Tου Κωνσταντίνου Χολέβα
Ηττημένα μυαλά. Άνθρωποι που ξεκινούν με ηττοπάθεια και εκ των προτέρων διάθεση υποταγής στις απαιτήσεις κάθε ξένης χώρας ή κάθε διεθνούς οργανισμού.
Η ορολογία δεν είναι δική μου. Την δανείζομαι από τον εξαίρετο Κύπριο δημοσιογράφο Λάζαρο Μαύρο, τον οποίο διαβάζω κάθε μέρα μέσω διαδικτύου στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Λευκωσίας ( www.simerini.com).
Τους βλέπουμε καθημερινά στη ελληνική κοινωνία. Πολιτικοί, αρθρογράφοι, πανεπιστημιακοί που μας καλούν να τα παραχωρήσουμε όλα, να χάσουμε κάθε αίσθηση αξιοπρέπειας, να ασεβήσουμε απέναντι στο παρελθόν και στο μέλλον του Έθνους μας.
Άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Ελληνισμό και στην ιστορία του, που θα προτιμούσαν να μην είναι ανεξάρτητη η Ελλάδα, αλλά να είναι πολιτικά και στρατιωτικά υποτελής σε ξένες δυνάμεις.
Δεν είναι πολλά τα ηττημένα μυαλά στην πατρίδα μας. Αλλά έχουν τον τρόπο να θορυβούν και να προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Ξεκινούν με το δεδομένο ότι κάθε μάχη, κάθε διαπραγμάτευση, είναι χαμένη και ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τις εθνικές υποχωρήσεις.
Προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία μας για να μην διδάσκονται τα ελληνόπουλα τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την αγωνιστικότητα. Χλευάζουν όποιον ζητεί να διεκδικήσουμε τα εθνικά συμφέροντα και προβάλλουν χίλια δυο φανταστικά εμπόδια για να μην προστατεύσουμε τα εθνικά δίκαια.
Τα ηττημένα μυαλά μάς οδήγησαν σε μία κακίστη συμφωνία με τους δανειστές μας, την περίφημη τρόικα. Η Ελλάς δεν διαπραγματεύθηκε ουσιαστικά το Μνημόνιο. Παρεδόθη άνευ όρων –αλλά μετά πολλών φόρων.
Αντιθέτως στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία δεν επικράτησαν τα ηττημένα μυαλά, αλλά οι μαχητικές διάνοιες και τα αισθήματα εθνικής αξιοπρέπειας. Ετσι, λοιπόν, η Ιρλανδία κατόρθωσε:
Να διατηρήσει χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές.
Να αυξήσει το ελάχιστο ωρομίσθιο, επαναφέροντάς το στην εποχή προ του Μνημονίου.
Να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τους χαμηλόμισθους.
Το 2011 η ανάπτυξη θα επιστρέψει για την ιρλανδική οικονομία μετά από τρία χρόνια ύφεσης.
Από την πλευρά της η Πορτογαλία διαπραγματεύθηκε με πυγή και με το κεφάλι ψηλά και επέτυχε:
Να μην καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός
Και να μην μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις κάτω των 1500 ΕΥΡΩ.
Είδαμε μάλιστα στην τηλεόραση τον Σοσιαλιστή υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της Πορτογαλίας κ. Σόκρατες να ειρωνεύεται την Ελλάδα για τα ηττημένα μυαλά της, λέγοντας ότι η χώρα του κατόρθωσε να περισώσει πολύ περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα απ’ όσα οι Έλληνες.
Τα ηττημένα μυαλά αρθρογραφούν τον τελευταίο καιρό επιμόνως κατά της ανακηρύξεως της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Τη στιγμή που ακόμη και ξένες χώρες, όπως το Ισραήλ. αναγνωρίζουν ότι η ελληνική ΑΟΖ υπολογίζεται με βάση το Καστελλόριζο και εφάπτεται της Κυπριακής αντίστοιχης, το ελληνικό ΥΠΕΞ φοβάται μην κακοκαρδίσει την Άγκυρα.
Για πρώτη φορά στη νεώτερη πολιτική ιστορία μας βλέπουμε ανοικτή επιστολή –διαμαρτυρία των διπλωματικών υπαλλήλων κατά των προϊσταμένων τους για τις ολιγωρίες στα εθνικά θέματα.
Στη θαρραλέα επιστολή των επαγγελματιών διπλωματών, που έχουν τη γνώση, την εμπειρία και την αποστολή να στηρίζουν διεθνώς τις ελληνικές θέσεις, διαβάζουμε καταγγελίες για σκόπιμες υποχωρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Και διερωτώμεθα: Μήπως τελικά το Μνημόνιο λειτουργεί ως βολικό πρόσχημα για τα ηττημένα μυαλά ώστε να διευκολύνει τον ενδοτισμό στα εθνικά μέτωπα;
Τα ηττημένα μυαλά κήρυτταν το 2002-2004 ότι πρέπει αμέσως οι Ελληνοκύπριοι να αποδεχθούν το Σχέδιο Ανάν διότι είναι η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου.
