Εκ των πραγμάτων το φυσικό αέριο που βρίσκεται εντός της κυπριακής ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) είναι στρατηγικό εργαλείο και η εκμετάλλευσή του συνιστά ζήτημα συναφές με συμμαχίες, με την οικονομία, την ανάπτυξη και με ζητήματα ασφάλειας. Η Κύπρος, για παράδειγμα, δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη ενεργειακό κέντρο.
Επιβάλλεται καθορισμός στόχου, τρόπου και μέσων υλοποίησής του. Θέλουμε πολυεπίπεδη στρατηγική.
Ειδικότερα στην παρούσα φάση, η ύπαρξη του φυσικού αερίου δεν πείθει τους Οίκους Αξιολόγησης ότι μπορούν να δημιουργηθούν άμεσες θετικές προοπτικές, οι οποίες να προσφέρουν αξιόπιστες ανάσες στην κυπριακή οικονομία, η οποία χρειάζεται διαρθρωτικές αλλαγές και διάσωση του τραπεζικού της συστήματος ως κεντρικού πυλώνα της αγοράς.
Ο Οίκος Αξιολόγησης Moody’s δεν μπορεί να δει κάτι χειροπιαστό προς αξιολόγηση εκτός του θετικού κλίματος, το οποίο, όμως, δεν είναι οικονομικά μετρήσιμο και αξιόπιστο ως προς τα αποτελέσματά του. Επειδή δε, οι καιροί είναι δύσκολοι, δικαίως ή αδίκως θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι πετρέλαιο διαθέτει και η Νορβηγία, αλλά και η Νιγηρία. Της πρώτης, οι πολίτες ευημερούν, της δεύτερης, πεινούν!
Οι αξιολογήσεις και οι συμμαχίες
Προσφάτως, ο Οίκος Αξιολόγησης Moody’s είχε επαφές με την κυπριακή Κυβέρνηση και δη με το Υπουργείο των Οικονομικών. Και η θέση των Moody’s ήταν σαφής: Επί του παρόντος η εξεύρεση φυσικού αερίου δεν μπορεί να ληφθεί ως θετική και μετρήσιμη για την οικονομία του τόπου παράμετρος, υπό την έννοια ότι τα πάντα, ακόμη και οι διαδικασίες βρίσκονται σε αρχικά στάδια, χωρίς να έχουν τεθεί τα θεμέλια για την υλοποίηση στόχων. Δηλαδή:
1. Δεν έχει αποφασιστεί εάν ο αγωγός θα έρχεται από τα οικόπεδα Ταμάρ και το Λεβιάθαν στο Βασιλικό για υγροποίηση ή εάν ο δικός μας αγωγός, όπως οι Βρετανοί θα προσδοκούσαν, θα περάσει στην Τουρκία!
2. Ακόμη δεν έχει επιλυθεί το ζήτημα της ασφάλειας σε μια ιδιαιτέρως ευαίσθητη περιοχή, με τον κίνδυνο τρομοκρατικών κτυπημάτων να εγκυμονεί συνεχώς.
3. Δεν έχουν γίνει επαρκείς μελέτες ούτε υπάρχει σχεδιασμός υποδομών ασφάλειας και εκμετάλλευσης, ενώ συναφείς είναι και οι νομοθετικές με τα ζητήματα αυτά ρυθμίσεις, καθώς και οι διαρθρωτικές εντός του Υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας αλλαγές, που προϋποθέτουν τη σύσταση δυο υφυπουργείων: Ενέργειας και Ανάπτυξης.
Είναι, δε, αντιληπτό ότι η εμπλοκή του Υπουργείου Άμυνας είναι απολύτως αναγκαία. Και εκεί επιβάλλεται νέος σχεδιασμός αφού, όπως είχε επισημάνει σε δημόσια εκδήλωση στην Πάφο τον περασμένο Οκτώβριο ο αντιστράτηγος εν αποστρατεία Ανδρέας Πενταράς, η κυριαρχία και ο χώρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι πενταπλάσιος στη θάλασσα απ’ ό,τι στην ξηρά!
Εκεί βρίσκεται ο πλούτος της. Συνεπώς, θα πρέπει να ιδωθεί και να εξεταστεί ο ρόλος πλέον του πολεμικού ναυτικού και των μέσων που σήμερα διαθέτει, και που θα πρέπει μελλοντικά να διαθέτει, σε σχέση με στρατηγικές συμμαχίες οι οποίες μπορούν να συναφθούν με την Ελλάδα και το Ισραήλ στη λογική του ενιαίου άξονα των τριών αυτών χωρών με κατεύθυνση προς την Ε.Ε.
Κυπριακό μοντέλο
Η ΥΠΟΘΕΣΗ του φυσικού αερίου επιβάλλει έναν γενικό στρατηγικό ανασχεδιασμό, που θα πρέπει να περιλαμβάνει:
1. Διαρθρωτικές αλλαγές στα εμπλεκόμενα υπουργεία, από το Οικονομικών, το Εμπορίου και Βιομηχανίας ώς το Άμυνας, καθώς και επιστράτευση των τομέων της ναυτιλίας, της οικολογίας και της παροχής υπηρεσιών, καθώς και άλλων.
2. Νομοθετικό πλαίσιο, ταχύτητα και αξιοπιστία στην παροχή υπηρεσιών, που σημαίνει ενίσχυση των συναφών τομέων και δη του τραπεζικού συστήματος, το οποίο έχει πληγεί από την κρίση. Μετρά τις ζημιές του και για την επιβίωσή του είναι στην παρούσα φάση αναγκαία η κεφαλαιουχική επάρκεια του 9%, όπως η ίδια η Ε.Ε. έχει καθορίσει, προκειμένου να υπάρχει ασφάλεια και αξιοπιστία.
3. Την εμπέδωση σε όλους τους τομείς του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα των εννοιών στη θεωρία και στην πράξη τής γεωστρατηγικής, της γεωπολιτικής και της γεωοικονομίας καθώς και της ενέργειας και των συναφών με αυτήν μοντέλων ανάπτυξης, μακράν όμως της γνωστής εύκολης λογικής της μετεμφύτευσης. Διότι, διαφορετικές είναι η πολιτική, οικονομική και κοινωνική νοοτροπία, όπως και το διεθνές περιφερειακό περιβάλλον στη Νορβηγία και διαφορετική είναι η περίπτωση της Κύπρου.
Συνεπώς, στη δική μας περίπτωση αυτό το οποίο πρέπει να διαμορφώσουμε είναι ένα κυπριακό ενεργειακό μοντέλο, που θα λαμβάνει μεν υπόψη άλλα μοντέλα αλλά για να είναι πετυχημένο και αξιόπιστο, θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες της κυπριακής πραγματικότητας.
Αποτρεπτικό τείχος
Η ΚΥΠΡΟΣ, άλλωστε, βρίσκεται σε μια ιδιαιτέρως ευαίσθητη περιοχή και τελεί υπό μόνιμη απειλή αμφισβήτησης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, ακόμη και αυτής της ΑΟΖ από την Τουρκία, η οποία θέλει να καταστεί περιφερειακή δύναμη και ο κεντρικός χώρος των ενεργειακών αρτηριών ούτως ώστε να προβάλλει, όπως τώρα εαυτήν, ως απαραίτητη για την Ε.Ε., τη Ρωσία και τις ΗΠΑ γεωπολιτική δύναμη.
Συνεπώς, πέραν των καθαρά οικονομικών διαστάσεων, θα πρέπει να εξεταστούν σε βάθος τα γεωστρατηγικά και άλλα συμφέροντα. Η ελληνική, για παράδειγμα, ΑΟΖ στην περιοχή του Καστελορίζου δεν καθορίστηκε ακόμη γιατί η Τουρκία την θέτει σιωπηρώς ως «casus belli» καθότι της ανατρέπει τους δικούς της στρατηγικούς σχεδιασμούς σε δυο συναφή μεταξύ τους επίπεδα:
1. Της ανάδειξής της σε περιφερειακή δύναμη.
2. Της καθιέρωσής της ως κεντρικού ενεργειακού κόμβου.
Ο καθορισμός ελληνικής ΑΟΖ αφενός αποκόπτει την Τουρκία από την Αίγυπτο, αφετέρου οδηγεί στη σύζευξη του ενεργειακού – γεωπολιτικού και γεωοικονομικού, γεωστρατηγικού χώρου Κύπρου – Ελλάδας. Η εξέλιξη αυτή ανατρέπει την αναθεωρητική τουρκική πολιτική και στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο, που θέλει κυρίως την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ως τη Αλεξαντρέττα να καθίσταται τουρκική λίμνη, όπως έχει ήδη δηλώσει ο Ταγίπ Ερντογάν. Μια στρατηγική η οποία οικοδομήθηκε βήμα – βήμα προ καιρού και συνδέθηκε με τον τομέα της ενέργειας.
Η σύζευξη, λοιπόν, Κύπρου και Ελλάδας μέσω των ΑΟΖ αφενός δημιουργεί μια κοινωνία ελληνικών και κυπριακών, κυρίως, συμφερόντων από το Αιγαίο ώς την Κύπρο και ενισχύει τον άξονα με το Ισραήλ, αφετέρου υψώνει αποτρεπτικό τείχος και σπρώχνει την Τουρκία στα δικά της παράλια, αλλάζοντας ριζικά το γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό σκηνικό καθώς και τους συντελεστές ισχύος.
Εάν οι ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδα δεν συλλάβουν αυτές τις τεράστιες γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αλλαγές που προκύπτουν από το φυσικό αέριο, θα πάει χαμένη άλλη μια φοβερή συγκυρία και ευκαιρία για να αλλάξει η μοίρα της Κύπρου και της Ελλάδας και να αποδράσουν αμφότερες αφενός από την εθνική και οικονομική μιζέρια στην οποία βρίσκονται, αφετέρου από την «τουρκική τους φινλανδοποίηση», στην οποία καταδικάστηκαν ως αποτέλεσμα της έλλειψης οράματος και συγκροτημένης στρατηγικής.
Όραμα και στρατηγική
Το φυσικό αέριο ήταν επί μακρόν ένας κρυμμένος θησαυρός εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Και τώρα, μετά την εξεύρεσή του, η Κυπριακή Δημοκρατία υποχρεούται να τον φέρει στην επιφάνεια και να τον εκμεταλλευθεί. Προσοχή: Το φυσικό αέριο από μόνο του δεν μπορεί να μας δώσει λύσεις.
Εάν η διαχείριση δεν είναι ορθή και ενταγμένη σε συγκροτημένη στρατηγική, η οποία θα λαμβάνει υπόψη όλες τις παραμέτρους, που επηρεάζουν την εκμετάλλευσή του, δηλαδή τις οικονομικές, εμπορικές, ναυτιλιακές, οικολογικές και άλλες, όπως της ασφάλειας, καθώς και τις ιδιαιτερότητες της Κύπρου σε σχέση με την Τουρκία, το Ισραήλ, τη Ρωσία, την Ε.Ε., τις ΗΠΑ και τις ίδιες τις εσωτερικές εν Κύπρω μεταρρυθμίσεις, το φυσικό αέριο από μόνο του δεν μπορεί να πείσει ούτε τους Διεθνείς Οίκους αξιολόγησης, ούτε μπορεί να κάνει το όραμα πραγματικότητα. Και πώς να γίνει το όραμα πραγματικότητα, όταν επί του παρόντος δεν έχει σκιαγραφηθεί.
Δεν υπάρχει όραμα και, συνεπώς, πώς να περάσουμε στο επόμενο βήμα του σχεδιασμού και της υλοποίησής του. Διότι τι είναι στρατηγική: Είναι ο καθορισμός στόχου, ο τρόπος υλοποίησής του και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν προς την επίτευξη του στόχου. Επί του παρόντος η ευφορία που υπάρχει ως αποτέλεσμα της ανακάλυψης του φυσικού αερίου πώς μπορεί να δικαιολογήσει την ανάλογη αισιοδοξία, όταν εκτός από ρητορείες λαϊκής κατανάλωσης δεν υπάρχει ούτε σαφής στόχος, ούτε τρόποι ούτε καθορισμένα μέσα υλοποίησης για να είναι αξιόπιστη η όποια ενεργειακή πολιτική, έτσι ώστε να πείθει και εμάς και τους ξένους και δη τους Οίκους Αξιολόγησης ότι όντως είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε επιτυχώς τα δώρα της φύσης; Και ότι δεν θα συμπεριφερθούμε επιπόλαια και στη βάση του γνωστού αντιπαραγωγικού κομματικού και πολιτικού λαϊκισμού…
Συντελεστές επενδύσεων και το παράδειγμα του Ιράκ
ΕΙΝΑΙ παρακινδυνευμένη η αντίληψη ότι η εξεύρεση φυσικού αερίου επιλύει εκ των προτέρων τα οικονομικά προβλήματα της Κύπρου ή ότι οι Οίκοι Αξιολόγησης θα δουν θετικές προοπτικές χωρίς να έχουν ενώπιόν τους συγκεκριμένη λήψη μέτρων και σχεδιασμών.
