Υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του ευρώ;
Μπορεί ένα νόμισμα που σήμερα βρίσκεται στην κορυφή και αντιπροσωπεύει μαζί με το δολάριο την δυτική οικονομία, να βρεθεί ξαφνικά στο ναδίρ και να παύσει να υπάρχει ως νόμισμα;
Η απάντηση είναι -δυστυχώς- ότι οι πιθανότητες κατάρρευσης του ευρώ σήμερα και με υπαιτιότητα της Γερμανίας και των δορυφόρων της ,είναι περισσότερες από κάθε άλλη φορά.
Παρατηρούμε ότι τα spreads των κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης – με εξαίρεση την Ελλάδα – υποχωρούν με… βήμα ταχύ. Αυτή η υποχώρηση δεν στηρίζεται στη δημοσιονομική κατάσταση των χωρών της Ευρωζώνης, ούτε στις μεταρρυθμίσεις που ανακοινώθηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα σε εκείνες που ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι… κάνουν τους πρωθυπουργούς! Η υποχώρηση των spreads είναι πλασματική και προϊόν «καταδολίευσης» της σχετικής αγοράς.
Οι πράξεις μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης (LTRO) που αποφάσισε πρόσφατα η ΕΚΤ είναι το εργαλείο αυτής της «καταδολίευσης» των spreads.
Οι τράπεζες δανείζονται από την ΕΚΤ με πολύ χαμηλά επιτόκια (1%) και αγοράζουν κρατικά ομόλογα των οποίων οι αποδόσεις είναι υψηλότερες, στο γνωστό και ως carry trade.
Τα ποσά είναι τεράστια καθώς μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου είχαν “πέσει” στην αγορά φρέσκο χρήμα της τάξης των 250 δισ. ευρώ. Και στις 29 Φεβρουαρίου οι εκτιμήσεις θέλουν την ΕΚΤ να ρίχνει πολύ περισσότερο χρήμα, σε μια προσπάθεια αντιστροφής του κλίματος.
Πολλοί θα ισχυριστούν ότι η κίνηση αυτή της ΕΚΤ όχι μόνο είναι απόλυτα σωστή , αλλά και ότι έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Δυστυχώς το μπερδεύουν με την κοπή χρήματος για την εγγύηση των κρατικών ομολόγων, ενός δρόμου που έχει διαλέξει η Fed στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.
Ο δρόμος που διάλεξε όμως ο Draghi και καθ’ υπόδειξη της γερμανικής οικονομικής ελίτ, είναι στην ουσία ο αντίθετος.
Είναι δεδομένο ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης βρίσκονται σε επισφαλή κατάσταση. Σοβαρές εκτιμήσεις οικονομολόγων του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, υπολογίζουν ότι η ευρωπαϊκή τραπεζική ελίτ αντιμετωπίζει κίνδυνο 1-1,5 τρισ. δολαρίων.
Με την κίνησή της αυτή η ΕΚΤ διασφαλίζει μεν την πρόσβαση των τραπεζών σε ρευστότητα και τα LTRO στην ουσία μηδενίζουν τον κίνδυνο της έλλειψης ρευστότητας, αλλά …..δεν αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της χρεοκοπίας!
Έχουμε λοιπόν τα εξής δεδομένα: α) Η ΕΚΤ δείχνει να παίρνει ένα ρίσκο αξίας άνω του 1 τρισ. ευρώ.
β)Η Ιταλία η Ισπανία ,το Βέλγιο, η Γαλλία , ακόμη και η Γερμανία είναι οι επόμενες χώρες που θα κληθούν να… τα βάλουν με την κρίση κρατικού χρέους ή με τους διεθνείς κερδοσκόπους αν θέλετε να το βλέπετε κάτω από αυτό το προσδιορισμένο πρίσμα.
Δεν είναι λοιπόν τόσο απλά τα πράγματα. Αν στην γενίκευση αυτού του χρηματοοικονομικού «πόλεμου», που περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία υψηλής γεωπολιτικής στρατηγικής και … λοιπών «ενδιαφερόντων», οι αγορές εντοπίσουν «κενά» στις αντιδράσεις της Ευρωζώνης (κάτι που μέχρι σήμερα μας έχει συνηθίσει), τότε οι κρατικές χρεοκοπίες θα εξαπλωθούν σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Κάτω απ’ αυτό το ( όχι κατ’ ανάγκη υποθετικό) πρίσμα τα LTRO κάνουν τα πράγματα πολύ πιο επικίνδυνα, καθώς τα ομόλογα που αγοράζουν σήμερα οι τράπεζες θα γίνουν αυτομάτως τοξικά ,οι τράπεζες θα “πέσουν” και το κόστος για τους φορολογούμενους θα είναι τόσο μεγάλο που ίσως οδηγήσει στην κατάρρευση του ευρώ.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η κίνηση της ΕΚΤ -καθ’ υπόδειξη πάντα της γερμανικής οικονομικής ελίτ- να ρίξει χρήμα, στοχεύοντας επιφανειακά στην ρευστότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών και υπόγεια στην «καταδολίευση» των spreads των κρατικών ομολόγων των χωρών της Ευρωζώνης και που είναι κάθετα αντίθετη με την οδό που έχουν αποφασίσει τόσο η Fed , όσο και η Bank of England (οι οποίες έχουν αγοράσει απευθείας κρατικά ομόλογα, αναλαμβάνοντας το ρίσκο της χρεοκοπίας και δεν το ρίχνουν στους ισολογισμούς των τραπεζών), είναι μια κίνηση με αρκετό ποσοστό ρίσκου.
Μέσα σε μία φάση με πολλαπλές ισορροπίες, που είναι πραγματικά απρόβλεπτες, το ρίσκο που αναλαμβάνει η ΕΚΤ μέσω της οδού των LTRO, μπορεί να αποδειχθεί ο Δούρειος Ίππος για την κατάρρευση του ευρώ!
Και για όλα θα φταίει η γερμανική αδιαλλαξία . Ούτε τα κράτη , ούτε οι λαοί. Μοναχά η γερμανική εμμονή (σε σημείο ψυχασθένειας) με τον πληθωρισμό!