Απειλούσαν μάλιστα ότι σε περίπτωση απόρριψης θα θυμώσουν οι Ευρωπαίοι κατά της Κύπρου και ότι θα συμβούν διάφορα φοβερά. Τελικά με τη βοήθεια του Θεού, την παλληκαριά του Τάσσου Παπαδόπουλου και τη μαχητικότητα του 76% των Ελλήνων της Κύπρου το αντιδημοκρατικό σχέδιο απορρίφθηκε με δημοψήφισμα.
Τα ηττημένα μυαλά διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ε.Ε. και ελέγχει σήμερα με το βέτο της την οποιαδήποτε τουρκική προσπάθεια για ένταξη Έτσι αποφεύχθηκε η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής-κατοχής. Τα ηττημένα μυαλά δεν ζήτησαν συγγνώμην για όσα ανακριβή και εκφοβιστικά έλεγαν, αλλά τα γραπτά μένουν.
Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων τα ηττημένα μυαλά καταβάλλουν εδώ και χρόνια εργώδεις προσπάθειες να μας πείσουν ότι η μάχη χάθηκε και ότι πρέπει να κάνουμε «αξιοπρεπή συμβιβασμό».
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν χαμένα εθνικά θέματα, όταν ένας λαός θέλει να επιμείνει και να προστατεύσει την ιστορία του και το μέλλον των παιδιών του. Τα ηττημένα μυαλά ουδέποτε διανοήθηκαν ότι μπορούμε να κερδίσουμε.
Και όμως μέχρι τώρα έχουμε κατορθώσει για πρώτη φορά στα διεθνή χρονικά μία χώρα να εισέρχεται στον ΟΗΕ με όνομα διαφορετικό από αυτό που εκείνη θα ήθελε. ΦΥΡΟΜ και όχι Μακεδονία.
Αν επιμέναμε στις δύο θετικές για μας αποφάσεις της Ευρ. Ένωσης, των Βρυξελλών του Δεκεμβρίου 1991 και της Λισσαβόνας του 1992, θα είχαμε ακόμη μεγαλύτερα οφέλη. Αλλά τα ηττημένα μυαλά που εμφιλοχωρούν σε όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους, υπονόμευσαν τις διπλωματικές μας επιτυχίες.
Ευτυχώς ο λαός μας πραγματοποίησε τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και το ένα των Αθηνών και εμπόδισε τα ηττημένα μυαλά να τα παραδώσουν όλα. Άλλωστε γιατί να υποχωρήσουμε μπροστά σε μία χώρα, η οποία μπορεί συντόμως να διασπασθεί μεταξύ Αλβανίας, Βουλγαρίας και Σερβίας;
Ηττημένα μυαλά. Άνθρωποι που ξεκινούν με ηττοπάθεια και εκ των προτέρων διάθεση υποταγής στις απαιτήσεις κάθε ξένης χώρας ή κάθε διεθνούς οργανισμού.
Η ορολογία δεν είναι δική μου. Την δανείζομαι από τον εξαίρετο Κύπριο δημοσιογράφο Λάζαρο Μαύρο, τον οποίο διαβάζω κάθε μέρα μέσω διαδικτύου στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Λευκωσίας ( www.simerini.com).
Τους βλέπουμε καθημερινά στη ελληνική κοινωνία. Πολιτικοί, αρθρογράφοι, πανεπιστημιακοί που μας καλούν να τα παραχωρήσουμε όλα, να χάσουμε κάθε αίσθηση αξιοπρέπειας, να ασεβήσουμε απέναντι στο παρελθόν και στο μέλλον του Έθνους μας.
Άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Ελληνισμό και στην ιστορία του, που θα προτιμούσαν να μην είναι ανεξάρτητη η Ελλάδα, αλλά να είναι πολιτικά και στρατιωτικά υποτελής σε ξένες δυνάμεις.
Δεν είναι πολλά τα ηττημένα μυαλά στην πατρίδα μας. Αλλά έχουν τον τρόπο να θορυβούν και να προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Ξεκινούν με το δεδομένο ότι κάθε μάχη, κάθε διαπραγμάτευση, είναι χαμένη και ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τις εθνικές υποχωρήσεις.
Προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία μας για να μην διδάσκονται τα ελληνόπουλα τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την αγωνιστικότητα. Χλευάζουν όποιον ζητεί να διεκδικήσουμε τα εθνικά συμφέροντα και προβάλλουν χίλια δυο φανταστικά εμπόδια για να μην προστατεύσουμε τα εθνικά δίκαια.
Τα ηττημένα μυαλά μάς οδήγησαν σε μία κακίστη συμφωνία με τους δανειστές μας, την περίφημη τρόικα. Η Ελλάς δεν διαπραγματεύθηκε ουσιαστικά το Μνημόνιο. Παρεδόθη άνευ όρων –αλλά μετά πολλών φόρων.
Αντιθέτως στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία δεν επικράτησαν τα ηττημένα μυαλά, αλλά οι μαχητικές διάνοιες και τα αισθήματα εθνικής αξιοπρέπειας. Ετσι, λοιπόν, η Ιρλανδία κατόρθωσε:
Να διατηρήσει χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές.
