτόχρονα και η μείωση του αφορολογήτου ορίου των 12.000 ευρώ και η επιβολή της έκτακτης εισφοράς.

Είναι φανερό, δηλαδή, ότι ο λογαριασμός της αποτυχίας της αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής θα σταλεί και πάλι στην κοινωνία με ακόμα πιο επώδυνα μέτρα.

Αντί της ανακούφισης των εργαζομένων και συνταξιούχων που υπόσχεται στα λόγια ο νέος υπουργός Οικονομικών, έρχονται ρυθμίσεις ακόμα πιο επαχθείς από τις προηγούμενες, για να καταδικάσουν οριστικά την κοινωνία στη φτώχεια.

Και αντί της ανάπτυξης που επαγγέλλεται ο Ε. Βενιζέλος, αναμένεται να παγιωθεί η ύφεση στην αγορά, πολλαπλασιάζοντας με γεωμετρική πρόοδο τα λουκέτα και τις απολύσεις.

Οι λεονταρισμοί του νέου αντιπροέδρου ότι υπάρχουν περιθώρια για αλλαγές προς την κατεύθυνση της λήψης ηπιότερων μέτρων αποδεικνύεται ότι ισχύουν μόνο για εσωτερική κατανάλωση, σε μια προσπάθεια να κατευναστούν οι αντιδράσεις των Αγανακτισμένων, αλλά και των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.

Τα ρητορικά σχήματα καταρρίπτονται στην πράξη από τα οικονομικά μεγέθη και την Τρόικα και μετατρέπονται σε εφαρμογή ακόμα πιο σκληρής πολιτικής λιτότητας.

ΕΤ

Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς

Οσοι τυχόν ανέμεναν από το νέο υπουργό Οικονομικών Ε. Βενιζέλο να σηματοδοτήσει κάποια αλλαγή πολιτικής και να ακυρώσει τουλάχιστον ορισμένες από τις επώδυνες ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο φορολογικό πακέτο που είχε καταρτίσει ο προκάτοχός του Γ. Παπακωνσταντίνου διαψεύστηκαν οικτρά.

Οι τροποποιήσεις τις οποίες, όντως, αποφάσισε να επιφέρει ο νέος «τσάρος» της οικονομίας στο λεγόμενο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής στην πραγματικότητα προβλέπουν τα ίδια και ακόμη πιο επαχθή φορολογικά μέτρα.

Είναι αξιοσημείωτο, μεταξύ άλλων, ότι το χαράτσι της έκτακτης εισφοράς επεκτείνεται και σε ελεύθερους επαγγελματίες με εισοδήματα χαμηλότερα των 12.000 ευρώ, ώστε να σταλεί πιο καθαρά το νέο κοινωνικό μήνυμα που επαγγέλλεται ο κ. Βενιζέλος.

Ο νέος υπουργός Οικονομικών επέλεξε να απευθύνει, από το βήμα της Βουλής και την ώρα των κεντρικών δελτίων ειδήσεων, μια ενδιαφέρουσα ομιλία, με αξιόλογα επιχειρήματα, με την οποία προσπάθησε να δώσει την εικόνα μιας νέας κυβέρνησης, που φέρει το δικό του κοινωνικό, πολιτικό στίγμα και η οποία στέκεται κοντά στον πολίτη, αναγνωρίζοντας τις θυσίες στις οποίες υποβάλλεται.

Την ίδια στιγμή, όμως, ο κ. Βενιζέλος όχι μόνο δεν έκανε τίποτα προκειμένου να ανακουφίσει τον κόσμο αυτόν από τα βάρη, αλλά, αντίθετα, του προσθέτει και νέα.

Πλανάται πλάνην οικτράν ο νέος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης εάν πιστεύει ότι με τη ρητορική του θα αντιστρέψει το κλίμα και θα εξαπατήσει την κοινή γνώμη, που υφίσταται τις συνέπειες της πολιτικής του Μνημονίου.

Καλά τα λόγια και η επιχειρηματολογία υπέρ του πολίτη, σημαντική για τον ίδιο τον κ. Βενιζέλο η εσωκομματική επιτυχία να ρίξει τον πρωθυπουργό στη σκιά του, όμως χρειάζονται έργα για την ελάφρυνση της κοινωνίας και την ανάκαμψη της οικονομίας, τα οποία, δυστυχώς, δεν βλέπουμε.

ΕΤ

14 μήνες από την εφαρμογή του Μνημονίου ομολογούν δημόσια το αυτονόητο

Αφού οδήγησαν την ελληνική οικονομία στην ύφεση και καταδίκασαν την κοινωνία στη φτώχεια, διαπίστωσαν τώρα ότι το Μνημόνιο απέτυχε, ο λογαριασμός δεν βγαίνει και θα πρέπει να ληφθούν μέτρα προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης.

Είναι χαρακτηριστικές η επισήμανση του προέδρου του Εurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ότι κατανοεί απόλυτα τις δύσκολες ημέρες που περνά ο ελληνικός λαός και η διαβεβαίωσή του ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί από τους εταίρους, ώστε να βγει από το τραγικό αδιέξοδο που έχει προκαλέσει η ύφεση.

Το παράδοξο είναι ότι, την ίδια στιγμή που αναγνωρίζουν την ανάγκη λήψης μέτρων ανάπτυξης, μας ζητούν, ως προϋπόθεση για την αποδέσμευση της πέμπτης δόσης του δανείου, την ψήφιση από τη Βουλή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος.

Ομως, οι ρυθμίσεις του λεγόμενου Μνημονίου ΙΙ είναι αυτές που παγιώνουν το φαύλο κύκλο της ύφεσης.

Κι αυτό, γιατί επιβάλλουν νέες δραστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και δραματική αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων, εξανεμίζοντας την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών, νεκρώνοντας την αγορά και φέρνοντας νέα λουκέτα και χιλιάδες απολύσεις.

Χρειάστηκε να περάσουν 14 μήνες από την εφαρμογή του Μνημονίου, προκειμένου οι εταίροι να ομολογήσουν δημόσια το αυτονόητο. Οτι, δηλαδή, η μείωση των ελλειμμάτων δεν περνάει μέσα από την ύφεση, στην οποία οδηγούν τα ακραία μέτρα λιτότητας, αλλά μέσα από την ανάπτυξη.

Το πρόβλημα είναι ότι αυτό δεν το έχει κατανοήσει ακόμα η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.

Είναι δεδομένο ότι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα θα έχει ως αποτέλεσμα νέες θυσίες χωρίς αντίκρισμα για τους πολίτες.

Είναι, όμως, φανερό, ότι στην Ευρώπη πλέον διαμορφώνεται πρόσφορο έδαφος για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου, αλλά και επανεξέταση του Μεσοπρόθεσμου.

Το ακατανόητο είναι γιατί η κυβέρνηση εμμένει πεισματικά σε μια αδιέξοδη πολιτική.

ΕΤ

«Άκυρο το Μνημόνιο με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας»

Η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» (στο εξής «Σύμβαση») μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της περιλαμβάνει συγκεκριμένες διατάξεις, οι οποίες πάσχουν από απόλυτη ακυρότητα, κατά το Ενωσιακό Ευρωπαϊκό Δίκαιο, και δημιουργούν πολιτικές παρενέργειες ως προς την ουσία τους, όπως γράφει ο κ.Πέτρος Μηλιαράκης* σε άρθρο του στα Επίκαιρα(9/6/11).

Αρχικώς, παρατηρείται ότι στο «Προοίμιο» της Σύμβασης (βλ. άρθρο 6) έχει τεθεί ο όρος συνάρτησής της με το «Μνημόνιο Συνεννόησης» (στο εξής «Μνημόνιο»), το οποίο «μπορεί κατά διαστήματα να τροποποιηθεί / ή και να συμπληρωθεί» – όπως επιχειρείται προσφάτως.

Επίσης, η Σύμβαση περιλαμβάνει και ιδιαίτερο κεφάλαιο (βλ. άρθρο 14) ως προς το εφαρμοστέο Δίκαιο και τη δικαιοδοσία. Δυνάμει του άρθρου αυτού, η «οποιαδήποτε διένεξη» τίθεται στη δικαιοδοτική κρίση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), ενώ κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση διέπεται και ερμηνεύεται σε εφαρμογή του «Αγγλικού Δικαίου».

Περαιτέρω, η Ελλάδα, αμετακλήτως και άνευ όρων, παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει αναφορικώς με την ίδια ή τα περιουσιακά της στοιχεία, όπως παραιτείται και από τα ένδικα μέσα που δικαιούται. Επίσης, γίνεται ρητή αναφορά στις διατάξεις τηςπαρ. 9 του άρθρου 126 ΣΛΕΕ και του άρθρου 136 ΣΛΕΕ. Τα δε άρθρα αυτά συλλειτουργούν για το συντονισμό και την εποπτεία της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ωστόσο, όμως, ως κανόνες Δικαίου, δεν εφαρμόστηκαν από τα Θεσμικά Όργανα – όπως αποδεικνύεται παρακάτω.

Δεν λειτούργησαν οι Θεσμοί –Οι ευθύνες των Οργάνων της Ένωσης

Από την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 126 ΣΛΕΕ, που επικαλείται η Σύμβαση και που αφορούν στο Μνημόνιο, προκύπτουν τα εξής: 1) Τα κράτη-μέλη έχουν υποχρέωση να αποφεύγουν τα υπερβολικά δημοσιονομικά ελλείμματα, ενώ η Επιτροπή έχει τη ρητή υποχρέωση και ευθύνη: α) να παρακολουθεί την εξέλιξη της δημοσιονομικής κατάστασης και το ύψος του δημοσίου χρέους τους, β) να εντοπίζει τις μεγάλες αποκλίσεις, γ) να προβαίνει σε σχετικές εκθέσεις και δ) να ενημερώνει το Συμβούλιο.2) Το Συμβούλιο, επίσης, έχει ρητή υποχρέωση και ευθύνη να αποφασίζει για το υπερβολικό έλλειμμα.3) Οι Συνθήκες, κατά τρόπο προδήλως βέβαιον, δεν επιτρέπουν να ανακύψει αιφνιδίως υπερβολικό έλλειμμα.

Άλλωστε, το Συμβούλιο «χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση» παρεμβαίνει στις παρεκκλίσεις της δημοσιονομικής πολιτικής. Αξιο σημείωτο είναι, δε, ότι αρχικώς οι παρεμβάσεις – συστάσεις είναι μυστικές. Το Συμβούλιο, όμως, όταν διαπιστώσει την έλλειψη αποτελεσματικής δράσης, προβαίνει σε «δημόσια ανακοίνωση».

