Όταν ο εμπρηστής παριστάνει τον … πυροσβέστη!

Παρακολουθώντας με προσοχή την χθεσινή ομιλία στη Βουλή του κ. Ευαγ. Βενιζέλου, ο οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής θα επικεντρωνόταν στο σημείο όπου ο «νούμερο 2» (μέχρι χθες) του ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε στα αίτια που οδήγησαν τη χώρα μας στις «δαγκάνες» του ΔΝΤ.

Ο κ. Βενιζέλος είπε από το βήμα της Βουλής: «Θεωρεί η Νέα Δημοκρατία ότι ο πυροσβέστης, έστω ένας πυροσβέστης που έχει κάνει λάθη, που έχει καθυστερήσει, που είχε δισταγμούς στην αρχή, που νόμιζε ότι μπορεί με μικρότερα μέσα ή με μικρότερες καταστροφές να διασώσει το αντικείμενό του, τη χώρα, φταίει για τη φωτιά και ο εμπρηστής δεν έχει καμία ευθύνη;» .

Καταρχάς ο κ. Βενιζέλος ως γνώστης όχι μόνο των εμφανών διεργασιών αλλά και των υπογείως σχεδιαζόμενων και συγκεκαλυμμένων δεν θα έπρεπε να αναφερθεί σε … φωτιές! Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σχοινί. …

Επιπλέον είναι τουλάχιστον περιφρόνηση (για να μη πω βιασμός) της νοημοσύνης των εξαθλιωμένων πολιτών αυτής της χώρας, όταν ο κ. Βενιζέλος διαλέγει αντί μιας τίμιας και ταπεινής συγνώμης , να τοποθετεί τον εαυτό του και το ΠΑΣΟΚ στο ρόλο των … σωτήρων(sic) αυτής της χώρας!

Στην πραγματικότητα ο κ. Βενιζέλος τοποθετεί τον εαυτό του και το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ στο ρόλο των δαιμόνων του σκότους στη διαχρονική «Κόλαση» του Ντάντε. Εκεί όπου σε καζάνια πυρακτωμένα βασανίζονταν οι αμαρτωλοί του κοινωνικού βίου. Εκεί λοιπόν σε μια γωνιά κάγχαζαν οι δαίμονες του σκότους για τη «σωτηρία» τους από το βασανιστήριο των δοκιμαζομένων,ενώ οι ίδιοι, περισσότερο λερωμένοι απ’ τον βούρκο, μένουν εξουσιαστές και ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν λάθη,καθυστερήσεις ή δισταγμοί όπως αναφέρθηκε ο κ. Βενιζέλος. Υπάρχει μοναχά ΔΟΛΟΣ!

Είναι ήδη ιστορικά καταγεγραμμένο ότι ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ (φυσικά και ο νούμερο 2 κ. Βενιζέλος) εξαπάτησαν τον λαό με το «λεφτά υπάρχουν». Αυτή η πράξη σηματοδοτεί ΔΟΛΟ!

Είναι γερά θεμελιωμένο στη συνείδηση αυτού του λαού ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «μαγείρεψε» τα νούμερα του ελλείμματος του 2009 προκειμένου να οδηγήσει τη χώρα μας στις δαγκάνες του ΔΝΤ. Η «πρεμούρα» άλλωστε με την οποία προσπαθεί σήμερα το ΠΑΣΟΚ να εξαγνίσει την κολασμένη πράξη του μέσω μιας εξεταστικής στην οποία θα μετέχουν …μοναχά βουλευτές του, αποδεικνύουν όχι λάθη,καθυστερήσεις ή δισταγμούς, αλλά (ακόμη και σήμερα) ξεκάθαρο ΔΟΛΟ!

Η ομολογία του Ντ.Στρος-Καν ότι ο κ.Γ. Παπανδρέου είχε ζητήσει τη συνδρομή του Ταμείου από τον Δεκέμβριο του 2009, οριοθετεί τον ΔΟΛΟ όχι μόνο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ , αλλά και των υπολοίπων ….χειροκροτητών του (μη εξαιρουμένου φυσικά του νούμερο 2 Ευαγ. Βενιζέλου)

Το τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας τον Φεβρουάριο του 2009 (που δημοσίευσε το WikiLeaks) και όπου αναφερόταν ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου ήθελε να δει έναν οργανισμό σαν το ΔΝΤ να δραστηριοποιείται περισσότερο στο να θέσει αυστηρούς διεθνείς κανόνες για τη χρηματο-οικονομική ανάπτυξη, «για να δούμε (σ.σ σύμφωνα με τον κ. Γ. Παπανδρέου) τον πλανήτη όπως θέλουμε«, δεν στοιχειοθετεί λάθη, καθυστερήσεις ή δισταγμούς , αλλά ολοκάθαρο ΔΟΛΟ!

Είναι ξεκάθαρο ότι ο ελληνικός λαός πληρώνει σήμερα τις ΔΟΛΙΕΣ και καταδικαστικές , για τη χώρα και τους πολίτες της, «επιλογές» του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ.

Η φανταστική λογοτεχνία επινοήθηκε τη μέρα που ο Ιωνάς γύρισε σπίτι του και είπε στην γυναίκα του ότι άργησε τρεις μέρες επειδή …τον είχε καταπιεί μια φάλαινα!
Η φανταστική πολιτική επινοείτε από τη στιγμή που ο «ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ» μιας ολόκληρης χώρας και ενός ολόκληρου λαού προσπαθεί να παρουσιαστεί ως … πυροσβέστης!

Μόνο αυτοδύναμη κυβέρνηση και σύμπραξη των πολιτών οδηγεί σε έξοδο από την κρίση

Συνεχίζεται να καλλιεργείται το σενάριο της δήθεν μετεκλογικής συγκυβέρνησης μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, παρότι η τοποθέτηση του κ. Αντώνη Σαμαρά ήταν σαφής και δεν αφήνει κενά: «Η ΝΔ έχει άλλο κώδικα αξιών και άλλο πρόγραμμα» .

Είναι προφανές ότι αυτό το σενάριο εκπορεύεται από τα ίδια κέντρα που επιθυμούν την «ιταλοποίηση» του ελληνικού πολιτικού τοπίου.

Το «πατρονάρισμα» αυτού του σεναρίου έχουν αναλάβει συγκεκριμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί και εκδοτικά συγκροτήματα, τα οποία , ως γνωστόν, δεν επιθυμούν αυτοδύναμες κυβερνήσεις, αλλά κυβερνητικούς συνασπισμούς, προκειμένου να έχουν ρόλο, παρέμβαση και επιρροή σ’ ένα ασταθές πολιτικό τοπίο.

Προσπαθούν λοιπόν να παρουσιάσουν τη ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά ως «Μια από τα ίδια» απέναντι στην κοινωνία και μελλοντικούς συγκυβερνήτες με το διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ.

Από την άλλη πλευρά είναι επίσης προφανές ότι οι δηλώσεις Λοβέρδου περί μετεκλογικής συγκυβέρνησης με αποδοχή από το ΠΑΣΟΚ του Αντώνη Σαμαρά ως πρωθυπουργού, έγιναν υπό την έγκριση του Ευαγ. Βενιζέλου και αποσκοπούσε στο να φανεί το ΠΑΣΟΚ ως διεκδικητής της νομής της εξουσίας, στο μερίδιο που το αναλογεί, άρα να συσπειρώσει ως πόλος ισχύος ομάδες αναποφάσιστων ή να επαναφέρει τις φυγόκεντρες δυνάμεις πολιτικής πελατείας που αυτή τη στιγμή στρέφονται είτε στον Τσίπρα και τον Κουβέλη, είτε στην ΝΔ.

Είναι πασιφανές ότι Κυβερνήσεις συνεργασίας, οι οποίες επιβάλλονται για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.

Πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός, ώριμος με την εμπειρία των όσων υφίσταται τα τελευταία δύο χρόνια από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ,αλλά έχοντας συνειδητοποιήσει και τις δικές του ευθύνες, οι οποίες του αναλογούν για την λανθασμένη πολιτική και εκλογική του εκτίμηση στο παρελθόν , έχει καταλήξει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.

