Ο Ελληνισμός τιμά τον Τάσσο του.

.

Αύριο θα οδηγηθεί στην τελευταία του κατοικία ο Τάσσος Παπαδόπουλος.Όλος ο απανταχού Ελληνισμός πονά. Με σφιγμένη την καρδιά θα αποχαιρετίσει τον Τάσσο του!

Αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στα κοινά από νεανικής ηλικίας, λαμβάνοντας μέρος στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του κυπριακού λαού και διαδραματίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις υποθέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας ως Υπουργός σε διάφορα Υπουργεία, ως συνομιλητής και ως στενότατος συνεργάτης του αείμνηστου Εθνάρχη Μακαρίου.

Για τη δράση του στην ΕΟΚΑ ποτέ δεν είπε μεγάλα λόγια. Ο ίδιος θεωρούσε ότι έκανε απλώς το καθήκον του, και ότι εκείνα που πρόσφερε δεν ήταν τίποτε περισσότερα από κάποιον που έριχνε φυλλάδια της ΕΟΚΑ.

Εξαιτίας αυτής του της σεμνότητας αρνήθηκε να αναφερθεί στη δράση του κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ, όταν ο Διγενής του ζήτησε για να περιλάβει τα γραφόμενά του στα απομνημονεύματά του.

Σε συνέντευξή του στις 6 Μαΐου 2001, ως Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, ο Τάσσος Παπαδόπουλος αναφέρει επί του προκειμένου χαρακτηριστικά:
«Δεν είναι oι δέκα ή οι τριακόσιοι επώνυμοι που έκαναν τον Αγώνα. Δεν έκανα εγώ περισσότερα από ένα παιδί που πέταξε φυλλάδια και μπήκε έξι μήνες στη φυλακή».

Στη μεταβατική Κυβέρνηση, που σχηματίστηκε μετά την υπογραφή των Συμφωνιών, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος τού αναθέτει το Υπουργείο Εσωτερικών, που ήταν αρμόδιο μεταξύ άλλων για το δύσκολο έργο της εσωτερικής ασφάλειας και της οργανωτικής διάρθρωσης του νέου κράτους.

Η θητεία του εκεί υπήρξε απόλυτα επιτυχής και η Κύπρος αναίμακτα οδηγήθηκε από την αποικιοκρατία στην ανεξαρτησία, που ανακηρύχθηκε επίσημα στις 16 Αυγούστου 1960.

Έτσι μεταπηδά στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όπου αποδεικνύει την προσήλωσή του στις αρχές του κράτους πρόνοιας.

Εφαρμόζει σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων, που ανελίσσεται και εκσυγχρονίζεται ως σήμερα, και οι Κύπριοι πολίτες για πρώτη φορά γνωρίζουν τα αγαθά της σύνταξης.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος υπήρξε ο πέμπτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εξελέγη στο ύπατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 16 Φεβρουαρίου του 2003.

Η πενταετής θητεία του Τάσσου Παπαδόπουλου υπήρξε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για την Κύπρο, καθώς σε αυτή διενεργήθη το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν στις 24 Απριλίου 2004, ενώ μία εβδομάδα αργότερα η Κύπρος εντασσόταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στο τηλεοπτικό διάγγελμά του προς τον ελληνικό κυπριακό λαό, ο Τάσσος Παπαδόπουλος πήρε σαφή θέση υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, σημειώνοντας ότι παρέλαβε κράτος και δεν θα παραδώσει κοινότητα. Παράλληλα, ο λόγος του ήταν ενωτικός και ήπιος.

Στις 28 Φεβρουαρίου 2008 ο Τάσσος Παπαδόπουλος, παρέδωσε την εξουσία στον Δημήτρη Χριστόφια και αποχώρησε από το Προεδρικό Μέγαρο.

Επέλεξε να μην μείνει στο σπίτι. Άνοιξε το πολιτικό γραφείο, και το έριξε ξανά στη δουλειά.

Διάβαζε, έγραφε, παρακολουθούσε τις εξελίξεις, ενώ συμμετείχε και κατέθετε τις απόψεις του ως τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο Εθνικό Συμβούλιο. Δημοσίως, όμως, απέφευγε να παρεμβαίνει, πέρα από κάποιες συνεντεύξεις που έδωσε τον τελευταίο καιρό.

Την οικογένειά του, τη σύζυγο, τα παιδιά και τα εγγόνια του, δεν πρόλαβε να τα χαρεί.. Η ζωή του ήταν αφιερωμένη στον Ελληνισμό της Κύπρου.

Πιστός σε αιώνιες αξίες, έκανε τον απανταχού Ελληνισμό να αισθανθεί περήφανος…..

Πηγή : «politis» «sigmalive»