Ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των Οικονομικών επισκέφθηκε προχθές τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ενώπιόν του (εννοείται και μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα) είπε: «Η κρίση δεν είναι αυτό που ζούμε σήμερα, δηλαδή η περικοπή μισθών, συντάξεων, εισοδημάτων.
Αυτή είναι η προσπάθεια που κάνουμε για να προστατευθούμε και να αποφύγουμε την κρίση. Η κρίση θα είναι η Αργεντινή του 2000: η πλήρης διάλυση της οικονομίας, των θεσμών, του κοινωνικού ιστού και της παραγωγικής βάσης της χώρας».
Και μόλις εξήλθε του προεδρικού μεγάρου, συμπλήρωσε στον ίδιο τόνο: «Αν θέλουμε να σώσουμε τη χώρα και να μη ζήσουμε σκηνές που βλέπουμε σε ντοκιμαντέρ από χώρες της Λατινικής Αμερικής, πρέπει να βάλουμε κάτω το κεφάλι και να δουλέψουμε…».
Πρώτο συμπέρασμα από όσα ακούσαμε από τα πλέον υπεύθυνα χείλη: η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει Αργεντινή. Πόση αλήθεια, πόση σκοπιμότητα και πόση κινδυνολογία κρύβει αυτός ο ισχυρισμός; Πώς γίνεται η ευρωπαϊκή Ελλάδα, η Ελλάδα της ευρωζώνης, που έχει για νόμισμά της το ισχυρότερο νόμισμα του κόσμου, να κινδυνεύει να γίνει σαν την Αργεντινή της προηγούμενης δεκαετίας, η οποία έμεινε χωρίς καμιά βοήθεια και αλληλεγγύη;
Αλλωστε, μόλις χθες ακόμη και η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, απέκρουσε τα περί αργεντινοποίησης της Ελλάδας, λέγοντας ότι οι δύο χώρες έχουν σημαντικές διαφορές.
Δεύτερο συμπέρασμα: ο κ. Βενιζέλος επέλεξε σκοπίμως να δραματοποιήσει την επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μιλώντας περί Αργεντινής, επειδή βλέπει ότι το νέο πακέτο μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση έχει φτάσει πολλές κατηγορίες πολιτών στα όρια της αντοχής τους. Και, επιπλέον, διαπιστώνει ότι θα συναντήσει μεγάλες δυσκολίες στη Βουλή, καθώς οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ φτάνουν κι αυτοί στα όρια των αντοχών τους.
Η κυβέρνηση, όμως, δεν μπορεί να βασίζει την επιβολή των όποιων μέτρων στην τρομοκράτηση των πολιτών και των βουλευτών. Υποχρεούται να τους πείθει για την αναγκαιότητά τους και όχι να θέτει διαρκώς εκβιαστικά διλήμματα. Και για να τους πείσει, πρέπει να μπορεί να αποδείξει ότι τα προηγούμενα μέτρα πέτυχαν το σκοπό τους, όσα δηλαδή η ίδια έλεγε. Αν τα προηγούμενα απέτυχαν, πώς θα πείσει ότι θα πετύχουν τα σημερινά και τα αυριανά;
Η μέθοδος «ή περνάνε τα μέτρα ή χρεοκοπούμε» δοκιμάστηκε πολλές φορές μέχρι τώρα. Και μάλλον είχε επιτυχία. Τουλάχιστον οι κυβερνητικοί βουλευτές πίστεψαν την κυβέρνησή τους και τα υπερψήφισαν, μην αντέχοντας να διακινδυνεύσουν το ενδεχόμενο να μην πάρει η χώρα μία δόση και οι ίδιοι να χρεωθούν τις επιπτώσεις.
Όμως , η κυβέρνηση πρέπει να προσέξει μήπως η μέθοδος των συνεχών διλημμάτων, που θέτει, εκληφθεί ως σκέτη κινδυνολογία και χάσει την αποτελεσματικότητά της. Διότι τότε μπορεί να πάθει ό,τι έπαθε -στη γνωστή ιστορία- ο βοσκός που φώναζε συνεχώς «λύκος στα πρόβατα»: όταν ο λύκος εμφανίστηκε πραγματικά, κανείς δεν τον πίστεψε.