Αυτοδύναμη και ισχυρή κυβέρνηση είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ και ασφαλής προϋπόθεση για την έξοδο από τη δεινή κρίση.

Μόνο μια ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ και ΙΣΧΥΡΗ κυβέρνηση μπορεί να εφαρμόσει στρατηγική για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της οικονομίας.

Συγχρόνως οι Ελληνες πολίτες έχουν κατανοήσει πλήρως ότι οφείλουν να συμπράξουν και μετά τις εκλογές με τη νέα κυβέρνηση και να αποκρούσει τις συντεχνιακές λογικές, τις ακραίες πρακτικές, τις οποίες καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα της αντιπολίτευσης.

Είναι πλέον δεδομένο ότι συμπόρευση αυτοδύναμης και ισχυρής κυβέρνησης και πολιτών είναι η επιβεβλημένη συνθήκη για να αλλάξουν τα πράγματα.

Υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του ευρώ;

Υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του ευρώ;
Μπορεί ένα νόμισμα που σήμερα βρίσκεται στην κορυφή και αντιπροσωπεύει μαζί με το δολάριο την δυτική οικονομία, να βρεθεί ξαφνικά στο ναδίρ και να παύσει να υπάρχει ως νόμισμα;

Η απάντηση είναι -δυστυχώς- ότι οι πιθανότητες κατάρρευσης του ευρώ σήμερα και με υπαιτιότητα της Γερμανίας και των δορυφόρων της ,είναι περισσότερες από κάθε άλλη φορά.

Παρατηρούμε ότι τα spreads των κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης – με εξαίρεση την Ελλάδα – υποχωρούν με… βήμα ταχύ. Αυτή η υποχώρηση δεν στηρίζεται στη δημοσιονομική κατάσταση των χωρών της Ευρωζώνης, ούτε στις μεταρρυθμίσεις που ανακοινώθηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα σε εκείνες που ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι… κάνουν τους πρωθυπουργούς! Η υποχώρηση των spreads είναι πλασματική και προϊόν «καταδολίευσης» της σχετικής αγοράς.

Οι πράξεις μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης (LTRO) που αποφάσισε πρόσφατα η ΕΚΤ είναι το εργαλείο αυτής της «καταδολίευσης» των spreads.

Οι τράπεζες δανείζονται από την ΕΚΤ με πολύ χαμηλά επιτόκια (1%) και αγοράζουν κρατικά ομόλογα των οποίων οι αποδόσεις είναι υψηλότερες, στο γνωστό και ως carry trade.

Τα ποσά είναι τεράστια καθώς μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου είχαν “πέσει” στην αγορά φρέσκο χρήμα της τάξης των 250 δισ. ευρώ. Και στις 29 Φεβρουαρίου οι εκτιμήσεις θέλουν την ΕΚΤ να ρίχνει πολύ περισσότερο χρήμα, σε μια προσπάθεια αντιστροφής του κλίματος.

Πολλοί θα ισχυριστούν ότι η κίνηση αυτή της ΕΚΤ όχι μόνο είναι απόλυτα σωστή , αλλά και ότι έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Δυστυχώς το μπερδεύουν με την κοπή χρήματος για την εγγύηση των κρατικών ομολόγων, ενός δρόμου που έχει διαλέξει η Fed στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.

Ο δρόμος που διάλεξε όμως ο Draghi και καθ’ υπόδειξη της γερμανικής οικονομικής ελίτ, είναι στην ουσία ο αντίθετος.

Είναι δεδομένο ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης βρίσκονται σε επισφαλή κατάσταση. Σοβαρές εκτιμήσεις οικονομολόγων του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, υπολογίζουν ότι η ευρωπαϊκή τραπεζική ελίτ αντιμετωπίζει κίνδυνο 1-1,5 τρισ. δολαρίων.

Με την κίνησή της αυτή η ΕΚΤ διασφαλίζει μεν την πρόσβαση των τραπεζών σε ρευστότητα και τα LTRO στην ουσία μηδενίζουν τον κίνδυνο της έλλειψης ρευστότητας, αλλά …..δεν αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της χρεοκοπίας!

Έχουμε λοιπόν τα εξής δεδομένα: α) Η ΕΚΤ δείχνει να παίρνει ένα ρίσκο αξίας άνω του 1 τρισ. ευρώ.

β)Η Ιταλία η Ισπανία ,το Βέλγιο, η Γαλλία , ακόμη και η Γερμανία είναι οι επόμενες χώρες που θα κληθούν να… τα βάλουν με την κρίση κρατικού χρέους ή με τους διεθνείς κερδοσκόπους αν θέλετε να το βλέπετε κάτω από αυτό το προσδιορισμένο πρίσμα.

Δεν είναι λοιπόν τόσο απλά τα πράγματα. Αν στην γενίκευση αυτού του χρηματοοικονομικού «πόλεμου», που περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία υψηλής γεωπολιτικής στρατηγικής και … λοιπών «ενδιαφερόντων», οι αγορές εντοπίσουν «κενά» στις αντιδράσεις της Ευρωζώνης (κάτι που μέχρι σήμερα μας έχει συνηθίσει), τότε οι κρατικές χρεοκοπίες θα εξαπλωθούν σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Κάτω απ’ αυτό το ( όχι κατ’ ανάγκη υποθετικό) πρίσμα τα LTRO κάνουν τα πράγματα πολύ πιο επικίνδυνα, καθώς τα ομόλογα που αγοράζουν σήμερα οι τράπεζες θα γίνουν αυτομάτως τοξικά ,οι τράπεζες θα “πέσουν” και το κόστος για τους φορολογούμενους θα είναι τόσο μεγάλο που ίσως οδηγήσει στην κατάρρευση του ευρώ.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η κίνηση της ΕΚΤ -καθ’ υπόδειξη πάντα της γερμανικής οικονομικής ελίτ- να ρίξει χρήμα, στοχεύοντας επιφανειακά στην ρευστότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών και υπόγεια στην «καταδολίευση» των spreads των κρατικών ομολόγων των χωρών της Ευρωζώνης και που είναι κάθετα αντίθετη με την οδό που έχουν αποφασίσει τόσο η Fed , όσο και η Bank of England (οι οποίες έχουν αγοράσει απευθείας κρατικά ομόλογα, αναλαμβάνοντας το ρίσκο της χρεοκοπίας και δεν το ρίχνουν στους ισολογισμούς των τραπεζών), είναι μια κίνηση με αρκετό ποσοστό ρίσκου.

Μέσα σε μία φάση με πολλαπλές ισορροπίες, που είναι πραγματικά απρόβλεπτες, το ρίσκο που αναλαμβάνει η ΕΚΤ μέσω της οδού των LTRO, μπορεί να αποδειχθεί ο Δούρειος Ίππος για την κατάρρευση του ευρώ!

Και για όλα θα φταίει η γερμανική αδιαλλαξία . Ούτε τα κράτη , ούτε οι λαοί. Μοναχά η γερμανική εμμονή (σε σημείο ψυχασθένειας) με τον πληθωρισμό!

Ζητείται θαύμα

Είναι προφανές ότι με τη συμφωνία για τη νέα δανειακή σύμβαση και το «πράσινο φως» , για τη διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων (PSI) προκειμένου το ελληνικό χρέος να καταστεί βιώσιμο, εξασφαλίστηκε η διάσωση της χώρας και αποφεύχθηκε η χρεωκοπία – τουλάχιστον προς το παρών.

Ακόμα, πιο φανερό είναι ότι και το νέο πακέτο βοήθειας που εγκρίθηκε δεν πρόκειται να προχωρήσει, εφόσον συνεχίζεται η πολιτική ακραίας λιτότητας, η οποία έχει βυθίσει τη χώρα σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης, έχει εκτοξεύσει την ανεργία σε πρωτοφανή ύψη, έχει μειώσει δραματικά τα εισοδήματα εργαζομένων και συνταξιούχων και έχει νεκρώσει την αγορά.

