Όταν ένα μέρος της αλήθειας μετατρέπεται σε προπαγανδιστικό ψέμα!

Με αφορμή ένα χθεσινό σχόλιο κάποιου φίλου που αναφέρθηκε σε ένα άρθρο του κ. Δελαστίκ στο "Έθνος" (εδώ), θα ήθελα να ξεκαθαρίσω λίγο τα πράγματα σχετικά με τα όσα αναφέρονται σ` αυτό και τον τρόπο που τίθενται ...προς πληροφόρηση(....) των πολιτών.

Σέβομαι και εκτιμώ τον κ. Δελαστίκ που σε πολλά θέματα συμφωνούμε , αλλά και σε πολλά ….διαφωνούμε.
Πριν συνεχίσω, να εστιάσω στο "απερχόμενος Πρωθυπουργός" και στην " αναμενόμενη βαριά ήττα στις εκλογές",που αναφέρει ο κ. Δελαστίκ. Δεν τον τιμά ως δημοκράτη να προκαταλαμβάνει την θέληση του Ελληνικού λαού.

Σ` αυτή την περίπτωση ας παραδώσουμε τα εκλογικά μας βιβλιάρια στα "δημοσιογραφικά πτηνά" και τα αφεντικά τους (στην προκειμένη περίπτωση Μπόμπολας).
Η αναφορά αυτή, καθιστά αυτομάτως αναξιόπιστο ( στο συγκεκριμένο άρθρο) τον κ. Δελαστίκ. «Παραγγελιά» το λένε στην γλώσσα των «δημοσιογραφικών πτηνών» (κοινώς παπαγάλοι). Λυπάμαι ειλικρινά για το ατόπημα του κ. Δελαστίκ!

Επί της ουσίας. Ο κ. Δελαστίκ αν και γνωρίζει την αλήθεια προτιμά να γράφει μέρος αυτής ,με σκοπό να εξυπηρετήσει αυτόν από τον οποίο πληρώνεται. Εάν δεν το κάνει , θα ...πεινάσει! Τόσο απλά λειτουργεί το σύστημα, το οποίο όμως ....εμείς αδυνατούμε να το καταλάβουμε!

Το θέμα των αγωγών και των κινήσεων της διπλωματίας δεν είναι παρακολούθημα κάθε αρθρογράφου και οπωσδήποτε δεν μπορεί να καλυφθεί μέσα σε 300- 400 λέξεις ενός άρθρου. Ο «Ναμπούκο» προωθείται από την Ε.Ε και έχει μάλιστα ψηφιστεί .Αλλά για ποιο λόγο;

Ας δούμε λοιπόν την αλήθεια ολοκληρωμένη και όχι ένα αποσπασματικό μέρος αυτής, όπως παραθέτει στο συγκεκριμένο άρθρο του ο κ. Δελαστίκ, στην εκπλήρωση της ....«Παραγγελιάς» του εργοδότη του.
Ο «Ναμπούκο» θέτει την Τουρκία πρωταρχικό παίχτη για την ενέργεια της Ε.Ε, στην προσπάθεια να μην εξαρτάται αποκλειστικά από την Ρωσία. Αυτό είναι και το κύριο μέλημα των Αμερικανών.

Αλλά φίλοι μου η διπλωματία δεν έχει μόνο τα χρώματα που χρησιμοποιούμε εμείς οι θνητοί στην σκέψη μας. Δηλαδή άσπρο και μαύρο (άντε και λίγο γκρι σε ορισμένους).
Γίνονται κινήσεις ποικιλόμορφες με πολλούς εξαρτώμενους παράγοντες και μια κίνηση κρύβει από πίσω άλλες εκατό επερχόμενες.

Από την δική μας πλευρά τα τελευταία χρόνια η διπλωματία μας ενεργεί με έξυπνο τρόπο και κυρίως προς εξυπηρέτηση και διασφάλιση των συμφερόντων της χώρας μας (πράγμα που δεν έκανε-τουλάχιστον στον βαθμό που θα έπρεπε-τα κρίσιμα χρόνια 1996-2004) .