Η κυπριακή οικονομία δεν δέχεται κακή αξιολόγηση από τους Διεθνείς Οίκους μόνο επειδή οι τράπεζές της είναι εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα, αλλά και ένεκα της αναποφασιστικότητας την οποία είχε επιδείξει η κυπριακή Κυβέρνηση στη λήψη μέτρων και στην αδυναμία υποβολής ενός αξιόπιστου μοντέλου ανάπτυξης, το οποίο θα λειτουργεί συμπληρωματικά και ενισχυτικά στα μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας, θα τονώνει την αγορά, θα την απεγκλωβίζει από την ύφεση και θα δημιουργεί συνθήκες ανάκαμψης και ανάπτυξης με νέες θέσεις εργασίας και καταπολέμησης της ανεργίας.
Επιβάλλεται, λοιπόν, αύξηση και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας στη λογική του λιγότερου κράτους, το οποίο δεν μπορεί να δαπανά το 47% π.χ. του ΑΕΠ στη δημόσια υπηρεσία, η οποία θα πρέπει να τεθεί σε νέα βάση με νέες κλίμακες και νέες δομές, σύστημα πρόσληψης, αξιολόγησης και λειτουργίας για να είναι παραγωγική και ευέλικτη. Από την άλλη, η Κύπρος θα πρέπει να εκμεταλλευτεί σε σχέση και με το φυσικό αέριο και τον ρόλο τον οποίο θέλει η ίδια να διαδραματίσει εντός της Ε.Ε. προ και μετά τη λύση ως ενεργειακό, δηλαδή, κέντρο και ως αξιόπιστο κράτος - κλειδί για τα κοινοτικά και άλλα συμφέροντα.
Η στέρεη οικονομία, το αξιόπιστο νομοθετικό σύστημα και η ασφάλεια συνιστούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την ορθολογιστική εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και την προσέλκυση επενδυτών. Εκτός του παραδείγματος της Νιγηρίας, έχουμε και εκείνο του Ιράκ. Παρότι μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι ακραίο, το Ιράκ συνιστά μεν μιαν από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγές χώρες, όμως η εσωτερική του κατάσταση δεν είναι ακόμη σταθερή και ασφαλής για να προσελκύσει τις επενδύσεις εκείνες που θα βγάλουν τη χώρα από τα αδιέξοδα.
Δρ. των διεθνών σχέσεων
1. Η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει την αυτοδυναμία;
Ο στόχος της καθαρής εντολής για σχηματισμό ισχυρής κυβέρνησης είναι και εφικτός και αναγκαίος.
Ο κόσμος δικαιολογημένα αισθάνεται οργισμένος, από τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και επιθυμεί να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα εν γένει.
Πλησιάζοντας, όμως, προς τις κάλπες η συσπείρωση της ΝΔ θα αυξάνεται διότι οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η ΝΔ είναι:
-Η δύναμη που επαληθεύθηκε στις προβλέψεις της για «τη λάθος συνταγή» του Μνημονίου.
-Η μόνη συντεταγμένη δύναμη μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα που καταρρέει.
-Η πολιτική δύναμη που ταυτόχρονα εγγυάται τη θέση της Ελλάδας μέσα
στην Ευρώπη.
-Η μόνη που μπορεί να δώσει σταθερή κυβέρνηση, να διαπραγματευθεί στο εξωτερικό, να δώσει στη χώρα αίσθημα ασφάλειας και προοπτικής.
2. Γιατί είναι αναγκαία η αυτοδυναμία;
Διότι στην Ελλάδα ποτέ δεν έγιναν μεγάλες αλλαγές από πολυκομματική κυβέρνηση. Κυβερνήσεις που στηρίζονται σε δύο ή περισσότερα κόμματα έχει δείξει η εμπειρία ότι είναι αναποτελεσματικές και ρέπουν στους συμβιβασμούς και στην αδράνεια.
Η χώρα, στην κρίση που έχει βυθιστεί χρειάζεται κυβέρνηση που έχει σχέδιο, αποφασιστικότητα και δεν θα καθυστερήσει ούτε ημέρα.
Τέτοια κυβέρνηση μόνον η Νέα Δημοκρατία μπορεί να την σχηματίσει.
Γι’ αυτό θέλουμε ισχυρή εντολή, για να μπορέσουμε να κυβερνήσουμε με «λυμένα χέρια», για ν’ αλλάξουμε άμεσα όλα αυτά που κρατούν καθηλωμένη την οικονομία και τη χώρα.
3. Ποια θα είναι η κυβέρνηση που θα σχηματίσει η Νέα Δημοκρατία; Διαθέτει το πολιτικό προσωπικό για να ανταπεξέλθει στις κρίσιμες προκλήσεις;
Ο Αντώνης Σαμαράς έχει δεσμευτεί ότι θα σχηματίσει κυβέρνηση που θα έχει περίπου τους μισούς υπουργούς από τη σημερινή. Στόχος μας ένα μικρό και επιτελικό κράτος, χωρίς κατακερματισμένες αρμοδιότητες και πολλαπλές υπογραφές.
Η Νέα Δημοκρατία διαθέτει έμπειρα και ικανά στελέχη αλλά και όπου χρειάζεται θα τοποθετηθούν και εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί.
4. Ποια θα είναι η πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας;
Πρώτη προτεραιότητα θα είναι η Ανάκαμψη, που πρέπει να κερδηθεί από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής μας, με μια δέσμη σχεδιασμένων μέτρων, όπως:
-Άμεση ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ, καθώς σχεδόν 14,5 δισ. μένουν αναξιοποίητα. Θα παρακάμψουμε τα γραφειοκρατικά εμπόδια για να επισπεύσουμε την εκταμίευσή τους. Η ενεργοποίησή τους θα σημάνει και την άμεση έναρξη σημαντικών έργων υποδομής, όπως οι 5 μεγάλοι οδικοί άξονες.
-Εξασφάλιση της ρευστότητας, για να κινηθεί η αγορά.
-Επιστροφή από το κράτος των οφειλών σε ιδιώτες, που ανέρχονται σε 6,7 δισ. τα τελευταία δύο χρόνια, έως και τις αρχές του καλοκαιριού.
Οι ενέργειες αυτές μπορούν να φρενάρουν την ύφεση και δεν προσκρούουν στους όρους της δανειακής σύμβασης.
5. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα πάρει νέα μέτρα, που θα προβλέπουν φόρους και περικοπές μισθών και συντάξεων;
Επιδίωξή μας είναι ν’ αποφύγουμε κάθε μέτρο που βαθαίνει την ύφεση. Ειδικότερα, από τα 3 δισεκατομμύρια που προβλέπεται να συμφωνηθούν τον Ιούνιο για το 2012 και από τα άλλα 7 για το 2013-14, έχουμε ήδη εξασφαλίσει ότι δεν θα αφορούν νέους φόρους ή αύξηση υφισταμένων φόρων και επίσης ότι δεν θα θίγουν τους πιο αδύναμους. Δεσμευόμαστε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να μην αφορούν σε νέα μείωση συντάξεων κι άλλα μέτρα ύφεσης.
Γι’ αυτό και θα προχωρήσουμε:
-σε «ισοδύναμα μέτρα», όπως την αύξηση της φορολογίας κερδών από τα νέα ηλεκτρονικά στοιχήματα του ΟΠΑΠ και για τα ηλεκτρονικά τυχερά παίγνια που μπορεί να φέρει έσοδα στο κράτος εκατοντάδες εκατομμύρια ετησίως
-σε μειώσεις δαπανών 18,4 δισεκατομμυρίων σε τέσσερα χρόνια, που πρόκειται στην πραγματικότητα για σπατάλες στην Κεντρική Διοίκηση, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην Υγεία, στο λαθρεμπόριο καυσίμων, στη φοροδιαφυγή και στην εισφοροδιαφυγή.
6. Αν δεν μειωθούν οι μισθοί πως θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα;
Δεν θα αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας με τη μείωση του μισθολογικού κόστους. Θα το πετύχουμε με την πάταξη της γραφειοκρατίας, τη μείωση της υψηλής φορολογίας και του ενεργειακού κόστους, την εμπέδωση κλίματος ευνομίας και σταθερότητας. Αυτή η πολιτική θα δημιουργήσει το κατάλληλο ευνοϊκό επιχειρηματικό κλίμα που θα προσελκύσει και τις αναγκαίες επενδύσεις που θα φέρουν και την ανάπτυξη.
Η Ισπανία που έχει χαμηλότερο μισθολογικό κόστος, έχει ακόμη μεγαλύτερη ανεργία από την Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι το πρόγραμμα αποδίδει στην Ιρλανδία που διατήρησε χαμηλά το φορολογικό συντελεστή στο 12,5% και παρουσιάζει θετικό πρόσημο ανάπτυξης. Αντιθέτως, εμείς βουλιάζουμε για 5ο χρόνο στην ύφεση.
7. Ποια η άποψη της ΝΔ για το κόμμα του Καμμένου;
Το πολιτικό μόρφωμα που σχημάτισαν πρώην υπουργοί και βουλευτές που έφυγαν από την ΝΔ ψαρεύει στα «θολά νερά».
Με λόγο καταγγελτικό, δανεισμένο από την Αριστερά, επιζητεί να συνεργαστεί με τον κ. Τσίπρα.
Επιμένει σε λαϊκίστικες ρητορείες και ανεύθυνες υποσχέσεις παραπλανώντας τον λαό με δήθεν μαγικές λύσεις.
Ο στόχος του είναι να στερήσει την αυτοδυναμία από τη ΝΔ και έρχεται αρωγός στην προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να διασωθεί από τη δίκαιη τιμωρία.
Οι πολίτες που υφίστανται τις συνέπειες των πολιτικών που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση ας αναρωτηθούν η ψήφος στον Καμμένο διευκολύνει ή δυσχεραίνει την απόδοση της δίκαιης τιμωρίας στους υπεύθυνους της τραγικής κατάστασης της χώρας.
8. Ποιες οι θέσεις της Νέας Δημοκρατίας για τη λαθρομετανάστευση;
Η ανεξέλεγκτη είσοδος λαθρομεταναστών από τα σύνορά μας έχει καταστήσει τη χώρα ένα «ξέφραγο αμπέλι». Κύρια ευθύνη έχει πρωτίστως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που με τον νόμος Ραγκούση για την ιθαγένεια κατέστησε τη χώρα πόλο έλξης για τους μετανάστες.
Η Νέα Δημοκρατία ως αυριανή κυβέρνηση με αποφασιστικότητα και σχέδιο θα δράσει άμεσα και καταλυτικά για να δώσει λύση στο πρόβλημα με σειρά μέτρων, όπως:
- Κατάργηση του νόμου για την ιθαγένεια (Ν.3838/2010), που καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ.
-Αποτελεσματικός έλεγχος των συνόρων ώστε να δοθεί το μήνυμα στην Ευρώπη ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να φυλάττει τα σύνορά της.
-Πάταξη του παραεμπορίου που οδηγεί στο κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων.
-Λήψη μέτρων κατά της μαύρης εργασίας παράνομων μεταναστών σε επιχειρήσεις.
-Αυστηρότερη νομοθεσία στην εκμίσθωση κατοικίας και επαγγελματικού χώρου σε παράνομους αλλοδαπούς.
-Δημιουργία σύγχρονων κέντρων υποδοχής και παραμονής λαθρομεταναστών, που η κυβέρνηση της ΝΔ ξεκίνησε την κατασκευή τους. Τα κέντρα, όμως, θα τηρούν όλα τα αναγκαία κριτήρια, όπως: να είναι εκτός οικιστικού ιστού, να υπάρχουν ήδη εγκαταστάσεις, ώστε να μην επιβαρυνθεί με υπέρογκες δαπάνες η Πολιτεία, να υπάρχουν σημαντικά ανταποδοτικά κίνητρα στις τοπικές κοινωνίες.