Με αυτή τη συνταγή οικονομικής πολιτικής που συνοδεύει τη συμφωνία για το πακέτο βοήθειας και την απομείωση του χρέους , είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν μπορεί να αποφευχθεί ο στόχος να κατέβει το χρέος στο 120,5% του ΑΕΠ, το 2020, αφού με τέτοια ύφεση τα έσοδα του κράτους θα μειώνονται αντί να αυξάνονται και το έλλειμμα θα διογκώνεται, αντί να περιορίζεται, με συνέπεια να απομακρύνεται η προοπτική δημιουργίας πρωτογενούς πλεονάσματος.

Οι αριθμοί αποκαλύπτουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο του λόγου το ασφαλές. Είναι χαρακτηριστικό ότι κυβέρνηση και τρόικα ανέμεναν πως η ύφεση θα περιοριζόταν φέτος στο 2,8% από 5,5% το 2011, αλλά μετά την αναθεώρηση των εκτιμήσεων η ύφεση προβλέπεται τώρα ότι θα κυμανθεί στο 4-5%.

Στην πραγματικότητα ωστόσο, η εφαρμογή των νέων δημοσιονομικών , φοροεισπρακτικών μέτρων θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και θα εκτροχιάσει ξανά τον προϋπολογισμό, με συνέπεια το έλλειμμα να παραμείνει πάνω από το 9% του ΑΕΠ.

Με τις συνθήκες αυτές το σίγουρο είναι ότι ένα ακόμα ελληνικό θαύμα, το οποίο συνίσταται στην προώθηση ενός μείγματος οικονομικής πολιτικής που θα ευνοήσει την ανάπτυξη, θα βγάλει την οικονομία από την ύφεση , θα μετατρέψει τα πρωτογενή ελλείμματα σε πρωτογενή πλεονάσματα , θα καταστήσει βιώσιμα τα δημοσιονομικά μεγέθη και θα οδηγήσει, εν τέλει, τη χώρα στο δρόμο της ανάκαμψης.
ΕΤ

Το θέατρο του παραλόγου με τους αριθμούς

Παρατηρούμε ότι, τις τελευταίες ημέρες , εκφράζεται προβληματισμός από την πλευρά των πιστωτών της χώρας για το εάν τελικά είναι ρεαλιστικός ο στόχος να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος στο 120% του ΑΕΠ έως το 2020, αλλά και για το πόσον το ποσοστό αυτό εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του.

Ενδεικτικό του κλίματος είναι ότι η έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους από το ΔΝΤ φέρεται να ανεβάζει το ποσοστό του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 128% το 2020, με τάσεις αναθεώρησης του προς το χειρότερο, σύμφωνα με εκτιμήσεις που εδράζονται στη βαθειά ύφεση και την περαιτέρω συρρίκνωση του ετήσιου ΑΕΠ της χώρας μας.

Με άλλα λόγια , επειδή δεν θα επιτυγχάνεται ο συγκεκριμένος αριθμητικός στόχος που έχει καθοριστεί, μας λένε ότι θα απαιτούνται συνεχώς νέα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, προκειμένου να διορθώνονται οι αστοχίες του Προϋπολογισμού.

Είναι προφανές ότι, από την πλευρά της Τρόικας,παίζεται ένα θέατρο του παραλόγου με τους αριθμούς, αλλά με θύματα την ελληνική οικονομία και την κοινωνία .

Θα αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Για τον Ιανουάριο είχε προβλεφθεί αύξηση εσόδων κατά 8% και , αντιθέτως, σημειώθηκε … μείωση κατά 7%, γεγονός το οποίο μεταφράζεται σε υστέρηση εσόδων κατά 500 εκατομμύρια ευρώ, μόνο για τον συγκεκριμένο μήνα.

Και αυτό , την ώρα που αναζητείτο πιεστικά τρόπος για να περικοπεί κονδύλι ύψους 325 εκατ. ευρώ από τις συντάξεις.

Εύλογα τίθεται το ερώτημα ότι , αφού δεν μπορούν να πέσουν μέσα στον Προϋπολογισμό, όχι ενός έτους , αλλά ενός μηνός, πως είναι δυνατόν να πετύχουν ένα στόχο για την επόμενη δεκαετία;

Το πρόβλημα είναι ότι οι πιστωτές της χώρας (κάνουν πως) δεν βλέπουν ότι αυτό το μίγμα δημοσιονομικής ακραίας λιτότητας που έχουν επιβάλει οδήγησε σε αδιέξοδο, με καταστροφικές συνέπειες για την Ελλάδα, την οικονομία της και τους πολίτες της.

ET

Παιχνίδια χρεοκοπίας

Προκαλεί πολλά ερωτήματα το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι αποφάσισαν την εκ νέου αναβολή της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ , με πρόσχημα αφενός την εκκρεμότητα με τα 325 ετατ. ευρώ που θα κοπούν από τις συντάξεις και αφετέρου το αίτημα για νέες γραπτές εγγυήσεις των πολιτικών αρχηγών.

Οι ξαφνικές νέες απαιτήσεις της ΕΕ , σε συνδυασμό με μια περίεργη εμμονή της Τρόικας σε λεπτομέρειες , που είχε γίνει φανερή κατά το διάστημα των τελευταίων διαπραγματεύσεων, εντείνουν τις ανησυχίες που υπάρχουν για ενδεχόμενη αλλαγή στάσης απέναντι στη χώρα μας.

Γιατί, δεν μπορεί να δίνεται έμφαση σε ένα θέμα που αφορά μόλις 325 εκατ, το οποίο άλλωστε,επιλύθηκε κιόλας, τη στιγμή που πρόκειται για ένα κολοσσιαίο συνολικό πρόγραμμα ύψους δεκάδων δισ. ευρώ. Και επιπλέον καταντά τουλάχιστον αστείο , κάθε τρεις και λίγο , να ζητούνται έγγραφες δεσμεύσεις , όταν τα συμφωνηθέντα έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή με τεράστια πλειοψηφία.

Είναι φανερό ότι η στάση αυτή των Ευρωπαίων μπορεί να οφείλεται σε δύο λόγους.

Πρώτον , στην εύλογη δυσπιστία τους απέναντι στην Ελλάδα και στο κατά πόσον η πολιτική ηγεσία της είναι πράγματι αποφασισμένη να εφαρμόσει τα μέτρα για τα οποία έχει δεσμευθεί έναντι της Τρόικας, δεδομένου ότι την προηγούμενη διετία η κυβέρνηση Παπανδρέου με την αναξιοπιστία της είχε κλονίσει σοβαρότατα την εμπιστοσύνη των ξένων προς τη χώρα.

Δεύτερον, στην αλλαγή πλεύσης των ιδίων των Ευρωπαίων, οι οποίοι προετοιμάζουν πλέον το έδαφος για τη χρεοκοπία της Ελλάδας και αναζητούν πρόσχημα ώστε να ακυρώσουν το πρόγραμμα δανειοδότησης της χώρας μας , έχοντας αντιληφθεί ότι η οικονομική πολιτική ακραίας λιτότητας που μας επέβαλαν είναι λανθασμένη και αδιέξοδη και επιχειρώντας να φορτώσουν ολόκληρη την ευθύνη της αποτυχίας στην ελληνική πλευρά.

Είναι προφανές ότι, στην περίπτωση αυτή, η χώρα μας οδηγείται από τους Ευρωπαίους με μαθηματική ακρίβεια προς τη χρεοκοπία και , μάλιστα, δι’ ασήμαντον αφορμήν.

ΕΤ

Η ίδια η ελπίδα είναι επώδυνη, όταν σκιάζεται από φόβο

Ξεκάθαρες απαντήσεις για την απόφαση του να ψηφίσει το Νέο Μνημόνιο, έδωσε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς , μέσα από την ομιλία του στη Βουλή.

Στην επιχειρηματολογία του απέφυγε ως επί το πλείστον αυτό που προβλημάτισε κατά κόρον τους πολίτες τις προηγούμενες ημέρες, δηλαδή την επίκληση του φόβου και της καταστροφής ως μοναδικό επιχείρημα και επικεντρώθηκε σε μια σειρά επιχειρημάτων που τόνωσαν την ελπίδα των πολιτών για την επόμενη ημέρα.

