Νέοι δρόμοι και παλαιά πλούτη

Όσοι περιδιαβαίνουν τη χώρα με ΙΧ αυτοκίνητα διαπιστώνουν πια ότι η Ελλάδα έχει καταστεί ευχερώς διελεύσιμη έγραφε χθες ο Αντώνης Καρακούσης στο «Βήμα», με την διαπίστωση του οποίου συμφωνώ, όπως φαντάζομαι και το σύνολο των Ελλήνων πολιτών.

Οι βασικοί δρόμοι, με εξαίρεση την «καρμανιόλα» Κορίνθου- Πάτρας (σ.σ η οποία είναι υπό κατάργηση και τα έργα του νέου αυτοκινητοδρόμου είναι σε πλήρη εξέλιξη με τελικό ορίζοντα το 2011), είναι γρήγοροι, κλειστοί αυτοκινητόδρομοι, απαλλαγμένοι από τους κινδύνους μιας μοιραίας μετωπικής σύγκρουσης.

Ακόμη και οι κίνδυνοι στο πέταλο του Μαλιακού έχουν περιορισθεί και κατά τα φαινόμενα θα εξαλειφθούν συντόμως, όπως και οι αντίστοιχοι της κοιλάδας των Τεμπών.
Φυσικά εμπόδια επίσης όπως εκείνα της Κατάρας στο Μέτσοβο, της Καστανιάς στην Κοζάνη, του Ρίου-Αντιρρίου και άλλα μικρότερα που δημιουργούσαν σοβαρά προβλήματα στην οδήγηση ή απέτρεπαν τις εξορμήσεις στην ύπαιθρο έχουν πλέον υπερνικηθεί.

Οι άλλοτε στενοί και ολισθηροί δρόμοι έχουν αντικατασταθεί από τα ασφαλή τούνελ και τις υπερυψωμένες κοιλαδογέφυρες της Εγνατίας, διαδρομές που για να διανυθούν χρειάζονταν απόφαση μεγάλη και πολύ χρόνο τώρα ξεπερνιούνται σε είκοσι με τριάντα λεπτά.

Η ενδοεπικοινωνία μεταξύ τοπικών αστικών κέντρων ή και μεταξύ περιφερειών ακόμη έχει αποκατασταθεί στον μέγιστο βαθμό.
Με άλλα λόγια οι αποστάσεις μειώθηκαν, οι χρόνοι κατέβηκαν, τα ταξίδια έγιναν ταχύτερα, ασφαλέστερα και οι τόποι, ακόμη και οι πιο απομακρυσμένοι προορισμοί, είναι πια προσεγγίσιμοι από το πλήθος των κατοίκων στα μεγάλα αστικά κέντρα των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης.

Αν μάλιστα «τρέξουν» τα σχέδια της Ιονίας,(σ.σ η οποία προχωρά με πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς) ολοκληρωθεί η επέκτασή της στην Πελοπόννησο, συνδεθεί με τον αυτοκινητόδρομο Κορίνθου-Τρίπολης και μαζί επιταχυνθεί η κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου της Κεντρικής Ελλάδας, υπάρξουν οι συνδέσεις με την Εγνατία και αναγεννηθούν ελαφρώς οι κάθετοι άξονες προς αυτήν, τότε δεν θα υπάρχει προορισμός απρόσιτος για τους Έλληνες και τους ξένους, από όπου και αν εκκινούν.

Ήδη πολλοί από χρόνια κινούνται με άνεση στη ζώνη των χωριών της Κεντρικής Πελοποννήσου. Τώρα πια ταξιδεύουν με σχετική άνεση προς τα χωριά της Φωκίδας, της Αιτωλοακαρνανίας, της Άρτας, της Πρέβεζας, των Ιωαννίνων, της Ηγουμενίτσας.

Επίσης προορισμοί όπως αυτοί των Γρεβενών, της Κοζάνης, της Καστοριάς, της Φλώρινας, της Έδεσσας, της Αριδαίας ή και βορειότερα των Σερρών, της Δράμας, της Καβάλας, της Ξάνθης, της Κομοτηνής ή του Έβρου είναι πλέον προσεγγίσιμοι από κατοίκους της Ηπείρου, της Θεσσαλίας ή και των Αθηνών.

Ουσιαστικά με την αναβάθμιση των δρόμων οι τόποι αποκτούν άλλη διάσταση. Αξίες παραμελημένες δύνανται να αναδειχθούν, περιουσίες ή κληρονομιές σχολάζουσες μπορεί να αναγεννηθούν, φυσικές ομορφιές, παραδοσιακοί οικισμοί και άλλα πλεονεκτήματα λαμβάνουν άλλη διάσταση.

Όσοι έχουν αίσθηση «οικονομικής γεωγραφίας» αντιλαμβάνονται τι σημαίνουν οι ταχύτεροι και ασφαλέστεροι δρόμοι για ξεχασμένα χωριά, για εγκαταλελειμμένους πετρόχτιστους οικισμούς, για τόπους χαμένους στον χρόνο.

Προσφέρουν μοναδική ευκαιρία αναγέννησης και βεβαίως προκαλούν το ενδιαφέρον των αστών, οι περισσότεροι των οποίων έχουν καταγωγή, μνήμες ή και ιδιοκτησίες ακόμη σε τόπους μακρινούς, σε ορεινούς όγκους, σε χωριά και οικισμούς μέχρι πρότινος δυσπρόσιτους.

Οφείλει η πολιτεία να δει εγκαίρως τις προοπτικές της ξεχασμένης υπαίθρου και να λάβει τα μέτρα της. Να στηρίξει τις προοπτικές αναγέννησης του πλούτου της υπαίθρου, να προστατεύσει παραδοσιακούς οικισμούς, ξεχωριστά κτίσματα, πλακόστρωτα, βρύσες και Εκκλησιές.
Και βεβαίως να θέσει κανόνες και όρους για τους οικοδομούντες Νεοέλληνες, οι οποίοι ως συνήθως είναι ...έτοιμοι για όλα...