9. Θα αποδοθούν ευθύνες σε αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στη τρόικα και στο Μνημόνιο;
Η Νέα Δημοκρατία έχει δεσμευτεί ότι ως κυβέρνηση θα ζητήσει μια μόνο Εξεταστική Επιτροπή, αυτή που θα εξετάσει για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο, και ποιοι έχουν την ευθύνη για τη τραγωδία που βιώνουμε.
Χωρίς διάθεση αντεκδίκησης, αλλά με αίσθημα ευθύνης για την αποκάλυψη της αλήθειας στους Έλληνες πολίτες παραμένουμε αμετακίνητοι σε αυτή τη θέση. Η εξεταστική-παρωδία που έστησε το ΠΑΣΟΚ με στόχο τη συγκάλυψη των ευθυνών της κυβέρνησής του δεν μας αφορά. Τα όσα έχουν αποκαλύψει μια σειρά από παράγοντες που γνώριζαν την υπόθεση (πρ. Επίτροπος Χ. Αλμούνια, ο Διοικητής της ΤτΕ Γ. Προβόπουλος, ο πρόεδρος ΟΔΔΥ Π. Χριστοδούλου, τα πρώην μέλη της ΕΛΣΤΑΤ, διορισμένα από το ΠΑΣΟΚ, όπως η κα Γεωργαντά, ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ. Κοντοπυράκης) πρέπει να ερευνηθούν σε βάθος. Όπως άλλωστε δήλωσε η κα Β. Παπανδρέου όσα έκανε ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν πρόκειται για λάθη αλλά για εγκλήματα και πολύ σύντομα οι ευθύνες θα καταλογιστούν όπου αυτές ανήκουν.
10. Έχει ευθύνες ο κ. Βενιζέλος για την κατάσταση της χώρας;
Ο κ. Βενιζέλος προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από τις ευθύνες της κυβέρνησης Παπανδρέου, που οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα της καταστροφής.
Όμως οι ευθύνες του είναι αναμφίβολες και μεγάλες:
-Συμμετείχε και στήριζε όλες τις αποφάσεις του Γ. Παπανδρέου και Γ,. Παπακωνσταντίνου που μας οδήγησαν στο Μνημόνιο.
-Συμμετείχε στη νομική επεξεργασία του Μνημονίου και στήριξε με πάθος στο δημόσιο λόγο του όλη την πολιτική που εκπορεύθηκε από αυτό, χωρίς ποτέ να φέρει αντίρρηση στην εφαρμογή της.
-Παραπλανούσε μονίμως τον ελληνικό λαό με τις διαβεβαιώσεις του ότι με την πολιτική που ακολουθούσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα βγαίναμε από την κρίση.
-Συνέχισε σαν υπουργός οικονομικών την ίδια γραμμή του προκατόχου του, και μάλιστα θεώρησε σωστό να επιδοθεί σε «λεονταρισμούς» προς την τρόικα, που τελικά στοίχισαν στη χώρα νέα μέτρα.
-Στήριξε την καταστροφική απόφαση του Γ. Παπανδρέου για δημοψήφισμα που μας έφερε στο χείλος της καταστροφής και της εξόδου μας από την Ε.Ε.
Σημεία Επικαιρότητας
«Είδα με ενδιαφέρον τις ερωτήσεις και τα σχόλια σας για το θέμα (Ποιός ο ρόλος της νεολαίας στην ανάκαμψη της χώρας;) και σας ευχαριστώ για την ανταπόκριση» , σημείωσε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας , Αντώνης Σαμαράς σε video που αναρτήθηκε στην προσωπική σελίδα του στο facebook.
«Ο τρόπος για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τη νεολαία είναι να τη στηρίξουμε, ώστε να δημιουργήσει και να γίνει ανταγωνιστική.» συμπλήρωσε.
O πρόεδρος της ΝΔ σε video διάρκειας 6′ , προτρέπει τους νέους να μην εγκαταλείψουν την Ελλάδα, παρά τα προβλήματα που βιώνουν καθώς αποτελούν την κινητήριο δύναμη για να βγει η Ελλάδα από την κρίση..
.
Καθώς εισήλθαμε στην προεκλογική περίοδο είναι προφανής η αγωνία του κ. Βενιζέλου να αποστασιοποιηθεί από τις ευθύνες της κυβέρνησης Παπανδρέου, που οδήγησαν τη χώρα στην περιδίνηση μιας πρωτοφανούς κρίσης και στα πρόθυρα της οικονομικής και κοινωνικής τραγωδίας.
Το ίδιο αγχωτική είναι η προσπάθειά του να εμφανίσει τη θητεία του στο υπουργείο οικονομικών ως επιτυχημένη λόγω της κατάληξης του «κουρέματος» και της δανειακής σύμβασης.
Και είναι τουλάχιστον εξοργιστική η τοποθέτησή του ότι το κόμμα του και ο ίδιος επιζητούν μια αυτοδύναμη Ελλάδα, ενώ κάποιοι, υπονοώντας τη ΝΔ, ζητούν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και υποτιμάται βάναυσα η νοημοσύνη των πολιτών όταν χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα ο αρχηγός του κόμματος που οδήγησε τη χώρα δέσμια στο ΔΝΤ και στην επιτροπεία, που καταβαράθρωσε την αυτοπεποίθηση των πολιτών, που απαξίωσε το όνομα της Ελλάδας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι πολίτες, όμως, έχουν μνήμη και κρίνουν. Και δεν λησμονούν τις ευθύνες όσων μας έφεραν ως εδώ. Και δεν λησμονούν και τις ευθύνες του κ. Βενιζέλου σε όλες τις κυβερνητικές του θητείες, και ιδιαίτερα κατά την πρόσφατη υπό τον Γ. Παπανδρέου.
Και γι’ αυτό η ρητορική του υπερβολή δεν είναι ικανή ούτε να του εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας ούτε να τον αναγάγει, όπως αυτοπροβάλλεται, σε ρόλο εγγυητή για τη πορεία της χώρας.
Πολλώ δε μάλλον που ο κ. Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών τους προηγούμενους μήνες προέβη σε πλήθος αντιφατικών αποφάσεων και αλληλοαναιρούμενων δηλώσεων. Όπως για παράδειγμα:
• Στις 22 Ιουλίου 2011 θριαμβολογούσε για τα αποτελέσματα της Συνόδου κορυφής λέγοντας: «Προκειμένου οι θυσίες του ελληνικού λαού να πιάσουν τόπο, προκειμένου το σχέδιο να εφαρμοστεί και να αποδώσει, χρειάζεται πάτος στο βαρέλι του δημοσίου χρέους. Και χθες έγινε αυτό: μπήκε πάτος στο βαρέλι του ελληνικού δημοσίου χρέους».
Και επειδή κανένας πάτος δεν μπήκε, πολύ σύντομα στις 11 Οκτωβρίου 2011 διευκρίνιζε ότι εκτός από την ενεργοποίηση των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου το επόμενο βήμα είναι: «η έναρξη της εφαρμογής ενός νέου προγράμματος που δίνει οριστική και πειστική απάντηση στο μείζον ζήτημα της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους».
• Στις 23 Ιουνίου του 2011, διατράνωνε την άποψή του ότι «Δεν είναι οι λογαριασμοί της ΔΕΗ ο μοχλός για να εισπράττεις τέλη ή φόρους και ιδίως φόρους, διότι το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ένα κοινωνικό αγαθό».
Ωστόσο στις 11 Σεπτεμβρίου 2011, ανακοίνωσε την επιβολή του τέλους ακίνητης περιουσίας που εισπράττεται από τη ΔΕΗ, τέλος που αρχικά εμφανίζεται ως προσωρινό για να γίνει μόνιμο: «…μέτρο άμεσης καθολικής εφαρμογής, αλλά κλιμακωμένο δίκαια με κοινωνικά χαρακτηριστικά, είναι ένα ειδικό τέλος στην χτισμένη επιφάνεια, στην ακίνητη περιουσία, που θα εισπραχθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ».
• Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011 με σπουδή δηλώνει ότι: «Δεν πρόκειται λοιπόν να υπάρξουν νέα μέτρα σε σχέση με μισθούς, σε σχέση με συντάξεις ή νέες φορολογικές επιβαρύνσεις για τις ανάγκες του προϋπολογισμού του 2011 και του 2012 εφόσον όλα όσα έχουμε ψηφίσει εφαρμόζονται».
Λίγους μήνες αργότερα, λαμβάνονται και νέα μέτρα, ώστε να προχωρήσει η δανειακή σύμβαση και το «κούρεμα».
• Τον Σεπτέμβριο του 2011, μας καθησύχαζε ότι η Τρόϊκα αποχώρησε από την Ελλάδα μετά από συμφωνία.
Στη συνέχεια, μαθαίνουμε ότι επρόκειτο για μια αποτυχημένη μπλόφα του κ. Αντιπροέδρου, ο οποίος, ακολούθως, παρακαλούσε την τρόικα να επιστρέψει. Μια μπλόφα που στοίχισε ακριβά στη χώρα.
Τελικός κριτής της πολιτικής αξιοπιστίας και της υπευθυνότητας που έχει επιδείξει ο καθένας είναι ο ελληνικός λαός. Πολύ σύντομα, στις εκλογές, με τη ψήφο του θα αποδώσει τις ευθύνες όπου αναλογούν και θα επιλέξει ισχυρή και αυτοδύναμη κυβ
Οι μεθοδεύσεις με τις οποίες ο απερχόμενος Υπουργός Οικονομικών και (άρτι εκλεγείς) νέος πρόεδρος του Πασοκ, κ. Ευ. Βενιζέλος, κατά τις συνεννοήσεις του με την τρόικα, φόρτωσε τους Έλληνες πολίτες με ένα δυσβάσταχτο λογαριασμό επώδυνων μέτρων που φτάνουν τα 15δισ. ευρω για τη διετία 2013-2015, όπως αποκαλύπτονται από την έκθεση του ΔΝΤ, πρέπει να αντιμετωπιστούν από τους ψηφοφόρους με τη δέουσα … μεταχείριση στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.
Ο λαός δεν έχει παρά να καταδικάσει τον αποτυχημένο υπουργό Οικονομικών και φιλόδοξο νέο αρχηγό του Πασοκ, καταψηφίζοντας το κόμμα του και στέλνοντάς το οριστικά στο «χρονοντούλαπο» της Ιστορίας.
Ο κ.Β ενιζέλος μέσα σε 8 μήνες επέβαλε τα πιο απάνθρωπα και τα πιο καταστροφικά φοροεισπαρακτικά μέτρα της περιόδου της Μεταπολίτευσης , απέτυχε παταγωδώς στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς και υπέγραψε επαχθείς και καταδικαστικές για το μέλλον της χώρας συμφωνίες για την αναδιάρθρωση και την αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους της, καταδικάζοντας το λαό σε πολυετή εξαθλίωση και υποδούλωση στις δανειακές δυνάμεις.
Επί των ημερών του η ανεργία εκτοξεύτηκε στο πρωτοφανές ύψος ρεκορ του 21%, οι άνεργοι ξεπέρασαν το 1.000.000, η ύφεση της οικονομίας εκτινάχθηκε για πρώτη φορά την τελευταία 50ετία στο 7% (ο ίδιος και η τρόικα είχαν προβλέψει πριν από 8 μήνες ότι θα περιοριζόταν στο 3,5%!), το δημόσιο χρέος …»διασφαλίστηκε» ότι θα παραμείνει κοντά στο 160% του ΑΕΠ μέχρι το 2014 (!) και το δημοσιονομικό έλλειμα παρέμεινε κοντά στο 10% του ΑΕΠ (αν δε το ξεπέρασε!)
Αφού μέσα σε μόλις 8 μήνες θητείας του ως υπουργού Οικονομικών πέτυχε τόσα πολλά … ρεκορ μαζί, πρέπει να λάβει την ανάλογη απάντηση στις εθνικές εκλογές.
ΕΤ
update (8.30): Την παραίτησή του στη διάθεση του υπουργικού συμβουλίου υπέβαλλε, πριν από λίγα λεπτά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος.
Όταν το 2008 αποκάλυψα το περίφημο «Λιγότερα στρέμματα (εθνικής) γης για να κοιμάμαι ήσυχος»… του κ. Παπανδρέου στην συνέντευξη του Καναδά, πολλοί – εντός , εκτός και επί ταυτά – θέλησαν , με διαφόρους τρόπους, να κρεμάσουν στην αποκάλυψη την ταμπέλα «ad absurdum» .
Η απάντηση μου -τότε- είναι γνωστή: «Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις».