Είχαμε τονίσει ότι οι πολίτες αυτό που απαιτούσαν αυτή τη στιγμή ήταν οι καθαρές κουβέντες και όχι απειλές περί φαρμάκων,τροφίμων, καυσίμων, καταθέσεων κλπ, που συνειρμηκά τοποθετούσαν την στάση της Νέας Δημοκρατίας παρόμοια με αυτή του ΠΑΣΟΚ κατά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου.

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με την ομιλία του φρόντισε -έστω και με καθυστέρηση, για την οποία φέρει βαρύτατη ευθύνη το επικοινωνιακό επιτελείο του- να εστιάσει τις τεράστιες διαφορές μεταξύ του Μαίου του 2010 και του Φεβρουαρίου του 2012.

Το 2010 υπήρχε Ελληνική Οικονομία, υπήρχε αγορά – με προβλήματα ασφαλώς -αλλά υπήρχαν. Σήμερα έχουν καταρρεύσει τα πάντα.

Το 2010 είχαμε επιλογές . Και η κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε όχι απλώς τις χειρότερες, αλλά τις πιο ολέθριες επιλογές!Οι υπεύθυνοι βέβαια θα έλθει η ώρα να λογοδοτήσουν τόνισε ο κ. Σαμαράς.

Σήμερα δεν είχαμε άλλη επιλογή.

Ο κ. Σαμαράς απάντησε σε μια σειρά ερωτημάτων που απασχολούσαν όλους τους πολίτες αυτές τις ημέρες.

* Ρωτάνε κάποιοι: έχουμε αλλάξει εμείς στάση απέναντι στο Μνημόνιο; είπε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας

– Απαντώ απερίφραστα: Όχι! Και να θέλαμε δεν θα μπορούσαμε. Το Μνημόνιο αποδείχθηκε αυτό που λέγαμε πάντα: λάθος συνταγή! Τώρα το αποδέχονται οι πάντες εντός Ελλάδος. Και το ομολογούν όλο και περισσότεροι εκτός Ελλάδος.

Έπεσε έξω σε όλα, επιδείνωσε την ύφεση, εκτόξευσε το χρέος και δεν μπόρεσε να μείωσε παρά ελάχιστα το έλλειμμα του 2009. Που έτσι κι αλλιώς, μας παρουσιάστηκε ιδιαίτερα «φουσκωμένο» τότε…

* Ρωτάνε επίσης: Αν δεν έχουμε αλλάξει στάση για το Μνημόνιο, τότε γιατί σήμερα ψηφίζουμε τη νέα δανειακή συμφωνία, ενώ τότε καταψηφίζαμε το Μνημόνιο;

– Απαντώ: Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Γιατί σήμερα έχουν αλλάξει τελείως τα δεδομένα. Όχι η άποψή μας, όχι η θέση μας, αλλά τα δεδομένα.

-Τώρα η χώρα βρέθηκε δεμένη χειροπόδαρα.

Τότε ήταν στριμωγμένη, αλλά δεν ήταν δεμένη χειροπόδαρα.

-Τώρα το χρέος μας έγινε μη βιώσιμο.

Τότε ήταν μεγάλο, αλλά κανείς τότε δεν το χαρακτήριζε «μη βιώσιμο».

Κι ούτε κανείς προέβλεπε ότι θα καταλήξει μη βιώσιμο.

Μόνον εμείς τους προειδοποιούσαμε. Αλλά όπως αγνόησαν τις προειδοποιήσεις μας σε όλα τα άλλα, τις αγνόησαν και σε αυτό. Κι όπως έπεσαν έξω σε όλα τα άλλα, έπεσαν έξω και σε αυτό.

-Τώρα αμφισβητείται ευθέως η παραμονή μας στην ευρωζώνη.

Τότε δεν έμπαινε από κανένα τέτοιο θέμα.

-Τώρα μιλούν ευθέως για χρεοκοπία της χώρας.

Τότε δεν έθετε κανένας τέτοιο θέμα. Μόνον εμείς προειδοποιούσαμε ότι αυτή η πολιτική οδηγεί στη χρεοκοπία, δεν την αποτρέπει. Αλλά ήμασταν μόνοι μας…

-Τώρα η κρίση χρέους έχει συμπαρασύρει κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και φοβούνται ότι θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη επέκταση. Στην Ευρώπη και πέρα απ’ αυτήν…

-Τότε κανείς δεν ανησυχούσε ακόμα για κάτι τέτοιο. Οι ανησυχίες για «μετάδοση» της κρίσης άρχισαν πολύ αργότερα.

-Τότε το ελληνικό πρόβλημα αντιμετωπιζόταν ως «ελληνική ιδιομορφία» που αποτελούσε απλή «ενόχληση» για την Ευρώπη.

Σήμερα δεν φοβούνται μόνο την επέκταση της δημοσιονομικής κρίσης, φοβούνται και την επέκταση της κοινωνικής αναταραχής από την Ελλάδα στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Δεν άλλαξαν οι θέσεις μας. Άλλαξαν οι συνθήκες. Άλλαξαν δραματικά! Και στην Ελλάδα και διεθνώς…

* Κι έρχεται λοιπόν το επόμενο ερώτημα: Τι ακριβώς άλλαξε τόσο δραματικά;

Απαντώ: Τον Οκτώβριο του 2009, λόγω της διεθνούς ύφεσης που είχε μεσολαβήσει, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρέλαβε ένα πρόβλημα ελλείμματος, κοινό για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Και το μετέτρεψαν σε κάτι πολύ πιο σοβαρό: σε κρίση δανεισμού που ήταν τότε μοναδική στην Ευρώπη.

Τώρα περάσαμε στην τρίτη φάση του δράματος: η κρίση δανεισμού της Ελλάδας, οδήγησε σε αντίστοιχα προβλήματα και σε άλλες χώρες. Τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν παντού ήδη οδηγούν σε ύφεση παντού.

Κι αυτό κινδυνεύει τώρα να μετατραπεί σε διαλυτική κρίση για την ίδια την Ευρώπη!

Το πρόβλημα ελλείμματος μιας μικρής χώρας, έγινε πρόβλημα δανεισμού της ίδιας χώρας, έγινε πρόβλημα ελλείμματος και δανεισμού άλλων χωρών, κυοφορεί κοινωνικές εκρήξεις παντού και απειλεί τη διάσπαση όλης της Ευρώπης!

Σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά;

Δεν τα λέω εγώ, υπάρχουν πλέον σε όλο το σοβαρό διεθνή τύπο.

Σας φόβοι, σαν διάχυτη βαθιά ανησυχία… Κι είναι πια εύλογοι οι φόβοι. Κι είναι δικαιολογημένη η ανησυχία…

* Ρωτάει λοιπόν, όλος ο κόσμος: Πώς έγιναν όλα τόσο περίπλοκα;

– Απαντώ: Ακριβώς αυτό: Τα πράγματα έγιναν πολύ περίπλοκα πια. Γιατί ως πρόσφατα, είχαμε μια χώρα – την Ελλάδα – που είχε πρόβλημα και που της επέβαλαν λάθος πολιτική. Και η πολιτική αυτή οδήγησε σε διάχυση της κρίσης σε άλλες χώρες.

Πολλαπλασιάστηκαν οι χώρες που έχουν πρόβλημα. Και άλλαξε η στάση των ισχυρών χωρών.

Και τώρα τα προβλήματα των ανίσχυρων, εντείνουν τους φόβους των ισχυρών, που έτσι πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα των αδύνατων, που με τη σειρά τους επιτείνουν ακόμα περισσότερο τους φόβους των ισχυρών…

Κι όλος αυτός ο φαύλος κύκλος έχει στο επίκεντρό του την Ελλάδα.