Περαιτέρω:4) Το Συμβούλιο έχει συγκεκριμένες αρμοδιότητες και ιδιαίτερες ευθύνες, προτού το παρεκτρεπόμενο κράτος-μέλος «εκτεθεί στις αγορές». Έτσι, σε περίπτωση δημοσιονομικής παρεκτροπής, το Συμβούλιο, κυρίως και καταρχάς:α)Υποχρεώνει το παρεκτρεπόμενο κράτος να μην «εκδώσει ομολογίες και χρεόγραφα», προτού προβεί σε δημόσια ενημέρωση των στοιχείων της δημοσιονομικής του κατάστασης. (Εάν, παρά ταύτα, εκδοθούν οι «σχετικοί τίτλοι» και οι αγορές ανταποκριθούν, αυτό θα λάβει χώρα με αποκλειστική ευθύνη των αγορών.)

β)Καθορίζει το εύρος και τα ακριβή στοιχεία που απαιτούνται ως πρόσθετες δημόσιες πληροφορίες, πριν από την «έκδοση ομολογιών και χρεογράφων».

γ)Προσκαλεί την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να αναθεωρήσει την πολιτική του δανεισμού της έναντι του εν λόγω κράτους.

δ)Επιβάλλει ακόμη και πρόστιμα εύλογου ύψους ή απαιτεί ακόμη και άτοκες καταθέσεις. (Ενταύθα επισημειώνεται ο όρος «ατόκως»!)

ε)Στερεί, υπό προϋποθέσεις, ακόμη και το δικαίωμα ψήφου στο Συμβούλιο. (Έσχατο μέτρο!)Κατ’ ουσίαν, δηλαδή, το Συμβούλιο, με ευθύνη του, θέτει στο παρεκτρεπόμενο κράτος-μέλος προϋποθέσεις, προτού αυτό εκτεθεί σε δημόσιο δανεισμό. Τα «πρόσθετα» δε «στοιχεία» που απαιτούνται προφανώς δεν αφορούν στα όσα (μόνο) η οικεία (Εθνική) Στατιστική Υπηρεσία παρέχει.

Οι προαναφερόμενες πρόνοιες των πρωτογενών Συνθηκών δεν αφορούν μόνο στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Το άρθρο 126 ΣΛΕΕ είναι το αυτό με το προϊσχύσαν άρθρο 104 ΣυνθΕΚ. Αναφερόμαστε, δηλαδή, σε πάγιες πολιτικές αλλά και σε διαχρονικέςευθύνες που έχει εγκαθιδρύσει το πρωτογενές Κοινοτικό και ήδη Ενωσιακό Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Με βάση τα προεκτεθέντα, αναντίρρητο είναι ότι αφενός μεν δεν λειτούργησαν οι Θεσμοί και αφετέρου ότι τα αρμόδια Όργανα της Κοινότητας –και ήδη Ένωσης– δεν πολιτεύτηκαν στο πλαίσιο της Αρχής της Νομιμότητας.

Συνεπώς, η συνευθύνη τους για το υπερβολικό έλλειμμα του ελληνικού κράτους είναι αυταπόδεικτη. Τούτο, βεβαίως, δεν απαλλάσσει διαχρονικώς τις εσωτερικές Αρχές και τα αρμόδια Όργανα της Ελληνικής Δημοκρατίας από τις ευθύνες που τους αναλογούν.

Οι ακυρότητες της Σύμβασης

Για τις ακυρότητες της Σύμβασης που επιδρούν και στο Μνημόνιο (στο εκάστοτε τροποποιημένο ή συμπληρωμένο Μνημόνιο) αξιοσημείωτα είναι (και) τα παρακάτω: 1) Σύμφωνα με το άρθρο 14 της Σύμβασης (που αφορά στο εφαρμοστέο Δίκαιο και στη δικαιοδοσία), συνομολογείται η αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ). Ωστόσο, η παρ. 9 του άρθρου 126 ΣΛΕΕ, που ρητώς επικαλείται η Σύμβαση, αφορά σε διάταξη που δεν υπάγεται στη δικαιοδοτική κρίση του ΔΕΕ!… Είναι απολύτως σαφής η διάταξη της παρ. 10 του άρθρου 126 ΣΛΕΕ περί αυτού. Τη διάταξη, δε, αυτή δεν μπορεί να την τροποποιήσει ούτε να την αναθεωρήσει η Σύμβαση ή το όποιο Μνημόνιο! (Τούτο υπόψη των συναδέλφων μου νομικών του Λονδίνου, που «επεξεργάστηκαν» τη Σύμβαση και το Μνημόνιο).

2) Σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 19 ΣΕΕ, το ΔΕΕ εξασφαλίζει την τήρηση του Δικαίου κατά την ερμηνεία και την εφαρμογή των Συνθηκών και όχι, ασφαλώς, την τήρηση και την ερμηνεία του «Αγγλικού Δικαίου». Άλλωστε, το ΔΕΕ δεν έχει γενική αρμοδιότητα να εκδικάζει κάθε διαφορά που δημιουργείται στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ενωσιακού Δικαίου. (βλ. παρ. 2 του άρθρου 13 ΣΕΕ και άρθρο 274 ΣΛΕΕ).

Συγκεκριμένα, το άρθρο 14 της Σύμβασης «επιδιώκει» εφαρμογή Δικαίου που δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα του ΔΕΕ. Στο αυτό, όμως, άρθρο η Ελλάδα παραιτείται από τις σχετικές ασυλίες και τα ένδικα μέσα. Τέτοιες, όμως, παραιτήσεις δεν επάγονται έννομα αποτελέσματα, λόγω προσφυγής σε μη εφαρμοστέο Δίκαιο και λόγω έλλειψης αρμοδίου δικαιοδοτικού Οργάνου.

Συνεπώς, και κατά τούτο, οι συνομολογήσεις του άρθρου αυτού πάσχουν από απόλυτη ακυρότητα. (Για να αντιληφθεί ο μη νομικός αναγνώστης το ζήτημα, αρκεί ένα παράδειγμα έστω και ακραίο: Με την αυτή «νομική λογική» θα μπορούσε να είχε οριστεί εφαρμοστέο Δίκαιο ο «Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος» και δικαιοδοτικό Όργανο η «Διαρκής Ιερά Σύνοδος»!…)

Η επαναδιαπραγμάτευση

Συνομολόγηση δανειακής σύμβασης μεταξύ της Ελλάδας και (κυρίως) της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σεβασμό στις αξιώ σεις και στις πρόνοιες των Συνθηκών που ρητώς απαιτούν «πλήρη απασχόληση», «κοινωνική πρόοδο», «καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού», «κοινωνική δικαιοσύνη», «οικονομική και κοινωνική συνοχή», «αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών», καθώς και «σεβασμό και ισότητα μεταξύ των κρατών-μελών» (βλ. άρθρο 3 ΣΕΕ και παρ. 2 και 3 του άρθρου 4 ΣΕΕ).

Οι διατάξεις αυτές δεν μπορούν να «ξεπεραστούν», πολλώ δε μάλλον όταν η παρ. 1 του άρθρου 3 ΣΕΕ επιτάσσει «την ευημερία των Λαών της Ένωσης»! Δεν μπορούν, δε, να «ξεπεραστούν» παρά μόνο εάν ρητώς καταργηθούν με νέες Συνθήκες, ώστε να ισχύει ως μόνη διάταξη η «οικονομία της αγοράς»!

Ως τότε, όμως, οι προαναφερόμενες διατάξεις είναι σεβαστές. Υπερισχύουν, μάλιστα, ακόμη και αντίθετων, αυστηρών διατάξεων των εσωτερικών νομοθεσιών των κρατών-μελών.

Με τούτα τα δεδομένα, επιβάλλεται η επαναδιαπραγμάτευση γενικώς των όρων του δανεισμού.

Στη δε διαδικασία αυτή θα πρέπει: α) να υπομνηστούν στους εταίρους και δανειστές μας οι προαναφερόμενες ακυρότητες και οι προαναφερόμενες πρόνοιες των άρθρων 3 και 4 ΣΕΕ,

β) να καταστεί σαφής η ευθύνη των εταίρων και δανειστών μας, μελών του Συμβουλίου και του Eurogroup,

γ) να αναληφθούν από την Επιτροπή οι ευθύνες που της αναλογούν,

δ) να απαγγελθεί ακυρότητα του άρθρου 14 της Σύμβασης ως προς την παραίτηση της Ελλάδας από τις ασυλίες και τα ένδικα μέσα και

ε) να υπάρξει ρύθμιση – επιμήκυνση του χρέους με σεβασμό στο μέτρο για την επίτευξη του σκοπού με τα ηπιότερα μέσα και μέτρα, σε εφαρμογή τηςπαρ. 4 του άρθρου 5 της ΣΕΕ (Αρχή της Αναλογικότητας).

Αποδεκτές λύσεις στο πλαίσιο της εφαρμογής της Αρχής της Αναλογικότητας θα μπορούσαν να είναι: α) ο έλεγχος που αφορά σε τυχόν επαχθές χρέος, λόγω υπερπολλαπλάσιας απόδοσης κεφαλαίου εξαιτίας υπερβολικού τοκισμού, και β) η «ήπια αναδιάταξη» του χρέους (reprofiling) – τούτο δεν συνεπάγεται «πιστωτικό γεγονός». Βεβαίως, η προοπτική αναδιάταξης του χρέους εξακολουθεί να βρίσκει αντίθετη την ΕΚΤ. Ωστόσο, οι ευρωτραπεζίτες θα πρέπει να αποδεχτούν το ενδεχόμενο επιμήκυνσης – εθελοντικής διακράτησης των ελληνικών ομολόγων, τουλάχιστον για την προσεχή πενταετία.

Η πρόσφατη υποβάθμιση της χώρας μας από τη Moody’s στην κατηγορία «Caa1» κατατάσσει την Ελλάδα στην ίδια πιστοληπτική αξιολόγηση και στο επίπεδο που βρισκόταν η Αργεντινή το 2001 – πέντε μήνες πριν κηρύξει στάση πληρωμών! «Στο τραπέζι», λοιπόν, των διαπραγματεύσεων όλα τα ενδεχόμενα.