«E»
Αυτή είναι η προσπάθεια που κάνουμε για να προστατευθούμε και να αποφύγουμε την κρίση. Η κρίση θα είναι η Αργεντινή του 2000: η πλήρης διάλυση της οικονομίας, των θεσμών, του κοινωνικού ιστού και της παραγωγικής βάσης της χώρας».
Και μόλις εξήλθε του προεδρικού μεγάρου, συμπλήρωσε στον ίδιο τόνο: «Αν θέλουμε να σώσουμε τη χώρα και να μη ζήσουμε σκηνές που βλέπουμε σε ντοκιμαντέρ από χώρες της Λατινικής Αμερικής, πρέπει να βάλουμε κάτω το κεφάλι και να δουλέψουμε…».
Πρώτο συμπέρασμα από όσα ακούσαμε από τα πλέον υπεύθυνα χείλη: η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει Αργεντινή. Πόση αλήθεια, πόση σκοπιμότητα και πόση κινδυνολογία κρύβει αυτός ο ισχυρισμός; Πώς γίνεται η ευρωπαϊκή Ελλάδα, η Ελλάδα της ευρωζώνης, που έχει για νόμισμά της το ισχυρότερο νόμισμα του κόσμου, να κινδυνεύει να γίνει σαν την Αργεντινή της προηγούμενης δεκαετίας, η οποία έμεινε χωρίς καμιά βοήθεια και αλληλεγγύη;
Αλλωστε, μόλις χθες ακόμη και η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, απέκρουσε τα περί αργεντινοποίησης της Ελλάδας, λέγοντας ότι οι δύο χώρες έχουν σημαντικές διαφορές.
Δεύτερο συμπέρασμα: ο κ. Βενιζέλος επέλεξε σκοπίμως να δραματοποιήσει την επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μιλώντας περί Αργεντινής, επειδή βλέπει ότι το νέο πακέτο μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση έχει φτάσει πολλές κατηγορίες πολιτών στα όρια της αντοχής τους. Και, επιπλέον, διαπιστώνει ότι θα συναντήσει μεγάλες δυσκολίες στη Βουλή, καθώς οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ φτάνουν κι αυτοί στα όρια των αντοχών τους.
Η κυβέρνηση, όμως, δεν μπορεί να βασίζει την επιβολή των όποιων μέτρων στην τρομοκράτηση των πολιτών και των βουλευτών. Υποχρεούται να τους πείθει για την αναγκαιότητά τους και όχι να θέτει διαρκώς εκβιαστικά διλήμματα. Και για να τους πείσει, πρέπει να μπορεί να αποδείξει ότι τα προηγούμενα μέτρα πέτυχαν το σκοπό τους, όσα δηλαδή η ίδια έλεγε. Αν τα προηγούμενα απέτυχαν, πώς θα πείσει ότι θα πετύχουν τα σημερινά και τα αυριανά;
Η μέθοδος «ή περνάνε τα μέτρα ή χρεοκοπούμε» δοκιμάστηκε πολλές φορές μέχρι τώρα. Και μάλλον είχε επιτυχία. Τουλάχιστον οι κυβερνητικοί βουλευτές πίστεψαν την κυβέρνησή τους και τα υπερψήφισαν, μην αντέχοντας να διακινδυνεύσουν το ενδεχόμενο να μην πάρει η χώρα μία δόση και οι ίδιοι να χρεωθούν τις επιπτώσεις.
Όμως , η κυβέρνηση πρέπει να προσέξει μήπως η μέθοδος των συνεχών διλημμάτων, που θέτει, εκληφθεί ως σκέτη κινδυνολογία και χάσει την αποτελεσματικότητά της. Διότι τότε μπορεί να πάθει ό,τι έπαθε -στη γνωστή ιστορία- ο βοσκός που φώναζε συνεχώς «λύκος στα πρόβατα»: όταν ο λύκος εμφανίστηκε πραγματικά, κανείς δεν τον πίστεψε.
«E»