Σήμερα «έσκασε» εξ΄ ανατολών νέα βόμβα, η οποία βαραίνει αποκλειστικά τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.
Σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ, υπήρξαν συνομιλίες με την ελληνική πλευρά για κοινές ελληνοτουρκικές έρευνες για πετρέλαιο στο Αιγαίο, ενώ αποκάλυψε πως το θέμα είχε συζητηθεί μεταξύ του Γιώργου Παπανδρέου και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όταν ο τελευταίος είχε επισκεφθεί την Αθήνα.
«Η Τουρκία είναι ανοιχτή σε τέτοιες προτάσεις αν υπάρξουν κοινά σχέδια…» δήλωσε μεταξύ άλλων ο κ. Γιλντίζ ενώ τόνισε πως «κατά την τελευταία επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα, είχε συζητηθεί και το θέμα αυτό»!
Οι δηλώσεις Γολντιζ επιβεβαιώνουν τους ανατριχιαστικούς ισχυρισμούς σε βάρος του Γιώργου Παπανδρέου που υπήρξαν σε τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα που διέρρευσε -προ ολίγων μηνών- μέσω του WikiLeaks και σύμφωνα με αυτό ο Έλληνας πρωθυπουργός διαπραγματευόταν τα πάντα στο Αιγαίο (πρόσβαση της Τουρκίας στα διεθνή ύδατα, στον εναέριο χώρο, στην υφαλοκρηπίδα και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές) .
Πόσο δίκιο είχε ο Αντ. Σαμαράς, όταν κατήγγειλε σε όλους τους τόνους, εντός και εκτός Βουλής, την κυβέρνηση Παπανδρέου για μυστική διπλωματία …
Η άτακτη φυγή του κ. Παπανδρέου και η αντικατάσταση του από το Νο 2 των κυβερνήσεων του (και του ΠΑΣΟΚ φυσικά) κ. Ε. Βενιζέλο, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ, σε ότι αφορά τουλάχιστον τις απαντήσεις που οφείλουν να δώσουν -και οι δύο- στον ελληνικό λαό γι’ αυτό το μείζον Εθνικό θέμα.
Απαντήσεις λοιπόν εδώ και τώρα……
Πέραν από τις όποιες επιφυλάξεις που μπορεί να έχει κάποιος για το PSI+ σε ότι αφορά την εξελίξη του ελληνικού χρέους (το 2020 προβλέπεται κάτω από ιδανικές συνθήκες να είναι το … ίδιο με αυτό του 2009, δηλαδή στην προ ΠΑΣΟΚ-καταστροφική- εποχή),οφείλουμε να εξετάσουμε τι ακριβώς παίχτηκε σε διεθνές επίπεδο τον τελευταίο χρόνο.
Όλα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2010 στο Ντοβίλ. Η Ανγκελα Μέρκελ παρουσίασε στον Νικολά Σαρκοζί το γερμανικής έμπνευσης (Σόιμπλε) σχέδιο συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα (Private Sector Involvement ή PSI από τα αρχικά) στο κόστος διάσωσης των κρατών της ευρωζώνης. Υπό τις απειλές της γερμανίδας καγκελαρίου, ο Γάλλος πρόεδρος πείστηκε ( για την ιστορία απλά αναφέρουμε ότι ο Νικολά Σαρκοζί συναίνεσε στο PSI όταν η Ανγκελα Μέρκελ του έδειξε το σχέδιο αποχώρησης της Γερμανίας από το ευρώ, αν η πρότασή της δεν γινόταν αποδεκτή).
Η Γερμανία και η συρόμενη υπ’ αυτή Ευρώπη ,λοιπόν, εναντίον των αγορών, θα ήταν το πρώτο «ανάγνωσμα» αυτής της απόφασης.
Με την μετέπειτα οπισθοχώρηση της Γερμανίας,έναν χρόνο αργότερα, στα τέλη του 2011, όταν και κατάλαβε ότι το PSI προκαλεί αναστάτωση στις αγορές και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που φιλοδοξεί να λύσει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα,ο κάθε παρατηρητής θα μπορούσε να σημειώσει στο αντίστοιχο «κουτάκι» το σημείο 2! Δηλαδή πλήρη επικράτηση των αγορών!
Είναι όμως έτσι; Για να συμπεράνει κάποιος με σοβαρότητα την πραγματική εξέλιξη αυτής της «σύγκρουσης», θα πρέπει να εξετάσει όλες τις συμπερασματικές παραμέτρους.
Η Ε.Ε (η Γερμανία δηλαδή στην ουσία, όπως πολύ κακώς έχουν διαμορφωθεί οι «συνθήκες» στο Ευρωπαικό οικοδόμημα) επέμεινε στην εφαρμογή του PSI,τουλάχιστον σε ότι αφορά την Ελλάδα (το … «πείραμα», η «Ιφιγένεια» και το «σκιάχτρο», όπως εξ αρχής -2009- την έχουμε ονομάσει μέσα από τα άρθρα μας), επικαλούμενοι το υπέρογκο χρέος και την αδυναμία ελέγχου των ελλειμμάτων. Ετσι, η χώρα μας απέκτησε μια …παγκόσμια «μοναδικότητα» , που επιβεβαιώνει τους χαρακτηρισμούς μας όταν ξεκινήσουσε αυτή η καταστροφική περιπέτεια το 2009.
Με την «επιτυχία» του PSI,λοιπόν, το ιστορικό προηγούμενο καταγράφηκε, με ότι σημαίνει αυτό για την ιστορική εξέλιξη αυτής της σύγκρουσης, μεταξύ δηλαδή πολιτικών και αγορών.
Βέβαια σε αυτό το σημείο οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι στη σκοτεινή πλευρά αυτής της σύγκρουσης οι «αντίπαλοι» δεν είναι οι ίδιοι, καθώς οι αγορές αντικαθιστούνται από διεθνή γεωπολιτικά συμφέροντα, αλλά αυτό είναι ένα … άλλο θέμα, που ξεφεύγει από το χρηματοπιστωτικό μικροσκόπιο της σημερινής μας ανάλυσης.
Με την «επιτυχία» , λοιπόν,του PSI+ , οι τράπεζες-ασφαλιστικά ταμεία- φυσικά πρόσωπα και όλοι οι άλλοι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων (ακόμα και οι μικρο-κάτοχοι, αποκλειστικά Έλληνες πολίτες, που έβλεπαν την εξασφάλιση των αποταμιευσεών τους μέσα από τα κρατικά ομόλογα, γεγονός που προκαλεί απορίες, αν όχι υποψίες, καθώς η απόφαση αυτή του κ. Βενιζέλου μηδενίζει την όποια μελλοντική προσπάθεια της χώρας μας για εσωτερικό δανεισμό και την καθιστά απόλυτα εξαρτημένη από τον εξωτερικό δανεισμό, με ότι σημαίνει αυτό..), αποδέχθηκαν τη μείωση της αξίας των ομολόγων τους κατά 53,5%. Όλοι λοιπόν, εκτός από τα κράτη της ευρωζώνης, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ…
Οι ‘κουρεμένοι» κάτοχοι ελληνικών ομολόγων για το υπόλοιπο ποσό πήραν το 15% σε διετή ομόλογα του ευρωπαϊκού ταμείου EFSF (που ισοδυναμούν με μετρητά αφού μπορούν να τα πουλήσουν ανά πάσα στιγμή στην ονομαστική τους αξία) και το υπόλοιπο 31,5% σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, που λήγουν μετά από 10-30 χρόνια.
Ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος δήλωσε ότι κατ΄αυτό τον τρόπο άφησαμε πίσω μας το δίλημμα ευρώ ή δραχμή.Είναι όμως έτσι; Η σωστή έκφραση πιθανώς θα ήταν «Προσωρινά αφήσαμε πίσω μας το δίλημμα ευρώ ή δραχμή»! Γιατί όπως είπαμε ,με την ανταλλαγή των ομολόγων οι ιδιώτες πιστωτές πήραν ομόλογα με ημερομηνία λήξης από το 2023. Ως τότε θα λήγουν μόνο ομόλογα του λεγόμενου επίσημου τομέα, δηλαδή των κρατών της ευρωζώνης, του ΔΝΤ ή της ΕΚΤ. Ως εκ τούτου πλέον σε περίπτωση που η χώρα βρεθεί σε αδυναμία πληρωμής ομολόγων, η παραμονή της στην ευρωζώνη θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις διαθέσεις των ευρωπαίων εταίρων μας. Εντός τοιχών λοιπόν οι όποιες διεργασίες σε ότι αφορά την σημερινή και μελλοντική κοινωνικο-οικονομική μορφή του ευρωπαικού οικοδομήματος.
Άρα οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονται μόνο από τους πολιτικούς και όχι από τις αγορές!
Αν συνυπολογίσουμε και την πλουσιοπάροχη παροχή ρευστότητας (1 τρισ ευρώ!) της ΕΚΤ προς τις ευρωπαικές τράπεζες, με σκοπό την «βοηθειά» τους στην πλατφόρμα της αγοράς ομολόγων των υπολοίπων πληγωμένων -και μη- ευρωπαικών οικονομιών,(γεγονός για το οποίο έχουμε κάποιες σοβαρές επιφυλάξεις ως προς την οδό η οποία επιλέχθηκε), τότε καταλήγουμε στο να αναθεωρήσουμε το σημείο 2 που είχαμε θέσει στην αρχή ως αποτέλεσμα του «αγώνα» πολιτικοί- αγορές.
Βέβαια θα ήταν λανθασμένο να συμπεράνουμε ότι σε αυτό το «παιχνίδι» κυριάρχησε το σημείο 1, δηλαδή οι πολιτικοί.
Ο λόγος είναι τα CDS, τα οποία ενεργοποιήθηκαν. Οι πολιτικοί θα επιθυμούσαν να μην είχαν πληρωθεί τα CDS, έτσι ώστε όσοι έπαιξαν ποντάροντας στη χρεοκοπία να είχαν «καεί». Με αυτό τον τρόπο θα αφαιρούσαν από τις αγορές το κυρίαρχο εργαλείο κερδοσκοπίας.
Όμως τελικά επικράτησε η άποψη ότι η χρήση των CDS είναι διττή.Από τη μία αποτελούν εργαλεία κερδοσκοπίας των αγορών και μέσα πίεσης προς τους πολιτικούς,από την άλλη όμως αν δεν πληρώνονταν τα CDS τότε δεν θα εξυπηρετούσαν τον βασικό σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν, δηλαδή την ασφάλιση των ομολόγων. Κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο του κόστους του δανεισμού για τις χώρες της ευρωζώνης.
Γεγονός που θα έπλητε τις προσπάθειες των πολιτικών να μειώσουν τα ελλείμματα.
Άρα το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε με το σημείο Χ. Ισοπαλία!
Συγκεκριμένο σχέδιο για την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση έχει έτοιμο η Νέα Δημοκρατία, με έμφαση στην ανάπτυξη , αλλά και την κοινωνική πολιτική με ελάφρυνση των χαμηλοσυνταξιούχων και ενίσχυση των ανέργων.
Η στρατηγική της ΝΔ αποτυπώνεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα που είναι με ορίζοντα δεκαετίας (και όχι τετραετίας) και το οποίο σηματοδοτεί με ευκρίνεια την κατεύθυνση της πολιτικής που θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές.
Στο κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ υπάρχουν 18 θεματικές πολιτικές που υλοποιούνται από ένα υπουργείο η καθεμία και 6 οριζόντιες πολιτικές όπου συνεργάζονται πολλά χαρτοφυλάκια.
Η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων γίνεται με κριτήριο το χαμηλό ή μηδενικό δημοσιονομικό κόστος και την υψηλή οικονομική αναπτυξιακή ή κοινωνική ανταποδοτικότητα.
Το πρόγραμμα προϊόν προγραμματικών συσκέψεων σε επίπεδο ΝΟΔΕ σε 54 νομούς σε όλη την Ελλάδα και συγκέντρωσης υλικού και για τα 13 περιφερειακά και 54 νομαρχιακά προγράμματα , μελέτησε και επιμελήθηκε ο γραμματέας Προγράμματος Ευριπίδης Στυλιανίδης.
Κυρίαρχοι οδηγοί του προγράμματος είναι η Αλήθεια και ο Ρεαλισμός, οι δε στόχοι του : η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, η προστασία της κοινωνικής δικαιοσύνης,η ασφάλεια των πολιτών και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς την Πολιτεία και το πολιτικό σύστημα.