Καιρός είναι πολιτικές ηγεσίες, εταίροι δανειστές και πολίτες της Ένωσης να τεθούν ενώπιον των ευθυνών τους – πριν να είναι πολύ αργά για όλους!…



*Ο κύριος Πέτρος Μηλιαράκης, ως νομικός της πράξης στο επίπεδο του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας-Ένωσης, δικηγορεί στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και CFI), ενώ χειρίζεται και προσφυγές ενώπιον της Επιτροπής (Commission). Στο επίπεδο της εσωτερικής έννομης τάξης δικηγορεί ενώπιον των Ανωτάτων Ακυρωτικών Δικαστηρίων (ΑΕΔ, ΣτΕ και ΕλΣ) με κύριο αντικείμενο τις υποθέσεις Συνταγματικού Δικαίου, Διοικητικού Δικαίου και Δημοσιονομικού Δικαίου.

Κυβέρνηση με σύμβαση ορισμένου χρόνου

O κυβερνητικός ανασχηματισμός αποτελεί αφενός ομολογία αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής και, αφετέρου, ανακύκλωση των ίδιων προσώπων στα κυβερνητικά πόστα με ταυτόχρονη επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κινείται προς την ίδια αδιέξοδη κατεύθυνση.

Είναι γεγονός ότι ο νέος «τσάρος» της οικονομίας, ο οποίος έχει ασκήσει αρνητική κριτική στην οικονομική πολιτική του προκατόχου του, δεν έχει περιθώρια ουσιαστικών αλλαγών από τη στιγμή που η κεντρική πολιτική κατεύθυνση παραμένει η ίδια.

Είναι σαφές ότι ο πρωθυπουργός απλώς επέλεξε να απευθυνθεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και να εξυπηρετήσει μόνο εσωκομματικές ισορροπίες, αντί να αλλάξει την πολιτική που ο ίδιος παραδέχεται ότι είναι λάθος.

Από την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας που επαγγελλόταν το τελευταίο διάστημα, ο Γ. Παπανδρέου πέρασε με χαρακτηριστική άνεση στην επιλογή μιας σύνθεσης που αποσκοπεί στη διάσωση του εαυτού του και της κυβέρνησής του.

Αντί να αφουγκραστεί την κοινωνία που έχει αγανακτήσει γιατί δεν αντέχει άλλο, ο κ. Παπανδρέου προτίμησε να ακούσει τις φωνές διαμαρτυρίας των βουλευτών του κόμματός του και των υπουργών που δεν εντάσσονταν στη δική του ομάδα διακυβέρνησης, προκειμένου να κερδίσει πολιτικό χρόνο στο εσωκομματικό πεδίο και να αναβάλει τις επερχόμενες εξελίξεις. Αλλά και το κατά πόσο θα το επιτύχει αυτό, είναι σχετικό.

Ηδη, μόλις χθες σημειώθηκε η πρώτη αντίδραση βουλευτή του ΠΑΣΟΚ για τον ανασχηματισμό. Εξάλλου, είναι βέβαιο ότι τίποτα δεν πρόκειται να μετριάσει την ένταση των κινητοποιήσεων των αγανακτισμένων πολιτών που απαιτούν την κατάργηση του Μνημονίου.

Ολα τα δεδομένα δείχνουν ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση υπό προθεσμία και ότι ο πρωθυπουργός, μέσα στους επόμενους μήνες, θα υποχρεωθεί να προσφύγει σε εκλογές.

ΕΤ

Δεν υπάρχουν μόνο οικονομικά θέματα

Του Κωνσταντίνου Χολέβα

Μνημόνιο, μέτρα, φόροι, αποκρατικοποιήσεις, δανειστές, τρόικα. Αυτές οι λέξεις αποτελούν πλέον το καθημερινό λεξιλόγιο των Ελλήνων και κυρίως των δημοσιογράφων στα ΜΜΕ. Και φυσικό είναι. Αυτά απασχολούν την τσέπη, γι’ αυτά διαδηλώνουν χιλιάδες συμπατριώτες μας στις πλατείες, γι’ αυτά μάς πιέζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.

Δει δη χρημάτων και άνευ αυτών ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων, όπως έλεγε και ο φημισμένος αρχαίος ρήτωρ Δημοσθένης. Δηλ. χρειάζονται χρήματα και χωρίς αυτά δεν μπορεί να γίνει τίποτε από όσα πρέπει να γίνουν.

Έχω την αίσθηση, όμως, ότι η συνεχής ενασχόληση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ με τα οικονομικά θέματα δεν μάς επιτρέπει να δώσουμε την δέουσα βαρύτητα και σε ορισμένες άλλες συζητήσεις, οι οποίες αναφέρονται σε άλλους τομείς της επικαιρότητος: Εθνικά θέματα, λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα, παιδεία, αξίες και ιδανικά για τους νέους μας, δημογραφικό, ο θεσμός της οικογένειας. Αυτά και πολλά άλλα θα παραμείνουν ως προβλήματα και μετά την οικονομική κρίση.

Τα οικονομικά θέματα είναι αναγκαίο να τα συζητούμε. Ιδίως όταν ακούονται διαφορετικές φωνές και όταν ασκείται τεκμηριωμένη κριτική στους εσφαλμένους κυβερνητικούς χειρισμούς. Όμως δεν υπάρχει μόνον η οικονομία. Ούτε μπορώ να δεχθώ την καθαρά υλιστική λογική ότι η οικονομία είναι η βάση στην οποία κτίζονται όλα τα άλλα.

Η Αρχαία Αθήνα είχε ανεπτυγμένη φιλοσοφική κίνηση όχι μόνον τον 5ο αιώνα, οπότε βρισκόταν σε οικονομική ακμή, αλλά και στην ελληνιστική περίοδο (3ο έως 1ο αιώνα π.Χ. ), όταν είχε παρακμάσει οικονομικά και τα σκήπτρα κρατούσαν άλλες πόλεις, όπως η Αλεξάνδρεια και η Ρώμη.

Θεωρώ σημαντικό πρόβλημα το να μην υπάρχουν καθόλου χρήματα, αλλά θεωρώ εξίσου σημαντικό πρόβλημα το να ασχολείται μία κοινωνία ΜΟΝΟΝ με τα χρήματα.

Ας δούμε, λοιπόν, την κοινωνία μας και τον κόσμο πέραν της οικονομίας.

Πόσο μελετήσαμε και πόσο σχολιάσθηκαν από την τηλεόραση τα αποτελέσματα των προσφάτων εκλογών στην Κύπρο, στα Σκόπια, στην Πορτογαλία;

Πόσο κατανοήσαμε τις διεργασίες που γίνονται στο εσωτερικό της Τουρκίας; Θα παραμείνουμε στις επιφανειακές αναλύσεις που λέγουν ότι ο «καλός» Ερντογάν βάζει στο περιθώριο τους «κακούς» εθνικιστές Στρατηγούς ή θα αποφασίσουμε να δούμε τί κρύβεται πίσω από τον νέο Οθωμανισμό των Ερντογάν και Νταβούτογλου;

Μήπως τελικά είναι πιο επικίνδυνος ο επεκτατισμός με περιτύλιγμα και παραλλαγή παρά ο ξεκάθαρος και δεδηλωμένος εθνικισμός των στρατιωτικών;

Κατ’ εμέ και οι δύο τάσεις είναι επικίνδυνες για τα εθνικά μας συμφέροντα, τώρα μάλιστα που κάποιοι στην Ελλάδα καλλιεργούν το ηττοπαθές επιχείρημα: Αφού δεν έχουμε χρήματα ας κάνουμε υποχωρήσεις απέναντι στους Τούρκους!

Πόσο αναλύσαμε τον περίπατο της συζύγου του Ερντογάν στη Θράκη μας; Μάς απασχόλησε άραγε ότι ο Τούρκος Ισλαμιστής Γκιουλέν άνοιξε σχολεία στην κατεχόμενη Κύπρο και αρχίζει να βάζει πόδι και στη Δυτική Θράκη;

Έγινε καμία συζήτηση στην τηλεόραση για τη μεθοδευμένη αφελληνιστική δράση των αλβανικών αρχών που αφαιρούν την ελληνική εθνικότητα από τις ταυτότητες των Βορειοηπειρωτών;

Όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα ανυπάρκτων μειονοτήτων στη χώρα μας δεκάδες ΜΚΟ εμφανίζονται και φωνάζουν. Όμως για τα δικαιώματα της πραγματικής ελληνικής κοινότητας που ζει στην Αλβανία ελάχιστοι φωνάζουν. Ας είναι καλά ο Μητροπολίτης Κονίτσης κ. Ανδρέας και κάποια χριστιανικά σωματεία που μάς θυμίζουν τη συνεχιζόμενη καταπίεση του Ελληνισμού από όλες τις αλβανικές κυβερνήσεις .

Την Πέμπτη 9 Ιουνίου πάλι ένας αλλοδαπός φόνευσε ένα γεροντάκι για να το ληστέψει. Θυμόμαστε τη λαθρομετανάστευση και την εγκληματικότητα μόνο για μία –δύο ημέρες και μετά βάζουμε σε τρίτη μοίρα αυτά τα προβλήματα . Ούτε καν σε δεύτερη μοίρα.

Κι όμως η Ευρώπη, στην οποία ορθώς ανήκουμε και θα συνεχίσουμε να ανήκουμε, δεν τα υποβαθμίζει. Θα περίμενα αυτοί που μας πιέζουν να δείξουμε συναίνεση προς την κυβέρνηση «διότι αυτό ζητούν οι Ευρωπαίοι», να παραδεχθούν επίσης ότι επιτέλους θα πρέπει να φυλάξουμε καλύτερα τα σύνορά μας και να αρχίσουμε τους επαναπατρισμούς λαθρομεταναστών , διότι ΚΑΙ αυτό το ζητούν οι Ευρωπαίοι.

Ορισμένοι στην Ελλάδα θέλουν μία Ευρώπη στα μέτρα τους. Μάς την θυμίζουν για να αποδεχθούμε κοινωνικώς άδικα μέτρα, αλλά την λησμονούν όταν πρόκειται να μιλήσουμε για τις αρνητικές συνέπειες της παράνομης μετανάστευσης.

Το ότι όλη η Ευρώπη κατήργησε ως αποτυχημένη την πολυπολιτσμικότητα δεν μας το λένε τα ευρείας θεαματικότητος τηλεοπτικά δίκτυα.

Δεν θα έπρεπε και αυτό να αποτελεί ένα από τα θέματα των τηλεοπτικών στρογγυλών τραπεζιών, αφού αφορά τον προσανατολισμό της παιδείας μας;

Όταν κάποτε με τη βοήθεια του Θεού και τις θυσίες του λαού μας ξεπεραστεί η κρίση, θα κατασταλάξει ο κουρνιαχτός και θα καθίσουμε ενώπιοι ενωπίοις με τα παιδιά μας. Και τότε η νέα γενιά θα μας πει: Δεν φτάνει που μάς χρεώσατε ισοβίως, αλλά μάς αφήσατε χωρίς αξίες και ιδανικά.