Πρέπει να βγούμε από το κάδρο της Ευρωπαϊκής κρίσης. Πρέπει να θωρακιστούμε πριν πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αυτό είναι το απολύτως επείγον τώρα…

Δεν είναι μόνο οι δικές μας εξελίξεις που επηρεάζουν όλους τους άλλους. Είναι και οι δικές τους ανησυχίες, ο φόβος τους – και ο πανικός τους, ίσως – που μπορεί να επηρεάσει και μας. Ήδη επηρεάζει τις τύχες μας.

Πρέπει να βγούμε από το επίκεντρο της κρίσης, να θωρακιστούμε από τις επιπτώσεις της, να σπάσουμε αυτό το φαύλο κύκλο στον οποίο βυθιζόμαστε.

* Ρωτάνε πολλοί ακόμα: Τι ακριβώς ψηφί(ζουμε)σαμε τώρα;

Απαντώ: Δεν ψηφίσαμε μια πολιτική με την οποία ως χθες διαφωνούσαμε. Αυτό που ψηφίσαμε , περιέχει ασφαλώς και τη λάθος συνταγή – αυτό απλώς προσπαθούμε για την ώρα να το μετριάσουμε – αλλά περιέχει και κάτι άλλο που δεν περιείχε το πρώτο Μνημόνιο: το κούρεμα του ελληνικού χρέους!

Πόσο «κούρεμα»; 100 δις είπε χθες ο Πρωθυπουργός. Κατά 85 δισεκατομμύρια τουλάχιστον!

Και τη μείωση των μελλοντικών ελλειμμάτων κατά 4-5 δισεκατομμύρια τουλάχιστον, κάθε χρόνο.

Και τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος. Όχι των «τραπεζιτών», όπως λέγεται από κάποιους. Αλλά των καταθέσεων και της ρευστότητας. Χωρίς τα οποία δεν υπάρχει ούτε οικονομία ούτε ευημερία, ούτε καμιά προοπτική για κανένα…

Πολλοί, που πριν λίγο καιρό έσπευδαν να φωτογραφηθούν με τους τραπεζίτες, παριστάνουν σήμερα τους… «Ροβεσπιέρους» κατά των Τραπεζιτών.

Δεν μπαίνω σε αυτή την ανόητη συζήτηση. Δεν παρακολουθώ αυτόν τον λαϊκισμό της απελπισίας.

Εμένα με ενδιαφέρει να διασωθούν οι καταθέσεις του κόσμου και η ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας, τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς.

Το Μάϊο του 2010 δεν διακυβεύονταν τίποτε απ’ αυτά. Και εν πάση περιπτώσει, τότε υπήρχαν άλλες επιλογές. Μη ξεχνάτε ότι η Ελλάδα έβγαινε στις αγορές και δανειζόταν άνετα ως τον Φεβρουάριο του 2010.

Μετά μας είπαν ότι θα βγούμε στις αγορές το 2011.

Τώρα ξέρουμε ότι δεν μπορούμε ούτε να το σκεφτόμαστε πριν το 2020!

Έχουμε κλείσει δυόμιση χρόνια, όπου κάθε τρεις μήνες βγαίνουμε στη γύρα για να πάρουμε τη δόση μας.

Τότε άνοιξαν το τραγικό κεφάλαιο που οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο.

Τώρα το κλείνουμε το κεφάλαιο αυτό!

Τότε αποφάσισαν να μας «σώσουν» με το μαρτύριο της σταγόνας.

Τώρα θα πάρουμε το νέο δάνειο, για να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του χρέους μας και στο εξής εμείς θα πρέπει να βγούμε από την κρίση, κυρίως με τις δικές μας δυνάμεις.

Αυτό ακριβώς κάνουμε με την ψήφο μας σήμερα:

Προσπαθούμε να βγει η Ελλάδα από το κάδρο μιας κρίσης που έχει πάρει πλέον διεθνείς διαστάσεις.

–Να απαλλαγούμε σύντομα από το μαρτύριο της σταγόνας, να αποφύγουμε άμεσα την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και να διεκδικήσουμε μετά, αυτό που έχουμε περισσότερη ανάγκη για να σταθούμε στα πόδια μας . Να βάλουμε τέλος στην παραλυτική ύφεση, να αρχίσει η Ανάκαμψη!

–Να θωρακιστούμε άμεσα με τη μείωση και τους χρέους και με τη μείωση των επιτοκίων που πληρώνουμε στο υπόλοιπο χρέος.

–Να κερδίσουμε χρόνο, αφού η αποπληρωμή του νέου χρέους μετατίθεται για 20- 30 χρόνια.

– Να κερδίσουμε χρόνο για να διαπραγματευθούμε Ανάκαμψη και Ανάπτυξη.

Αυτά θα μας βγάλουν από την κρίση. Και μόνον αυτά.

Σκεφτείτε κάτι ακόμα είπε ο κ. Σαμαράς: όλοι δεν προβλέπουν ότι κάποια στιγμή η Ευρώπη θα υποχρεωθεί να εκδώσει ευρωομόλογα;
Από τα οποία μπορεί να σωθεί και η Ελλάδα, με την Ανάπτυξη που θα υποκινήσει;
Θα είμαστε εμείς χρεοκοπημένοι και «στην απ’έξω» όταν έρθει αυτή η ευκαιρία;

– Και, τέλος, με την ψήφο μας σήμερα ανοίγουμε το δρόμο για άμεσες εκλογές!

Που θα λειτουργήσουν λυτρωτικά για την κοινωνία και σταθεροποιητικά για τη δημοκρατία. Άμεσα εκλογές!

Γιατί η χώρα έτσι δεν μπορεί να κυβερνηθεί για πολύ, και αν δεν κάνουμε κάτι να κερδίσουμε χρόνο και να σταθεροποιήσουμε την κατάσταση, έστω και προσωρινά, δεν μπορούν να γίνουν εκλογές ομαλά.

Σήμερα, λοιπόν, αυτό κάνουμε: βγαίνουμε από το κάδρο της Ευρωπαϊκής κρίσης που κορυφώνεται, θωρακιζόμαστε άμεσα από τα χειρότερα, κερδίζουμε χρόνο για να διαπραγματευθούμε αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και ανοίγουμε το δρόμο για άμεσες εκλογές, ώστε να εκτονωθούν οι πιέσεις και μέσα στη χώρα.

Το ζητούμενο είναι να ξεμπλοκάρουν οι εξελίξεις το ταχύτερο και να ανοίξει ο δρόμος για τον ομαλότητα. Κι αυτό θα κάνουμε.

Να το πω κι αλλιώς, ακόμα πιο σταράτα τόνισε ο κ. Σαμαράς:

Επί δυόμιση χρόνια προειδοποιώ ότι είναι λάθος η συνταγή. Κι ότι μας φέρνει στη χρεοκοπία, μας πάει στο γκρεμό.

Επί δυόμιση χρόνια η χώρα κατηφόρισε προς το γκρεμό. Τώρα έφτασε στο χείλος του γκρεμού.

Τι περιμένατε εγώ να πω; Εδώ που τα φέρατε, πέστε στο γκρεμό να τελειώνουμε;

Μα δεν θα πέσουν μόνο αυτοί που μας έφεραν ως εδώ… Θα πέσει όλη η χώρα!

Άρα τι πρέπει να κάνω;

Να κρατήσω τη χώρα να μην πέσει!

Να κάνω λίγα βήματα μακριά από το άκρη του γκρεμού, να κερδίσω χρόνο, να

αντιστρέψω την πορεία.

Με τη σημερινή μας απόφαση κάνουμε λίγα βήματα μακριά από την άκρη και κερδίζουμε χρόνο.

Μετά τις εκλογές όλοι μαζί, αφού έχουμε πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό – την αλήθεια, όχι «λεφτά υπάρχουν, πάρε κόσμε» – κι αφού ο λαός έχει αποφασίσει κι έχει δώσει ισχυρή εντολή, θα αλλάξουμε την πορεία.

Αν αποφύγουμε τώρα τα χειρότερα, η χώρα μπορεί.

Αν θωρακιστούμε απέναντι στις διεθνείς επιπτώσεις που έρχονται, θα τα καταφέρουμε.

