Οι Πολίτες Έχουν Μνήμη και Κρίση

Καθώς εισήλθαμε στην προεκλογική περίοδο είναι προφανής η αγωνία του κ. Βενιζέλου να αποστασιοποιηθεί από τις ευθύνες της κυβέρνησης Παπανδρέου, που οδήγησαν τη χώρα στην περιδίνηση μιας πρωτοφανούς κρίσης και στα πρόθυρα της οικονομικής και κοινωνικής τραγωδίας.

Το ίδιο αγχωτική είναι η προσπάθειά του να εμφανίσει τη θητεία του στο υπουργείο οικονομικών ως επιτυχημένη λόγω της κατάληξης του «κουρέματος» και της δανειακής σύμβασης.

Και είναι τουλάχιστον εξοργιστική η τοποθέτησή του ότι το κόμμα του και ο ίδιος επιζητούν μια αυτοδύναμη Ελλάδα, ενώ κάποιοι, υπονοώντας τη ΝΔ, ζητούν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και υποτιμάται βάναυσα η νοημοσύνη των πολιτών όταν χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα ο αρχηγός του κόμματος που οδήγησε τη χώρα δέσμια στο ΔΝΤ και στην επιτροπεία, που καταβαράθρωσε την αυτοπεποίθηση των πολιτών, που απαξίωσε το όνομα της Ελλάδας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Οι πολίτες, όμως, έχουν μνήμη και κρίνουν. Και δεν λησμονούν τις ευθύνες όσων μας έφεραν ως εδώ. Και δεν λησμονούν και τις ευθύνες του κ. Βενιζέλου σε όλες τις κυβερνητικές του θητείες, και ιδιαίτερα κατά την πρόσφατη υπό τον Γ. Παπανδρέου.

Και γι’ αυτό η ρητορική του υπερβολή δεν είναι ικανή ούτε να του εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας ούτε να τον αναγάγει, όπως αυτοπροβάλλεται, σε ρόλο εγγυητή για τη πορεία της χώρας.

Πολλώ δε μάλλον που ο κ. Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών τους προηγούμενους μήνες προέβη σε πλήθος αντιφατικών αποφάσεων και αλληλοαναιρούμενων δηλώσεων. Όπως για παράδειγμα:

• Στις 22 Ιουλίου 2011 θριαμβολογούσε για τα αποτελέσματα της Συνόδου κορυφής λέγοντας: «Προκειμένου οι θυσίες του ελληνικού λαού να πιάσουν τόπο, προκειμένου το σχέδιο να εφαρμοστεί και να αποδώσει, χρειάζεται πάτος στο βαρέλι του δημοσίου χρέους. Και χθες έγινε αυτό: μπήκε πάτος στο βαρέλι του ελληνικού δημοσίου χρέους».

Και επειδή κανένας πάτος δεν μπήκε, πολύ σύντομα στις 11 Οκτωβρίου 2011 διευκρίνιζε ότι εκτός από την ενεργοποίηση των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου το επόμενο βήμα είναι: «η έναρξη της εφαρμογής ενός νέου προγράμματος που δίνει οριστική και πειστική απάντηση στο μείζον ζήτημα της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους».

• Στις 23 Ιουνίου του 2011, διατράνωνε την άποψή του ότι «Δεν είναι οι λογαριασμοί της ΔΕΗ ο μοχλός για να εισπράττεις τέλη ή φόρους και ιδίως φόρους, διότι το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ένα κοινωνικό αγαθό».

Ωστόσο στις 11 Σεπτεμβρίου 2011, ανακοίνωσε την επιβολή του τέλους ακίνητης περιουσίας που εισπράττεται από τη ΔΕΗ, τέλος που αρχικά εμφανίζεται ως προσωρινό για να γίνει μόνιμο: «…μέτρο άμεσης καθολικής εφαρμογής, αλλά κλιμακωμένο δίκαια με κοινωνικά χαρακτηριστικά, είναι ένα ειδικό τέλος στην χτισμένη επιφάνεια, στην ακίνητη περιουσία, που θα εισπραχθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ».

• Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011 με σπουδή δηλώνει ότι: «Δεν πρόκειται λοιπόν να υπάρξουν νέα μέτρα σε σχέση με μισθούς, σε σχέση με συντάξεις ή νέες φορολογικές επιβαρύνσεις για τις ανάγκες του προϋπολογισμού του 2011 και του 2012 εφόσον όλα όσα έχουμε ψηφίσει εφαρμόζονται».

Λίγους μήνες αργότερα, λαμβάνονται και νέα μέτρα, ώστε να προχωρήσει η δανειακή σύμβαση και το «κούρεμα».

• Τον Σεπτέμβριο του 2011, μας καθησύχαζε ότι η Τρόϊκα αποχώρησε από την Ελλάδα μετά από συμφωνία.

Στη συνέχεια, μαθαίνουμε ότι επρόκειτο για μια αποτυχημένη μπλόφα του κ. Αντιπροέδρου, ο οποίος, ακολούθως, παρακαλούσε την τρόικα να επιστρέψει. Μια μπλόφα που στοίχισε ακριβά στη χώρα.

Τελικός κριτής της πολιτικής αξιοπιστίας και της υπευθυνότητας που έχει επιδείξει ο καθένας είναι ο ελληνικός λαός. Πολύ σύντομα, στις εκλογές, με τη ψήφο του θα αποδώσει τις ευθύνες όπου αναλογούν και θα επιλέξει ισχυρή και αυτοδύναμη κυβ

Ο λογαριασμός του Βενιζέλου

Οι μεθοδεύσεις με τις οποίες ο απερχόμενος Υπουργός Οικονομικών και (άρτι εκλεγείς) νέος πρόεδρος του Πασοκ, κ. Ευ. Βενιζέλος, κατά τις συνεννοήσεις του με την τρόικα, φόρτωσε τους Έλληνες πολίτες με ένα δυσβάσταχτο λογαριασμό επώδυνων μέτρων που φτάνουν τα 15δισ. ευρω για τη διετία 2013-2015, όπως αποκαλύπτονται από την έκθεση του ΔΝΤ, πρέπει να αντιμετωπιστούν από τους ψηφοφόρους με τη δέουσα … μεταχείριση στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.

Ο λαός δεν έχει παρά να καταδικάσει τον αποτυχημένο υπουργό Οικονομικών και φιλόδοξο νέο αρχηγό του Πασοκ, καταψηφίζοντας το κόμμα του και στέλνοντάς το οριστικά στο «χρονοντούλαπο» της Ιστορίας.

Ο κ.Β ενιζέλος μέσα σε 8 μήνες επέβαλε τα πιο απάνθρωπα και τα πιο καταστροφικά φοροεισπαρακτικά μέτρα της περιόδου της Μεταπολίτευσης , απέτυχε παταγωδώς στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς και υπέγραψε επαχθείς και καταδικαστικές για το μέλλον της χώρας συμφωνίες για την αναδιάρθρωση και την αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους της, καταδικάζοντας το λαό σε πολυετή εξαθλίωση και υποδούλωση στις δανειακές δυνάμεις.

Επί των ημερών του η ανεργία εκτοξεύτηκε στο πρωτοφανές ύψος ρεκορ του 21%, οι άνεργοι ξεπέρασαν το 1.000.000, η ύφεση της οικονομίας εκτινάχθηκε για πρώτη φορά την τελευταία 50ετία στο 7% (ο ίδιος και η τρόικα είχαν προβλέψει πριν από 8 μήνες ότι θα περιοριζόταν στο 3,5%!), το δημόσιο χρέος …»διασφαλίστηκε» ότι θα παραμείνει κοντά στο 160% του ΑΕΠ μέχρι το 2014 (!) και το δημοσιονομικό έλλειμα παρέμεινε κοντά στο 10% του ΑΕΠ (αν δε το ξεπέρασε!)