Προσωπικά πιστεύω ότι περισσότερο και από τα δανεικά, οι νέοι μας χρειάζονται σήμερα ιδανικά . Αξίες και πρότυπα ζωής βασισμένα στην αρχαιοελληνική, την Ορθόδοξη, τη νεώτερη, τη δημοκρατική παράδοση του Ελληνισμού.

Ο άνθρωπος μπορεί να αγωνιά πρωτίστως για τα υλικά ζητήματα, όμως οι ταγοί της κοινωνίας οφείλουν να καλλιεργούν το ήθος και το πνεύμα του ανθρώπου. Για να μην εξοντωθούμε μεταξύ μας, όπως έγραψε προσφάτως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

antibaro

Αποκαλυπτήρια του θεάτρου Γ.Παπανδρέου

Οι απίστευτοι πολιτικοί χειρισμοί του Γ. Παπανδρέου, το τελευταίο διάστημα, με αποκορύφωμα τις χθεσινές παλινωδίες του, αναδεικνύουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο την αδυναμία του να κυβερνήσει τη χώρα και, παράλληλα, την ανάγκη να δοθεί τέλος στην ακυβερνησία με την προσφυγή στο λαό.

Η αρχική εκδήλωση πρόθεσης από τον κ. Παπανδρέου για παραίτησή του και σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας με άλλον πρωθυπουργό μετατράπηκε, λίγες ώρες αργότερα, σε «γάντζωμα» στην εξουσία και εξαγγελία ανασχηματισμού επικοινωνιακού χαρακτήρα, για αλλαγές προσώπων και όχι της αδιέξοδης πολιτικής που κατέστρεψε τη χώρα και διαλύει την κοινωνία.

Ο Γ. Παπανδρέου το μεσημέρι παρέδωσε την εξουσία και το βράδυ άλλαξε γνώμη, προφανώς επειδή το μετάνιωσε ή δέχθηκε πιέσεις από το στενό περιβάλλον του.

Είπε να φύγει, μα πού να πάει, κατά την αποστροφή του λαϊκού αοιδού.

Αυτή δεν είναι σοβαρή και υπεύθυνη στάση από ένα εκλεγμένο πρωθυπουργό, αλλά πρόκειται για πρωτοφανείς αστειότητες. Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι ο κ. Παπανδρέου δεν άντεξε το βάρος και, υπό το κράτος του πανικού που προκαλεί η κατάρρευση, αυτοκαταργήθηκε πριν αποκαθηλωθεί από τους ίδιους τους βουλευτές του, αλλά, στη συνέχεια, αποφάσισε να περισώσει ό,τι μπορεί.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα, που διακρίνει τους πολιτικούς χειρισμούς του πρωθυπουργού και η οποία επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση αυτή, είναι εθνικά επικίνδυνη.

Η κωμωδία εξελίσσεται σε δράμα για τον Γ. Παπανδρέου, αλλά, δυστυχώς, και για την Ελλάδα, αφού το σημερινό καθεστώς ακυβερνησίας και οι καταδικαστικές επιλογές του Μνημονίου αφήνουν για την επόμενη μέρα μια «μαύρη τρύπα», όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στη χώρα.

Φθάνει όμως πια το παιχνίδι με τους θεσμούς, με την οικονομία, με την κοινωνία. Μόνη λύση πλέον είναι οι εκλογές.

ΕΤ

Κυβέρνηση υπό διάλυση αναζητεί εκβιασμούς

Είναι φανερό πλέον ότι η κατάσταση στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται εκτός ελέγχου.

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και μετά και τη χθεσινή ανεξαρτητοποίηση του Γιώργου Λιάνη, το Μαξίμου φοβάται ντόμινο αντιδράσεων από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που αντιτίθενται στην αδιέξοδη πολιτική του Μνημονίου.

Πράγμα που είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει την κυβέρνηση ακόμη και σε πτώση, πριν καν προλάβει να συμπληρώσει ούτε δύο χρόνια θητείας.

Είχαμε επισημάνει, με αφορμή την καθολική σκληρή κριτική των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στο διευρυμένο ΚΤΕ Οικονομίας και τη διαφαινόμενη άρνησή τους να ψηφίσουν το λεγόμενο νέο Μνημόνιο, πως η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει απολέσει τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της Βουλής.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν το γεγονός αυτό νωρίτερα ίσως και από ό,τι αναμενόταν, αφού δεν αποκλείεται ο πρωθυπουργός να αναγκαστεί σε πρόωρη προσφυγή στην κάλπη, ακόμα και πριν από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής, το οποίο βρίσκεται στον αέρα.

Η πρωτοφανής σκληρότητα των μέτρων που έχουν αποφασίσει να επιβάλουν κυβέρνηση και Τρόικα, τα οποία έχουν προκαλέσει την αγανάκτηση του κόσμου, που δεν αντέχει άλλο αλλά βλέπει και ότι οι θυσίες του πηγαίνουν χαμένες, δεν επιτρέπει στη συνείδηση της πλειοψηφίας των βουλευτών να τα ψηφίσει.

Είναι προφανές ότι οι περισσότεροι αρνούνται να ταυτιστούν πλέον με τη σκληρή, και μαζί αδιέξοδη, πολιτική λιτότητας που όμοιά της δεν έχει γνωρίσει στο παρελθόν ο τόπος.

Είναι σαφές ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν μπορεί να πείσει τους βουλευτές του, που ένας ένας εγκαταλείπουν το σκάφος που βουλιάζει. Και είναι αλήθεια ότι ο ίδιος είναι πια ένας αδύναμος πρωθυπουργός, που δεν μπορεί να ελέγξει το κόμμα και την κυβέρνησή του και αναζητά απεγνωσμένα σανίδα σωτηρίας.

Ολα δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα συρθεί σε εκλογές.

ET

Βροχή τα εξώδικα προς τους Βουλευτές!

Οι τρεις βουλευτές των Χανιών έλαβαν εξώδικο από 29 πολίτες της πόλης τους, οι οποίοι τους ζητούν να μην ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, ακολουθώντας τους 1.380 πολίτες του Ηρακλείου που είχαν στείλει αντίστοιχο εξώδικο στους 8 βουλευτές του δικού τους νομού.Τα ίδια και στην Πιερία.

Το τελευταίο εξώδικο εστάλη από το κίνημα των 300 «Αγανακτισμένων» προς τους 300 βουλευτές που εξελέγησαν στις 4/10/2009 και κοινοποιήθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρόεδρο της Βουλής και τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

Παραθέτουμε αυτούσια την εξώδικο διαμαρτυρία, όπως αυτή έχει αναρτηθεί στο site των 300 «Αγανακτισμένων»:

«Αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές,
Έχει περάσει ήδη ένας χρόνος από την ψήφιση από τη Βουλή του περίφημου μνημονίου και εμείς μόλις προ ολίγων μηνών πληροφορηθήκαμε, δυστυχώς όχι από εσάς, τι ακριβώς ψηφίσθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο με την θετική ψήφο της πλειοψηφίας από εσάς και με την ανοχή ή αποχή των υπολοίπων από εσάς, κατά τον διαδραμώντα χρόνο από τον Μάιο του παρελθόντος έτους (2010) μέχρι σήμερα. Σε γενικές γραμμές μάθαμε ότι με το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση:

α)Το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους δανειστές μας.

β)Κάθε αξιοποίηση εθνικών περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, ακτών, υπόγειων και υποθαλάσσιων πηγών εθνικού πλούτου, αρχαιολογικών χώρων κ.λπ.), μετοχών, ομολόγων και άλλων αξιογράφων και δικαιωμάτων θα μπορεί να γίνεται εις όφελος του δανείου και επομένως μόνο με συγκατάθεση της Τρόικα.

γ)Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορεί, χωρίς τη συναίνεση των δανειστών της, να συνάψει οποιαδήποτε οικονομικού περιεχομένου σύμβαση με τρίτη χώρα ή οργανισμό.

δ)Η μορφή της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα εξαρτάται από την συναίνεση των δανειστών και το προϊόν της αξιοποίησης θα είναι δεσμευμένη περιουσία υπέρ της αποπληρωμής του τοκογλυφικού δανείου και όχι υπέρ της πραγματικής αναπτύξεως της Ελλάδος.

ε)Έχουμε παραιτηθεί »άνευ όρων και αμετακλήτως» από κάθε ένσταση εθνικής κυριαρχίας, του ακατάσχετου της δημόσιας περιουσίας και από κάθε άλλη ένσταση που περιέχει ως όρο η Σύμβαση (βλ.μνημόνιο σελ.119).

στ)Η »ΤΡΟΪΚΑ» μπορεί να μεταβιβάσει σε τρίτους τα δανειστικά της δικαιώματα έναντι της Ελλάδος, π.χ. δανεισθήκαμε από τη Γερμανία και μπορεί να βρεθούμε να χρωστάμε στους Τούρκους (βλ.μνημόνιο άρθρο 13, υποπαραγρ.1).

η)Το Μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση εφαρμόζονται παρανόμως με συνταγματικό πραξικόπημα, κατά παράβαση των άρθρων 28 παρ.2 και , 36 παρ.2 του Συντάγματος. Επίσης τα μνημονιακά δάνεια και οι όροι τους εφαρμόζονται με μόνη την υπογραφή του Υπουργού των Οικονομικών, χωρίς ψήφιση από την αυξημένη πλειοψηφία της Βουλής και χωρίς την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας (βλ.μνημόνιο σελ.130 , παρ.15 και σελ.140).

Κατόπιν των ανωτέρω αντιλαμβανόμαστε ότι η Χώρα μας έχει εκχωρηθεί στους δανειστές σας (δεν είναι δικοί μας δανειστές), οι οποίοι και δύνανται να τη μεταβιβάσουν σε τρίτους.

Εσείς κ. Βουλευτές ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;

Έχουμε κατάλυση του Πολιτεύματος;

Σας υπενθυμίζουμε ότι Αποστολή σας είναι να υπερασπίζεσθε το Σύνταγμα, την Εθνική κυριαρχία και τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και όχι των δανειστών σας, τα δικαιώματα των οποίων έπονται των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού, πράγμα που εσείς δεν πράξατε.

Ερωτάσθε: τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετείτε;

Θεωρούμε ότι στις κρίσιμες αυτές στιγμές, οι Βουλευτές θα πρέπει να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους, ως αντιπρόσωποι του Ελληνικού Λαού και να ενεργήσουν έτσι, αποδεικνύοντάς το με τις πράξεις τους, και όχι ως εκτελεστές αθέμιτων εντολών του κόμματος τους ή και ξένων συμφερόντων.