Όπως γνωρίζετε η Ε.Ε. δεν έχει ομόθυμη και ομοιογενή αντίληψη για την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. Υπάρχουν κράτη-μέλη, π.χ. η Γαλλία, που δεν θέλουν με τίποτα να δουν την Τουρκία στην Ε.Ε.
Επομένως φεύγει από μας το καθήκον να αντιστεκόμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση. Η καταψήφιση λοιπόν του «Ναμπούκο» θα ήταν ένα πιόνι που θα χάλαγε αυτή την τακτική μας. Θα ήταν μια άστοχη κίνηση από μέρους μας.
Γιατί να εναντιωνόμαστε θυσιάζοντας την τακτική μας , όταν ο «Ναμπούκο»(σε αντίθεση με τον «Σάουθ Στριμ») ΔΕΝ πρόκειται να γίνει;

Υπάρχει κατ` αρχάς πρόβλημα χρηματοδότησης. Για την κατασκευή αυτού του δαπανηρού σχεδίου απαιτούνται, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, 7,9 δισεκατομμύρια ευρώ (ή 12,3 δισεκατομμύρια δολάρια).
Αυτή τη στιγμή, έχουν βρεθεί 350 εκατομμύρια δολάρια, που θα δοθούν από την ΕΕ, ενώ η Ευρωπαϊκή Τράπεζα επενδύσεων διαμήνυσε πως προτίθεται να καλύψει περίπου το 1/4 των εξόδων, δηλαδή άλλα 3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όλοι οι υπόλοιποι συμμετέχοντες, κράτη και ιδιώτες, ακόμη δε βιάζονται να αποκαλύψουν το μέγεθος της συνεισφοράς τους για την κατασκευή αυτού του αγωγού.
Η Γερμανία, έχει κάνει σαφές πως δε σκέφτεται να χρηματοδοτήσει τον αγωγό αυτό, επικαλούμενη πως δεν είναι χώρα διαμετακόμισης αερίου. Ανάλογες δηλώσεις απροθυμίας στη χρηματοδότηση του «Ναμπούκο» έχει και το Αζερμπαϊτζάν.

Το δεύτερο σοβαρό πρόβλημα (έχω ξαναγράψει ολόκληρο άρθρο γι` αυτό ) είναι η αδυναμία που έχει ο «Ναμπούκο» , μέχρι στιγμής, να εξασφαλίσει πηγές τροφοδότησης. Κι αυτό γιατί γίνεται φανερό πως το Αζερμπαϊτζάν από μόνο του δε θα είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες αυτού του αγωγού.

Άλλες χώρες που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην κάλυψή του είναι το Ιράν, το Ιράκ και το Τουρκμενιστάν. Ωστόσο, στο Ιράκ η (παράνομη όπως ξεκάθαρα αποδείχθηκε) κατοχή δε φαίνεται να μπορεί να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εξόρυξη και τροφοδότηση, ενώ η εμπλοκή του Ιράν στο όλο σχέδιο εξακολουθεί να βρίσκει κάθετα αντίθετες τις ΗΠΑ, καθώς και δυνάμεις της ΕΕ.

Αλλά ακόμα και εάν κατά κάποιον (μαγικό) τρόπο ξεπεραστούν αυτές οι αντιθέσεις, σίγουρα δεν θα ξεπεραστούν οι ...αντιθέσεις της Ρωσίας .Και στην περίπτωση του Ιράν εξακολουθεί να παίζει τον κυρίαρχο ρόλο.

Απομένει το Τουρκμενιστάν. Εκεί αν και υπήρξε μια πρόσκαιρη διαμάχη με την Ρωσία τα «εναλλακτικά σχέδια» του Τουρκμενιστάν, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν ακούνε στο όνομα «Ναμπούκο». Ο πραγματικός κερδισμένος είναι προς το παρόν η Κίνα, που από τα τέλη του 2009 θα μπορεί να εισάγει αέριο (30 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα το χρόνο) από τη χώρα αυτή.

