Αδίκως εξεπλάγησαν οι κομισάριοι της Τρόικας με την ξαφνική αναδίπλωση του υπουργού Οικονομικών, γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς σε άρθρο του στον "ΕΤ", που τους οδήγησε να διακόψουν, άγρια χαράματα, το παζάρι για την 6η δόση.
Στοιχειωδώς να διάβαζαν την επισκόπηση του ελληνικού Τύπου, θα είχαν καταλάβει ότι στην κυβέρνηση γίνεται… του Kουτρούλη ο γάμος. Δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά και ο… μπαμπάς λείπει ταξίδι. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν με ευκολία την κυκλοθυμία του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Οι θεατρικές παραστάσεις βεβαίως, αποτελούν πεπερασμένη διαπραγματευτική τακτική. Δεν φτάνει που δεν βγαίνουν τα νούμερα, το περιβόητο roll over αγκομαχάει στην ανηφόρα και οι ιδιωτικοποιήσεις παραμένουν άφαντες, ήρθαν και οι υπουργικές καντρίλιες να συμπληρώσουν την εικόνα μιας μακάβριας, για την ελληνική oικονομία, φάρσας. Η εικόνα της κυβέρνησης παραπέμπει σε λέσχη εκκεντρικών, τα μέλη της οποίας συνεδριάζουν αμέριμνα πίνοντας το ποτό τους στο ρετιρέ, την ώρα που το ισόγειο έχει αρπάξει φωτιά. Πρακτικά δηλαδή και με ελάχιστες εξαιρέσεις η συμπεριφορά των κυβερνητικών στελεχών μοιάζει με αυτή ανθρώπων που δεν έχουν συναίσθηση ποιοι είναι, τι κάνουν και κυρίως… τι τους έρχεται.
Τα συμπτώματα της αμεριμνησίας, ξεκινούν ασφαλώς από πολύ υψηλά. Αποκλείεται οι ξένοι να μην πρόσεξαν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου υπήρξε ο μοναδικός Ευρωπαίος ηγέτης με τόσες ευκαιρίες καλοκαιρινών αποδράσεων… Τα παράδοξα και οι αντιφάσεις, όμως, δεν χρειάζεται να αναζητηθούν στις παρατεταμένες διακοπές του πρωθυπουργού μιας χώρας υπό χρεοκοπία. Ακόμη και όταν «εργάζεται», ο κ. Παπανδρέου έχει την ικανότητα να… αποσβολώνει τους συνομιλητές του.
Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο μάς έλεγε ότι έχει το ρεβόλβερ ακουμπισμένο στο τραπέζι. Το πιστόλι (εδώ γελάμε) υποτίθεται ότι ήταν η εναλλακτική οδός της προσφυγής στο ΔΝΤ, που θα άφηνε τους Ευρωπαίους στα κρύα του λουτρού! Στην πρόσφατη συνάντηση με τους παραγωγικούς φορείς, ο αρμόδιος για την οικονομία υπουργός και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης παραδέχτηκε ότι το πιστόλι έφυγε από το τραπέζι του Γιώργου και ακούμπησε κατευθείαν στον κρόταφό του ώστε να δεχτεί τα επαχθή φορολογικά μέτρα του Μεσοπρόθεσμου. Και στην ίδια συνάντηση ο πάλαι ποτέ πιστολέρο πρωθυπουργός, κυριολεκτικά σαν από άλλο κόσμο, προφήτευσε πως με λίγη καλή προσπάθεια η Ελλάδα θα είναι γρήγορα στις τριάντα πλουσιότερες χώρες του κόσμου!
Θα μου πείτε , είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Οχι. Ούτε όμως και αστεία. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε δεινή θέση και ο Βενιζέλος ψάχνει εναγωνίως διεξόδους διαφυγής. Τα μακροοικονομικά μεγέθη έχουν ξεφύγει, το έλλειμμα ήδη «τρέχει» με διψήφιο ποσοστό, οι αποκρατικοποιήσεις έχουν καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο και η μετακύλιση ομολόγων αποδεικνύεται μία άκρως ακανθώδης διαδικασία, συνυφασμένη με τη χρεοκοπία. Την ίδια ώρα με αυτά, το Χρηματιστήριο γκρεμίζεται, κάνοντας τη λεηλασία του 1999 να μοιάζει με παιδικό παραμύθι, και το τραπεζικό σύστημα κλυδωνίζεται επικίνδυνα με σαφέστατες ευθύνες και της κεντρικής εποπτικής αρχής.
Το μίγμα είναι εκρηκτικό. Και στην κυβέρνηση «τα παιδία παίζει». Ο Γιώργος ετοιμάζεται με τη στολή του κωπηλάτη για τις τελευταίες φθινοπωρινές εκδρομές και ο… πρωθυπουργεύων Βαγγέλης, σε κατάσταση νεύρωσης, παίζει το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι επιταχύνοντας, άθελά του, την έλευση του μοιραίου. Προσωπικά αμφιβάλλω αν η κυβέρνηση θα προλάβει να πάει σε εκλογές. Μαζί με τα νεροπίστολα και τα κουβαδάκια του Γιώργου και ανάμεσα στις στρακαστρούκες του Βενιζέλου δεν θα αργήσει να ακουστεί το… μεγάλο κανόνι.