Το πρόγραμμα απενοχοποιεί την επιχειρηματικότητα και την φιλοδοξία, μετατρέπει το κράτος σε ρυθμιστή και επόπτη κανόνων που διασφαλίζουν ίσες ευκαιρίες για όλους και δίνει ιδιαίτερη έμφαση προς τον άξονα της εμπιστοσύνης των υγιών δυνάμεων της αγοράς και της εργασίας, οι οποίες γεννούν πλούτο για το σύνολο της ελληνικής οικονομίας.
Κάθε μεταρρύθμιση που εξυγιαίνει το σύστημα συνοδεύεται και από μέτρα που ενισχύουν την κοινωνική πολιτική, προκειμένου να σταθεί όρθια η μεσαία και φτωχή οικογένεια.
Το πρόγραμμα συνυπολογίζει τους περιορισμούς του Μνημονίου, είναι συμβατό με την πολιτική πλατφόρμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στην ομάδα του οποίου ανήκει η ΝΔ, και αξιοποιεί τις εθνικές ιδιαιτερότητες ώστε γρήγορα να ξαναβγάλει την Ελλάδα μπροστά ως πρωταγωνιστή της πραγματικής οικονομίας και της ανάπτυξης.
Ο σχετικός φάκελος του Προγράμματος της ΝΔ έχει παραδοθεί στον κ. Αντώνη Σαμαρά για τελική επεξεργασία και έγκριση και θα τεθεί άμεσα σε δημόσια διαβούλευση.
Είναι αλήθεια -μια σκληρή αλήθεια, την οποία βιώνουν με δραματικό τρόπο την τελευταία διετία οι Έλληνες- ότι το Μνημόνιο, στο οποίο μας οδήγησε η κυβέρνηση Παπανδρέου, αποδείχθηκε καταστροφικό για την χώρα, που βυθίστηκε στην βαθύτερη ύφεση των τελευταίων δεκαετιών και για τους πολίτες της που επιβάλλονται σε πρωτοφανείς, αιματηρές θυσίες και έχουν καταδικαστεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Ένα Μνημόνιο για το οποίο είχαμε από την αρχή επισημάνει ότι δεν ήταν μονόδρομος όπως επέμενε ο κ. Παπανδρέου, που μεθόδευσε συνειδητά την υπαγωγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την παγίδευσε σε αδιέξοδη δημοσιονομική πολιτική ακραίας λιτότητας.
Είναι ωστόσο, επίσης αλήθεια ότι παρ’ όλα αυτά ήταν , δυστυχώς επιβεβλημένη η συμφωνία για το κούρεμα του ελληνικού χρέους και τη νέα δανειακή σύμβαση και συνεπώς η ψήφιση του νέου μνημονίου, που έγινε με μοναδικό σκοπό την αποφυγή της χρεωκοπίας της χώρας.
Δηλαδή, σε αντίθεση με το πρώτο Μνημόνιο, η έγκριση από την ελληνική Βουλή της νέας συμφωνίας, μαζί με τα επώδυνα μέτρα που τη συνοδεύουν, ήταν αναγκαίο κακό για τη διάσωση της χώρας και την παραμονή της στη ζώνη του ευρώ.
Είναι σαφές όμως ότι αυτό δεν φτάνει. Για να υπάρξει ανάκαμψη και φως στο βάθος του τούνελ, θα χρειαστεί να αλλάξει η συνταγή και από την πολιτική της ύφεσης να περάσουμε στην πολιτική της ανάπτυξης. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο στοίχημα για την επόμενη κυβέρνηση: πρέπει να καταφέρει να εφαρμόσει μια ρεαλιστική πρόταση οικονομικής πολιτικής, η οποία συνυπολογίζοντας τους περιορισμούς του Μνημονίου, θα περιλαμβάνει στοχευμένες δράσεις για έξοδο από την κρίση.
Δράσεις για την ανάπτυξη και την ενίσχυση της ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας , ώστε να μπει φρέσκο χρήμα που θα ξεπαγώσει την αγορά. Για την κοινωνική πολιτική με την προστασία των ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων κα. ώστε να ελαφρυνθεί και να αποσυμπιεστεί η κοινωνία. Για τη μείωση του σπάταλου κράτους.
Το κρίσιμο στοίχημα για τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, όπως όαλ δείχνουν θα κληθεί από τον ελληνικό λαό να κυβερνήσει, είναι να μπορέσει να το υλοποιήσει, φέρνοντας αέρα αισιοδοξίας στην ελληνική οικονομία.
ΕΤ
Ο Γ. Παπανδρέου γνώριζε για τα ενεργειακά κοιτάσματα και δη αυτά που βρίσκονται νότια της Κρήτης, αλλά το απέκρυπτε.
Αυτό προκύπτει από έγραφα τα οποία δημοσίευσε το WikiLeaks και αφορούν «ενδοεταιρικές» συνομιλίες των στελεχών του αμερικανικού ιδρύματος στρατηγικών πληροφοριών Stratfor .
Τα συγκεκριμένα τηλεγραφήματα αποκαλύπτουν συζητήσεις του επικεφαλής της Stratfor με δικούς του αναλυτές- δεν είναι δηλαδή μια εκτίμησή τους απλά, αλλά διαρροή.
Αναφέρουν για κοιτάσματα που έχουν εντοπιστεί νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 Km2, με μεγάλο μέρος της να βρίσκεται εντός της ελληνικής Α.Ο.Ζ .
Σε τηλεγράφημα του Stratfor, επίσης, αναφέρεται η πιθανότητα να ενταχθεί η Ελλάδα «στο μπλοκ του δολαρίου», στο πλαίσιο της εκμετάλλευσης των φυσικών της πόρων.
Ο συντάκτης παρατηρεί ότι «τελικά η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του δολαρίου είναι το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται αυτό τον καιρό στα παρασκήνια».
Η πηγή των πληροφοριών περιγράφεται ως «οικονομική με πολύ καλές διασυνδέσεις» και έχει τον ανώτερο βαθμό αξιοπιστίας (Α).
Στο σημείωμα υπάρχει εκτενής αναφορά «στη δυνατότητα της Ελλάδας να γίνει μεγάλη παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου». Πιο εντυπωσιακό όμως είναι το τέλος του κειμένου. «Στην περίπτωση που η Ελλάδα γίνει σημαντική παραγωγός φυσικού αερίου/πετρελαίου, η χώρα θα προτιμήσει να ανήκει στο μπλοκ του δολαρίου. Από ό,τι κατανοούμε ο Παπανδρέου φλερτάρει με τις ΗΠΑ». Ο συντάκτης διαπιστώνει πως «το να γίνει η Ελλάδα μέλος της ζώνης του δολαρίου ταιριάζει με το νέο γεωπολιτικό σενάριο που έχει διαμορφώσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ».
Οι – με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα – «ενδοεταιρικές» συζητήσεις των στελεχών που διέρρευσαν, αφορούν διάστημα από τις αρχές του 2010 μέχρι το 2011.
Υπενθυμίζεται ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου το Δεκέμβριο του 2009 δήλωνε ότι «στην Ελλάδα δεν έχουμε πετρέλαιο ή το πετρέλαιο που έχουμε είναι πολύ λίγο»(σ.σ προσοχή στη παγίδα. Αναφερόταν τεχνηέντως σε πετρέλαιο και όχι σε φυσικό αέριο, όταν οι σχετικές ερωτήσεις αφορούσαν γενικά υδρογονάνθρακες) και όπως αποδεικνύεται τα κοιτάσματα, ειδικά νότια της Κρήτης, είχαν ήδη εντοπιστεί και ήταν γνωστά.
Επίσης λίγους μήνες μετά και ενώ οι πληροφορίες είχαν αρχίσει και διέρρεαν ο μέχρι σήμερα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος μιλώντας στη Βουλή έλεγε τα ίδια: «Δεν υπάρχει …πετρέλαιο στην Ελλάδα».
Τα ερωτήματα λοιπόν που προκύπτουν είναι εύλογα και πολλά, με κυριότερο το «Γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν προτίμησε να δημοσιοποιήσει ,τουλάχιστον, την ύπαρξη των μεγάλων κοιτασμάτων νοτίως της Κρήτης και αδιαμφισβήτητα εντός της ελληνικής ΑΟΖ , προκειμένου να διαμορφώσει τις αναγκαίες θετικές προσδοκίες των αγορών για την ελληνική οικονομία , αλλά προτίμησε την οδό της απόκρυψης και του ψεύδους;» .
Μήπως γιατί με αυτό τον τρόπο δεν θα ήταν δυνατή η καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας και η οδήγηση της χώρας στις δαγκάνες του ΔΝΤ;
Τέλος, μήπως η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου για το περίφημο δημοψήφισμα , το οποίο υπέθαλπε τον κίνδυνο εξόδου από το ευρώ, αποσκοπούσε στην … «ζώνη του δολαρίου» ;
Παρακολουθώντας με προσοχή την χθεσινή ομιλία στη Βουλή του κ. Ευαγ. Βενιζέλου, ο οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής θα επικεντρωνόταν στο σημείο όπου ο «νούμερο 2» (μέχρι χθες) του ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε στα αίτια που οδήγησαν τη χώρα μας στις «δαγκάνες» του ΔΝΤ.
Ο κ. Βενιζέλος είπε από το βήμα της Βουλής: «Θεωρεί η Νέα Δημοκρατία ότι ο πυροσβέστης, έστω ένας πυροσβέστης που έχει κάνει λάθη, που έχει καθυστερήσει, που είχε δισταγμούς στην αρχή, που νόμιζε ότι μπορεί με μικρότερα μέσα ή με μικρότερες καταστροφές να διασώσει το αντικείμενό του, τη χώρα, φταίει για τη φωτιά και ο εμπρηστής δεν έχει καμία ευθύνη;» .
Καταρχάς ο κ. Βενιζέλος ως γνώστης όχι μόνο των εμφανών διεργασιών αλλά και των υπογείως σχεδιαζόμενων και συγκεκαλυμμένων δεν θα έπρεπε να αναφερθεί σε … φωτιές! Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σχοινί. …
Επιπλέον είναι τουλάχιστον περιφρόνηση (για να μη πω βιασμός) της νοημοσύνης των εξαθλιωμένων πολιτών αυτής της χώρας, όταν ο κ. Βενιζέλος διαλέγει αντί μιας τίμιας και ταπεινής συγνώμης , να τοποθετεί τον εαυτό του και το ΠΑΣΟΚ στο ρόλο των … σωτήρων(sic) αυτής της χώρας!
Στην πραγματικότητα ο κ. Βενιζέλος τοποθετεί τον εαυτό του και το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ στο ρόλο των δαιμόνων του σκότους στη διαχρονική «Κόλαση» του Ντάντε. Εκεί όπου σε καζάνια πυρακτωμένα βασανίζονταν οι αμαρτωλοί του κοινωνικού βίου. Εκεί λοιπόν σε μια γωνιά κάγχαζαν οι δαίμονες του σκότους για τη «σωτηρία» τους από το βασανιστήριο των δοκιμαζομένων,ενώ οι ίδιοι, περισσότερο λερωμένοι απ’ τον βούρκο, μένουν εξουσιαστές και ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν λάθη,καθυστερήσεις ή δισταγμοί όπως αναφέρθηκε ο κ. Βενιζέλος. Υπάρχει μοναχά ΔΟΛΟΣ!
Είναι ήδη ιστορικά καταγεγραμμένο ότι ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ (φυσικά και ο νούμερο 2 κ. Βενιζέλος) εξαπάτησαν τον λαό με το «λεφτά υπάρχουν». Αυτή η πράξη σηματοδοτεί ΔΟΛΟ!
Είναι γερά θεμελιωμένο στη συνείδηση αυτού του λαού ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «μαγείρεψε» τα νούμερα του ελλείμματος του 2009 προκειμένου να οδηγήσει τη χώρα μας στις δαγκάνες του ΔΝΤ. Η «πρεμούρα» άλλωστε με την οποία προσπαθεί σήμερα το ΠΑΣΟΚ να εξαγνίσει την κολασμένη πράξη του μέσω μιας εξεταστικής στην οποία θα μετέχουν …μοναχά βουλευτές του, αποδεικνύουν όχι λάθη,καθυστερήσεις ή δισταγμούς, αλλά (ακόμη και σήμερα) ξεκάθαρο ΔΟΛΟ!