Αν προλάβουμε να αξιοποιήσουμε το μεγάλο πλούτο του υπεδάφους μας και του υποθαλάσσιου χώρου μας, της ΑΟΖ, σίγουρα θα τα καταφέρουμε.

Σήμερα, με την απόφασή μας κερδίζουμε χρόνο και περιθώρια, για να αλλάξουμε την πορεία της χώρας.

Αλλά πρώτα πρέπει να αποφύγουμε το άλμα στο κενό, από το χείλος του γκρεμού που μας οδήγησαν. Τόσο απλά!

Πράγματι! Τόσο απλά! Γιατί όμως το επικοινωνιακό επιτελείο του κ. Σαμαρά υιοθέτησε τις πρώτες δύο- τρεις ημέρες την γραμμή του άκρατου εκφοβισμού και αυτο-τοποθέτησε στην ίδια κλίμακα το 2010 με το 2012, την Νέα Δημοκρατία με το ΠΑΣΟΚ και τον κ. Σαμαρά με τον ανεκδιήγητο κ. Παπανδρέου;

Γιατί εάν δεν το κατάλαβαν οι απειλές περί τροφίμων, φαρμάκων, καυσίμων κλπ αυτό ακριβώς έκαναν.

Ο λαός έχει ανάγκη από Ελπίδα και όχι από περισσότερο φόβο……

Τέλος πάντων θα πρέπει να γίνει μάθημα σ’ όσους κατέχουν -μικρά ή μεγάλα-αξιώματα : Η ίδια η Ελπίδα είναι επώδυνη, όταν σκιάζεται από φόβο …

Και όταν ο φόβος ξεπερνά το μέτρο υπάρχει πάντα ο κίνδυνος η Ελπίδα να μετατραπεί σε Απελπισία. Μη ξεχνάμε ότι κατά τον Καρτέσιο : «Απελπισία είναι ο φόβος χωρίς ελπίδα» ….

Ηγγικεν η ώρα

Δεν είναι παράδοξο; Η συγκροτηθείσα ευρείας «πολιτικής αποδοχής» κυβέρνηση Παπαδήμου προκειμένου να διαπραγματευτεί με περίσσια ισχύ τη νέα δανειακή σύμβαση, ενέτεινε την αδιαλλαξία της τρόικας η οποία απαιτεί τώρα κυριολεκτικά … γην και ύδωρ στο δρόμο της κινεζοποίησης.

Η παραδοξότητα αυτή εξηγείται από την στάση του μεταβατικού πρωθυπουργού κ. Παπαδήμου, ο οποίος ενεργεί στην ουσία αντίθετα από την ορισθείσα «αποστολή» του.

Η απειλή παραίτησή του, που διοχετεύτηκε εντέχνως από το επιτελείο του στον Τύπο , αποτελεί τα αποκαλυπτήρια μιας Εθνικής αυτοχειρίας.

Αντί ο κ. Παπαδήμος να «κάνει τον σκληρό» στην τρόικα και στις διαπραγματεύσεις που επηρεάζουν το μέλλον της Πατρίδας μας ( ορμώμενος από την συντριπτική πολιτική αποδοχή που λαμβάνει η κυβέρνηση του από τα κόμματα), απειλεί ότι εάν δεν γίνουν δεκτοί οι όροι που θέτει η τρόικα θα επιστρέψει την εντολή που έλαβε στον Κ. Παπούλια.

Η στάση του αυτή αποτελεί τον ορισμό της Εθνικής αυτοχειρίας.

Ο κ. Παπαδήμος οφείλει να συνειδητοποιήσει -έστω και στο παρά ένα- ότι η χώρα δεν είναι αδύναμη, στην έκταση τουλάχιστον που παρουσιάζεται. Δεν επιτρέπεται να σύρεται να υπογράψει ούτε ως επαίτης, πολύ περισσότερο δε ως ταπεινωμένος πρωθυπουργός μιας χώρας που μόλις έχει ηττηθεί σ’ ένα στρατιωτικό πόλεμο.

Οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι αν ήταν τόσο αδύναμη όσο κάποιοι στο εσωτερικό της χώρας θέλουν να πιστεύουν και να παρουσιάζουν, ούτε PSI θα υπήρχε, ούτε κανένα είδους πρόγραμμα «βοήθειας».

Ο κ. Παπαδήμος απαιτείται να αντιληφθεί ότι όλα αυτά, οι πιστωτές δεν τα κάνουν από αλληλεγγύη – η οποία έχουμε πει ότι πρέπει οι Βρυξέλλες να ενεργοποιήσουν το «Amber Alert» και να την αναζητήσουν, περιγράφοντας λεπτομερώς τι «φορούσε» κατά τη στιγμή της εξαφάνισής της- αλλά το κάνουν επειδή αυτό τους επιτάσσει το συμφέρον τους και οι δεδηλωμένες και πύρινα ενεργοποιημένες ανάγκες τους.

Καίγονται πολύ περισσότερο απ’ ότι εμείς στην παρούσα φάση , ακόμα και με εξασθενημένη -ελέω Γ.Παπανδρέου και Μνημονίου- την «φαρέτρα» μας.

Ο κ. Παπαδήμος οφείλει να αντιληφθεί ότι οι υπογραφές που καλείται να διαπραγματευτεί και να βάλει , θα πρέπει ρητά να διασφαλίζουν ότι η χώρα δεν πρόκειται ποτέ να βρεθεί μπροστά στο ενδεχόμενο εξόδου από το κοινό νόμισμα και την ΕΕ.

Και αυτό όχι με τους ιδιώτες που μετέχουν στο PSI αλλά με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους ηγέτες της Ευρωζώνης. Βαπτισμένο άνευ προσχημάτων ως βιώσιμο το χρέος μας στο 120% το 2020, και παρόμοιες ιλαροτραγωδίες ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ δια της μεθόδου των εκβιασμών, δεν μπορούν να γίνουν δεκτές από τον ελληνικό λαό που έχει υποστεί τόσες θυσίες προκειμένου η χώρα να ορθοποδήσει και να παραμείνει στο φυσικό της χώρο. Θυσίες που απεδείχθησαν άνευ αντικρίσματος.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μοναχά δύο δρόμοι τους οποίους οφείλει ο κ. Παπαδήμος να διασχίσει. Σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα στα πλαίσια μιας σαφώς προκαθορισμένης και στοιχειοθετημένης πορείας για την ανάπτυξη της χώρας και την έξοδό της από το τούνελ της ύφεσης και συγχρόνως μιας απαίτησης για μια έκτακτη Σύνοδο, προκειμένου σ’ αυτή να θέσει τα πραγματικά διλήμματα στους Ευρωπαίους ηγέτες και να τους ζητήσει να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.

Ο κ.Παπαδήμος βρισκόμενος στην ισχυρή θέση που του εξασφαλίζει η πολιτική στήριξη των κομμάτων να ξεκαθαρίσει στους Ευρωπαίους εταίρους ότι προκειμένου να υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση (με την οποία απεμπολούμε πλέον και τα εναπομείναντα «όπλα στη φαρέτρα» μας), απαιτεί την έγγραφη διαβεβαίωση ότι η Ελλάδα θα παραμείνει εντός της Ευρωζώνης.

Οι τρόποι αυτής της διαβεβαίωσης είναι γνωστοί. Ευρωομόλογα ως πρώτη και άμεση ενέργεια και η ολοκλήρωση της δημοσιονομικής ένωσης .

Όχι αυτής που επεξεργάστηκε το Βερολίνο προκειμένου να θέσει υπό καθεστώς «κατοχής» τους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά την ολοκληρωμένη δημοσιονομική ένωση άνευ ….αστερίσκων και σκοπιμοτήτων.

Ο κ. Παπαδήμος οφείλει αυτή την ιστορική στιγμή να φανεί αντάξιος της στήριξης της πλειοψηφίας των κομμάτων και να ενεργήσει κατά τρόπον που θα διασφαλίζει πάνω απ όλα την Ελλάδα και την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και όχι ως άλλος Έλλην Ραινχεμπαχ να υπογράψει όλα αυτά που καλείται, και το πολύ σε έξι μήνες , να τεθεί εκ νέου θέμα αποχώρησής της Ελλάδας, την ώρα που θα έχει υποθηκευθεί πλήρως και αμετάκλητα.