Να αυξήσει το ελάχιστο ωρομίσθιο, επαναφέροντάς το στην εποχή προ του Μνημονίου.
Να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τους χαμηλόμισθους.
Το 2011 η ανάπτυξη θα επιστρέψει για την ιρλανδική οικονομία μετά από τρία χρόνια ύφεσης.
Από την πλευρά της η Πορτογαλία διαπραγματεύθηκε με πυγή και με το κεφάλι ψηλά και επέτυχε:
Να μην καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός
Και να μην μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις κάτω των 1500 ΕΥΡΩ.
Είδαμε μάλιστα στην τηλεόραση τον Σοσιαλιστή υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της Πορτογαλίας κ. Σόκρατες να ειρωνεύεται την Ελλάδα για τα ηττημένα μυαλά της, λέγοντας ότι η χώρα του κατόρθωσε να περισώσει πολύ περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα απ’ όσα οι Έλληνες.
Τα ηττημένα μυαλά αρθρογραφούν τον τελευταίο καιρό επιμόνως κατά της ανακηρύξεως της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Τη στιγμή που ακόμη και ξένες χώρες, όπως το Ισραήλ. αναγνωρίζουν ότι η ελληνική ΑΟΖ υπολογίζεται με βάση το Καστελλόριζο και εφάπτεται της Κυπριακής αντίστοιχης, το ελληνικό ΥΠΕΞ φοβάται μην κακοκαρδίσει την Άγκυρα.
Για πρώτη φορά στη νεώτερη πολιτική ιστορία μας βλέπουμε ανοικτή επιστολή –διαμαρτυρία των διπλωματικών υπαλλήλων κατά των προϊσταμένων τους για τις ολιγωρίες στα εθνικά θέματα.
Στη θαρραλέα επιστολή των επαγγελματιών διπλωματών, που έχουν τη γνώση, την εμπειρία και την αποστολή να στηρίζουν διεθνώς τις ελληνικές θέσεις, διαβάζουμε καταγγελίες για σκόπιμες υποχωρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Και διερωτώμεθα: Μήπως τελικά το Μνημόνιο λειτουργεί ως βολικό πρόσχημα για τα ηττημένα μυαλά ώστε να διευκολύνει τον ενδοτισμό στα εθνικά μέτωπα;
Τα ηττημένα μυαλά κήρυτταν το 2002-2004 ότι πρέπει αμέσως οι Ελληνοκύπριοι να αποδεχθούν το Σχέδιο Ανάν διότι είναι η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου.
Απειλούσαν μάλιστα ότι σε περίπτωση απόρριψης θα θυμώσουν οι Ευρωπαίοι κατά της Κύπρου και ότι θα συμβούν διάφορα φοβερά. Τελικά με τη βοήθεια του Θεού, την παλληκαριά του Τάσσου Παπαδόπουλου και τη μαχητικότητα του 76% των Ελλήνων της Κύπρου το αντιδημοκρατικό σχέδιο απορρίφθηκε με δημοψήφισμα.
Τα ηττημένα μυαλά διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ε.Ε. και ελέγχει σήμερα με το βέτο της την οποιαδήποτε τουρκική προσπάθεια για ένταξη Έτσι αποφεύχθηκε η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής-κατοχής. Τα ηττημένα μυαλά δεν ζήτησαν συγγνώμην για όσα ανακριβή και εκφοβιστικά έλεγαν, αλλά τα γραπτά μένουν.
Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων τα ηττημένα μυαλά καταβάλλουν εδώ και χρόνια εργώδεις προσπάθειες να μας πείσουν ότι η μάχη χάθηκε και ότι πρέπει να κάνουμε «αξιοπρεπή συμβιβασμό».
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν χαμένα εθνικά θέματα, όταν ένας λαός θέλει να επιμείνει και να προστατεύσει την ιστορία του και το μέλλον των παιδιών του. Τα ηττημένα μυαλά ουδέποτε διανοήθηκαν ότι μπορούμε να κερδίσουμε.
Και όμως μέχρι τώρα έχουμε κατορθώσει για πρώτη φορά στα διεθνή χρονικά μία χώρα να εισέρχεται στον ΟΗΕ με όνομα διαφορετικό από αυτό που εκείνη θα ήθελε. ΦΥΡΟΜ και όχι Μακεδονία.
Αν επιμέναμε στις δύο θετικές για μας αποφάσεις της Ευρ. Ένωσης, των Βρυξελλών του Δεκεμβρίου 1991 και της Λισσαβόνας του 1992, θα είχαμε ακόμη μεγαλύτερα οφέλη. Αλλά τα ηττημένα μυαλά που εμφιλοχωρούν σε όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους, υπονόμευσαν τις διπλωματικές μας επιτυχίες.
Ευτυχώς ο λαός μας πραγματοποίησε τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και το ένα των Αθηνών και εμπόδισε τα ηττημένα μυαλά να τα παραδώσουν όλα. Άλλωστε γιατί να υποχωρήσουμε μπροστά σε μία χώρα, η οποία μπορεί συντόμως να διασπασθεί μεταξύ Αλβανίας, Βουλγαρίας και Σερβίας;
