Πόσοι ακόμα πρέπει να σκοτωθούν για να γίνει κάτι ;

Στην ανατολική πλευρά του Πάρνωνα, 4χλμ. από την ακτή κάτω απ` τα θεόρατα βράχια, βρίσκουμε τον «κήπο του Διονύσου».
Εδώ που ποτέ Τούρκος δεν πάτησε, ούτε Γερμανός, …στο «σίγουρο τόπο».
Το Λεωνίδιο με τα βουνά, την θάλασσα και τα πέτρινα παραδοσιακά σπίτια του εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη. Ένας τόπος με τόσες αντιθέσεις μα και τόση αρμονία.

Εδώ ζουν οι Τσάκωνες που μιλούν ακόμα την Αρχαία Δωρική. Οι μόνοι απόγονοι των Αρχαίων Σπαρτιατών.
Κατά διαβολική σύμπτωση απέχει 88χλμ από το Ναύπλιο, το Άργος, την Τρίπολη και την Σπάρτη.
Είναι ένας τόπος που συνδυάζει το σύγχρονο με το παραδοσιακό. Εδώ που νομίζεις ότι ο χρόνος δεν έχει αγγίξει τίποτα….

Το 1910 στο Λεωνίδιο Αρκαδίας και για τις ανάγκες της εποχής διανοίχτηκε ένας δρόμος. Το Λεωνίδιο μέχρι τότε δεν είχε πρόσβαση παρά μόνο από την θάλασσα . Η απόσταση ……τέσσερα (4) χιλιόμετρα .

Στην Ελλάδα το 1910 υπήρχαν ελάχιστα αυτοκίνητα , στο Λεωνίδιο.. ένα. Όσο τα ζώα με ή χωρίς κάρα ήταν το μεταφορικό μέσον, ο δρόμος εξυπηρετούσε άριστα τις ανάγκες της εποχής.
Αρκετά χρονιά αργότερα το 1968, ο δρόμος έγινε άσφαλτος. Τότε τα αυτοκίνητα στην περιοχή ήταν 20-30...

Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν αρκετές κυβερνήσεις, αρκετά κυβερνητικά στελέχη πέρασαν από το Λεωνίδιο, πολλοί Λεωνιδιώτες πέρασαν από την κεντρική κρατική εξουσία.

Ποτέ αυτός ο δρόμος δεν ήταν στα έργα που έπρεπε να γίνουν στην περιοχή, …. ΠΟΤΕ ! Ο δρόμος παραμένει όπως το 1910 που ήταν για 1 αυτοκίνητο, ο ίδιος με το 1968 που τα αυτοκίνητα ήταν 30...
Σήμερα είναι ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της περιοχής, χιλιάδες τα αυτοκίνητα από τους ντόπιους και τους επισκέπτες του.

Τα τελευταία χρονιά, 14 παιδιά από το Λεωνίδιο έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή σε αυτά τα τέσσερα (4) χιλιόμετρα. Κάθε χρόνο και από ένας. Πάνω από 10 ατυχήματα κάθε χρόνο, Και ; Δεν αλλάζει τίποτα !

Πόσοι ακόμα πρέπει να σκοτωθούν για να γίνει κάτι ;

Πόσοι. ..

http://leonidiog.blogspot.com

ΥΓ. Ξεφεύγω από την γραμμή μου και δημοσιεύω άρθρο από άλλο ιστοχώρο. Αλλά κάθε κανόνας έχει και την εξαίρεση που τον επιβεβαιώνει. Και εγώ μια …αδυναμία !.

Τόσο στο πανέμορφο Λεωνίδιο, όσο και στο θέμα των τροχαίων ατυχημάτων.

Αυτή η ιστορία έχει το ίδιο μοτίβο και την ίδια κατάληξη. Ένα έγκλημα διαρκείας συντελείται στη άσφαλτο. Νούμερα απίστευτα, νούμερα που ανατριχιάζουν.

Η Ελλάδα κάθε χρόνο κάνει ένα από τους μεγαλύτερους πολέμους διεθνώς με….. τα ίδια τα παιδιά της.

Όμως αυτό το ποιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδας, δεν έχει συγκινήσει σχεδόν καθόλου το κοινοβούλιο.

Θυμηθείτε αυτά που ανέφερε πριν λίγους μήνες , στο έγγραφο παραίτησης του από την θέση του προέδρου της κοινοβουλευτικής εθνικής επιτροπής οδικής ασφάλειας, ο κ. Σταθάκης:

«Την πρώτη μέρα ήρθαν δύο βουλευτές , την δεύτερη ένας και την τρίτη……. κανένας»

Οι κοινοβουλευτικοί μας ταγοί, εάν είχαν κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος ,θα έκαναν τα πάντα εδώ και δεκαετίες για να μη επαναλαμβάνεται αυτό το φαινόμενο.

Ακόμα και αυτός ο…… εθνικός μας επιστολογράφος, ο κ. Τατούλης , που εκφράζει απόψεις επί παντός επιστητού , προτιμά θέματα ….«εθνικής σημασίας» όπως η δημοσιογραφική εργασία της κας Μ. Ζαχαρέα , αγνοώντας ότι μόλις λίγα χιλιόμετρα …από το σπίτι του…. συντελείται ένα ΕΓΚΛΗΜΑ διαρκείας.

Ένα απειροστό έγκλημα , που οποίου την ευθύνη έχει ΚΑΙ αυτός …..

Κύριοι …..κάθε χρόνο χάνεται μια κωμόπολη κυρίως νέων ανθρώπων.

Ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ παραμένει στις ψυχές μας !