Αν ο κ. Παπαδήμος δεν είναι ικανός να υπηρετήσει αυτές τις Εθνικές ανάγκες, τότε να καταθέσει την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να προχωρήσουμε ΑΥΡΙΟ σε εκλογές , προκειμένου να αναλάβει τις τύχες της χώρας μια κυβέρνηση που θα κριθεί από τον ελληνικό λαό ΙΚΑΝΗ να ανταπεξέλθει στο κέλευσμα της Ιστορίας.

Ο Βενιζέλος και η απάτη με το «Αγγλικό Δίκαιο» του PSI

Έγγραφη απάντηση για το δίκαιο που θα διέπει τα νέα ομόλογα διαβιβάστηκε στη Βουλή από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Φίλιππο Σαχινίδη προς απάντηση σχετικής ερώτησης βουλευτή της Αντιπολίτευσης.

Ο κ. Σαχινίδης στην έγγραφη αυτή απάντηση(φωτο) αναφέρεται στις διαπραγματεύσεις για την ανταλλαγή των ομολόγων λέγοντας : «…δεδομένου ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ομολόγων (93%) που θα ανταλλαγούν είναι εισηγμένα στο ΧΑΑ και διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, θα επιδιωχθεί κατά τις διαπραγματεύσεις τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν, …. να διέπονται από το Ελληνικό δίκαιο» .

Η έγγραφη αυτή απάντηση του υφυπουργού οικονομίας προσβάλει όχι μόνο το Κοινοβούλιο , αλλά και τη νοημοσύνη των πολιτών.
Γιατί; Διότι ο κ. Σαχινίδης υποστηρίζει εγγράφως ότι «θα επιδιωχθεί.. να διέπονται από το Ελληνικό Δίκαιο» , ενώ ο κ. Παπαδήμος στις 2 Δεκεμβρίου 2011 από το βήμα της Βουλής έλεγε ότι (αντιγράφω από τα πρακτικά της Βουλής): «Δεν έχει γίνει αποδεκτό το αίτημα των πιστωτών, να διέπονται οι δανειακές συμβάσεις από το αγγλοσαξονικό δίκαιο«.

Μπερδευτήκατε; Κακώς! Τώρα θα μπερδευτείτε! Διότι σύμφωνα με το παρακάτω «αυστηρά εμπιστευτικό» έγγραφο που έστειλε το υπουργείο Οικονομικών στις 25 Αυγούστου 20011 , δηλαδή πολλούς μήνες πριν και από την έγγραφή απάντηση του κ. Σαχινίδη με το … «θα επιδιωχθεί» και αρκετούς μήνες πριν την από το βήμα της Βουλής διαβεβαίωση του κ. Παπαδήμου ότι «Δεν έχει γίνει αποδεκτό το αίτημα των πιστωτών», αποκαλύπτεται ότι όχι μόνο δεν «θα επιδιωχθεί» ή «Δεν έχει γίνει αποδεκτό το αίτημα των πιστωτών», αλλά την υπαγωγή στο Αγγλικό Δίκαιο των νέων ομολόγων που θα εκδοθούν, την έχουμε προτείνει …. ΕΜΕΙΣ !!!!!

Με το έγγραφο αυτό (, υπογεγραμμένο από τον κ. Ε. Βενιζέλο), είχε ξεκινήσει επίσημα η διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το PSI, και το υπουργείο παρουσίαζε στους δανειστές τέσσερις επιλογές για τον τρόπο με τον οποίο θα γινόταν το «κούρεμα».

Οι διαφορές των τεσσάρων επιλογών αφορούσαν κυρίως τον χρόνο λήξης των νέων ομολόγων και το ύψος των επιτοκίων.

Είχαν όμως ένα κοινό γνώρισμα : Και στις τέσσερις περιπτώσεις ως Δίκαιο των νέων ομολόγων ο κ. Ε. Βενιζέλος είχε προτείνει – σε ξεχωριστό μάλιστα πλαίσιο- το Αγγλικό Δίκαιο. Διακρίνουμε ΞΕΚΑΘΑΡΑ «Govering law : English law».

Δημιουργείται λοιπόν μείζον πολιτικό ζήτημα. Οι επίσημες διαβεβαιώσεις προς την Βουλή ότι … «θα επιδιωχθεί» ή «Δεν έχει γίνει αποδεκτό το αίτημα των πιστωτών» , την ώρα που εδώ και πολλούς μήνες η ΙΔΙΑ η ελληνική κυβέρνηση έχει προτείνει το Αγγλικό Δίκαιο για τα νέα ομόλογα, αποτελεί όχι μόνο εμπαιγμό του Κοινοβουλίου αλλά και καταρράκωση κάθε Δημοκρατικού Θεσμού.

Φυσικά το γεγονός ότι ο φιλόδοξος, πλην επικίνδυνος, Ε. Βενιζέλος έχει προσφέρει από τον περασμένο Αύγουστο, γην και ύδωρ στις ξένες τράπεζες και στα κερδοσκοπικά funds , οδηγεί λογικά στο συμπέρασμα ότι αυτά τα «κερδοσκοπικά κοράκια» κάτω από το Αγγλικό Δίκαιο δεν θα έχουν πλέον κανένα ενδοιασμό να οδηγήσουν την Ελλάδα σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία στο άμεσο μέλλον. Αντίθετα θα το επιδιώκουν!

Όσο για δηλώσεις πριν λίγες ημέρες του κ. Ε. Βενιζέλου που χαρακτήρισε «επικίνδυνη» τη συζήτηση για το αν θα ισχύσει το ελληνικό ή το αγγλικό δίκαιο στη διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων, τονίζοντας ότι «η αναγκαστική εκτέλεση διέπεται από το δίκαιο του τόπου, δηλαδή στην περίπτωση μας από το ελληνικό, είναι θεμελιώδης η διαφορά», να θέσω τα πολύ απλά και εύλογα ερωτήματα:

- Αν είναι έτσι όπως ισχυρίζεται ο κ. Βενιζέλος, τότε ΠΡΟΣ ΤΙ οι παραπάνω αντιφατικές επίσημες δηλώσεις των κ.κ Παπαδήμου και Σαχινίδη , οι οποίες μάλιστα έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις πράξεις του ;

-Η εμμονή των τραπεζών και των κερδοσκοπικών funds για υπαγωγή στο Αγγλικό Δίκαιο είναι τυχαία;

-Γιατί στην δανειακή σύμβαση (Μνημόνιο) που έχει υπογραφεί, αλλά και στην νέα που είναι υπό διαπραγμάτευση (Νέο Μνημόνιο) τίθεται ως απαράβατος όρος η υπαγωγή στο Αγγλικό Δίκαιο; Τυχαία και εδώ;

-Γιατί από το βήμα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ο έτερος συνταγματολόγος της κυβέρνησης, ο Ανδρέας Λοβέρδος, είχε δηλώσει ότι τα νέα ομόλογα πρέπει να διέπονται από το ελληνικό δίκαιο;

-Γιατί ο ίδιος ο Λι Μπουχαίτ , συνέταιρος της δικηγορικής εταιρίας Cleary Gottlieb Steen & Hamilton,που έχει επιλεγεί από τον ίδιο τον κ. Βενιζέλο ως νομικός σύμβουλος της κυβέρνησης για το «κούρεμα» των ομολόγων, έχει υποστηρίξει παλαιότερα ότι «με διαφορά το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που η Ελλάδα θα απολάμβανε στην αναδιάρθρωση του χρέους της απορρέει από το γεγονός ότι ένα τόσο μεγάλο μέρος του χρέους της διέπεται από το ελληνικό Δίκαιο» ;

-Τέλος, τι θα συμβεί στην (καθόλου απίθανη σύμφωνα με τον ίδιο τον κ. Βενιζέλο) περίπτωση που η Ελλάδα οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία , υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και το ελληνικό χρέος θα πρέπει να κριθεί εάν θα είναι σε ευρώ ή σε δραχμές;

Έχει μεγάλη σημασία να αποφασίσει σχετικά ένα ελληνικό και όχι ένα βρετανικό δικαστήριο; Ναι ή Όχι;

Παιχνίδια με τη Δικαιοσύνη

Οι απαράδεκτες μεθοδεύσεις, οι οποίες εξυφαίνονται τις τελευταίες μέρες από τον αρμόδιο υπουργό Μ. Παπαιωάννου, αναδεικνύουν με με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στη θητεία της μεταβατικής κυβέρνησης Παπαδήμου είναι οι γνωστές – παλαιοκομματικές πρακτικές που χρησιμοποιεί το Πασοκ.