Αφού μέσα σε μόλις 8 μήνες θητείας του ως υπουργού Οικονομικών πέτυχε τόσα πολλά … ρεκορ μαζί, πρέπει να λάβει την ανάλογη απάντηση στις εθνικές εκλογές.
ΕΤ

update (8.30): Την παραίτησή του στη διάθεση του υπουργικού συμβουλίου υπέβαλλε, πριν από λίγα λεπτά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος.

Απαντήσεις εδώ και τώρα …

Όταν το 2008 αποκάλυψα το περίφημο «Λιγότερα στρέμματα (εθνικής) γης για να κοιμάμαι ήσυχος»… του κ. Παπανδρέου στην συνέντευξη του Καναδά, πολλοί – εντός , εκτός και επί ταυτά – θέλησαν , με διαφόρους τρόπους, να κρεμάσουν στην αποκάλυψη την ταμπέλα «ad absurdum» .

Η απάντηση μου -τότε- είναι γνωστή: «Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις».

Σήμερα «έσκασε» εξ΄ ανατολών νέα βόμβα, η οποία βαραίνει αποκλειστικά τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.

Σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Ενέργειας Τανέρ Γιλντίζ, υπήρξαν συνομιλίες με την ελληνική πλευρά για κοινές ελληνοτουρκικές έρευνες για πετρέλαιο στο Αιγαίο, ενώ αποκάλυψε πως το θέμα είχε συζητηθεί μεταξύ του Γιώργου Παπανδρέου και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όταν ο τελευταίος είχε επισκεφθεί την Αθήνα.

«Η Τουρκία είναι ανοιχτή σε τέτοιες προτάσεις αν υπάρξουν κοινά σχέδια…» δήλωσε μεταξύ άλλων ο κ. Γιλντίζ ενώ τόνισε πως «κατά την τελευταία επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα, είχε συζητηθεί και το θέμα αυτό»!

Οι δηλώσεις Γολντιζ επιβεβαιώνουν τους ανατριχιαστικούς ισχυρισμούς σε βάρος του Γιώργου Παπανδρέου που υπήρξαν σε τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα που διέρρευσε -προ ολίγων μηνών- μέσω του WikiLeaks και σύμφωνα με αυτό ο Έλληνας πρωθυπουργός διαπραγματευόταν τα πάντα στο Αιγαίο (πρόσβαση της Τουρκίας στα διεθνή ύδατα, στον εναέριο χώρο, στην υφαλοκρηπίδα και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές) .

Πόσο δίκιο είχε ο Αντ. Σαμαράς, όταν κατήγγειλε σε όλους τους τόνους, εντός και εκτός Βουλής, την κυβέρνηση Παπανδρέου για μυστική διπλωματία …

Η άτακτη φυγή του κ. Παπανδρέου και η αντικατάσταση του από το Νο 2 των κυβερνήσεων του (και του ΠΑΣΟΚ φυσικά) κ. Ε. Βενιζέλο, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ, σε ότι αφορά τουλάχιστον τις απαντήσεις που οφείλουν να δώσουν -και οι δύο- στον ελληνικό λαό γι’ αυτό το μείζον Εθνικό θέμα.

Απαντήσεις λοιπόν εδώ και τώρα……

Πολιτικοί Vs Αγορές , σημειώσατε Χ !

Πέραν από τις όποιες επιφυλάξεις που μπορεί να έχει κάποιος για το PSI+ σε ότι αφορά την εξελίξη του ελληνικού χρέους (το 2020 προβλέπεται κάτω από ιδανικές συνθήκες να είναι το … ίδιο με αυτό του 2009, δηλαδή στην προ ΠΑΣΟΚ-καταστροφική- εποχή),οφείλουμε να εξετάσουμε τι ακριβώς παίχτηκε σε διεθνές επίπεδο τον τελευταίο χρόνο.

Όλα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2010 στο Ντοβίλ. Η Ανγκελα Μέρκελ παρουσίασε στον Νικολά Σαρκοζί το γερμανικής έμπνευσης (Σόιμπλε) σχέδιο συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα (Private Sector Involvement ή PSI από τα αρχικά) στο κόστος διάσωσης των κρατών της ευρωζώνης. Υπό τις απειλές της γερμανίδας καγκελαρίου, ο Γάλλος πρόεδρος πείστηκε ( για την ιστορία απλά αναφέρουμε ότι ο Νικολά Σαρκοζί συναίνεσε στο PSI όταν η Ανγκελα Μέρκελ του έδειξε το σχέδιο αποχώρησης της Γερμανίας από το ευρώ, αν η πρότασή της δεν γινόταν αποδεκτή).

Η Γερμανία και η συρόμενη υπ’ αυτή Ευρώπη ,λοιπόν, εναντίον των αγορών, θα ήταν το πρώτο «ανάγνωσμα» αυτής της απόφασης.

Με την μετέπειτα οπισθοχώρηση της Γερμανίας,έναν χρόνο αργότερα, στα τέλη του 2011, όταν και κατάλαβε ότι το PSI προκαλεί αναστάτωση στις αγορές και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που φιλοδοξεί να λύσει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα,ο κάθε παρατηρητής θα μπορούσε να σημειώσει στο αντίστοιχο «κουτάκι» το σημείο 2! Δηλαδή πλήρη επικράτηση των αγορών!

Είναι όμως έτσι; Για να συμπεράνει κάποιος με σοβαρότητα την πραγματική εξέλιξη αυτής της «σύγκρουσης», θα πρέπει να εξετάσει όλες τις συμπερασματικές παραμέτρους.

Η Ε.Ε (η Γερμανία δηλαδή στην ουσία, όπως πολύ κακώς έχουν διαμορφωθεί οι «συνθήκες» στο Ευρωπαικό οικοδόμημα) επέμεινε στην εφαρμογή του PSI,τουλάχιστον σε ότι αφορά την Ελλάδα (το … «πείραμα», η «Ιφιγένεια» και το «σκιάχτρο», όπως εξ αρχής -2009- την έχουμε ονομάσει μέσα από τα άρθρα μας), επικαλούμενοι το υπέρογκο χρέος και την αδυναμία ελέγχου των ελλειμμάτων. Ετσι, η χώρα μας απέκτησε μια …παγκόσμια «μοναδικότητα» , που επιβεβαιώνει τους χαρακτηρισμούς μας όταν ξεκινήσουσε αυτή η καταστροφική περιπέτεια το 2009.

Με την «επιτυχία» του PSI,λοιπόν, το ιστορικό προηγούμενο καταγράφηκε, με ότι σημαίνει αυτό για την ιστορική εξέλιξη αυτής της σύγκρουσης, μεταξύ δηλαδή πολιτικών και αγορών.

Βέβαια σε αυτό το σημείο οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι στη σκοτεινή πλευρά αυτής της σύγκρουσης οι «αντίπαλοι» δεν είναι οι ίδιοι, καθώς οι αγορές αντικαθιστούνται από διεθνή γεωπολιτικά συμφέροντα, αλλά αυτό είναι ένα … άλλο θέμα, που ξεφεύγει από το χρηματοπιστωτικό μικροσκόπιο της σημερινής μας ανάλυσης.