Επειδή εντός των προσεχών ημερών επίκειται η ψήφιση και νέου επαχθέστερου Μνημονίου, (μείωση μισθών, συντάξεων, απολύσεις, πώληση δημόσιας περιουσίας, κ.λπ.), το οποίο έχει κατατεθεί ήδη ενώπιόν σας,

Επειδή είσαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι έναντι του Ελληνικού Λαού και ενός εκάστου των θιγομένων πολιτών, εάν με την ψήφο, συναίνεση ή την ανοχή σας ψηφισθεί οποτεδήποτε από την Ελληνική Βουλή, οποιοδήποτε νέο μνημόνιο ή νέα μνημονιακά μέτρα, χωρίς τη ρητή συγκατάθεση του Ελληνικού Λαού.

Επειδή, εσείς, η σημερινή Βουλή δεν εκφράζετε τη ΛΑΪΚΗ ΕΝΤΟΛΗ, που η κυβερνητική πλειοψηφία υφάρπασε με ψεύτικες υποσχέσεις από το λαό στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009 και ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση ούτε των κυβερνητικών πράξεων, ούτε του νομοθετικού έργου που εκτελείται από την σημερινή Βουλή επί των Μνημονίων και των Μνημονιακών Μέτρων.

Επειδή καμία εντολή δεν έδωσε ο ελληνικός λαός προς εσάς τους 300 βουλευτές, να διαπραγματεύεσθε, να νομοθετείτε και να ψηφίζετε ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ.

Επειδή, ούτε βέβαια έδωσε εντολή στα κόμματα, στα οποία ανήκετε να προχωρήσουν σε συναινέσεις και συνεργασίες μεταξύ τους, προκειμένου να περάσουν τα μνημονιακά μέτρα και το ξεπούλημα της Ελλάδος, όπως ζητά η ΤΡΟΪΚΑ.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΠΡΟΧΩΡΟΝΤΑΣ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΛΑΒΕΙ.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

(ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΚΑΘΕ ΝΟΜΙΜΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ)

Σας γνωστοποιούμε ότι θα διεκδικήσουμε την αποκατάσταση οποιαδήποτε εθνικής, ηθικής, υλικής βλάβης, οικονομικής βλάβης ή απώλειας ζωής από ενδεχόμενο δόλο, προκύψει ότι τελέσθηκε, εκ των πράξεων ή παραλείψεών σας, σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών.

Επίσης επιφυλασσόμαστε για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο έχει ήδη προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών λόγω της εφαρμογής του πρώτου μνημονίου ή λόγω εξουσιοδότησης από εσάς τρίτου για την ψήφισή του.

Επίσης, επιφυλασσόμεθα, ως Ελληνικός Λαός, διά των νομίμων διαδικασιών, να αναζητήσουμε και να τιμωρήσουμε τους υπαίτιους μιας ενδεχόμενης κοινωνικής-εθνικής καταστροφής που μπορεί να αποβεί χειρότερη από αυτές του 1922, του 1974 ή ακόμη και του 2ου παγκοσμίου πολέμου.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΘΑ ΕΝΤΟΝΩΣ για τη μέχρι σήμερα συμπεριφορά σας

ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ, ότι δεν έχετε καμία εκ μέρους μας εντολή να ψηφίσετε οποιοδήποτε μνημόνιο, και κάθε μέτρο ή δανειακή σύμβαση που εδράζετε επί αυτών τώρα ή στο μέλλον, καθώς και κάθε διακομματική συνεργασία και σε κάθε περίπτωση: αίρουμε με την παρούσα οποιαδήποτε τέτοια εντολή προς το πρόσωπό σας, ως κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι ή αντιπρόσωποί ημών του Λαού, οι οποίοι πλέον ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΤΕ και μόνο εμείς δι’ αμέσου δημοψηφίσματος δυνάμεθα και επιθυμούμε να αποφασίσουμε επί αυτών των ανωτέρω θεμάτων

ΑΛΛΩΣ, Θα προβούμε σε κάθε πρόσφορο εναντίον σας νόμιμο μέσο κατ’ εφαρμογή του άρθρου 120 του ισχύοντος ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ και

ΚΑΛΟΥΜΕ:
1.Τον κ. Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να απόσχει από την υπογραφή παρανόμων, κατά τα ανωτέρω, ψηφισθέντων νόμων και εκδοθέντων Διαταγμάτων, ευθυνόμενος και ο ίδιος, σε περίπτωση συμπράξεώς του, σε τέτοιες παράνομες πράξεις και

2.Τον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να διατάξει αρμοδίως τη διερεύνηση εάν, με την ανωτέρω περιγραφείσα συμπεριφορά σας, έχετε διαπράξει αξιόποινες πράξεις εναντίον του Ελληνικού Λαού κατά τη διάρκεια της ενάσκησης της βουλευτικής και υπουργικής σας εξουσίας

Αρμόδιος Δικαστικός Επιμελητής παραγγέλλεται να επιδώσει την παρούσα, σε αυτούς προς τους οποίους απευθύνεται, προς γνώση τους και για τις νόμιμες συνέπειες, αντιγράφοντάς την ολόκληρη κάτωθι της συνταχθεισομένης εκθέσεως επιδόσεως».

ΟΙ ΕΞΩΔΙΚΩΣ ΔΗΛΟΥΝΤΕΣ

Αφου εισέπραξαν το κρατικό χρήμα οι Τράπεζες, τώρα αρνούνται να πληρώσουν

Το Δημόσιο ενώ έδωσε τη βοήθεια στις τράπεζες δεν εισπράττει απ’ αυτές την «προμήθεια» που προέβλεπε ο νόμος 3723/2008, γνωστός ως «νόμος Αλογοσκούφη», όπως διαβάζω στην «Οικονομία» της «Ε» . Το θέμα αφορά τις προνομιούχες μετοχές συνολικής ονομαστικής αξίας 3,715 δισ. ευρώ που απέκτησε το Δημόσιο με ανταλλαγή ομόλογα.

Ορισμένες τράπεζες ήδη από πέρυσι δεν πληρώνουν τη σταθερή απόδοση 10% που προβλεπόταν και η οποία μεταφράζεται συνολικά σε 371 εκατ. ευρώ ετησίως.

Ο λόγος; Οι τράπεζες ερμηνεύουν τη νομοθεσία επικαλούμενες διατάξεις άλλου νόμου (του 2190/1920 περί ανωνύμων εταιρειών).

Αυτός πράγματι προβλέπει τη μη διανομή μερισμάτων όταν δεν επαρκούν τα κέρδη της χρονιάς και δεν υπάρχουν επαρκή αποθέματα κερδών προηγούμενων ετών.

Το θέμα πήρε διαστάσεις πριν από λίγες ημέρες λόγω της πρόθεσης της διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας να μην δώσει και αυτή τη σταθερή απόδοση στο ελληνικό Δημόσιο (είναι 35 εκατ. ευρώ ετησίως, αλλά έχουν δοθεί ήδη τα 14 εκατ. ευρώ), γιατί είχε ζημιές σε επίπεδο μητρικής στη χρήση του 2010.

Το υπόλοιπο (21 εκατ. ευρώ) μπορεί να μην είναι μεγάλο στην περίπτωση της Εθνικής, αλλά το θέμα έχει διάφορες προεκτάσεις και γι’ αυτό προκάλεσε πονοκέφαλο στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, το οποίο αναζητεί λύσεις.

Αρμόδιο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών ερωτηθείς σχετικά για το εάν οι τράπεζες ορθώς επικαλούνται τις διατάξεις άλλου νόμου (του 2190 περί ανωνύμων εταιρειών), για να μην διανείμουν τη σταθερή απόδοση του νόμου 3723/2008, δήλωσε ότι δεν μπορεί να δοθεί εύκολη απάντηση γιατί το θέμα είναι πολύπλοκο. Προσέθεσε ότι σχετίζεται τόσο με την κερδοφορία των τραπεζών όσο και με την κεφαλαιακή τους επάρκεια. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι υπάρχει σύγκρουση διατάξεων και δήλωσε ότι θα απευθύνει ερώτημα τόσο στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους όσο και στην Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου να δοθεί λύση στο πρόβλημα.

Δημοσιογράφοι από την «Ε» που επικοινώνησαν με την Αγροτική Τράπεζα, και η οποία εμφανίζει ζημιές τα έτη 2009 και 2010, για να ρωτήσουν εάν πλήρωσε τη σταθερή απόδοση, αφού το Δημόσιο κατέχει μετοχές της τράπεζας, αξίας 675 εκατ. ευρώ, πηραν την εξής απάντηση από στέλεχος της τράπεζας «εμείς δεν πληρώνουμε λόγω ζημιών.Ούτε το 2009 πληρώσαμε, αλλά ….δεν το φωνάζουμε κιόλας» .

Η Αγροτική έχει κάνει ήδη χρήση των διατάξεων του 2190 και το 2009 δεν πλήρωσε σταθερή απόδοση 10% ή 67,5 εκατ. ευρώ. Το ίδιο προτίθεται να κάνει και εφέτος, σύμφωνα με στελέχη της τράπεζας.

Οι υπόλοιπες τράπεζες παρακολουθούν στενά όσα διαδραματίζονται. Η Τράπεζα Πειραιώς έσπευσε να δηλώσει ότι θα υιοθετήσει τη συνταγή της μη πληρωμής σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τύπου, γιατί έχει ζημιές σε επίπεδο μητρικής.

Αλλες πάλι, όπως η Eurobank και η Alpha Bank, θεωρούν ότι ο νόμος είναι ξεκάθαρος και δεν επιδέχεται ερμηνείες είτε υπάρχουν τα κέρδη σε επίπεδο μητρικής είτε όχι.

Το τι θα πράξει τελικά η Εθνική Τράπεζα παραμένει άγνωστο.Η διοίκηση της Εθνικής αποφάσισε να προτείνει τη MH διανομή μερίσματος και στις προνομιούχες μετοχές.

Άρα προτείνει να μην διανείμει τη σταθερή απόδοση προς το Δημόσιο. Το θέμα θα ξεκαθαρίσει σίγουρα στη γενική συνέλευση, η οποία έχει προγραμματισθεί για τις 23 Ιουνίου 2011.

To έχω γράψει από την αρχή της κρίσης στη χώρα μας. Υπάρχει σοβαρή στρεβλότητα στον τρόπο που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία των τραπεζιτών την ελληνική οικονομία. Ιδιωτικοποιούν τα κέρδη και ….. κοινωνικοποιούν τις ζημιές !!

Τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας

Η πρώτη αντίδραση του κόσμου από το νέο πακέτο σκληρής λιτότητας, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μέσω του λεγόμενου μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής στρατηγικής, ήταν, ασφαλώς, ένα ισχυρό σοκ.

Μια πιο προσεκτική ανάγνωση των επιμέρους μέτρων που έχουν αποφασιστεί, προκαλεί απελπισία. Όχι τόσο από την πρωτοφανή ωμότητα των ρυθμίσεων που υιοθετήθηκαν από την κυβέρνηση, αφού, άλλωστε, οι Ελληνες είναι πλέον αρκετά …εξοικειωμένοι στην οικονομική αφαίμαξη που υφίστανται εδώ και ενάμιση χρόνο. Αλλά επειδή τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας.

Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι η χώρα θα παραμείνει στη μέγγενη του νέου Μνημονίου τουλάχιστον για 4,5 χρόνια ακόμα. Και το κυριότερο ότι, δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία θα κατεβαίνει ένα – ένα τα σκαλιά της φτώχειας και της οικονομικής εξαθλίωσης, αφού είναι φανερό ότι κυβέρνηση και τρόϊκα ακολουθούν με αξιοσημείωτη συνέπεια το δρόμο της καθημερινής ολίσθησης σε όλο και πιο επώδυνες, ακραίες επιλογές.

Αποτελεί κοινή διαπίστωση πια ότι ο λογαριασμός του Γ. Παπανδρέου δεν βγαίνει και ότι οι θυσίες των πολιτών πηγαίνουν χαμένες.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει ότι και τα νέα μέτρα θα αποτύχουν. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα φαύλο – κύκλο μιας αδιέξοδης πολιτικής, που παγιώνεται και διευρύνεται συστηματικά, αφού τα μέτρα που λαμβάνονται προκειμένου να διορθώσουν τα λάθη και τις αστοχίες του πρώτου πακέτου, απλώς επιδεινώνουν την κατάσταση της οικονομίας, βαθαίνουν την ύφεση στην αγορά και καταδικάζουν οριστικά την κοινωνία στη φτώχεια.

Η αποτυχημένη συνταγή σκληρής λιτότητας του αρχικού Μνημονίου συνεχίζεται τώρα με ένα νέο λογαριασμό, που, μέχρι στιγμής, υπερβαίνει τα 28 δις. ευρώ για την περίοδο 2011 – 2015 και τον οποίο, φυσικά, καλείται να πληρώσει οι Ελληνες φορολογούμενοι.

Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, ακόμα και οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και οι άνεργοι.

Μπορεί να αμφισβητούνταν στην αρχή όσοι έλεγαν ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει και ότι η πολιτική του Μνημονίου είναι αδιέξοδη. Τώρα, όμως, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η μόνη λύση για την έξοδο από την κρίση είναι η επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου και η εφαρμογή μιάς άλλης, ρεαλιστικής πολιτικής που προτείνει ο Α. Σαμαράς.

ΕΤ

Κάτι παιχνίδια που παίζει η Ιστορία…

Όπως μας πληροφορεί το protothema.gr σε λίγες ημέρες ο Γιώργος Παπανδρέου θα συμπληρώσει τα 59 του χρόνια.

Τα γενέθλιά του είναι στις 16 Ιουνίου και η μοίρα έπαιξε ένα παράξενο και απίστευτο παιχνίδι στον πρωθυπουργό .

Όσο και αν ακούγεται σαν πικρόχολο αστείο, την ημέρα των γενεθλίων του Γιώργου Παπανδρέου η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει την μνήμη του Αγίου Μνημονίου!

Ο Άγιος Μνημόνιος ήταν Επίσκοπος Αμαθούντος της Κύπρου κατά το πρώτο ήμισυ του 4ου αιώνος μ.Χ., ενώ λεπτομέρειες για αυτόν δεν είναι γνωστές, καθώς μια αναφορά γίνεται μόνο από τον Άγιο Τύχωνα, διάδοχό του στην επισκοπή και συνεορτάζοντα την ίδια ημέρα.

Εμείς να ευχηθούμε στους υπόλοιπους ‘Ελληνες τα φετινά του γενέθλια να είναι τα τελευταία που θα γιορτάσουν υπό μνημονιακό καθεστώς!

Σε διαφορετική περίπτωση, θα χρειαστούμε την τύχη του συνεορτάζοντος Αγίου Τύχωνος, ο οποίος έχει μείνει στην εκκλησιαστική ιστορία ως ο θαυματουργός Επίσκοπος!

Μεσοπρόθεσμη απόδραση της κυβέρνησης

Εν τέλει, ύστερα από πολύμηνες διαβουλεύσεις – εσωτερικής κατανάλωσης, εννοείται, αφού για ουσιαστική διαπραγμάτευση με την Τρόικα ούτε λόγος– η κυβέρνηση κατέληξε στα ίδια (μέτρα) και χειρότερα.

Επισφραγίζοντας, με τον τρόπο αυτό, την τραγική αποτυχία της οικονομικής πολιτικής που οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή.

Το πολυσυζητημένο –και απορριφθέν μετά σφοδρών αντιδράσεων ακόμα και από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος– Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής, το οποίο εγκρίθηκε χθες από το Υπουργικό Συμβούλιο και κατατέθηκε στη Βουλή, προβλέπει νέα μέτρα, μέτρα και πάλι μέτρα, ύψους 28 δισ. ευρώ έως το 2015.

Μειώσεις μισθών, συντάξεων, ακόμη και οριζόντιες, και περικοπές κοινωνικών επιδομάτων, νέοι φόροι και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε τιμές ευκαιρίας (από τις ΔΕΚΟ και τις τράπεζες, μέχρι και κτίρια υπουργείων) συνιστούν το βασικό τρίπτυχο μιας συνταγής που καθηλώνει την οικονομία στην ύφεση, καταδικάζει την κοινωνία στη φτώχεια και παραδίδει τη χώρα στους ξένους.

Το μόνο που δεν συγκεκριμενοποιήθηκε είναι το χαράτσι της έκτακτης εισφοράς, που αποφάσισαν να μας το κρατήσουν για τις επόμενες ημέρες, προφανώς όχι επειδή μας λυπήθηκαν, αλλά επειδή σκέπτονται να αυξήσουν το συντελεστή στο 7% και να το επεκτείνουν (σχεδόν) σε όλους τους φορολογουμένους.

Και μέσα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση ρίχνει στις άλλες πολιτικές δυνάμεις το «δόλωμα» της συνταγματικής αναθεώρησης και της αλλαγής του εκλογικού νόμου, επιζητώντας, ουσιαστικά, τη συναίνεση, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει ως μανδύα που θα της προσφέρει κάλυψη στην αποτυχημένη, αδιέξοδη πολιτική του Μνημονίου, που επιμένει να ακολουθεί.

Μπορεί τα νέα σκληρά μέτρα να προκαλούν φόβο στους πολίτες, οι οποίοι αδυνατούν πλέον να τα βγάλουν πέρα, όμως η εφαρμογή τους τρομάζει και την κυβέρνηση Παπανδρέου, που αναζητά απεγνωσμένα σωσίβιο για να διασωθεί.

ET

Έκτακτο χαράτσι απόρροια της αποτυχίας του Μνημονίου

Το νέο λογαριασμό της αποτυχίας του Μνημονίου και της δημοσιονομικής πολιτικής της ξαναστέλνει η κυβέρνηση Παπανδρέου στους μισθωτούς, στους συνταξιούχους και τους ελεύθερους επαγγελματίες, αυτή τη φορά με το χαράτσι της έκτακτης εισφοράς για τα εισοδήματα του 2010.

Προκειμένου να καλύψει, δηλαδή, τις «μαύρες τρύπες» που έχουν δημιουργηθεί από τις αστοχίες του δικού του Προϋπολογισμού, ο Γ. Παπακωνσταντίνου μετακυλίει στον ελληνικό λαό το βαρύ κόστος της αδιέξοδης πολιτικής που ακολουθείται στην οικονομία.

Το χαράτσι θα κληθούν να πληρώσουν ακόμα και οι σημερινοί άνεργοι, εφόσον πέρυσι εργάζονταν, και άρα είχαν εισοδήματα, ασχέτως εάν φέτος έχουν μείνει χωρίς δουλειά και δεν έχουν χρήματα για να ζήσουν την οικογένειά τους.

Είναι ολοφάνερη η κοινωνική αδικία που δημιουργεί η νέα απόφαση των «μανδαρίνων» του υπουργείου Οικονομικών.

Πρώτον, γιατί καταδικάζονται στη φτώχεια οι άνθρωποι που ζουν στην ανέχεια και αδυνατούν να πληρώσουν το τίμημα της αποτυχίας του κ. Παπακωνσταντίνου.

Και, δεύτερον, γιατί τιμωρούνται οι έντιμοι και συνεπείς φορολογούμενοι πολίτες, έστω και αν δηλώνουν στην εφορία μεγαλύτερα εισοδήματα, αφού θα φορολογηθούν δύο φορές. Μία με βάση την τακτική εκκαθάριση φόρου και μία με δεύτερο εκκαθαριστικό σημείωμα για την έκτακτη εισφορά.

Σε αντίθεση με τους φοροδιαφεύγοντες, οι οποίοι… απλώς δεν φορολογούνται.

Η απόφαση της κυβέρνησης για την επιβολή έκτακτης εισφοράς 3% στους φορολογούμενους συνιστά, στην πραγματικότητα, το θρίαμβο των φοροφυγάδων. Οι οποίοι, γνωρίζοντας ότι το ενδεχόμενο να συλληφθούν από τους ανύπαρκτους μηχανισμούς του υπουργείου Οικονομικών είναι απίθανο, πανηγυρίζουν επειδή οι ίδιοι δεν κινδυνεύουν από το χαράτσι, με το οποίο ο κ. Παπακωνσταντίνου «επιβραβεύει» τους ειλικρινείς φορολογούμενους.

Αντί να κυνηγήσει αποτελεσματικά τη φοροδιαφυγή, η κυβέρνηση καταφεύγει στην εύκολη, πλην επαχθή και κοινωνικά ανάλγητη, λύση της έκτακτης εισφοράς.

ΕΤ

Πρόταση μομφής από 70 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ

Η πρωτοφανής, καθολική επίθεση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ κατά του Γ. Παπακωνσταντίνου, στη χθεσινή συνεδρίαση του διευρυμένου ΚΤΕ οικονομίας, για την ακολουθούμενη αδιέξοδη πολιτική του Μνημονίου, συνιστά, στην ουσία, πρόταση μομφής από κυβερνητικούς βουλευτές κατά της ίδιας της κυβέρνησής τους.

