Η συνάρτηση του «Θέλω» και του «μπορώ»

Καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση διευρύνεται και η ένταξη χωρών όπως η Τουρκία είναι υπό εξέταση , οι στρατηγικές κινήσεις στο εσωτερικό της Ε.Ε αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.
Θα πρέπει κάποια στιγμή όλοι μας να αντιληφθούμε ότι η Ευρώπη δεν είναι απλώς ένα σύστημα κανόνων και πολιτικών θεσμών οι οποίοι καθορίζουν τα δικαιώματα και καθήκοντα του Ευρωπαίου πολίτη, αλλά και ένα «πολιτικό εργαστήρι» .

Ένα ευρωπαϊκό ζυμωτήριο όπου συστατικά του «θέλω» συνυπάρχουν με αυτά του «μπορώ».

Κάποιοι το έχουν χαρακτηρίσει -λόγω των διεργασιών του- ως ένα μεταμοντέρνο ευρωπαϊκό «δούναι και λαβείν». Πιθανώς να μην απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα.
Σε αυτό το περιβάλλον του ζυμωτηρίου λοιπόν, η συνάρτηση του «θέλω» και του «μπορώ» αποκτά ...αλχημικές ιδιότητες και ηγετικές επεξεργασίες.

Οι συνεδριάσεις των Ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων εν όψη των Ευρωεκλογών και τα ψηφίσματά τους - μανιφέστα για τον δρόμο που θα ακολουθήσουν την επόμενη τετραετία αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα προώθησης των συστατικών του «θέλω» και του «μπορώ».

Πριν λίγες ημέρες διεξήχθη στη Βαρσοβία το Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Στο Συνέδριο συμμετείχε πολυμελής αντιπροσωπεία του κυβερνώντος κόμματος με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή.
Κύριο μέλημα ήταν η προώθηση εθνικού ενδιαφέροντος θεμάτων, τα οποία τελικά έγιναν αποδεκτά από το σύνολο των συνέδρων προκειμένου -με βάση τη διακήρυξη του Ε.Λ.Κ.- να αποτελέσουν μέρος της Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής.

Στο κείμενο της Διακήρυξης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που ψηφίστηκε στο Συνέδριο, υιοθετήθηκαν τα εξής:- Η Τουρκία καλείται να αναγνωρίσει τον Οικουμενικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου και το ρόλο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ως θρησκευτικού ηγέτη των 300 εκατομμυρίων ορθοδόξων χριστιανών σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς και να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

- Όσον αφορά στο Κυπριακό, η Τουρκία οφείλει να διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο Κοινοτήτων, με την αποχώρηση των Τουρκικών δυνάμεων.

- Αναδείχθηκε η αξία του σεβασμού της Αρχής της Καλής Γειτονίας ως κριτήριο για τις σχέσεις της Ε.Ε. με τα γειτονικά κράτη.

- Έγινε δεκτή η πρόταση για συγκρότηση κοινής στρατιωτικής αμυντικής δύναμης που θα διασφαλίζει την Ασφάλεια των κρατών μελών που συμμετέχουν με βάση την αρχή της «Αλληλεγγύης».

- Κρίνεται αναγκαία η ίδρυση Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής που θα έχει την ευθύνη της φύλαξης των θαλασσίων χωρικών υδάτων της Ε.Ε. σε επίπεδο πλέον Ευρωπαϊκό και όχι Εθνικό, όπως είναι σήμερα.

Αυτά μαζί με την υιοθέτηση των προτάσεων του κ. Καραμανλή για ενίσχυση της Αλιείας ,για ενίσχυση των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, της Γυναικείας Επιχειρηματικότητας καθώς και της Επιχειρηματικότητας των Νέων, αποτέλεσαν σύμφωνα με πολλούς μια μεγάλη επιτυχία.

Δεν θα διαφωνήσω επί της ουσίας αλλά επί της διατύπωσης. Θεωρώ ότι ο κ.Καραμανλής απλά έπραξε το καθήκον του. Απλά ,ως όφειλε, διάβηκε τον δρόμο του «θέλω» και του «μπορώ». Αυτό τον δρόμο που κάποιος άλλος τον έχει χάσει.

Το λέω αυτό γιατί στην Μαδρίτη που έτυχε να παραβρεθώ στην αντίστοιχη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος ακούστηκαν προτάσεις από την πλευρά του κ. Παπανδρέου που με ανάγκασαν να σηκωθώ και να επιστρέψω στην Ελλάδα αγανακτισμένος.

Προτάσεις όπως «Θα αναφέρω, όμως, και μια άλλη, πολύ σημαντική κατηγορία ατόμων στην Ευρώπη, τους μετανάστες. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στη δεξιά να εκμεταλλευτεί το ζήτημα της μετανάστευσης. Πρέπει να υποστηρίξουμε επιθετικά ότι, οι μετανάστες δεν αποτελούν για μας πρόβλημα, που γεννά φόβο στην Ευρώπη, αλλά ...λύση και βοήθεια για την Ευρωπαϊκή Ένωση»...«Η μετανάστευση έφερε αδιαμφισβήτητα οφέλη συμβάλλοντας στον... πλούτο και την ευημερία μας».

Το τελειωτικό κτύπημα ήταν όταν άκουσα τον κ. Παπανδρέου να λέει ότι «Ως Έλληνας, ως Ευρωπαίος, αλλά και ως επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, υποστηρίζω με κάθε τρόπο αυτό το Μανιφέστο για τις Ευρωεκλογές».

Ένα μανιφέστο που αποτελούσε ύμνο προς τον Ομπάμα και τις ΗΠΑ. Ένα μανιφέστο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών που χαρακτηριστικά ανέφερε ότι «Η νίκη του Μπαράκ Ομπάμα στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές είναι ιστορική και δίνει μια νέα ελπίδα για όλη την υφήλιο. Σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, η νίκη του λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερη σημασία για τη διαμόρφωση μιας κοινής λύσης μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους άλλους εταίρους. Χρειαζόμαστε μια .....νέα προοδευτική ευρωατλαντική συνεργασία... για να διασφαλίσουμε την απασχόληση, την οικονομική πρόοδο, τη δικαιοσύνη και την ειρήνη. Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, ετοιμάζει ένα φιλόδοξο πακέτο φορολογικών κινήτρων (...?)».

Ρε μπας και η Ευρώπη είναι πολιτεία των ΗΠΑ και δεν το ξέρω , αναρωτήθηκα και γύρισα αγανακτισμένος στην Ελλάδα.