Με την «επιτυχία» , λοιπόν,του PSI+ , οι τράπεζες-ασφαλιστικά ταμεία- φυσικά πρόσωπα και όλοι οι άλλοι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων (ακόμα και οι μικρο-κάτοχοι, αποκλειστικά Έλληνες πολίτες, που έβλεπαν την εξασφάλιση των αποταμιευσεών τους μέσα από τα κρατικά ομόλογα, γεγονός που προκαλεί απορίες, αν όχι υποψίες, καθώς η απόφαση αυτή του κ. Βενιζέλου μηδενίζει την όποια μελλοντική προσπάθεια της χώρας μας για εσωτερικό δανεισμό και την καθιστά απόλυτα εξαρτημένη από τον εξωτερικό δανεισμό, με ότι σημαίνει αυτό..), αποδέχθηκαν τη μείωση της αξίας των ομολόγων τους κατά 53,5%. Όλοι λοιπόν, εκτός από τα κράτη της ευρωζώνης, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ…

Οι ‘κουρεμένοι» κάτοχοι ελληνικών ομολόγων για το υπόλοιπο ποσό πήραν το 15% σε διετή ομόλογα του ευρωπαϊκού ταμείου EFSF (που ισοδυναμούν με μετρητά αφού μπορούν να τα πουλήσουν ανά πάσα στιγμή στην ονομαστική τους αξία) και το υπόλοιπο 31,5% σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, που λήγουν μετά από 10-30 χρόνια.

Ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος δήλωσε ότι κατ΄αυτό τον τρόπο άφησαμε πίσω μας το δίλημμα ευρώ ή δραχμή.Είναι όμως έτσι; Η σωστή έκφραση πιθανώς θα ήταν «Προσωρινά αφήσαμε πίσω μας το δίλημμα ευρώ ή δραχμή»! Γιατί όπως είπαμε ,με την ανταλλαγή των ομολόγων οι ιδιώτες πιστωτές πήραν ομόλογα με ημερομηνία λήξης από το 2023. Ως τότε θα λήγουν μόνο ομόλογα του λεγόμενου επίσημου τομέα, δηλαδή των κρατών της ευρωζώνης, του ΔΝΤ ή της ΕΚΤ. Ως εκ τούτου πλέον σε περίπτωση που η χώρα βρεθεί σε αδυναμία πληρωμής ομολόγων, η παραμονή της στην ευρωζώνη θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις διαθέσεις των ευρωπαίων εταίρων μας. Εντός τοιχών λοιπόν οι όποιες διεργασίες σε ότι αφορά την σημερινή και μελλοντική κοινωνικο-οικονομική μορφή του ευρωπαικού οικοδομήματος.

Άρα οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονται μόνο από τους πολιτικούς και όχι από τις αγορές!

Αν συνυπολογίσουμε και την πλουσιοπάροχη παροχή ρευστότητας (1 τρισ ευρώ!) της ΕΚΤ προς τις ευρωπαικές τράπεζες, με σκοπό την «βοηθειά» τους στην πλατφόρμα της αγοράς ομολόγων των υπολοίπων πληγωμένων -και μη- ευρωπαικών οικονομιών,(γεγονός για το οποίο έχουμε κάποιες σοβαρές επιφυλάξεις ως προς την οδό η οποία επιλέχθηκε), τότε καταλήγουμε στο να αναθεωρήσουμε το σημείο 2 που είχαμε θέσει στην αρχή ως αποτέλεσμα του «αγώνα» πολιτικοί- αγορές.

Βέβαια θα ήταν λανθασμένο να συμπεράνουμε ότι σε αυτό το «παιχνίδι» κυριάρχησε το σημείο 1, δηλαδή οι πολιτικοί.

Ο λόγος είναι τα CDS, τα οποία ενεργοποιήθηκαν. Οι πολιτικοί θα επιθυμούσαν να μην είχαν πληρωθεί τα CDS, έτσι ώστε όσοι έπαιξαν ποντάροντας στη χρεοκοπία να είχαν «καεί». Με αυτό τον τρόπο θα αφαιρούσαν από τις αγορές το κυρίαρχο εργαλείο κερδοσκοπίας.