Για πρώτη φορά, αμφισβητούνται από την πλειοψηφία των βουλευτών βασικές επιλογές του πρωθυπουργού και αποδομείται συνολικά το πρόγραμμα κυβέρνησης – Τρόικας, που βυθίζει την οικονομία στην ύφεση, καταδικάζει την κοινωνία στη φτώχεια, ξεπουλά σε τιμή ευκαιρίας τη δημόσια περιουσία και παραδίδει τα κλειδιά της χώρας στους ξένους.

Είναι φανερό, μετά την εξέλιξη αυτή και τη δριμεία κριτική ενός τόσο μεγάλου τμήματος της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, ότι ο Γ. Παπανδρέου έχει απολέσει τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της Βουλής, την οποία οφείλει να διαθέτει ώστε να μπορεί να κυβερνήσει.

Οι βουλευτές σπεύδουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από την αποτυχημένη πολιτική του Μνημονίου, μη διστάζοντας να εγκαταλείψουν την υποστήριξη που παρείχαν προς την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, βλέποντας ότι η συγκεκριμένη πολιτική είναι λανθασμένη, κοινωνικά άδικη, αλλά και αναποτελεσματική.

Είναι, προφανώς, αξιοπερίεργο το γεγονός ότι, παρόλα αυτά, ο πρωθυπουργός, αν και φοβάται –βάσιμα πλέον– ότι το νέο, μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής θα καταψηφιστεί από τη Βουλή, αντί να αλλάξει μίγμα πολιτικής, μήπως και σώσει την «παρτίδα» στο παρά πέντε, εμμένει στην εφαρμογή σκληρών, ακραίων μέτρων λιτότητας, που οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, στην καταστροφή.

Είναι σαφές ότι η εφαρμογή του προγράμματος υπερβαίνει πλέον τα όρια της συνταγματικής νομιμοποίησης που παρέχεται στην κυβέρνηση να προχωρά σε τέτοιου είδους συμφωνίες και ότι ο κ. Παπανδρέου θα υποχρεωθεί, αργά ή γρήγορα, να συρθεί σε εκλογές.

ΕΤ

Ποια ΜΜΕ σιωπούσαν και …βολεύονταν από τα εξοπλιστικά του Άκη ;

«Θα του πάρουν το νεοκλασικό σπίτι, μπορεί και τα άλλα ακίνητα».

«Ο Ακης είναι καλός άνθρωπος».

«Στο Μόναχο δεν είχε δεύτερο βρακί. Τον θυμάμαι με το ίδιο αμπέχονο επί χρόνια στο στέκι με τις ελληνικές εφημερίδες».

«Εχει πολλά ράμματα για τη γούνα των Παπανδρέου. Θα τους κάψει».

«Ο Γιάννος θα τη βγάλει καθαρή;».

«Τον έφαγαν η μεγαλομανία και τα «κωλόσπιτα»».

«Ούτε θα γράψω ούτε θα πω το παραμικρό. Ο Ακης μάς έδωσε δουλειά και ήταν και γενναιόδωρος».

«Σιγά μη βάλουν φυλακή τον Ακη».

«Ισχυρός οικονομικός παράγων ζητούσε -μέχρι πρότινος- πιεστικά να μη χτυπάμε τον Ακη».

«Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται».

«- Μπαμπά, τι σημαίνει παρένθετο πρόσωπο; – Κλέφτης, παιδί μου, κλέφτης».

Ολα αυτά τα λένε,όπως γράφει η Αριστέα Μπουγάτσου στην Ελευθεροτυπία, όσοι γνωρίζουν καλά το βίο του Ακη Τσοχατζόπουλου,, την υπόθεση των γερμανικών υποβρυχίων αλλά και όσοι από μακριά παρακολουθούν τη βίαιη πλέον αποκαθήλωση του άλλοτε Νο 2 του ΠΑΣΟΚ, που ουδείς φρέναρε, αν και πολλοί γνώριζαν ή υποψιάζονταν ότι κάτι πήγαινε στραβά.

Ολοι σιωπούσαν. Βολεύονταν. Ωφελούντο. Συγκάλυπταν ή περιέβαλλαν εαυτούς με λίπος παχύδερμου σαν μονωτικό. Χλεύαζαν και καταδίωκαν σαν λεπρούς όσους τολμούσαν να εγείρουν ανάστημα ή ερωτήματα για τις αγορές των δισεκατομμυρίων ευρώ που έγιναν από τα Ιμια μέχρι και το 2004.

Τι να πρωτοθυμηθούμε: TOR-Μ1, TPQ, ZUBR, SUSANA, ηλεκτρονικός πόλεμος, PATRIOT, ΕΡΜΗΣ, S-300, F-16, υποβρύχια 214, φρεγάτες, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, Apache, ΝΗ-90, Leopard Hel2, ασύρματοι κ.ά. Χάνει κανείς το λογαριασμό.

Εγινε η Ελλάδα η χαρά των εμπόρων όπλων, των μεσαζόντων, των λομπιστών, γέμισε το σύμπαν και πανάκριβες σαβούρες, ενώ το ΚΥΣΕΑ ενέκρινε υποτίθεται ανάγκες που πρότειναν τα επιτελεία. ΚΥΣΕΑ ίσον βουβός κινηματογράφος. Ετσι με βουβή σκηνοθεσία αποφάσισαν οι κυβερνώντες να φορτώσουν το ΑΕΠ με δανεικά για τα όπλα της πατρίδας και τις μίζες για πάρτη τους.

Και τώρα, κάτω από τη διογκούμενη κατακραυγή, αποφάσισαν να «δικάσουν» τον Ακη. Μόνο που τώρα είναι αργά. Η ζημιά έχει γίνει. Και το ταμείον είναι μείον και δεν χωρά συγγνώμη. Παίζουν τα ρέστα τους και την παρτίδα διάσωσής τους.

Ο Ακης Τσοχατζόπουλος θα παραπεμφθεί για δωροδοκία και νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, έντεκα χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης των υποβρυχίων.

Καταγράφουμε ωστόσο τα εξής:

1 Ο πρώην υπουργός δεν μπορεί να παραπεμφθεί για απιστία σε βάρος του Δημοσίου, πράξη που σαφώς προηγήθηκε, αν αποδειχθεί ότι τελικά υπήρξε χρηματισμός του από τη γερμανική HDW και τα μαύρα ταμεία της, προκειμένου αυτή να κερδίσει τη χρυσή σύμβαση και στη συνέχεια και τα Ναυπηγεία. Σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος η πράξη αυτή έχει παραγραφεί - νόμος περί προστασίας των υπουργών.

2 Η περίφημη Torcaso Investments Limited είναι γνωστή από τις αρχές του 2009 και από την εξεταστική για το Βατοπέδι. Είχε συναλλαγές με τη Μονή, αγοραπωλησίες ακινήτων (στην Κηφισιά -κτήριο Βωβού- και στην Πατησίων) και από τότε η εν Αθήναις έδρα της οδηγούσε σε πρόσωπα κοντινά με τον πρώην υπουργό Αμυνας. Η εξεταστική έφτασε μέχρι τον Γ. Σαχπατσίδη, που διετέλεσε και εκδότης της ιστορικής «Μακεδονίας» και σιώπησε.

3 Η Blue Bell, ίσως και η Nobilis, ακόμα δύο εξωχώριες εταιρείες είχαν αναφερθεί στην εξεταστική για τους TOR-Μ1 (2005) που κατέληξε σε φιάσκο με τους πρωταγωνιστές στο απυρόβλητο.

4 Η Torcaso και ο λογαριασμός της 051524866 στη Morgan Stanley της Ζυρίχης που δέχτηκαν 6,7 εκατ. δολάρια από τον Νοέμβριο του 1999 μέχρι τον Μάρτιο του 2000 ερευνώνται από το καλοκαίρι του 2010 για πιθανές εισροές και από τα μαύρα ταμεία της Siemens. Εκκρεμεί ακόμα αίτημα των ανακριτών που ψάχνουν μίζες από τους Patriot και το σύστημα ΕΡΜΗΣ.

Τώρα, έπειτα από γαργάρες μηνών, αποκαλύπτουν (ΣΔΟΕ και επιτροπή) ότι τέσσερα ακίνητα ιδιοκτησίας Ακη Τσοχατζόπουλου και της συζύγου του «πλύθηκαν» από τις γνωστές off-shore. (Μετά το άρθρο 86 να χαίρονται και το πόθεν έσχες των βουλευτών).

5 Εκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι ενώ ήταν γνωστό από τις αρχές του 2010 πως για τα υποβρύχια 214 καταβλήθηκαν μίζες, χρησιμοποιήθηκαν μεσάζοντες, σύμβουλοι και εικονικές συμβάσεις, η σύμβαση δεν καταγγέλθηκε και η εταιρεία δεν κηρύχθηκε έκπτωτη.

Αντίθετα (με νόμο) παραγγέλθηκαν άλλα δύο υποβρύχια, 1,3 δισ. ευρώ και με διαγραφές βαρύτατων προστίμων διευκολύνθηκε η αλλαγή μετοχικού σχήματος στον Σκαραμαγκά.

Επίσης μέχρι σήμερα κανένας δεν είχε το θάρρος να καταργήσει τα αντισταθμιστικά ωφελήματα (Α.Ω.), τον κολαούζο διαφθοράς που συνοδεύει κάθε σύμβαση με ένα κομβόι νταβατζήδων που μοιράζουν δουλειές και «μαύρα».

6 Την περίοδο που είχαν φρενιάσει με παραγγελίες Ακης, Γιάννος, ΚΥΣΕΑ κ.λπ. και τα «παιδιά των εξοπλισμών» αλώνιζαν στο υπουργείο χωρίς Αμυνα, ο Τύπος σχεδόν σιωπούσε. Συγκροτήματα και ΜΜΕ, τουλάχιστον τέσσερα, έκαναν δουλειές με όπλα, με lobbing ή νταβατζιλίκι, άλλοι «μισθώνονταν» και ανάλογα διάλεγαν στρατόπεδο οπλεμπόρων.

Εκδότες μισθωμένοι, δημοσιογράφοι-βαποράκια, οι περισσότεροι όμως σιωπηλοί, υποταγμένοι, αδιάφοροι ή φοβισμένοι.

Σ’ αυτούς ανάμεσα και fan του Ακη, που δαπανούσε πολλά για δημόσιες σχέσεις, έκανε χάρες και πάντα ήταν προσιτός και ανθρώπινος.

Ηταν ο υπουργός που όλοι τον έλεγαν Ακη και πολλοί ήξεραν ή υποψιάζονταν πως κάτι γίνεται στα σκοτεινά.