Η ομολογία του Ντ.Στρος-Καν ότι ο κ.Γ. Παπανδρέου είχε ζητήσει τη συνδρομή του Ταμείου από τον Δεκέμβριο του 2009, οριοθετεί τον ΔΟΛΟ όχι μόνο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ , αλλά και των υπολοίπων ….χειροκροτητών του (μη εξαιρουμένου φυσικά του νούμερο 2 Ευαγ. Βενιζέλου)
Το τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας τον Φεβρουάριο του 2009 (που δημοσίευσε το WikiLeaks) και όπου αναφερόταν ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου ήθελε να δει έναν οργανισμό σαν το ΔΝΤ να δραστηριοποιείται περισσότερο στο να θέσει αυστηρούς διεθνείς κανόνες για τη χρηματο-οικονομική ανάπτυξη, «για να δούμε (σ.σ σύμφωνα με τον κ. Γ. Παπανδρέου) τον πλανήτη όπως θέλουμε«, δεν στοιχειοθετεί λάθη, καθυστερήσεις ή δισταγμούς , αλλά ολοκάθαρο ΔΟΛΟ!
Είναι ξεκάθαρο ότι ο ελληνικός λαός πληρώνει σήμερα τις ΔΟΛΙΕΣ και καταδικαστικές , για τη χώρα και τους πολίτες της, «επιλογές» του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ.
Η φανταστική λογοτεχνία επινοήθηκε τη μέρα που ο Ιωνάς γύρισε σπίτι του και είπε στην γυναίκα του ότι άργησε τρεις μέρες επειδή …τον είχε καταπιεί μια φάλαινα!
Η φανταστική πολιτική επινοείτε από τη στιγμή που ο «ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ» μιας ολόκληρης χώρας και ενός ολόκληρου λαού προσπαθεί να παρουσιαστεί ως … πυροσβέστης!
Συνεχίζεται να καλλιεργείται το σενάριο της δήθεν μετεκλογικής συγκυβέρνησης μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, παρότι η τοποθέτηση του κ. Αντώνη Σαμαρά ήταν σαφής και δεν αφήνει κενά: «Η ΝΔ έχει άλλο κώδικα αξιών και άλλο πρόγραμμα» .
Είναι προφανές ότι αυτό το σενάριο εκπορεύεται από τα ίδια κέντρα που επιθυμούν την «ιταλοποίηση» του ελληνικού πολιτικού τοπίου.
Το «πατρονάρισμα» αυτού του σεναρίου έχουν αναλάβει συγκεκριμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί και εκδοτικά συγκροτήματα, τα οποία , ως γνωστόν, δεν επιθυμούν αυτοδύναμες κυβερνήσεις, αλλά κυβερνητικούς συνασπισμούς, προκειμένου να έχουν ρόλο, παρέμβαση και επιρροή σ’ ένα ασταθές πολιτικό τοπίο.
Προσπαθούν λοιπόν να παρουσιάσουν τη ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά ως «Μια από τα ίδια» απέναντι στην κοινωνία και μελλοντικούς συγκυβερνήτες με το διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη πλευρά είναι επίσης προφανές ότι οι δηλώσεις Λοβέρδου περί μετεκλογικής συγκυβέρνησης με αποδοχή από το ΠΑΣΟΚ του Αντώνη Σαμαρά ως πρωθυπουργού, έγιναν υπό την έγκριση του Ευαγ. Βενιζέλου και αποσκοπούσε στο να φανεί το ΠΑΣΟΚ ως διεκδικητής της νομής της εξουσίας, στο μερίδιο που το αναλογεί, άρα να συσπειρώσει ως πόλος ισχύος ομάδες αναποφάσιστων ή να επαναφέρει τις φυγόκεντρες δυνάμεις πολιτικής πελατείας που αυτή τη στιγμή στρέφονται είτε στον Τσίπρα και τον Κουβέλη, είτε στην ΝΔ.
Είναι πασιφανές ότι Κυβερνήσεις συνεργασίας, οι οποίες επιβάλλονται για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός, ώριμος με την εμπειρία των όσων υφίσταται τα τελευταία δύο χρόνια από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ,αλλά έχοντας συνειδητοποιήσει και τις δικές του ευθύνες, οι οποίες του αναλογούν για την λανθασμένη πολιτική και εκλογική του εκτίμηση στο παρελθόν , έχει καταλήξει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.
Αυτοδύναμη και ισχυρή κυβέρνηση είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ και ασφαλής προϋπόθεση για την έξοδο από τη δεινή κρίση.
Μόνο μια ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ και ΙΣΧΥΡΗ κυβέρνηση μπορεί να εφαρμόσει στρατηγική για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της οικονομίας.
Συγχρόνως οι Ελληνες πολίτες έχουν κατανοήσει πλήρως ότι οφείλουν να συμπράξουν και μετά τις εκλογές με τη νέα κυβέρνηση και να αποκρούσει τις συντεχνιακές λογικές, τις ακραίες πρακτικές, τις οποίες καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα της αντιπολίτευσης.
Είναι πλέον δεδομένο ότι συμπόρευση αυτοδύναμης και ισχυρής κυβέρνησης και πολιτών είναι η επιβεβλημένη συνθήκη για να αλλάξουν τα πράγματα.
Υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του ευρώ;
Μπορεί ένα νόμισμα που σήμερα βρίσκεται στην κορυφή και αντιπροσωπεύει μαζί με το δολάριο την δυτική οικονομία, να βρεθεί ξαφνικά στο ναδίρ και να παύσει να υπάρχει ως νόμισμα;
Η απάντηση είναι -δυστυχώς- ότι οι πιθανότητες κατάρρευσης του ευρώ σήμερα και με υπαιτιότητα της Γερμανίας και των δορυφόρων της ,είναι περισσότερες από κάθε άλλη φορά.
Παρατηρούμε ότι τα spreads των κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης – με εξαίρεση την Ελλάδα – υποχωρούν με… βήμα ταχύ. Αυτή η υποχώρηση δεν στηρίζεται στη δημοσιονομική κατάσταση των χωρών της Ευρωζώνης, ούτε στις μεταρρυθμίσεις που ανακοινώθηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα σε εκείνες που ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι… κάνουν τους πρωθυπουργούς! Η υποχώρηση των spreads είναι πλασματική και προϊόν «καταδολίευσης» της σχετικής αγοράς.
Οι πράξεις μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης (LTRO) που αποφάσισε πρόσφατα η ΕΚΤ είναι το εργαλείο αυτής της «καταδολίευσης» των spreads.
Οι τράπεζες δανείζονται από την ΕΚΤ με πολύ χαμηλά επιτόκια (1%) και αγοράζουν κρατικά ομόλογα των οποίων οι αποδόσεις είναι υψηλότερες, στο γνωστό και ως carry trade.
Τα ποσά είναι τεράστια καθώς μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου είχαν “πέσει” στην αγορά φρέσκο χρήμα της τάξης των 250 δισ. ευρώ. Και στις 29 Φεβρουαρίου οι εκτιμήσεις θέλουν την ΕΚΤ να ρίχνει πολύ περισσότερο χρήμα, σε μια προσπάθεια αντιστροφής του κλίματος.
Πολλοί θα ισχυριστούν ότι η κίνηση αυτή της ΕΚΤ όχι μόνο είναι απόλυτα σωστή , αλλά και ότι έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Δυστυχώς το μπερδεύουν με την κοπή χρήματος για την εγγύηση των κρατικών ομολόγων, ενός δρόμου που έχει διαλέξει η Fed στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.
Ο δρόμος που διάλεξε όμως ο Draghi και καθ’ υπόδειξη της γερμανικής οικονομικής ελίτ, είναι στην ουσία ο αντίθετος.
Είναι δεδομένο ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης βρίσκονται σε επισφαλή κατάσταση. Σοβαρές εκτιμήσεις οικονομολόγων του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, υπολογίζουν ότι η ευρωπαϊκή τραπεζική ελίτ αντιμετωπίζει κίνδυνο 1-1,5 τρισ. δολαρίων.
Με την κίνησή της αυτή η ΕΚΤ διασφαλίζει μεν την πρόσβαση των τραπεζών σε ρευστότητα και τα LTRO στην ουσία μηδενίζουν τον κίνδυνο της έλλειψης ρευστότητας, αλλά …..δεν αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της χρεοκοπίας!
Έχουμε λοιπόν τα εξής δεδομένα: α) Η ΕΚΤ δείχνει να παίρνει ένα ρίσκο αξίας άνω του 1 τρισ. ευρώ.
β)Η Ιταλία η Ισπανία ,το Βέλγιο, η Γαλλία , ακόμη και η Γερμανία είναι οι επόμενες χώρες που θα κληθούν να… τα βάλουν με την κρίση κρατικού χρέους ή με τους διεθνείς κερδοσκόπους αν θέλετε να το βλέπετε κάτω από αυτό το προσδιορισμένο πρίσμα.
Δεν είναι λοιπόν τόσο απλά τα πράγματα. Αν στην γενίκευση αυτού του χρηματοοικονομικού «πόλεμου», που περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία υψηλής γεωπολιτικής στρατηγικής και … λοιπών «ενδιαφερόντων», οι αγορές εντοπίσουν «κενά» στις αντιδράσεις της Ευρωζώνης (κάτι που μέχρι σήμερα μας έχει συνηθίσει), τότε οι κρατικές χρεοκοπίες θα εξαπλωθούν σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Κάτω απ’ αυτό το ( όχι κατ’ ανάγκη υποθετικό) πρίσμα τα LTRO κάνουν τα πράγματα πολύ πιο επικίνδυνα, καθώς τα ομόλογα που αγοράζουν σήμερα οι τράπεζες θα γίνουν αυτομάτως τοξικά ,οι τράπεζες θα “πέσουν” και το κόστος για τους φορολογούμενους θα είναι τόσο μεγάλο που ίσως οδηγήσει στην κατάρρευση του ευρώ.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η κίνηση της ΕΚΤ -καθ’ υπόδειξη πάντα της γερμανικής οικονομικής ελίτ- να ρίξει χρήμα, στοχεύοντας επιφανειακά στην ρευστότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών και υπόγεια στην «καταδολίευση» των spreads των κρατικών ομολόγων των χωρών της Ευρωζώνης και που είναι κάθετα αντίθετη με την οδό που έχουν αποφασίσει τόσο η Fed , όσο και η Bank of England (οι οποίες έχουν αγοράσει απευθείας κρατικά ομόλογα, αναλαμβάνοντας το ρίσκο της χρεοκοπίας και δεν το ρίχνουν στους ισολογισμούς των τραπεζών), είναι μια κίνηση με αρκετό ποσοστό ρίσκου.
Μέσα σε μία φάση με πολλαπλές ισορροπίες, που είναι πραγματικά απρόβλεπτες, το ρίσκο που αναλαμβάνει η ΕΚΤ μέσω της οδού των LTRO, μπορεί να αποδειχθεί ο Δούρειος Ίππος για την κατάρρευση του ευρώ!
Και για όλα θα φταίει η γερμανική αδιαλλαξία . Ούτε τα κράτη , ούτε οι λαοί. Μοναχά η γερμανική εμμονή (σε σημείο ψυχασθένειας) με τον πληθωρισμό!
Είναι προφανές ότι με τη συμφωνία για τη νέα δανειακή σύμβαση και το «πράσινο φως» , για τη διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων (PSI) προκειμένου το ελληνικό χρέος να καταστεί βιώσιμο, εξασφαλίστηκε η διάσωση της χώρας και αποφεύχθηκε η χρεωκοπία – τουλάχιστον προς το παρών.
Ακόμα, πιο φανερό είναι ότι και το νέο πακέτο βοήθειας που εγκρίθηκε δεν πρόκειται να προχωρήσει, εφόσον συνεχίζεται η πολιτική ακραίας λιτότητας, η οποία έχει βυθίσει τη χώρα σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης, έχει εκτοξεύσει την ανεργία σε πρωτοφανή ύψη, έχει μειώσει δραματικά τα εισοδήματα εργαζομένων και συνταξιούχων και έχει νεκρώσει την αγορά.
Με αυτή τη συνταγή οικονομικής πολιτικής που συνοδεύει τη συμφωνία για το πακέτο βοήθειας και την απομείωση του χρέους , είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν μπορεί να αποφευχθεί ο στόχος να κατέβει το χρέος στο 120,5% του ΑΕΠ, το 2020, αφού με τέτοια ύφεση τα έσοδα του κράτους θα μειώνονται αντί να αυξάνονται και το έλλειμμα θα διογκώνεται, αντί να περιορίζεται, με συνέπεια να απομακρύνεται η προοπτική δημιουργίας πρωτογενούς πλεονάσματος.
Οι αριθμοί αποκαλύπτουν με τον πλέον εμφατικό τρόπο του λόγου το ασφαλές. Είναι χαρακτηριστικό ότι κυβέρνηση και τρόικα ανέμεναν πως η ύφεση θα περιοριζόταν φέτος στο 2,8% από 5,5% το 2011, αλλά μετά την αναθεώρηση των εκτιμήσεων η ύφεση προβλέπεται τώρα ότι θα κυμανθεί στο 4-5%.
Στην πραγματικότητα ωστόσο, η εφαρμογή των νέων δημοσιονομικών , φοροεισπρακτικών μέτρων θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και θα εκτροχιάσει ξανά τον προϋπολογισμό, με συνέπεια το έλλειμμα να παραμείνει πάνω από το 9% του ΑΕΠ.
Με τις συνθήκες αυτές το σίγουρο είναι ότι ένα ακόμα ελληνικό θαύμα, το οποίο συνίσταται στην προώθηση ενός μείγματος οικονομικής πολιτικής που θα ευνοήσει την ανάπτυξη, θα βγάλει την οικονομία από την ύφεση , θα μετατρέψει τα πρωτογενή ελλείμματα σε πρωτογενή πλεονάσματα , θα καταστήσει βιώσιμα τα δημοσιονομικά μεγέθη και θα οδηγήσει, εν τέλει, τη χώρα στο δρόμο της ανάκαμψης.
ΕΤ
Παρατηρούμε ότι, τις τελευταίες ημέρες , εκφράζεται προβληματισμός από την πλευρά των πιστωτών της χώρας για το εάν τελικά είναι ρεαλιστικός ο στόχος να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος στο 120% του ΑΕΠ έως το 2020, αλλά και για το πόσον το ποσοστό αυτό εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του.
Ενδεικτικό του κλίματος είναι ότι η έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους από το ΔΝΤ φέρεται να ανεβάζει το ποσοστό του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 128% το 2020, με τάσεις αναθεώρησης του προς το χειρότερο, σύμφωνα με εκτιμήσεις που εδράζονται στη βαθειά ύφεση και την περαιτέρω συρρίκνωση του ετήσιου ΑΕΠ της χώρας μας.
Με άλλα λόγια , επειδή δεν θα επιτυγχάνεται ο συγκεκριμένος αριθμητικός στόχος που έχει καθοριστεί, μας λένε ότι θα απαιτούνται συνεχώς νέα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, προκειμένου να διορθώνονται οι αστοχίες του Προϋπολογισμού.
Είναι προφανές ότι, από την πλευρά της Τρόικας,παίζεται ένα θέατρο του παραλόγου με τους αριθμούς, αλλά με θύματα την ελληνική οικονομία και την κοινωνία .
Θα αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Για τον Ιανουάριο είχε προβλεφθεί αύξηση εσόδων κατά 8% και , αντιθέτως, σημειώθηκε … μείωση κατά 7%, γεγονός το οποίο μεταφράζεται σε υστέρηση εσόδων κατά 500 εκατομμύρια ευρώ, μόνο για τον συγκεκριμένο μήνα.
Και αυτό , την ώρα που αναζητείτο πιεστικά τρόπος για να περικοπεί κονδύλι ύψους 325 εκατ. ευρώ από τις συντάξεις.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα ότι , αφού δεν μπορούν να πέσουν μέσα στον Προϋπολογισμό, όχι ενός έτους , αλλά ενός μηνός, πως είναι δυνατόν να πετύχουν ένα στόχο για την επόμενη δεκαετία;
Το πρόβλημα είναι ότι οι πιστωτές της χώρας (κάνουν πως) δεν βλέπουν ότι αυτό το μίγμα δημοσιονομικής ακραίας λιτότητας που έχουν επιβάλει οδήγησε σε αδιέξοδο, με καταστροφικές συνέπειες για την Ελλάδα, την οικονομία της και τους πολίτες της.
ET
Προκαλεί πολλά ερωτήματα το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι αποφάσισαν την εκ νέου αναβολή της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ , με πρόσχημα αφενός την εκκρεμότητα με τα 325 ετατ. ευρώ που θα κοπούν από τις συντάξεις και αφετέρου το αίτημα για νέες γραπτές εγγυήσεις των πολιτικών αρχηγών.
Οι ξαφνικές νέες απαιτήσεις της ΕΕ , σε συνδυασμό με μια περίεργη εμμονή της Τρόικας σε λεπτομέρειες , που είχε γίνει φανερή κατά το διάστημα των τελευταίων διαπραγματεύσεων, εντείνουν τις ανησυχίες που υπάρχουν για ενδεχόμενη αλλαγή στάσης απέναντι στη χώρα μας.
Γιατί, δεν μπορεί να δίνεται έμφαση σε ένα θέμα που αφορά μόλις 325 εκατ, το οποίο άλλωστε,επιλύθηκε κιόλας, τη στιγμή που πρόκειται για ένα κολοσσιαίο συνολικό πρόγραμμα ύψους δεκάδων δισ. ευρώ. Και επιπλέον καταντά τουλάχιστον αστείο , κάθε τρεις και λίγο , να ζητούνται έγγραφες δεσμεύσεις , όταν τα συμφωνηθέντα έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή με τεράστια πλειοψηφία.
Είναι φανερό ότι η στάση αυτή των Ευρωπαίων μπορεί να οφείλεται σε δύο λόγους.
Πρώτον , στην εύλογη δυσπιστία τους απέναντι στην Ελλάδα και στο κατά πόσον η πολιτική ηγεσία της είναι πράγματι αποφασισμένη να εφαρμόσει τα μέτρα για τα οποία έχει δεσμευθεί έναντι της Τρόικας, δεδομένου ότι την προηγούμενη διετία η κυβέρνηση Παπανδρέου με την αναξιοπιστία της είχε κλονίσει σοβαρότατα την εμπιστοσύνη των ξένων προς τη χώρα.
Δεύτερον, στην αλλαγή πλεύσης των ιδίων των Ευρωπαίων, οι οποίοι προετοιμάζουν πλέον το έδαφος για τη χρεοκοπία της Ελλάδας και αναζητούν πρόσχημα ώστε να ακυρώσουν το πρόγραμμα δανειοδότησης της χώρας μας , έχοντας αντιληφθεί ότι η οικονομική πολιτική ακραίας λιτότητας που μας επέβαλαν είναι λανθασμένη και αδιέξοδη και επιχειρώντας να φορτώσουν ολόκληρη την ευθύνη της αποτυχίας στην ελληνική πλευρά.
Είναι προφανές ότι, στην περίπτωση αυτή, η χώρα μας οδηγείται από τους Ευρωπαίους με μαθηματική ακρίβεια προς τη χρεοκοπία και , μάλιστα, δι’ ασήμαντον αφορμήν.
ΕΤ
Ξεκάθαρες απαντήσεις για την απόφαση του να ψηφίσει το Νέο Μνημόνιο, έδωσε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς , μέσα από την ομιλία του στη Βουλή.
Στην επιχειρηματολογία του απέφυγε ως επί το πλείστον αυτό που προβλημάτισε κατά κόρον τους πολίτες τις προηγούμενες ημέρες, δηλαδή την επίκληση του φόβου και της καταστροφής ως μοναδικό επιχείρημα και επικεντρώθηκε σε μια σειρά επιχειρημάτων που τόνωσαν την ελπίδα των πολιτών για την επόμενη ημέρα.
Είχαμε τονίσει ότι οι πολίτες αυτό που απαιτούσαν αυτή τη στιγμή ήταν οι καθαρές κουβέντες και όχι απειλές περί φαρμάκων,τροφίμων, καυσίμων, καταθέσεων κλπ, που συνειρμηκά τοποθετούσαν την στάση της Νέας Δημοκρατίας παρόμοια με αυτή του ΠΑΣΟΚ κατά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με την ομιλία του φρόντισε -έστω και με καθυστέρηση, για την οποία φέρει βαρύτατη ευθύνη το επικοινωνιακό επιτελείο του- να εστιάσει τις τεράστιες διαφορές μεταξύ του Μαίου του 2010 και του Φεβρουαρίου του 2012.
Το 2010 υπήρχε Ελληνική Οικονομία, υπήρχε αγορά – με προβλήματα ασφαλώς -αλλά υπήρχαν. Σήμερα έχουν καταρρεύσει τα πάντα.
Το 2010 είχαμε επιλογές . Και η κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε όχι απλώς τις χειρότερες, αλλά τις πιο ολέθριες επιλογές!Οι υπεύθυνοι βέβαια θα έλθει η ώρα να λογοδοτήσουν τόνισε ο κ. Σαμαράς.
Σήμερα δεν είχαμε άλλη επιλογή.
Ο κ. Σαμαράς απάντησε σε μια σειρά ερωτημάτων που απασχολούσαν όλους τους πολίτες αυτές τις ημέρες.
* Ρωτάνε κάποιοι: έχουμε αλλάξει εμείς στάση απέναντι στο Μνημόνιο; είπε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας
– Απαντώ απερίφραστα: Όχι! Και να θέλαμε δεν θα μπορούσαμε. Το Μνημόνιο αποδείχθηκε αυτό που λέγαμε πάντα: λάθος συνταγή! Τώρα το αποδέχονται οι πάντες εντός Ελλάδος. Και το ομολογούν όλο και περισσότεροι εκτός Ελλάδος.
Έπεσε έξω σε όλα, επιδείνωσε την ύφεση, εκτόξευσε το χρέος και δεν μπόρεσε να μείωσε παρά ελάχιστα το έλλειμμα του 2009. Που έτσι κι αλλιώς, μας παρουσιάστηκε ιδιαίτερα «φουσκωμένο» τότε…
* Ρωτάνε επίσης: Αν δεν έχουμε αλλάξει στάση για το Μνημόνιο, τότε γιατί σήμερα ψηφίζουμε τη νέα δανειακή συμφωνία, ενώ τότε καταψηφίζαμε το Μνημόνιο;
– Απαντώ: Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Γιατί σήμερα έχουν αλλάξει τελείως τα δεδομένα. Όχι η άποψή μας, όχι η θέση μας, αλλά τα δεδομένα.
-Τώρα η χώρα βρέθηκε δεμένη χειροπόδαρα.
Τότε ήταν στριμωγμένη, αλλά δεν ήταν δεμένη χειροπόδαρα.
-Τώρα το χρέος μας έγινε μη βιώσιμο.
Τότε ήταν μεγάλο, αλλά κανείς τότε δεν το χαρακτήριζε «μη βιώσιμο».
Κι ούτε κανείς προέβλεπε ότι θα καταλήξει μη βιώσιμο.
Μόνον εμείς τους προειδοποιούσαμε. Αλλά όπως αγνόησαν τις προειδοποιήσεις μας σε όλα τα άλλα, τις αγνόησαν και σε αυτό. Κι όπως έπεσαν έξω σε όλα τα άλλα, έπεσαν έξω και σε αυτό.
-Τώρα αμφισβητείται ευθέως η παραμονή μας στην ευρωζώνη.
Τότε δεν έμπαινε από κανένα τέτοιο θέμα.
-Τώρα μιλούν ευθέως για χρεοκοπία της χώρας.
Τότε δεν έθετε κανένας τέτοιο θέμα. Μόνον εμείς προειδοποιούσαμε ότι αυτή η πολιτική οδηγεί στη χρεοκοπία, δεν την αποτρέπει. Αλλά ήμασταν μόνοι μας…
-Τώρα η κρίση χρέους έχει συμπαρασύρει κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και φοβούνται ότι θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη επέκταση. Στην Ευρώπη και πέρα απ’ αυτήν…
-Τότε κανείς δεν ανησυχούσε ακόμα για κάτι τέτοιο. Οι ανησυχίες για «μετάδοση» της κρίσης άρχισαν πολύ αργότερα.
-Τότε το ελληνικό πρόβλημα αντιμετωπιζόταν ως «ελληνική ιδιομορφία» που αποτελούσε απλή «ενόχληση» για την Ευρώπη.
Σήμερα δεν φοβούνται μόνο την επέκταση της δημοσιονομικής κρίσης, φοβούνται και την επέκταση της κοινωνικής αναταραχής από την Ελλάδα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Δεν άλλαξαν οι θέσεις μας. Άλλαξαν οι συνθήκες. Άλλαξαν δραματικά! Και στην Ελλάδα και διεθνώς…
* Κι έρχεται λοιπόν το επόμενο ερώτημα: Τι ακριβώς άλλαξε τόσο δραματικά;
Απαντώ: Τον Οκτώβριο του 2009, λόγω της διεθνούς ύφεσης που είχε μεσολαβήσει, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρέλαβε ένα πρόβλημα ελλείμματος, κοινό για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Και το μετέτρεψαν σε κάτι πολύ πιο σοβαρό: σε κρίση δανεισμού που ήταν τότε μοναδική στην Ευρώπη.
Τώρα περάσαμε στην τρίτη φάση του δράματος: η κρίση δανεισμού της Ελλάδας, οδήγησε σε αντίστοιχα προβλήματα και σε άλλες χώρες. Τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν παντού ήδη οδηγούν σε ύφεση παντού.
Κι αυτό κινδυνεύει τώρα να μετατραπεί σε διαλυτική κρίση για την ίδια την Ευρώπη!
Το πρόβλημα ελλείμματος μιας μικρής χώρας, έγινε πρόβλημα δανεισμού της ίδιας χώρας, έγινε πρόβλημα ελλείμματος και δανεισμού άλλων χωρών, κυοφορεί κοινωνικές εκρήξεις παντού και απειλεί τη διάσπαση όλης της Ευρώπης!
Σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά;
Δεν τα λέω εγώ, υπάρχουν πλέον σε όλο το σοβαρό διεθνή τύπο.
Σας φόβοι, σαν διάχυτη βαθιά ανησυχία… Κι είναι πια εύλογοι οι φόβοι. Κι είναι δικαιολογημένη η ανησυχία…
* Ρωτάει λοιπόν, όλος ο κόσμος: Πώς έγιναν όλα τόσο περίπλοκα;
– Απαντώ: Ακριβώς αυτό: Τα πράγματα έγιναν πολύ περίπλοκα πια. Γιατί ως πρόσφατα, είχαμε μια χώρα – την Ελλάδα – που είχε πρόβλημα και που της επέβαλαν λάθος πολιτική. Και η πολιτική αυτή οδήγησε σε διάχυση της κρίσης σε άλλες χώρες.
Πολλαπλασιάστηκαν οι χώρες που έχουν πρόβλημα. Και άλλαξε η στάση των ισχυρών χωρών.
Και τώρα τα προβλήματα των ανίσχυρων, εντείνουν τους φόβους των ισχυρών, που έτσι πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα των αδύνατων, που με τη σειρά τους επιτείνουν ακόμα περισσότερο τους φόβους των ισχυρών…
Κι όλος αυτός ο φαύλος κύκλος έχει στο επίκεντρό του την Ελλάδα.
Πρέπει να βγούμε από το κάδρο της Ευρωπαϊκής κρίσης. Πρέπει να θωρακιστούμε πριν πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αυτό είναι το απολύτως επείγον τώρα…
Δεν είναι μόνο οι δικές μας εξελίξεις που επηρεάζουν όλους τους άλλους. Είναι και οι δικές τους ανησυχίες, ο φόβος τους – και ο πανικός τους, ίσως – που μπορεί να επηρεάσει και μας. Ήδη επηρεάζει τις τύχες μας.
Πρέπει να βγούμε από το επίκεντρο της κρίσης, να θωρακιστούμε από τις επιπτώσεις της, να σπάσουμε αυτό το φαύλο κύκλο στον οποίο βυθιζόμαστε.
* Ρωτάνε πολλοί ακόμα: Τι ακριβώς ψηφί(ζουμε)σαμε τώρα;
Απαντώ: Δεν ψηφίσαμε μια πολιτική με την οποία ως χθες διαφωνούσαμε. Αυτό που ψηφίσαμε , περιέχει ασφαλώς και τη λάθος συνταγή – αυτό απλώς προσπαθούμε για την ώρα να το μετριάσουμε – αλλά περιέχει και κάτι άλλο που δεν περιείχε το πρώτο Μνημόνιο: το κούρεμα του ελληνικού χρέους!
Πόσο «κούρεμα»; 100 δις είπε χθες ο Πρωθυπουργός. Κατά 85 δισεκατομμύρια τουλάχιστον!
Και τη μείωση των μελλοντικών ελλειμμάτων κατά 4-5 δισεκατομμύρια τουλάχιστον, κάθε χρόνο.
Και τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος. Όχι των «τραπεζιτών», όπως λέγεται από κάποιους. Αλλά των καταθέσεων και της ρευστότητας. Χωρίς τα οποία δεν υπάρχει ούτε οικονομία ούτε ευημερία, ούτε καμιά προοπτική για κανένα…
Πολλοί, που πριν λίγο καιρό έσπευδαν να φωτογραφηθούν με τους τραπεζίτες, παριστάνουν σήμερα τους… «Ροβεσπιέρους» κατά των Τραπεζιτών.
Δεν μπαίνω σε αυτή την ανόητη συζήτηση. Δεν παρακολουθώ αυτόν τον λαϊκισμό της απελπισίας.
Εμένα με ενδιαφέρει να διασωθούν οι καταθέσεις του κόσμου και η ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας, τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς.
Το Μάϊο του 2010 δεν διακυβεύονταν τίποτε απ’ αυτά. Και εν πάση περιπτώσει, τότε υπήρχαν άλλες επιλογές. Μη ξεχνάτε ότι η Ελλάδα έβγαινε στις αγορές και δανειζόταν άνετα ως τον Φεβρουάριο του 2010.
Μετά μας είπαν ότι θα βγούμε στις αγορές το 2011.
Τώρα ξέρουμε ότι δεν μπορούμε ούτε να το σκεφτόμαστε πριν το 2020!
Έχουμε κλείσει δυόμιση χρόνια, όπου κάθε τρεις μήνες βγαίνουμε στη γύρα για να πάρουμε τη δόση μας.
Τότε άνοιξαν το τραγικό κεφάλαιο που οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο.
Τώρα το κλείνουμε το κεφάλαιο αυτό!
Τότε αποφάσισαν να μας «σώσουν» με το μαρτύριο της σταγόνας.
Τώρα θα πάρουμε το νέο δάνειο, για να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του χρέους μας και στο εξής εμείς θα πρέπει να βγούμε από την κρίση, κυρίως με τις δικές μας δυνάμεις.
Αυτό ακριβώς κάνουμε με την ψήφο μας σήμερα:
Προσπαθούμε να βγει η Ελλάδα από το κάδρο μιας κρίσης που έχει πάρει πλέον διεθνείς διαστάσεις.
–Να απαλλαγούμε σύντομα από το μαρτύριο της σταγόνας, να αποφύγουμε άμεσα την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και να διεκδικήσουμε μετά, αυτό που έχουμε περισσότερη ανάγκη για να σταθούμε στα πόδια μας . Να βάλουμε τέλος στην παραλυτική ύφεση, να αρχίσει η Ανάκαμψη!
–Να θωρακιστούμε άμεσα με τη μείωση και τους χρέους και με τη μείωση των επιτοκίων που πληρώνουμε στο υπόλοιπο χρέος.
–Να κερδίσουμε χρόνο, αφού η αποπληρωμή του νέου χρέους μετατίθεται για 20- 30 χρόνια.
– Να κερδίσουμε χρόνο για να διαπραγματευθούμε Ανάκαμψη και Ανάπτυξη.
Αυτά θα μας βγάλουν από την κρίση. Και μόνον αυτά.
Σκεφτείτε κάτι ακόμα είπε ο κ. Σαμαράς: όλοι δεν προβλέπουν ότι κάποια στιγμή η Ευρώπη θα υποχρεωθεί να εκδώσει ευρωομόλογα;
Από τα οποία μπορεί να σωθεί και η Ελλάδα, με την Ανάπτυξη που θα υποκινήσει;
Θα είμαστε εμείς χρεοκοπημένοι και «στην απ’έξω» όταν έρθει αυτή η ευκαιρία;
– Και, τέλος, με την ψήφο μας σήμερα ανοίγουμε το δρόμο για άμεσες εκλογές!
Που θα λειτουργήσουν λυτρωτικά για την κοινωνία και σταθεροποιητικά για τη δημοκρατία. Άμεσα εκλογές!
Γιατί η χώρα έτσι δεν μπορεί να κυβερνηθεί για πολύ, και αν δεν κάνουμε κάτι να κερδίσουμε χρόνο και να σταθεροποιήσουμε την κατάσταση, έστω και προσωρινά, δεν μπορούν να γίνουν εκλογές ομαλά.
Σήμερα, λοιπόν, αυτό κάνουμε: βγαίνουμε από το κάδρο της Ευρωπαϊκής κρίσης που κορυφώνεται, θωρακιζόμαστε άμεσα από τα χειρότερα, κερδίζουμε χρόνο για να διαπραγματευθούμε αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και ανοίγουμε το δρόμο για άμεσες εκλογές, ώστε να εκτονωθούν οι πιέσεις και μέσα στη χώρα.
Το ζητούμενο είναι να ξεμπλοκάρουν οι εξελίξεις το ταχύτερο και να ανοίξει ο δρόμος για τον ομαλότητα. Κι αυτό θα κάνουμε.
Να το πω κι αλλιώς, ακόμα πιο σταράτα τόνισε ο κ. Σαμαράς:
Επί δυόμιση χρόνια προειδοποιώ ότι είναι λάθος η συνταγή. Κι ότι μας φέρνει στη χρεοκοπία, μας πάει στο γκρεμό.
Επί δυόμιση χρόνια η χώρα κατηφόρισε προς το γκρεμό. Τώρα έφτασε στο χείλος του γκρεμού.
Τι περιμένατε εγώ να πω; Εδώ που τα φέρατε, πέστε στο γκρεμό να τελειώνουμε;
Μα δεν θα πέσουν μόνο αυτοί που μας έφεραν ως εδώ… Θα πέσει όλη η χώρα!
Άρα τι πρέπει να κάνω;
Να κρατήσω τη χώρα να μην πέσει!
Να κάνω λίγα βήματα μακριά από το άκρη του γκρεμού, να κερδίσω χρόνο, να
αντιστρέψω την πορεία.
Με τη σημερινή μας απόφαση κάνουμε λίγα βήματα μακριά από την άκρη και κερδίζουμε χρόνο.
Μετά τις εκλογές όλοι μαζί, αφού έχουμε πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό – την αλήθεια, όχι «λεφτά υπάρχουν, πάρε κόσμε» – κι αφού ο λαός έχει αποφασίσει κι έχει δώσει ισχυρή εντολή, θα αλλάξουμε την πορεία.
Αν αποφύγουμε τώρα τα χειρότερα, η χώρα μπορεί.
Αν θωρακιστούμε απέναντι στις διεθνείς επιπτώσεις που έρχονται, θα τα καταφέρουμε.
Αν προλάβουμε να αξιοποιήσουμε το μεγάλο πλούτο του υπεδάφους μας και του υποθαλάσσιου χώρου μας, της ΑΟΖ, σίγουρα θα τα καταφέρουμε.
Σήμερα, με την απόφασή μας κερδίζουμε χρόνο και περιθώρια, για να αλλάξουμε την πορεία της χώρας.
Αλλά πρώτα πρέπει να αποφύγουμε το άλμα στο κενό, από το χείλος του γκρεμού που μας οδήγησαν. Τόσο απλά!
Πράγματι! Τόσο απλά! Γιατί όμως το επικοινωνιακό επιτελείο του κ. Σαμαρά υιοθέτησε τις πρώτες δύο- τρεις ημέρες την γραμμή του άκρατου εκφοβισμού και αυτο-τοποθέτησε στην ίδια κλίμακα το 2010 με το 2012, την Νέα Δημοκρατία με το ΠΑΣΟΚ και τον κ. Σαμαρά με τον ανεκδιήγητο κ. Παπανδρέου;
Γιατί εάν δεν το κατάλαβαν οι απειλές περί τροφίμων, φαρμάκων, καυσίμων κλπ αυτό ακριβώς έκαναν.
Ο λαός έχει ανάγκη από Ελπίδα και όχι από περισσότερο φόβο……
Τέλος πάντων θα πρέπει να γίνει μάθημα σ’ όσους κατέχουν -μικρά ή μεγάλα-αξιώματα : Η ίδια η Ελπίδα είναι επώδυνη, όταν σκιάζεται από φόβο …
Και όταν ο φόβος ξεπερνά το μέτρο υπάρχει πάντα ο κίνδυνος η Ελπίδα να μετατραπεί σε Απελπισία. Μη ξεχνάμε ότι κατά τον Καρτέσιο : «Απελπισία είναι ο φόβος χωρίς ελπίδα» ….