Όμως τελικά επικράτησε η άποψη ότι η χρήση των CDS είναι διττή.Από τη μία αποτελούν εργαλεία κερδοσκοπίας των αγορών και μέσα πίεσης προς τους πολιτικούς,από την άλλη όμως αν δεν πληρώνονταν τα CDS τότε δεν θα εξυπηρετούσαν τον βασικό σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν, δηλαδή την ασφάλιση των ομολόγων. Κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο του κόστους του δανεισμού για τις χώρες της ευρωζώνης.

Γεγονός που θα έπλητε τις προσπάθειες των πολιτικών να μειώσουν τα ελλείμματα.

Άρα το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε με το σημείο Χ. Ισοπαλία!

Έτοιμο και με ορίζοντα δεκαετίας το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ

Συγκεκριμένο σχέδιο για την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση έχει έτοιμο η Νέα Δημοκρατία, με έμφαση στην ανάπτυξη , αλλά και την κοινωνική πολιτική με ελάφρυνση των χαμηλοσυνταξιούχων και ενίσχυση των ανέργων.

Η στρατηγική της ΝΔ αποτυπώνεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα που είναι με ορίζοντα δεκαετίας (και όχι τετραετίας) και το οποίο σηματοδοτεί με ευκρίνεια την κατεύθυνση της πολιτικής που θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές.

Στο κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ υπάρχουν 18 θεματικές πολιτικές που υλοποιούνται από ένα υπουργείο η καθεμία και 6 οριζόντιες πολιτικές όπου συνεργάζονται πολλά χαρτοφυλάκια.

Η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων γίνεται με κριτήριο το χαμηλό ή μηδενικό δημοσιονομικό κόστος και την υψηλή οικονομική αναπτυξιακή ή κοινωνική ανταποδοτικότητα.

Το πρόγραμμα προϊόν προγραμματικών συσκέψεων σε επίπεδο ΝΟΔΕ σε 54 νομούς σε όλη την Ελλάδα και συγκέντρωσης υλικού και για τα 13 περιφερειακά και 54 νομαρχιακά προγράμματα , μελέτησε και επιμελήθηκε ο γραμματέας Προγράμματος Ευριπίδης Στυλιανίδης.

Κυρίαρχοι οδηγοί του προγράμματος είναι η Αλήθεια και ο Ρεαλισμός, οι δε στόχοι του : η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, η προστασία της κοινωνικής δικαιοσύνης,η ασφάλεια των πολιτών και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς την Πολιτεία και το πολιτικό σύστημα.

Το πρόγραμμα απενοχοποιεί την επιχειρηματικότητα και την φιλοδοξία, μετατρέπει το κράτος σε ρυθμιστή και επόπτη κανόνων που διασφαλίζουν ίσες ευκαιρίες για όλους και δίνει ιδιαίτερη έμφαση προς τον άξονα της εμπιστοσύνης των υγιών δυνάμεων της αγοράς και της εργασίας, οι οποίες γεννούν πλούτο για το σύνολο της ελληνικής οικονομίας.

Κάθε μεταρρύθμιση που εξυγιαίνει το σύστημα συνοδεύεται και από μέτρα που ενισχύουν την κοινωνική πολιτική, προκειμένου να σταθεί όρθια η μεσαία και φτωχή οικογένεια.

Το πρόγραμμα συνυπολογίζει τους περιορισμούς του Μνημονίου, είναι συμβατό με την πολιτική πλατφόρμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στην ομάδα του οποίου ανήκει η ΝΔ, και αξιοποιεί τις εθνικές ιδιαιτερότητες ώστε γρήγορα να ξαναβγάλει την Ελλάδα μπροστά ως πρωταγωνιστή της πραγματικής οικονομίας και της ανάπτυξης.

Ο σχετικός φάκελος του Προγράμματος της ΝΔ έχει παραδοθεί στον κ. Αντώνη Σαμαρά για τελική επεξεργασία και έγκριση και θα τεθεί άμεσα σε δημόσια διαβούλευση.