Ποιοι; Οι σύντροφοι. Ο ξάδελφος. Ο κουμπάρος. Η λομπίστρια, η κυρία επί των δημοσίων σχέσεων. Οι πειθήνιοι αρχηγοί. Οι παλιοί του ΠΑΚ. Η παρέα του Μονάχου. Ο μπατζανάκης, ο κουνιάδος, η συμπεθέρα, η πρώην. Το Καστρί. Οι δικηγόροι. Οι θεματοφύλακες των off shore. Οι προμηθευτές. Οι συνδικαλιστές. Οι δημοσιογράφοι. Οι επιτελάρχες. Το ΕΠΥΕΘΑ. Οι άνθρωποι του Ακη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι εκδότες-έμποροι κ.ά.

Θέλετε και άλλους;

Σε εξέλιξη το σχέδιο πτώχευσης του ελληνικού λαού

Tα νέα επώδυνα δημοσιονομικά μέτρα που συζητά σήμερα το Υπουργικό Συμβούλιο δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια της κυβέρνησης να θυσιάσει τα όνειρα και τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών για να καλύψει τις δικές της αστοχίες.

Η νέα εν ψυχρώ επίθεση του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου στα εισοδήματα των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων, των μικρομεσαίων επαγγελματιών, των υπαλλήλων του Δημοσίου και των λοιπών μισθωτών και συνταξιούχων της χώρας είναι πρωτοφανής.

Εστιάζεται κυρίως στους έχοντες χαμηλά και μεσαία εισοδήματος, τους οποίους επιδιώκει να εξαθλιώσει με αυξήσεις άμεσων φόρων έως και 400%, με πρόσθετες επιβαρύνσεις στους έμμεσους φόρους, με μειώσεις τουλάχιστον κατά 7,5% έως 10% στα εισοδήματά τους, ακόμη δε και με απώλεια της μόνιμης εργασίας τους!

Η συνταγή αποτυχίας του πρώτου Μνημονίου, η οποία προέβλεπε αλλεπάλληλες αυξήσεις εμμέσων φόρων και περικοπές εισοδημάτων ακολουθείται με ακόμη πιο ισχυρή… δοσολογία: εκτός από τους έμμεσους σχεδιάζεται να αυξηθούν πλέον και οι άμεσοι φόροι, ενώ παράλληλα τα ποσοστά κατά τα οποία επιδιώκεται να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά που είχαν τεθεί ως στόχοι με το πρώτο Μνημόνιο!

Το σχέδιο πτώχευσης του ελληνικού λαού που εκπόνησαν η… σοσιαλιστική κυβέρνηση με τους «συμμάχους» της -το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- περιλαμβάνει «στοχευμένες» δράσεις εξαθλίωσης των πολιτών, έχοντας ένα και μόνο μείζονα στόχο: η Ελλάδα να γίνει πάμφθηνη σε μισθούς, ημερομίσθια και τιμές για να… αποκτηθεί έναντι πινακίου φακής από τους μεγάλους διεθνείς επιχειρηματικούς και επενδυτικούς ομίλους των «δάνειων δυνάμεων».

ΕΤ

Ποιον συνάντησε στο (κρυφό) ταξίδι τού Λονδίνου ο Γ. Παπανδρέου;

Την Πέμπτη και την ώρα που οι 16 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έστελναν ανοικτή επιστολή στον Πρωθυπουργό , αναφέροντας ότι «Στη σημερινή χωρίς προηγούμενο κρίση, οι στιγμές είναι για όλους μας ιστορικές και αποτελεί εθνική ανάγκη να συγκροτηθεί άμεσα ένα ενιαίο μέτωπο σοβαρότητας και ευθύνης» , o Γ. Παπανδρέου αναχωρούσε κρυφά (δηλαδή χωρίς να υπάρχει καμία σχετική ενημέρωση) για το Λονδίνο, όπου το βράδυ έτρωγε ….σούσι με τη σύζυγό του και ένα ακόμη ζευγάρι στο υπερπολυτελές εστιατόριο «Zuma» του Λονδίνου.

Η συγκεκριμένη είδηση που δημοσίευσε η εφημερίδα «Δημοκρατία» καθώς και η «Ελευθεροτυπία» με εσωτερικό σχόλιο,προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση, αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι:

-λίγες ώρες αργότερα είχε ραντεβού με τον Γιουνγκέρ γα την 5η δόση του δανείου και το νέο πακέτο βοήθειας προκειμένου να ….μην χρεοκοπήσει η χώρα του,

- χιλιάδες Έλληνες «Αγανακτισμένοι» βρίσκονται στους δρόμους μη αντέχοντας πλέον την πρωτοφανή ανέχεια

-τα περιστατικά δημόσιων αποδοκιμασιών κατά κυβερνητικών στελεχών που αυξάνονται συνεχώς,

-το πρωθυπουργικό αεροσκάφος αναχώρησε από την Αθήνα άδειο για να παραλάβει τον πρωθυπουργό από το Λονδίνο και να τον μεταφέρει στο Λουξεμβούργο, με όσο κόστος συνεπάγεται από το δρομολόγιο αυτό,καθώς τα αεροδρόμια του Λονδίνου είναι από τα ακριβότερα στον κόσμο.

Εντύπωση προκαλεί επίσης το νεότερο σχόλιο της «Ελευθεροτυπία» όπου συνοδεύοντας την φωτογραφία αναφέρει: «Ο Γ. Παπανδρέου, προχθές βράδυ, στο πανάκριβο και πολύ in «Ζούμα σούσι ρέστοραν» στο Λονδίνο. Η φωτογραφία είναι μάρτυρας ότι ο πρωθυπουργός δεν πήγε κατευθείαν στο Λουξεμβούργο. Το ερώτημα παραμένει προς απάντησιν, όπως και το ποιος είναι ο συνδαιτυμόνας δεξιά» .

Ξέρει κάτι η Μάνια που αγνοούμε οι υπόλοιποι;……

Ημιυπαίθρια κυβέρνηση

Από παρανομία σε παρανομία. Οποιος πει ότι το ελληνικό κράτος είναι διαχρονικά αφερέγγυο, δεν κομίζει γλαύκα ες Αθήνας.

Αυτό το κράτος έχει «διαπαιδαγωγήσει» τους πολίτες να παρανομούν και να τρέχουν εκ των υστέρων να «αποκαθιστούν» τις παρανομίες τους με την καταβολή κάποιου τιμήματος.

Η κατάσταση αυτή διαιωνίζεται, με αποτέλεσμα να μην οικοδομείται η αναγκαία σχέση εμπιστοσύνης, που θα μας απαλλάξει από παρανομίες και παρακμιακά φαινόμενα.

Ηταν κοινό μυστικό εδώ και πολλά χρόνια ότι οι οικοδομές χτίζονταν με πολλούς παράνομους («ημιυπαίθριους» και «βοηθητικούς») χώρους.

Τους έχτιζε ο εργολάβος, ο οποίος πωλούσε το ακίνητο στον αγοραστή ακριβότερα, επικαλούμενος ακριβώς τον επιπλέον παράνομο χώρο. Εν γνώσει του ο αγοραστής αγόραζε έτσι το ακίνητο, αν δεν το παράγγελνε κιόλας -σε ορισμένες περιπτώσεις- έτσι.

Φυσικά, την πρακτική αυτή γνώριζαν και οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (πολεοδομίες), χωρίς να κάνουν τίποτα το ουσιαστικό για να βάλουν κάποιο φρένο. Μπορεί και να ήταν αδύνατο με τη διάσταση που είχε πάρει το φαινόμενο.

Πέρσι τέτοια εποχή, το υπουργείο Οικονομικών, πιεζόμενο από την ανάγκη να βρει έσοδα, αποφάσισε να «νομιμοποιήσει» αυτούς τους χώρους. Το σκεπτικό ήταν απλό: Δηλώστε το, πληρώστε ένα πρόστιμο και έχετε το κεφάλι σας ήσυχο.

Οι διαβεβαιώσεις ήταν τότε σαφείς και κατηγορηματικές ότι όσοι αποδέχονταν αυτή τη ρύθμιση δεν θα είχαν καμία επιπλέον φορολογική επιβάρυνση, πέραν του τέλους που θα πλήρωναν με τη δήλωση του «ημιυπαίθριου».

Η ρύθμιση, έτσι όπως εξαγγέλθηκε, ήταν αποδοτική. Εκατοντάδες χιλιάδες δηλώσεις έγιναν στις πολεοδομίες. Οι Ελληνες, που έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με το ακίνητό τους, έσπευσαν να «νομιμοποιήσουν» τις παρανομίες τους, εμπιστευόμενοι τη διαβεβαίωση των αρμόδιων υπουργών ότι δεν πρόκειται να έχουν πρόσθετες επιβαρύνσεις στο μέλλον.

Για άλλη μια φορά, όμως, λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή την αφερεγγυότητα των εκπροσώπων του κράτους, που άλλα έλεγαν πέρσι και άλλα αποφάσισαν φέτος.

Η εγκύκλιος του αρμόδιου υφυπουργού Οικονομικών, που εκδόθηκε προχθές, βάζει τριπλή παγίδα στους ιδιοκτήτες των ακινήτων, οι οποίοι έσπευσαν να πιστέψουν τις διαβεβαιώσεις και να αποδεχτούν τη ρύθμιση.

Κινδυνεύουν να χάσουν μέρος από τη φοροαπαλλαγή των τόκων του στεγαστικού δανείου τους, αλλά και να πιαστούν στα τεκμήρια απόκτησης ακινήτου και το πόθεν έσχες.

Βεβαίως, σε μια πολιτεία ισονομίας, αυτά θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Ομως, η πολιτεία έδωσε μια διαβεβαίωση, για να πείσει τους παρανομήσαντες να αποδεχτούν μια ρύθμισή της, καταβάλλοντας το τίμημα που τους ζήτησε. Και μέσα σε ένα χρόνο αναιρεί αυτή τη διαβεβαίωση, προφανώς για να αποσπάσει και άλλα έσοδα.

Η πρακτική είναι απαράδεκτη. Το κράτος επαναλαμβάνει τον κακό εαυτό του, αδιαφορώντας για την καταβαράθρωση της όποιας αξιοπιστίας του. Και διαψεύδει παταγωδώς τη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι πρέπει να χαραχτεί, επιτέλους, μια κόκκινη γραμμή με το κακό παρελθόν, ώστε να γίνει μια νέα αρχή στη σχέση του με τους πολίτες. Εν προκειμένω γίνεται ακριβώς το αντίθετο.

Ε