Σήμερα είναι το αύριο, που φοβόμασταν χθες...!

Ο πιο αξιόπιστος τρόπος για να προβλέψεις το μέλλον, είναι να κατανοήσεις τι γίνεται στο παρόν. Αυτά τα λόγια του Αμερικανού συγγραφέας & μελλοντολόγου John Naisbitt μου ήρθαν στο μυαλό παρακολουθώντας ( μετά από πρόσκληση ) χθες το απόγευμα εκδήλωση της δεξαμενής σκέψης forum 2020.
Θέμα της εκδήλωσης ήταν οι Εθνικές Εκλογές 2009 και η Έξοδος της Κεντροδεξιάς από την Κρίση.

Kατ` αρχάς λοιπόν αυτό που αποκομίζει κάποιος πολιτικοκοινωνικός παρατηρητής είναι ότι οι δεξαμενές σκέψης (Think tank) ως οργανισμοί οι οποίοι ασχολούνται με μελέτες αντιμετώπισης μιας ευρύτατης ποικιλίας ζητημάτων (π.χ. πολιτικά, οικονομικά, τεχνολογικά και αμυντικά), είναι το μέλλον. Τόσο απλά!

Οι «δεξαμενές σκέψης» ,που αυτή την στιγμή βρίσκονται στα σπάργανα τόσο στον χώρο της κεντροδεξιάς όσο και σ` αυτόν της κεντροαριστεράς ( η αριστερά είναι λίγα βήματα πιο μπροστά με τους ομίλους προβληματισμού που διαθέτει), πρέπει να είναι ανεξάρτητες για να υπάρχει η άνεση να ανοίγουν δρόμους στη σκέψη και τη χάραξη πολιτικής χωρίς να δεσμεύονται από τις πολιτικές συγκυρίες.

Οι «δεξαμενές σκέψης» στον τόπο μας -στο όχι μακρινό μέλλον- θα γεφυρώνουν το κενό μεταξύ κοινωνικής διανόησης και πολιτικής. Δηλαδή αυτό που πραγματικά απουσιάζει αυτή την στιγμή από την πολιτική και την κοινωνία μας.

Μια κοινωνία που χρειάζεται νέες ιδέες και πολιτικές οι οποίες θα προτείνονται από στοχαστές, ειδικούς αναλυτές, δημόσια πρόσωπα αλλά και από απλούς ομίλους συνειδητοποιημένων και υπεύθυνων πολιτών.

Αυτά ως προς τις «δεξαμενές σκέψης» και το σημερινό κενό παραγωγής ιδεών που θα κληθούν σύντομα να καλύψουν.

Από την χθεσινή εκδήλωση εστίασα ( λόγω των πολιτικών εξελίξεων) την προσοχή μου στις ομιλίες των πρώην υπουργών Άρη Σπηλιωτόπουλου και Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Ο πρώην υπουργός Παιδείας τόνισε ότι πρέπει μέσα από πολιτικές η παράταξη του να συναντήσει και πάλι την κοινωνία και τα προβλήματά της και πως πρέπει να δοθεί η μάχη στη βάση πολιτικών και όχι προσώπων.
Επίσης ανέφερε αναλυτικά 18 θέσεις προς συζήτηση για την οργανωτική και λειτουργική ανασυγκρότηση του κόμματος του που παρουσίασαν εξαιρετικό πολιτικό ενδιαφέρον.

Οι θέσεις του, μεταξύ άλλων, όπως: «Ο πρόεδρος να εκλέγεται από την κοινωνία με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες με τετραετή θητεία,την οποία θα δύναται να ανανεώνει με την ίδια διαδικασία

-Θεσμοθέτηση θέσης διευθύνοντος συμβούλου με αντικείμενο τη διοίκηση του κόμματος, καθώς και ίδρυση εταιρείας διαχείρισης των οικονομικών του κόμματος του

- η συγκρότηση πολιτικής και κοινωνικής επιτροπής σε κάθε καποδιστριακό δήμο σε όλη την Ελλάδα και η Καθιέρωση τοπικών δημοψηφισμάτων

-η πραγματοποίηση προκριματικών εκλογών για τα μέλη των συνδυασμών(εκτός των υπαρχόντων βουλευτών) με τη συμμετοχή του συνόλου των μελών και φίλων του κόμματος του σε κάθε τοπική κοινωνία

-Οι υποψήφιοι δήμαρχοι να επιλέγονται ύστερα από καθολική ψηφοφορία όλων των μελών και φίλων αλλά και των ενδιαφερομένων σε κάθε τοπική κοινωνία»

είναι πραγματικά ρηξικέλευθες και θέτουν την απαρχή του διαλόγου για τον πολιτικό εκσυγχρονισμό και τις συνακόλουθες μεταρρυθμίσεις. (Λόγω περιορισμένου χώρου της ανάρτησης θα παραθέσω στο πρώτο σχόλιο και τις 18 προτάσεις του Άρη Σπηλιωτόπουλου).

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης στην ομιλία του σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις χαιρέτησε την απόφαση του κ. Κάρολου Παπούλια για δεύτερη θητεία στο Προεδρικό Μέγαρο και αναφερόμενος στις εσωκομματικές εξελίξεις της ΝΔ είπε ότι: «η εικόνα που δίνουμε μας αδικεί».
Δήλωσε επίσης ότι διαφωνεί με το ενδεχόμενο να γίνει η ψηφοφορία για το νέο αρχηγό στις 6 Δεκεμβρίου, λόγω της συμπλήρωσης ενός χρόνου από τη δολοφονία, του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Ως γενικό συμπέρασμα μου από το όλον της εκδήλωσης του Foroum 2020, ήταν ότι κοινωνία είναι απαιτητική και ζητά συγκεκριμένες λύσεις στα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα.