Γιατί η ανάγκη τόσης μυθοπλασίας;

Κατά τα φαινόμενα δεν ήταν από τους λοκατζήδες στην περσινή παρέλαση, τους οποίους ανάγκασαν να αφαιρέσουν τις γεμιστήρες των όπλων πριν παρελάσουν, που απειλείται η σωματική ακεραιότητα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά από τους… bloggers, πληροφορούμαι από την «Σημερινή». Μέσω διαδικτύου, σύμφωνα με τα όσα είπε ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού από το βήμα της Βουλής, «ενθαρρύνεται η φυσική εξόντωση του Προέδρου».
Ρόλο στα σχέδια «εξόντωσης», σύμφωνα πάντα με τον κ. Κυπριανού, έχουν (εκτός των blogs) και οι χιουμοριστικές εφημερίδες!

Αυτά τα παράξενα συμβαίνουν στην Κύπρο. Γιατί η ανάγκη τόσης μυθοπλασίας; Γιατί αυτές οι υπερβολές που δημιουργούν αχρείαστους φανατισμούς;
Δεν μπορώ να καταλάβω το ....ξέσπασμα του κ.Άντρου Κυπριανού. Μοναχά να κάνω υποθέσεις. Όπως ότι μπορεί ,όπως αναφέρει και η εφημερίδα, να εντασσόταν στο γενικότερο κλίμα κατηγοριοποίησης των διαφωνούντων πολιτών από το ΑΚΕΛ σε «απορριπτικούς», «εχθρούς της λύσης» και «εθνικιστές».

Ή το πιο λογικό ότι γνωρίζοντας τις δυνατότητες των διαδικτυακών παρεμβάσεων στις εκλογικές διαδικασίες (πρόσφατο παράδειγμα ήταν ο ρόλος που έπαιξε το διαδίκτυο στην εκλογή Ομπάμα στις ΗΠΑ), φοβούνται στο ΑΚΕΛ ότι οι bloggers μπορεί να μετατραπούν σε «διαμορφωτές απόψεων» (opinion leaders) όπως στο εξωτερικό και αποκτήσουν φανατικούς αναγνώστες, τους οποίους ενδεχομένως να είναι σε θέση να επηρεάσουν στο δημοψήφισμα που έρχεται.

Σ` αυτό το σημείο καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε (αποσαφηνίσουμε) ορισμένα δεδομένα αλλά και μύθους σχετικά με τα blogs.
Στην πραγματικότητα , τα blogs παγκοσμίως έχουν από μικρό μέχρι αμελητέο αναγνωστικό κοινό και συμφωνώ απόλυτα με την «Σημερινή». Υπάρχουν όμως δύο είδη blogs που φαίνεται ότι κάνουν τη διαφορά: τα πολιτικά και τα lifestyle.

Αυτά, δηλαδή, που με τον τρόπο τους «βγάζουν ειδήσεις» προς τα έξω ή αναλύουν δεδομένα μέσα από ένα αντικομφορμιστικό πρίσμα που έρχεται σε αντίθεση πολλές φορές με την παραδοσιακή ενοχική και εξαρτώμενη από πολλούς παράγοντες δημοσιογραφία.

Στο εξωτερικό αυτού του είδους τα blogs τα συναντούμε αρκετά συχνά πλέον σήμερα , να φιλοξενούνται στις εφημερίδες, τα περιοδικά και τα κανάλια, τα λεγόμενα δηλαδή «παραδοσιακά ΜΜΕ», τα οποία με διορατικότητα έχουν προβλέψει το τέλος της παραδοσιακής δημοσιογραφίας, με την μορφή που την γνωρίσαμε κυρίως στα χρόνια μετά τον Β` Παγκόσμιο πόλεμο.

Στην Κύπρο , όπως και στην Ελλάδα, η παραδοσιακή όμως δημοσιογραφία δίνει τον αγώνα της «ύπαρξης της» μετατρεπόμενη ψευδεπίγραφα σε ...bloggers. Αλλά δεν μπορούν να γίνουν bloggers, όπως άλλωστε και οι bloggers δεν μπορούν να γίνουν δημοσιογράφοι. Είναι δύο ευκρινώς διακριτές ιδιότητες από το σύνολο των αναγνωστών , άσχετα εάν οι εμπλεκόμενοι αδυνατούν να το ...κατανοήσουν.

Στη θεωρία των ΜΜΕ τα blogs ανήκουν, όπως πολύ σωστά αναφέρει το δημοσίευμα, στην κατηγορία των «new media» και εμπίπτουν στο ντιμπέιντ της «δημοκρατικοποίησης» (democratization) της επικοινωνίας.
Και αυτό γιατί επιτρέπουν την απρόσκοπτη έκφραση της άποψης των συγγραφέων τους, οι οποίοι μπορεί να αποκλείονται, ως μη δημοσιογράφοι και ως μη σημαίνουσες προσωπικότητες, από τα παραδοσιακά ΜΜΕ.

Από την άλλη, βέβαια, αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι τα blogs πλήττουν τη δημοκρατικοποίηση, γιατί δρουν αυθαίρετα, παραπληροφορούν με όποιες συνέπειες και αν αυτό έχει και γράφονται από άτομα μη καταρτισμένα, που δεν είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν νόμους και κανόνες δεοντολογίας, όπως τα παραδοσιακά ΜΜΕ.
Η απάντηση ακούει στον όρο "Αξιοπιστία", καθώς σε βάθος χρόνου υπόκεινται και αυτά στη βάσανο της σκληρής και αλάθητης αξιολόγησης των πολιτών.

Ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σικάγο Ντάνιελ Ντρέζνερ, μετά από έρευνα που διεξήγαγε υπό τον τίτλο «Η δύναμη και η πολιτική των blogs», αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα, για το πώς τα blogs μετατρέπονται σε διαμορφωτές απόψεων: «Η ταχύτητα με την οποία η επίδραση των bloggers επηρεάζει την πολιτική επικοινωνία στα παραδοσιακά ΜΜΕ, γίνεται μέσω του καθορισμού ατζέντας και της δημιουργίας πλαισίου. Ο ρόλος τους ως καθοδηγητές της ατζέντας γίνεται ξεκάθαρος, όταν ένας σημαντικός αριθμός της «ελίτ» των blogs, αναφέρεται ταυτόχρονα σε ένα συγκεκριμένο θέμα, γεγονός που εξάπτει το ενδιαφέρον των παραδοσιακών πλατφορμών».

Προσαρμόζοντας αυτή τη θεωρία στα κυπριακά δεδομένα, αυτό που ίσως να προκάλεσε την «υπερβολική» αντίδραση του του κ. Άντρου Κυπριανού, είναι ενδεχομένως η φοβία ότι ο έντονος αντιπολιτευτικός χαρακτήρας αυτών των blogs, ιδιαίτερα σε σχέση με τις επιλογές του Προέδρου Χριστόφια, όπως η εκ περιτροπής προεδρία, θα μπορούσε να «μετακομίσει» στα παραδοσιακά ΜΜΕ, υπό μορφή κοινωνικής αντίδρασης, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι συνήθως.