Tα κούφια επικοινωνιακά παιχνίδια.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και η ομάδα του είχαν διαγνώσει σωστά ότι ο κόσμος διψάει για άμεσες αλλαγές που θα αλλάξουν το κλίμα και θα γλυκάνουν την ατμόσφαιρα. Και το πέτυχαν. Με απλές κινήσεις και αδάπανες επιλογές έγραφε χθες ο Γιάννης Τριαντης στην «Ελευθεροτυπία».

Προς τι, όμως, οι φιοριτούρες και οι χορογραφίες ελαφρότητος; Χρειαζόταν να πάει αιφνιδίως και «νύκτωρ» στο υπουργείο Παιδείας ο πρωθυπουργός για να πείσει ότι είναι ...εργατικός;

Και εκείνη η άφιξή του στη Βουλή με το επικίνδυνο για πρωθυπουργό υβριδικό (δεν είναι αλεξίσφαιρο) τι νόημα έχει πέραν του εντυπωσιασμού;

Δεν αρκούσε η ορθή απόφαση για μείωση τετράτροχου κρατικού στόλου για να καταδειχθεί ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση υλοποιούν την προεκλογική δέσμευσή τους; Υπάρχουν, όμως, και χειρότερα, που δείχνουν ότι δεν αποκλείεται να γίνουν μπούμερανγκ τα κούφια επικοινωνιακά παιχνίδια.

Συγκεκριμένα: προεκλογικά ο κ. Παπανδρέου είχε πει ότι ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σημίτη, είχε τηλεφωνήσει στον Τούρκο ομόλογό του και αμέσως... διευθετήθηκε ένα θέμα που προκαλούσε τριβές στις σχέσεις των δύο χωρών.

Ο κραυγαλέος λαϊκισμός, πριν λίγες ημέρες, είχε και συνέχεια: «Βλέπεις πως όταν ασκείς εσύ ο ίδιος πολιτική πρωτοβουλιών, δεν αφήνεις περιθώρια στον άλλον να κάνει επιθετικές κινήσεις», φέρεται ειπών ο πρωθυπουργός (δημοσίευμα στα «Νέα») όταν πληροφορήθηκε από τον κ. Δρούτσα ότι δεν υπήρχαν παραβιάσεις του FIR από τουρκικά μαχητικά, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία...

Όμως η πραγματικότητα είναι ....ξεροκέφαλη. Και το υπενθυμίζει με κάθε τρόπο στους λαϊκίζοντες κομπορρήμονες: οι γείτονες παρενόχλησαν εκ νέου αεροσκάφη της FRONTEX, συνεχίζοντας την προκλητική τακτική τους...

Δεν έγινε γνωστό αν... τηλεφώνησε στον Ερντογάν ο πρωθυπουργός. Το βέβαιο είναι ότι οι Τούρκοι συνεχίζουν το βιολί τους. Και εξίσου βέβαιο πρέπει να θεωρείται το γεγονός ότι ο λαϊκισμός (ήπιος, κατά τους υμνωδούς) τρώει γρήγορα τα ψωμιά του. Και αποκαλύπτεται καθαρά «το τίποτε που υπήρξαμε»...

Αυτά τα γνωρίζει η επιτελική ομάδα του πρωθυπουργού. Και νιώθει ότι «το πάρτι του νέου» έχει ημερομηνία λήξεως. Όχι μόνο επειδή «το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς», αλλά διότι τα μεγάλα και σημαντικά είναι μπροστά.

Οι δύσκολες αποφάσεις για την οικονομία (χρέος, έλλειμμα, ανεργία, ανταγωνιστικότητα), τα «εθνικά θέματα», οι αντιδράσεις (εσωκομματικές και ...άλλες), οι αντιστάσεις, οι ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις του μέλλοντος κλπ ..... έρχονται με βήμα ταχύ!