Οι προϋποθέσεις για την ανάκαμψη

Είναι αλήθεια -μια σκληρή αλήθεια, την οποία βιώνουν με δραματικό τρόπο την τελευταία διετία οι Έλληνες- ότι το Μνημόνιο, στο οποίο μας οδήγησε η κυβέρνηση Παπανδρέου, αποδείχθηκε καταστροφικό για την χώρα, που βυθίστηκε στην βαθύτερη ύφεση των τελευταίων δεκαετιών και για τους πολίτες της που επιβάλλονται σε πρωτοφανείς, αιματηρές θυσίες και έχουν καταδικαστεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Ένα Μνημόνιο για το οποίο είχαμε από την αρχή επισημάνει ότι δεν ήταν μονόδρομος όπως επέμενε ο κ. Παπανδρέου, που μεθόδευσε συνειδητά την υπαγωγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την παγίδευσε σε αδιέξοδη δημοσιονομική πολιτική ακραίας λιτότητας.

Είναι ωστόσο, επίσης αλήθεια ότι παρ’ όλα αυτά ήταν , δυστυχώς επιβεβλημένη η συμφωνία για το κούρεμα του ελληνικού χρέους και τη νέα δανειακή σύμβαση και συνεπώς η ψήφιση του νέου μνημονίου, που έγινε με μοναδικό σκοπό την αποφυγή της χρεωκοπίας της χώρας.

Δηλαδή, σε αντίθεση με το πρώτο Μνημόνιο, η έγκριση από την ελληνική Βουλή της νέας συμφωνίας, μαζί με τα επώδυνα μέτρα που τη συνοδεύουν, ήταν αναγκαίο κακό για τη διάσωση της χώρας και την παραμονή της στη ζώνη του ευρώ.

Είναι σαφές όμως ότι αυτό δεν φτάνει. Για να υπάρξει ανάκαμψη και φως στο βάθος του τούνελ, θα χρειαστεί να αλλάξει η συνταγή και από την πολιτική της ύφεσης να περάσουμε στην πολιτική της ανάπτυξης. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο στοίχημα για την επόμενη κυβέρνηση: πρέπει να καταφέρει να εφαρμόσει μια ρεαλιστική πρόταση οικονομικής πολιτικής, η οποία συνυπολογίζοντας τους περιορισμούς του Μνημονίου, θα περιλαμβάνει στοχευμένες δράσεις για έξοδο από την κρίση.

Δράσεις για την ανάπτυξη και την ενίσχυση της ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας , ώστε να μπει φρέσκο χρήμα που θα ξεπαγώσει την αγορά. Για την κοινωνική πολιτική με την προστασία των ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων κα. ώστε να ελαφρυνθεί και να αποσυμπιεστεί η κοινωνία. Για τη μείωση του σπάταλου κράτους.

Το κρίσιμο στοίχημα για τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, όπως όαλ δείχνουν θα κληθεί από τον ελληνικό λαό να κυβερνήσει, είναι να μπορέσει να το υλοποιήσει, φέρνοντας αέρα αισιοδοξίας στην ελληνική οικονομία.
ΕΤ

Γνώριζε ο Γ. Παπανδρέου για τα κοιτάσματα , αλλά το απέκρυπτε

Ο Γ. Παπανδρέου γνώριζε για τα ενεργειακά κοιτάσματα και δη αυτά που βρίσκονται νότια της Κρήτης, αλλά το απέκρυπτε.

Αυτό προκύπτει από έγραφα τα οποία δημοσίευσε το WikiLeaks και αφορούν «ενδοεταιρικές» συνομιλίες των στελεχών του αμερικανικού ιδρύματος στρατηγικών πληροφοριών Stratfor .

Τα συγκεκριμένα τηλεγραφήματα αποκαλύπτουν συζητήσεις του επικεφαλής της Stratfor με δικούς του αναλυτές- δεν είναι δηλαδή μια εκτίμησή τους απλά, αλλά διαρροή.