Με μία , φαινομενικά ακατανόητη, αλλά πολιτικά απόλυτα προσηλωμένη στα στενά κομματικά συμφέροντα συμπεριφορά, τα στελέχη του Πασοκ επιδεικνύουν μια αξιοσημείωτη εμμονή στην επιβολή των αποφάσεων οι οποίες παραπέμπουν σε λογικές Πασοκ προηγουμένων δεκαετιών και μπορούν να θέσουν και σε κίνδυνο ακόμα και τη συνοχή της κυβέρνησης.

Από τη μια σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία προκειμένου να συστήσουν Εξεταστική Επιτροπή που θα εκδώσει ¨βολικό» πόρισμα για το θέμα της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος το οποίο θα είναι αθωωτικό για τους κ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου.

Και από την άλλη πλευρά, επιχειρούν να αντικαταστήσουν άρον άρον τα μέλη των Ανεξάρτητων Αρχών με την τοποθέτηση «ημετέρων» για την προσεχή εξαετία.

Είναι ολοφάνερο ότι με τα τερτίπια στο θέμα της Εξεταστικής Επιτροπής επιχειρείται η συγκάλυψη ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών του τέως πρωθυπουργού και του τότε υπουργού Οικονομικών που «φούσκωσαν» τεχνητά το έλλειμμα και καταδίκασαν τη χώρα στην αδιέξοδη και καταστροφική συνταγή του Μνημονίου και της Τρόικας.

Παράλληλα, με την απόπειρα να συμπεριληφθεί στο πόρισμα της Επιτροπής και η περίοδος διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία , είναι προφανές ότι επιδιώκονται η διάχυση ευθυνών και η δημιουργία εντυπώσεων.

Αυτονόητο είναι ότι όλα τα παιχνίδια αυτά του Πασοκ με τους θεσμούς θα πέσουν στο κενό, αφού δεν μπορεί να γίνει δεκτό να περάσουν από την παρούσα βουλή και από την μεταβατική κυβέρνηση.

Οι μεθοδεύσεις αυτές όμως, αποκαλύπτουν αμετανόητους πολιτικούς και νοοτροπίες που δεν έχουν θέση στο σημερινό πολιτικό σκηνικό.
ET

Εκπαιδευτικό Μνημόνιο

Tο σχέδιο για το νέο σύστημα πρόσβασης των μαθητών στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, που βρίσκεται ήδη στα χέρια της υπουργού Παιδείας , Άννας Διαμαντοπούλου, έχει τα χαρακτηριστικά ενός εκπαιδευτικού «μνημονίου» .

Εντατικοποίηση της μάθησης στα όρια της εξάντλησης, οριζόντια αντιμετώπιση των υποψηφίων, η οποία λειτουργεί σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων οικογενειών, και αναποτελεσματικότητα στη διαχείριση της νέας γενιάς που αποτελεί τη μοναδική ελπίδα για διέξοδο από την κρίση.

Η πρόταση της Επιτροπής του υπουργείου Παιδείας για εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσα από ένα μαραθώνιο εξετάσεων για όλα τα μαθήματα, που ξεκινά από την Α’ Λυκείου και θα κορυφώνεται στη Γ’ τάξη, εάν τελικά υλοποιηθεί , θα μετατρέψει τους μαθητές σε μηχανές βαθμών και θα διαμορφώσει τις συνθήκες για την περαιτέρω άνθηση της παραπαιδείας.

Είναι βέβαιο ότι ο τριετής Γολγοθάς των εξετάσεων θα έχει ως αποτέλεσμα να διευρυνθεί το χάσμα μεταξύ εκείνων των οικογενειών που θα μπορέσουν να ανταποκριθούν οικονομικά στις φροντιστηριακές ανάγκες του νέου συστήματος και των υπολοίπων , που θα δουν τα παιδιά τους να εισέρχονται στο εκπαιδευτικό περιθώριο αδυνατώντας να παρακολουθήσουν τη βαθμοθηρική κούρσα για όλα τα μαθήματα.

Η Παιδεία σε όλες τις αναπτυγμένες και μη χώρες έχει ένα βασικό σκοπό: να περιορίσει τις κοινωνικές ανισότητες και να δώσει ίσες ευκαιρίες στους μαθητές , δημιουργώντας τις συνθήκες για την ανάπτυξη του τόπου.

Το σύστημα εξετάσεων που παρουσιάστηκε χθες δεν μπορεί να περάσει τη «βάση» των αναγκών της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά διευρύνει το κοινωνικό χάσμα σε μια περίοδο κατά την οποία η εκπαιδευτική ύφεση μπορεί να έχει χειρότερες επιπτώσεις από την οικονομική.

ΕΤ

Έγκλημα κατά της κοινωνίας.

Προκαλεί σοβαρά ερωτηματικά η επιμονή του υπουργού Δικαιοσύνης να επιβάλει, με πρόσχημα την αποσυμφόρηση των φυλακών, την ψήφιση μιας περίεργης ρύθμισης που προβλέπει την απελευθέρωση των κρατουμένων οι οποίοι εκτίουν ποινές μέχρι και δέκα ετών, ακόμη και κακουργηματικού χαρακτήρα.

Γεγονός το οποίο προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας αλλά και του ΛΑΟΣ, που αποχώρησαν από τη Βουλή, καταγγέλλοντας ότι τυχόν εφαρμογή μιας τέτοιας ρύθμισης θα είχε ως συνέπεια αν κυκλοφορούν ελεύθεροι επικίνδυνοι κακοποιοί, που σήμερα είναι έγκλειστοι στις φυλακές.

Αξιοσημείωτο είναι ότι μόλις μία μέρα πριν συζητηθεί στη Βουλή το επίμαχο νομοσχέδιο, οι διευθυντές επτά σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας, σε μια συντονισμένη κίνηση, είχαν γνωστοποιήσει ότι κλείνουν τις πόρτες των φυλακών με τον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχει χώρος για άλλους κρατουμένους.

Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη ενέργεια αποτέλεσε «βούτυρο στο ψωμί«, του υπουργού Διακιοσύνης, ο οποίος ωστόσο υπό το βάρος των πολιτικών αντιδράσεων υποχρεώθηκε αργά χθες το βράδυ, στην απόσυρση επίμαχων άρθρων.

Το θέμα που δημιουργήθηκε με την πρωτοβουλία του κ. Παπαιωάννου είναι φανερό ότι εκφεύγει από τα όρια της γελοιότητας, υπό το πρίσμα της οποίας θα μπορούσε να προσεγγιστεί σε πρώτη ανάγνωση, εάν δεν είχε σοβαρότατες κοινωνικές διαστάσεις.

Γιατί δεν είναι δυνατόν στο βωμό των περικοπών του Μνημονίου να μη δημιουργούνται φυλακές για την απορρόφηση μιας διαρκώς αυξανόμενης εγκληματικότητας, ούτε να συγχωνεύονται σχολεία και να υποβαθμίζεται δραματικά το επίπεδο εκπαίδευσης των παιδιών μας επειδή πρέπει να περικοπούν πόροι.

Εάν κάποιοι είχαν την φαεινή ιδέα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της συμφόρησης των φυλακών με την απόλυση εγκληματιών, το βέβαιο είναι ότι με την τυχόν εφαρμογή μιας τέτοιας διάταξης θα διαπραχθεί έγκλημα κατά της κοινωνίας.
ΕΤ