Nullum poena sine legum

Σε μια Ελλάδα που βαίνει όλο και πιο πολύ στο παράλογο, λησμονούμε -με επιταχυνόμενη πνευματική «απολέπιση»- όλο και περισσότερες από τις βασικές κοινωνικοφιλοσοφικές αρχές που έχουν θεμελιωθεί ανά τους αιώνες.

Μια από αυτές αναλογιζόμουν χθες . Βασική κοινωνική αρχή που θεμελιώνει την ύπαρξη της ευνομούμενης κοινωνίας.«Nullum poena sine legum» (μτφρ: καμιά ποινή χωρίς νόμο).

Αιτία των αναλογισμών μου στάθηκε η επιστολή του κ. Ρουσόπουλου προς τον πρόεδρο της ΝΔ, κ. Καραμανλή, με την οποία του γνωστοποίησε την πρόθεσή του να μην είναι υποψήφιος βουλευτής στις επόμενες εκλογές.

Οι λόγοι εμπεριέχονται σε λίγες μόλις λέξεις:«..Οι συνθήκες ισοπέδωσης που επικρατούν στο πολιτικό σκηνικό, δεν μου επιτρέπουν να υπερασπιστώ τον εαυτό μου από την συκοφαντία.... Δεν διαπραγματεύθηκα και δεν διαπραγματεύομαι την πολιτική μου επιβίωση σε βάρος της αξιοπρέπειάς μου».

Δεν εξετάζω την απόφαση του κ. Ρουσόπουλου από την καθαρά πολιτική πλευρά , αλλά από την κοινωνικοφιλοσοφική πλευρά.

O κ. Ρουσόπουλος θεωρήθηκε από το ΠαΣοΚ ως το ισχυρό επικοινωνιακό χαρτί της ΝΔ, στοχοποιήθηκε, και κάποια στιγμή κατηγορήθηκε για την υπόθεση Βατοπαιδίου.
Έγινε εξεταστική επιτροπή (όπως επιτάσσει ο νόμος), και παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης , όπου χρησιμοποιήθηκαν μέχρι και ψευδομάρτυρες( χωρίς κανείς να αναλάβει το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας αναίσχυντης και βαθιά αντιδημοκρατικής πράξης), το μόνο που προέκυψε ήταν το γεγονός ότι ο ηγούμενος Εφραίμ ήταν ο ...πνευματικός του.
Όπως άλλωστε και πολλών άλλων πολιτικών από διάφορα κόμματα , μεταξύ των οποίων και του ΠαΣοΚ.

Μέχρι στιγμής , (καθώς όπως βαίνουν οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, δεν είμαι σίγουρος για το μέλλον) δεν υπάρχει σχετικός νόμος που να ποινικοποιεί την ....ύπαρξη πνευματικού.

Το επίσημο ΠαΣοΚ επιμένει όμως και τον κατηγορεί βάσει της ...περιρρέουσας ατμόσφαιρας.
Μα ούτε αυτή αναφέρεται σε κανένα νόμο,εκτός των νόμων που επιτάσσει το εγχειρίδιο του ...Γκέμπελς.

Στην μεταμοντέρνα Ελλάδα ανατρέπουμε λοιπόν την βασική αρχή της ευνομούμενης κοινωνίας, ρίχνουμε στα τάρταρα των πολιτικών σκοπιμοτήτων το «Nullum poena sine legum» (μτφρ: καμιά ποινή χωρίς νόμο), και ...προχωράμε.

Αλλά.... ξέρουμε που πάμε; Ξέρουμε που μας οδηγεί αυτό το μεταμοντέρνο μονοπάτι; Ξέρουμε ότι σ`αυτό το μονοπάτι... «Latet ..anguis in herba»( μτφρ: ένα ...φίδι κρύβεται στα χόρτα). Το μαύρο φίδι του Φασισμού!