Αναφέρουν για κοιτάσματα που έχουν εντοπιστεί νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 Km2, με μεγάλο μέρος της να βρίσκεται εντός της ελληνικής Α.Ο.Ζ .

Σε τηλεγράφημα του Stratfor, επίσης, αναφέρεται η πιθανότητα να ενταχθεί η Ελλάδα «στο μπλοκ του δολαρίου», στο πλαίσιο της εκμετάλλευσης των φυσικών της πόρων.

Ο συντάκτης παρατηρεί ότι «τελικά η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του δολαρίου είναι το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται αυτό τον καιρό στα παρασκήνια».

Η πηγή των πληροφοριών περιγράφεται ως «οικονομική με πολύ καλές διασυνδέσεις» και έχει τον ανώτερο βαθμό αξιοπιστίας (Α).

Στο σημείωμα υπάρχει εκτενής αναφορά «στη δυνατότητα της Ελλάδας να γίνει μεγάλη παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου». Πιο εντυπωσιακό όμως είναι το τέλος του κειμένου. «Στην περίπτωση που η Ελλάδα γίνει σημαντική παραγωγός φυσικού αερίου/πετρελαίου, η χώρα θα προτιμήσει να ανήκει στο μπλοκ του δολαρίου. Από ό,τι κατανοούμε ο Παπανδρέου φλερτάρει με τις ΗΠΑ». Ο συντάκτης διαπιστώνει πως «το να γίνει η Ελλάδα μέλος της ζώνης του δολαρίου ταιριάζει με το νέο γεωπολιτικό σενάριο που έχει διαμορφώσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ».

Οι – με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα – «ενδοεταιρικές» συζητήσεις των στελεχών που διέρρευσαν, αφορούν διάστημα από τις αρχές του 2010 μέχρι το 2011.

Υπενθυμίζεται ότι ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου το Δεκέμβριο του 2009 δήλωνε ότι «στην Ελλάδα δεν έχουμε πετρέλαιο ή το πετρέλαιο που έχουμε είναι πολύ λίγο»(σ.σ προσοχή στη παγίδα. Αναφερόταν τεχνηέντως σε πετρέλαιο και όχι σε φυσικό αέριο, όταν οι σχετικές ερωτήσεις αφορούσαν γενικά υδρογονάνθρακες) και όπως αποδεικνύεται τα κοιτάσματα, ειδικά νότια της Κρήτης, είχαν ήδη εντοπιστεί και ήταν γνωστά.

Επίσης λίγους μήνες μετά και ενώ οι πληροφορίες είχαν αρχίσει και διέρρεαν ο μέχρι σήμερα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος μιλώντας στη Βουλή έλεγε τα ίδια: «Δεν υπάρχει …πετρέλαιο στην Ελλάδα».

Τα ερωτήματα λοιπόν που προκύπτουν είναι εύλογα και πολλά, με κυριότερο το «Γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν προτίμησε να δημοσιοποιήσει ,τουλάχιστον, την ύπαρξη των μεγάλων κοιτασμάτων νοτίως της Κρήτης και αδιαμφισβήτητα εντός της ελληνικής ΑΟΖ , προκειμένου να διαμορφώσει τις αναγκαίες θετικές προσδοκίες των αγορών για την ελληνική οικονομία , αλλά προτίμησε την οδό της απόκρυψης και του ψεύδους;» .

Μήπως γιατί με αυτό τον τρόπο δεν θα ήταν δυνατή η καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας και η οδήγηση της χώρας στις δαγκάνες του ΔΝΤ;

Τέλος, μήπως η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου για το περίφημο δημοψήφισμα , το οποίο υπέθαλπε τον κίνδυνο εξόδου από το ευρώ, αποσκοπούσε στην … «ζώνη του δολαρίου» ;