Θεωρητικά, το Τουρκμενιστάν θα μπορούσε να τροφοδοτήσει και τον «Ναμπούκο» ή ένα μέρος του, με δικό του φυσικό αέριο. Αυτό βέβαια θα μπορούσε να γίνει, αν δεν αναθερμανθούν οι σχέσεις με τη Ρωσία.
Όμως υπάρχει το πρόβλημα και η ασάφεια του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Κασπίας. Είναι σίγουρο πως η Ρωσία θα κάνει το παν για να εμποδίσει την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού που θα συνδέει Τουρκμενιστάν και Αζερμπαϊτζάν, επικαλούμενη τα οικολογικά και ιδιοκτησιακά προβλήματα στην Κασπία.

Θεωρητικά πάντα απομένει για το τουρκμενικό αέριο προς τον «Ναμπούκο» μόνον ο δρόμος μέσω του Ιράν, κάτι που δεν θεωρείται πιθανό, όσο συνεχίζεται η σημερινή αμερικανική πολιτική έναντι του Ιράν, αλλά και η αντίθεση των Ρώσων.

Οι παραπάνω λόγοι, δηλαδή η μη εξασφάλιση των πηγών και η λειψή χρηματοδότηση, καθιστούν τον «Ναμπούκο» μια καθαρά πολιτική κίνηση η οποία όμως δεν τεκμηριώνεται οικονομοτεχνικά.

Μην διαφεύγει από την σκέψη και την ...πένα κανενός ότι σήμερα η Ρωσία εξάγει στις χώρες της ΕΕ 140 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου το χρόνο, καλύπτοντας περίπου το 1/3 των αναγκών τους.
Ο αγωγός «Ναμπούκο» έχει χωρητικότητα 31 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Μπορεί, δηλαδή, ακόμη κι αν κατασκευαστεί, ακόμη κι αν βρουν τρόπο να τον γεμίσουν, να καλύψει μόλις το 10% των αναγκών των χωρών της ΕΕ.

Συμπερασματικά λοιπόν, μπορεί να εξεταστεί μόνον σαν μέτρο χαλάρωσης της ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ (μέρος της οποίας είμαστε), που από μόνο του, (ακόμη και στην περίπτωση που υλοποιηθεί), δεν μπορεί να επηρεάσει το γενικότερο τοπίο των εξελίξεων.

Αυτά για αποκατάσταση της αλήθειας και ενάντια στην αρθρογραφία της «παραπληροφόρησης» .


YΓ. Σχετικά με τον αγωγό Μπουργκάς -Αλεξανδρούπολη και το ότι είναι " ένα έργο εντελώς ασήμαντο για τη Ρωσία, δώρο στον Καραμανλή", που αναφέρει ο κ. Δελαστίκ θα συνιστούσα ....σοβαρότητα.
Γιατί μπορεί μεν ένα απλό γιώτα (ι) να διαχωρίζει την πένα με την ...πενία , αλλά αλίμονο εάν αυτό το γραμματάκι καθορίζει το στίγμα μας επάνω σε αυτόν τον κόσμο.

ΥΓ2. Ρίξτε μια ματιά στο βίντεο που έχω φτιάξει στην αριστερή στήλη, με τίτλο " Η αλήθεια είναι άχρωμη". Εκεί μπορείτε να διαπιστώσετε ότι η Αλήθεια δεν εμπεριέχει χρώματα. Είναι ...άχρωμη. Δεν επιδέχεται ... χρωματική μοιχεία.
Όταν επενδυθεί ( εκούσια ή ακούσια) με χρωματική φαντασία , χρωματική προκατάληψη ή χρωματικό αποπροσανατολισμό,(ιδεολογικά, πολιτικά , κομματικά, συμφεροντολογικά) τότε παύει να είναι η Αλήθεια. Είναι ...η πλάνη.